เข้าสู่ระบบแชร์
#เป็นเมียผี ๑๒ บัวงามผู้รอวันทวงคืน (๒)
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-12 23:45:50
บทล่าสุด
เกิดใหม่ทั้งที ดันเป็นเมียโคตรผีดุ #เป็นเมียผี ๑๕ สั่นไหวในเงาแค้น (๓)
“เเต่ฉันไม่ใช่ของใครนะ” บีพึมพำเบาๆ แต่ขุนแสนคำได้ยินทุกถ้อยคำที่เล็ดลอดออกมา “ใช่... พอๆ กับที่ความรู้สึกนี้ก็หาใช่ของตัวมึงไม่” เขาโน้มหน้าเข้ามาใกล้ทั้งๆ ที่เอ่ยประโยคนั้นเพื่อปราชัยความรู้สึกคิดไปเองของหล่อน ดวงตากลมโตสะท้อนภาพชายวัยกลางคนที่เคลื่อนกายมาประชิดกว่าเดิม บีเผลอกลืนน้ำลายลงคอ ในขณะที่ขุนเเสนคำเองก็ไม่เข้าใจตนเองเช่นเดียวกัน ทำไมสายตาของเขาถึง... กร็อบ แต่ก่อนที่จะทันเอื้อนเอ่ยสิ่งใด เสียงเชือกป่านที่รัดแน่นขื่อไม้แกร่งกลับดังขึ้นเนื่องจากชายผู้ถูกพันธนาการพยายามดิ้นรนเต็มเเรงจนขื่อไม้ที่เเข็งเเรงเกิดรอยร้าว พร้อมกับเสียงสบถต่ำหอบเหนื่อยของไอ้เหล็กขึ้นจากมุมมืด “อึก... ไอ้ชาติชั่ว! ปล่อยกู ไอ้สิงขร ไอ้หมาเฝ้าศพ!” เสียงเเหบห้าวตะโกนลั่นทั้งที่ลำคอเปรอะเลือด สีหน้าของมันซีดเซียวด้วยพิษบาดแผล หากแววตายังแฝงด้วยความเคียดแค้นอยู่ทุกชั่วขณะจิต ยิ่งพ่นผรุสวาทออกมา กลับยิ่งสำลักโลหิตจนพ่นเปรอะพื้นไม้ บีสะดุ้งนิดหน่อย พลันนึกขึ้นได้ว่ามีใครอีกคนอยู่ในห้องนอกเหนือจากเธอกับเขา “มันฟื้นแล้ว” เธอเอ่ยขึ้น มือที่แตะอยู่บนมือเขายังไม่ได้ถอยกลับ แต่ความตึงเครียดในบรรยากาศกลับเพ
เกิดใหม่ทั้งที ดันเป็นเมียโคตรผีดุ #เป็นเมียผี ๑๖ สั่นไหวในเงาเเค้น (๒)
ความร้อนจากลูกประคบซึมผ่านเนื้อผ้า แตะต้องลงบนผิวเนื้อจนร้อนวาบ ก่อนจะค่อยๆ คลายอาการตึงเกร็งจากตะคริวไปทีละน้อย ไอน้ำจางเบาบางลอยออกจากลูกประคบที่แนบลงตามจังหวะมือหนักเบาสลับกันของพระยาสิงขร บรรยากาศในห้องเงียบงันยิ่งทำให้บียิ่งไม่เเน่ใจในความเป็นห่วงที่เเสนจะคลุมเครือนี้ ไม่เข้าใจเลยสักนิด ว่าทำไมจู่ๆ คนอย่างเขาถึงได้มาทำสิ่งนี้ด้วยตัวเอง อ้อ... คงกลัวว่าร่างเมียจะบอบจะช้ำสินะ บีเเค่นยิ้ม พลางเอียงคอจ้องมองเขาในความมืด เห็นเสี้ยวหน้าเคร่งขรึมของบุรุษผู้เป็นทั้งขุนศึกและภูตผีมาก่อน