Share

บทที่ 138

Penulis: เฉียวเหมย
เป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่สาขากำกับการแสดงสามารถข่มสาขาการแสดงได้! ไม่! ไม่ใช่ข่มสิ! เฉินมู่เขี่ยเฉินชิงเสวี่ยสาขาการแสดงให้ตกรอบไปต่างหาก!

จางหยางส่งข้อความเข้าไปในกลุ่มวีแชท “ชนะแล้ว! พวกเราชนะแล้ว! การแสดงของพวกเราผ่านเข้ารอบ!”

เฉินหยวนเชิดปากเล็กจิ้มลิ้มขึ้นอย่างภาคภูมิ “เชื่อหรือยังว่าเฉินมู่ทำได้? เธอน่ะ สุดยอดที่สุดแล้ว!”

ขณะนี้ ผู้คนด้านล่างเวทีล้วนจับจ้องไปที่เฉินมู่ ราวกับพบสมบัติล้ำค่าที่หาได้ยาก แต่เฉินชิงเสวี่ยกลับถูกเมินทิ้งไว้อีกด้านหนึ่ง

เฉินมู่เดินลงจากเวทีไปหยุดข้าง ๆ เฉินชิงเสวี่ยแล้วพูดเสียงเบา “ขอบใจเธอที่ช่วยลงทะเบียนให้ฉันนะ”

เฉินชิงเสวี่ยโมโหจนตัวสั่นไปทั้งตัว พร้อมจิกเล็บเข้าเนื้อที่ฝ่ามือ

เธอยอมทำทุกวิถีทาง ตั้งแต่การลงทะเบียนไปจนถึงการดึงตัวถังอวี่ เธอทำอย่างรอบคอบแล้วแท้ ๆ! แต่สุดท้ายสิ่งที่เธอพยายามมาทั้งหมดกลับถูกนังเฉินมู่ช่วงชิงไป!

เฉินมู่สาวเท้าเดินออกไปจากหอประชุม จางหยางจึงรีบตามออกไปแล้วถามอย่างลังเล “เฉินมู่! เฉินมู่! เธอ...เธอชอบแผ่นภาพสีอะไรเหรอ? ฉันจะไปซื้อ...”

เฉินมู่ “...”

ทุกคนทยอยออกจากหอประชุม เฉินชิงเสวี่ยรีบหุบยิ้มทันที พลางพูดอย่
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terkait

  • เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่   บทที่ 139

    ภายในอพาร์ทเมนท์ เฉินชิงเสวี่ยอ่านความคิดเห็นในเว็บบอร์ดแล้วโมโหจนเขวี้ยงเมาส์ทิ้งจากนั้นก็ตะโกนเสียงดังลั่น “ทั้งหมดเป็นเพราะถังอวี่! ไม่อย่างนั้นฉันคงไม่ถูกไล่ออกจากงานเลี้ยงหรอก!”“คนพวกนี้ตาบอดไปแล้วหรือไง? คิดจะเอาฉันไปเทียบกับนังเฉินมู่เนี่ยนะ! เฉินมู่มันเป็นนังอัปลักษณ์ชัด ๆ!” เฉินชิงเสวี่ยจับจ้องไปยังผลโหวตตลอดเวลา ในใจกลัวว่าผลคะแนนของเฉินมู่จะนำผลคะแนนของตัวเองลู่ซีเจ๋อเดินออกมาจากในห้อง พลางเหลือบมองไปยังใบหน้าเล็ก ๆ ที่กำลังโกรธเคืองของเฉินชิงเสวี่ย เสียงเข้มเริ่มเอ่ย “ก็แค่งานเลี้ยงเอง มีอะไรให้โกรธขนาดนั้นกัน?”เฉินชิงเสวี่ยรีบเปลี่ยนสีหน้าทันที มือเรียวดันคอมพิวเตอร์ไปให้ลู่ซีเจ๋อแล้วพูดอย่างน้อยใจ “ซีเจ๋อ คุณดูคนพวกนี้พูดถึงฉันสิคะ!”“งานเลี้ยงนี้มันสำคัญสำหรับฉันมากจริง ๆ ฉันยกให้พี่เขาเป็นสมาชิกในกองทุนเทียนสื่อไปแล้ว หากโดนตัดสิทธิ์ในงานเลี้ยงไปอีก ฉันคงจะไม่มีที่อยู่ในมหาลัยแล้วจริง ๆ แต่พี่เขาก็ดื้อจะแย่งกับฉันให้ได้ ฉันขอร้องเธออยู่ตั้งนาน แต่เธอกลับไม่ยอมหลีกทางให้ฉัน!”ลู่ซีเจ๋อรู้สึกไม่พอใจขึ้นมาบ้างแล้ว คราวก่อนที่ไปต่างประเทศก็สูญเสียความร่วมมือของตระกู

  • เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่   บทที่ 140

    เฉินมู่ดูออกทั้งหมด เฉินชิงเสวี่ยแค่อยากมาอวด อวดที่เธอแย่งลู่ซีเจ๋อไปได้ และตอนนี้เขากลายเป็นทาสแฟนที่ซื่อสัตย์ของเธอไปแล้ว!แต่น่าเสียดาย เฉินมู่ในปัจจุบันนั้นไม่ได้สนใจลู่ซีเจ๋อเลยสักนิดเฉินมู่ปัดมือของเฉินชิงเสวี่ยออก มุมปากโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มเยาะเย้ย “เฉินชิงเสวี่ย ไม่มีปัญญาแต่ก็อยากจะอวด เข้าใจคำนี้ใช่ไหม?“อ๊ะ!” เฉินชิงเสวี่ยถอยตามแรงปัดของเฉินมู่ไปสองก้าว พลันร้องเสียงแหลมออกมาหนึ่งครั้งเธอแสร้งทำเป็นโศกเศร้า ดวงตาทั้งคู่แดงก่ำพลางกระซิบ “พี่คะ ฉันไม่รู้ว่าตัวฉันทำผิดอะไรไปตรงไหน ถึงทำให้พี่เกลียดฉันขนาดนี้...”พอลู่ซีเจ๋อเห็นเฉินชิงเสวี่ยได้รับความไม่เป็นธรรม ก็รีบเดินเข้ามากอดปกป้องเธอไว้ในอ้อมกอดเขามองเฉินมู่อย่างรังเกียจแล้วตำหนิเสียงดัง “เฉินมู่! ที่นี่ไม่ใช่ต่างประเทศและไม่มีตระกูลคอลลินคอยปกป้องคุณ เสวี่ยเอ๋ออุตส่าห์มาชวนคุณไปทานข้าวด้วยความหวังดีแท้ ๆ ยังจะมาวางมาดอะไรอีกห๊ะ!”เฉินมู่แค่นเสียงหัวเราะ “แค่จัดการกับเฉินชิงเสวี่ย คุณคิดว่าฉันถึงขั้นต้องยืมมือคนอื่นเลยเหรอ?ให้ค่าเธอมากเกินไปแล้วมั้ง”“คุณมันไม่รู้จักดีชั่ว! คนที่ได้รับการศึกษาแบบคุณ จะไปเหมาะสมก

  • เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่   บทที่ 141

    เมื่อเฉินมู่และจางหยางมาถึงหอประชุม ในห้องนั้นก็เต็มไปด้วยผู้คนแล้ว อย่างไรก็ตาม ไม่ใช่ทุกคนที่มีโอกาสจะได้เห็นการแสดงของถังอวี่แบบนี้ไม่นานก็มีการถกเถียงกันมากมายในหมู่เพื่อนร่วมชั้น “เฉินมู่ไม่น่าจะชนะได้หรอกเนอะ? เพราะถังอวี่คือผู้รอบรู้ด้านดนตรี!”“ฉันก็คิดว่าไม่น่าจะชนะได้ ถ้าเฉินมู่เก่งขนาดนั้น ทำไมถึงไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนล่ะ”“มันพูดยากนะ! ฉันไม่กล้าเดิมพันเลย เฉินมู่เป็นคนที่คาดไม่ถึงเกินไป” นักศึกษาหญิงต่างเริ่มพากันตะโกนเชียร์เสียงดัง “รุ่นพี่ถังอวี่สู้ ๆ! พี่เก่งที่สุด!”ขณะนี้ ถังอวี่กำลังนั่งอยู่บนเวทีเพื่อปรับแต่งเครื่องดนตรี ทว่าเมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องด้านล่าง ใบหน้าหล่อก็เผยยิ้มให้ผู้ชม รอยยิ้มนั้นดึงดูดนักศึกษาหญิงจำนวนมากให้คลั่งไคล้ แต่พอเห็นเฉินมู่มาถึง เขาก็ลุกขึ้นยืนและตะโกนลั่น “ฉันคิดว่าเธอจะไม่กล้ามาแล้วซะอีก!”เฉินมู่มองไปที่ไวโอลิน เชลโล่ กีตาร์และเครื่องดนตรีอื่น ๆ บนเวที แล้วถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ “คุณอยากใช้เครื่องดนตรีเหล่านี้แข่งกับฉันงั้นเหรอ?”ถังอวี่เลิกคิ้วขึ้น “ทำไมล่ะ เธอกลัวเหรอ?” ได้ยินแบบนั้น เฉินมู่ก็ก้าวขึ้นไปบนเวทีอย่างเร

  • เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่   บทที่ 142

    เขาลงทุนสั่งคนขนเครื่องดนตรีมาที่นี่อย่างฮึกเหิม แต่กลับต้องแพ้เฉินมู่อีกแล้ว! เมื่อตอนที่เฉินชิงเสวี่ยไปขอความช่วยเหลือจากเขา เธอบอกว่าเฉินมู่ไม่มีอะไรดีเลยสักอย่าง แต่ทว่าเฉินมู่ที่อยู่ตรงหน้าเขากลับดูสมบูรณ์แบบไร้ที่ติ และสิ่งนั้นมันเหยียบย่ำความภาคภูมิใจตลอดหลายปีที่ผ่านมาของเขาอย่างง่ายดาย ถังอวี่ไม่สบอารมณ์เอามาก ๆ!ถังอวี่หยิบมือถือออกมาแล้วส่งข้อความบางอย่าง เขาต้องกู้เอาภาพพจน์ตัวเองกลับคืนมาให้ได้! หลังจากที่เฉินมู่ออกจากหอประชุม เธอก็ตรงไปที่ประตูหลังมหาวิทยาลัย ก่อนจะเห็นรถออดี้สีดำขับเข้ามาจอดอยู่ริมถนนอย่างรวดเร็ว เฉินมู่เปิดประตูเข้าไปนั่ง พลันถาม “ทำไมจู่ ๆ ถึงมาที่นี่ล่ะ ตอนที่คุณโทรมา ฉันกำลังเล่นเปียโนอยู่ เลยไม่ได้ยินเสียงเรียกเข้าน่ะ”ฮั่วหยุนเซียวหยิบถุงกระดาษจากด้านหลังยื่นให้เฉินมู่ “ไม่เห็นเป็นไร อ่ะนี่ ร้านเซียวเซียงซวนทำขนมใหม่ ผมเลยเอามาให้คุณชิมดู” เมื่อเฉินมู่ได้ยินชื่อร้านเซียวเซียงซวน ร่างบางก็ยิ้มกว้างแล้วรับของมาทันที “คุณให้ฮานเฉิงเอามาให้ก็ได้ ไม่จำเป็นต้องมาเองเลย!”“ผมยินดี” ฮั่วหยุนเซียวเอ่ยเฉินมู่เขินอายจนเหงื่อตก บอสใหญ่อย่างคุณฮั

  • เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่   บทที่ 143

    “ใครบอกเธอเหรอว่ามันเป็นของละเมิดลิขสิทธิ์? นี่คือเมนูใหม่ของร้านเซียวเซียงซวนในเดือนนี้ เธอจะจ่ายค่าเสียหายให้ฉันยังไง?”เถียนอวี๋ถึงกับผงะ ก่อนจะหันกลับไปที่เตียงของตนเองด้วยใบหน้าที่เย่อหยิ่ง พลางทำทีเล่นโทรศัพท์และฮัมเสียงเบา ๆ “เธอบอกว่ามันมาจากร้านเซียวเซียงซวนเหรอ ใครหลงเชื่อก็บ้าแล้ว! คนอย่างเธอ คงทำทุกอย่างได้เพื่อเงินสินะ”เฉินมู่มองดูหล่อนอย่างเย็นชา “ฉันจะถามอีกครั้ง เธอจะจ่ายค่าเสียหายไหม?”การที่เฉินมู่ถามเถียนอวี๋ต่อหน้าทุกคนในหอ ไม่ได้ทำให้ความไร้ยางอายบนใบหน้าของหล่อนลดลงเลย หล่อนลุกขึ้นและจ้องไปที่เฉินมู่ทันที “ไม่จ่าย! มันก็แค่เค้กที่เสียหาย อย่าคิดว่าคนอื่นจะอ่อนต่อโลกแบบเธอนะ!”“เฉินมู่! เธอกล้าท้าทายถังอวี่ในที่สาธารณะ ฉันคงให้เธออยู่ร่วมหอพักเดียวกันกับเราไม่ได้แล้วแหละ! เธออย่ามาทำตัวจองหองไปหน่อยเลย!”สายตาของเฉินมู่เย็นชาและน่ากลัวกว่าเดิม มือเรียวหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา แล้วโทรหาฮั่วหยุนเซียวทันควัน “คุณออกไปไกลหรือยัง?”ฮั่วหยุนเซียวโบกมือให้ฮานเฉิงหยุดรถ พลางถาม “ยัง เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”“ขนมของฉันโดนเพื่อนร่วมห้องทำลาย ช่วยส่งบิลมาให้ฉันหน่อยได้ไหม” เ

  • เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่   บทที่ 144

    เฉินมู่เคาะโต๊ะ พลางเบือนหน้ามองไปยังดวงตาที่โกรธเคืองของเถียนอวี๋ จากนั้นก็ขบริมฝีปากของตนเอง และพูดว่า “ไม่ต้องหรอกคะ ฉันขออยู่ที่นี่ดีกว่า”“โอเคครับ งั้นผมกลับก่อนนะ แล้วเจอกันครับ” ฮานเฉิงกล่าวอำลาเฉินมู่อย่างเคารพ แล้วเดินออกจากหอพักไป ทันทีที่ฮานเฉิงจากไป คนอื่น ๆ ที่มุ่งดูเหตุการณ์เมื่อครู่ก็มารวมตัวกันทันที สาว ๆ ต่างจ้องดูกองเอกสารบนโต๊ะและซุบซิบไม่หยุด “เฉินมู่ เธอเป็นสมาชิกของเซียวเซียงซวนจริง ๆ เหรอ! ฉันไม่เคยเห็นเมนูผลิตภัณฑ์ใหม่นี้มาก่อนเลย! แล้วนี่ก็เป็นการ์ดขอโทษจริง ๆ เธอค่อนข้างมีสถานะทางสังคมที่ดีเลยนะเนี่ย!”เฉินมู่ไม่ตอบ แต่เดิมเธอโกรธเพราะเค้กที่ฮั่วหยุนเซียวมอบให้ถูกทำลายแต่ตอนนี้บิลของร้านเซียวเซียงซวนได้เปลี่ยนแปลงทัศนคติของเพื่อนร่วมห้องเธออย่างมาก และเธอก็ไม่แพ้ อย่างไรก็ตาม เธอสามารถทำสิ่งต่าง ๆ ของตัวเองต่อไปได้ โดยการใช้ชีวิตในหอพักอย่างเงียบ ๆ อย่างที่หวังไว้ แต่ทว่าเถียนอวี๋คงไม่คิดแบบนั้น เธอจ้องมองไปที่เพื่อนร่วมห้องของตัวเอง จากนั้นก็จ้องไปที่เฉินมู่ เธออยากเห็นภาพแบบนี้เสียที่ไหนกันล่ะ เฉินมู่ทำให้เธอละอายใจ! อีกทั้งยังอายเรื่องรุ่นพี่ถัง

  • เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่   บทที่ 145

    เฉินมู่มองไปที่เฉินชิงเสวี่ยซึ่งนั่งอยู่ตรงกลางโซฟา ใบหน้างดงามนั่นเหยียดยิ้มให้เฉินมู่เฉินมู่รู้ว่านี่ไม่ใช่งานปาร์ตี้ธรรมดา แต่เป็นเฉินชิงเสวี่ยที่จัดงานเลี้ยงอันยิ่งใหญ่ขึ้นเพื่อลอบกัดเธอ! ครอบครัวของเถียนอวี๋เป็นเพียงชนชั้นกลางธรรมดา ไม่สามารถจัดงานเลี้ยงใหญ่ขนาดนี้ได้ แต่เฉินชิงเสวี่ยทำได้ หากเฉินชิงเสวี่ยไม่อยู่ที่นั่น เถียนอวี๋จะไม่กล้าท้าทายเฉินมู่ในที่สาธารณะเช่นนี้เฉินมู่ยิ้มแล้วถามกลับ “เฉินชิงเสวี่ย พูดมาสิ เมื่อไหร่จะปล่อยเฉินหยวนไป”เฉินชิงเสวี่ยยืดผมของตนเองให้ตรง พลางเอ่ย “ใครคือเฉินหยวนเหรอ ฉันไม่รู้จัก แล้วฉันจะปล่อยหล่อนไปได้ยังไงล่ะ?”เฉินหยวนบีบมือเฉินมู่ในทันที “เฉินมู่! เรารีบไปกันเถอะ! อย่าเอาชีวิตเธอมาแลกกับฉันเลย!"เฉินมู่ยิ้มตอบ “เมื่อกี้ยังกลัวจนตัวสั่นไม่ใช่เหรอ?”เฉินหยวนกัดฟันแน่น “ใช่ ตอนนี้ฉันกลัวมาก! แต่ฉันทิ้งเธอไว้ที่นี่คนเดียวไม่ได้หรอก!”เฉินมู