ดวงตาของเขาจับจ้องที่เรียวขาของเธอ แต่แววตานั้นกลับไม่มีสิ่งใดส่อถึงความโกรธเกรี้ยวหรือเเม้เเต่ตัณหายามเมื่อหล่อนทำอะไรขัดกับประสงค์ของเขา มีเพียงความเงียบขรึมแน่วแน่ และบางสิ่งบางอย่างที่เธอไม่กล้าแม้แต่จะหลงคิด เพราะคล้ายจะดูเข้าข้างตนเองจนเกินไป “พี่ผี” ทั้งๆ ที่รู้อยู่เเก่ใจว่าเหตุผลมันคืออะไร เเต่อารมณ์ฟุ้งซ่านทำให้บีโพล่งขึ้นมาโดยไม่ทันได้ไตร่ตรอง “ฉันขอโทษที่ทำให้ร่างเมียพี่เจ็บตัวนะ” มือหยาบหยุดเคลื่อนไหวเพียงชั่วครู่ ก่อนจะเอ่ยเสียงเเหบห้าว กลิ่นสุราเเรงที่เเผ่ซ่านผ่านกายของเขา ทำให้บีรับรู้ว
เกิดใหม่ทั้งที ดันเป็นเมียโคตรผีดุ #เป็นเมียผี ๑๖ สั่นไหวในเงาเเค้น (๑)
ย้อนไปเพียงไม่กี่ชั่วยาม ขุนแสนคำนั้นเพิ่งออกจากห้องของเอื้องน้อย หลังจำต้องยอมร่วมเรียงเคียงหมอนกับนางเพื่อแลกเปลี่ยนข้อมูลสำคัญ ทั้งที่ในใจนั้นหาได้มีนางอยู่เลยแม้แต่เสี้ยวใจเดียว ทว่าในที่สุดเขาก็ได้รู้กำหนดวันเข้าเฝ้าพระราชชนนีภายในพระราชฐาน เมื่อเป้าหมายสำเร็จลง การแนบกายนางเพื่อผลประโยชน์ก็มิจำต้องสืบต่อ ขุนเเสนคำหันไปพึ่งพาจอกสุราทรงสูง บรรจุสุราหมักกลั่นกลิ่นฉุนบาดโพรงจมูก มือหยาบกร้านคลึงขอบปากจอกแน่น ก่อนจะยกขึ้นแนบริมฝีปากแล้วกระดกลงคอภายในรวดเดียว สุรารสขื่นแสบลิ้นไหลผ่านลำคอเเกร่ง เผาไส้ในดั่งเพลิงโชน เมื่อขุนเเสนคำในร่างพระยาสิงขรได้กลืนลงไปแล้วจึงรู้ว่าอารมณ์ในอกหาใช่เพียงความอึดอัดไม่ หากแต่คล้ายไฟร้อนที่สุมอยู่ในร่างกาย “เอื้องน้อยมิเคยอยู่ในใจข้าเลยแม้สักครึ่งหายใจ” เเต่เป็นหล่อนต่างหาก... บัวงาม เขาพึมพำกับตนเองด้วยความเจ็บปวด ไม่ได้อยากทำเช่นนี้ เเต่ในเมื่อคนอย่างเขาต้องทำทุกวิถีทางเพื่อเข้าถึงทุกอย่างที่พอจะสืบสาวไปถึงตัวตนของเมียใจโฉดชั่วได้ ดวงตาฉ่ำน้ำสุราแต่ยังคงเด็ดเดี่ยว หางเเต่ดวงหน้ากลับแน่นิ่งดังภาพสลัก ข้าควรทำขนาดนี้... เพื่อผู้หญิงที่ไม่ได้รักข้า
เกิดใหม่ทั้งที ดันเป็นเมียโคตรผีดุ #เป็นเมียผี ๑๕ เล่นชู้กับบุตรชายสามี ๒ (๔) จบตอน
“กูมิคิดจักเจรจาความใดกับนังคนทรยศเยี่ยงมึงอีกต่อไป ก่อนคอมึงจักโดนเชือดสิ้น จงบอกมาซึ่งที่อยู่ของเถ้ากระดูกผัวเก่ามึงว่าอยู่เเห่งใด!” น้ำเสียงเเละเเผ่นอกที่อุ่นร้อนเเทบเป็นไฟนั้นเย็นเยียบเเตกต่างจากผิวกายเเกร่งที่ร้อนระอุ เต็มไปด้วยเพลิงเเค้นเเละความอาฆาต ปลายมีดกดลึกขึ้นอีกนิด กลิ่นกายหอมหวานของร่างเล็กประชิดใกล้ปลายจมูกโด่ง ไรหนวดเเทรกระหว่างผิวซอกคอจนรู้สึกขนหัวลุก “คือฉัน” ถ้าบอกไปตามตรงว่าไม่รู้ คอคงได้หลุดออกจากบ่าเเน่ๆ “ฉันไม่... อึ้ก!” เมื่อจับทางได้ว่าหล่อนจะทำเฉไฉอีกครั้ง ฝ่ามือหนากำเเน่นเเละกดปลายมีดบาดลึกขึ้นจนเลือดซึมออกมาผ่านปากเเผล บีรู้ว่าคนเเบบไอ้เหล็กไม่เคยมาเล่นๆ ตั้งเเต่เเรก มันคือผู้ชายคนเดียวที่พร้อมจะฆ่านางบัวงามโดยปราศจากความรักหรือความลุ่มหลงเเตกต่างจากชู้คนอื่นๆ ยิ่งอยู่ในช่วงชุลมุนเเต่ร่างกายกลับชาดิกไร้ความรู้สึกเสียจนสัมผัสได้เเค่เพียงกลิ่นเลือดบางๆ ใช่ เพราะเขาไม่เหลือเวลาให้รีรออะไรอีกเเล้ว ยิ่งใช้เวลานานเท่าใด องค์หญิงยาดะนาผู้เป็นที่รักก็ยิ่งรอนานขึ้นเท่านั้น มันไม่คุ้มค่ากัน... หากต้องเเลกมากับการถูกเหยียบย่ำดวงใจซ้ำสองที่เขาทำภารกิจไม่สำเร็จ สู้
เกิดใหม่ทั้งที ดันเป็นเมียโคตรผีดุ #เป็นเมียผี ๑๕ เล่นชู้กับบุตรชายสามี ๒ (๓)
หากเเต่ค่ำคืนนี้นางสาวบีกลับรู้สึกเสียวสันหลังวาบอย่างเเปลกประหลาด บรรยากาศในค่ำคืนนี้มันดูเเปลก ใช่... เเปลกไปหมด ทั้งขุนเเสนคำที่พาร่างพระยาหายไปทั้งวัน รวมถึงเสียงนกเเสกที่ร้องระงมตั้งเเต่ตกดึก เธอที่อยู่ในห้องนอนอยู่คนเดียวนั้นหยัดกายลุกขึ้นท่ามกลางความมืดที่มีเพียงเเสงนวลของดวงจันทร์ที่โอบล้อมรอบทั้งเรือนใหญ่ หรือความเเปลกประหลาดที่สุดจะเป็นห้วงความรู้สึกที่อัดเเน่นในใจนี่กันนะ? ทั้งๆ ที่เขาออกคำสั่งอย่างไร้เยื่อไม่เหลือใยขนาดนั้น ยังจะไปคิดถึงให้เปลืองสุขภาพจิตอีกทำไมก็ไม่รู้ บีเเค่นหัวเราะดังเหอะ ก็ผู้ชายอย่างขุนเเสนคำเขารักเป็นเเค่เมียเลวๆ ของตัวเองคนเดียวนี่นา เธอมันเป็นเพียงเเค่หนึ่งในตัวหมากที่เขาจะชักใยไปทางไหนตามใจชอบไม่ใช่เหรอ เเต่มันก็ไม่ใช่ความผิดของเขาหรอก ผิดที่เธอเองที่เผลอไผลปล่อยให้ความเหงาครอบงำจนเริ่มรู้สึก... คิดถึงขึ้นมาเเบบไม่มีเหตุผล เเต่มันก็เท่านั้น เมื่อสุดท้ายเขาก็ไม่ใช่ของเรา เเถมยังตายไปเเล้วด้วย ขุนเเสนคำรักบัวงาม เเละไม่มีวันจะมองบีเป็นผู้หญิงคนหนึ่งไปมากกว่าตัวหมาก ก็ต้องยอมรับว่าเธอเองก็ไม่ใช่ผู้หญิงที่เจ๋งพอจะไม่รู้สึกอะไรกับผู้ชายคนเเรกที่นอ
เกิดใหม่ทั้งที ดันเป็นเมียโคตรผีดุ #เป็นเมียผี ๑๕ เล่นชู้กับบุตรชายสามี ๒ (๒)
ค่ำคืนนี้มิ่งขวัญร้อนรุ่มจนเกินจะทานทนเป็นพิเศษกว่าในทุกๆ ค่ำคืน เขานึกถึงวาจา กิริยาเเละคำพูดทุกคำที่นางผู้หญิงนั่นเอื้อนเอ่ยไม่ยอมหลุดออกไปจากหัว “เอาสิ มิ่งขวัญ” “ว่ากระไรนะ?” “น้าจะเล่นกับเจ้ามิ่งด้วยก็ได้นะ เพราะเจ้ามิ่งเองก็รูปงามถูกใจน้าเหมือนกัน” มิใช่ไม่รู้ว่านั่นคือมารยาล่อลวงชายของผู้หญิงเช่นนั้น ทั้งที่รู้อยู่เต็มอกเเต่ก็ขาดความยับยั้งชั่งใจ เมื่อหวนนึกถึงท่าทางยั่วเย้าโดยไม่จริงจังนัก หัวใจของมิ่งขวัญยิ่งเต้นส่ำระรัว เขาไม่เคยพบเจอสถานการณ์เช่นนี้ เเม้เเต่ทองผินที่เขาบูชาจนสุดดวงใจ ความรู้สึกที่มีต่อบัวงามเเตกต่างจากเจ้าคุณเเม่ เขาเคารพบูชาคุณเเม่ทองผินจนไม่คิดเเม้เเต่จะเเตะต้องเเม้เเต่ปลายเล็บหรือเเม้เเต่เส้นผมของท่าน เเต่มิ่งขวัญเข้าใจว่านั่นคือความรักในเชิงชู้สาวมาโดยตลอด เขาเข้าใจว่าตนเองนั้นหลงใหลจมปลักอยู่กับเสน่ห์ผู้ใหญ่ที่อบอุ่นเเละลึกลับของทองผินอยู่เสมอมา เเต่ครั้นเมื่อโดนยั่วหยอกเเค่เพียงน้อยจากผู้หญิงที่คิดว่าชังหน้าหล่อนตั้งเเต่เเรกเห็น สัญชาตญาณของชายหนุ่มที่กำลังจะเติบโตเต็มวัยร้องบอกว่าเขาปรารถนาในตัวของผู้หญิงคนนั้น จนถึงขนาดหึงหวง พลั้งปากสร้างความ
บางทีคุณอาจจะชอบ
ข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย
ต้าซินซิน39.2K viewsมนตรารักท่านอ๋องขี้หึง (หึงโหด คลั่งรัก)
ชาไทยเย็น14.1K viewsย้อนชะตาวิวาห์รัก ชาตินี้ข้าขอเป็นฮองเฮา
กระต่ายน้อยใต้ดวงจันทร์83.6K viewsสามี ข้าจะเลี้ยงดูท่านเอง
จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ21.8K viewsโปรดอย่ารักนางร้าย
รอรีวัน2.5K viewsสามีอยากก้าวหน้าต้องช่วยข้าทำสวน
ชงเมิ่ง3.9K viewsข้าร้ายกว่าที่ท่านคิด
อักษรามณี127 viewsพิศวาส 3000 ปี
จ้าวฮุ่ยอิง1.2K views
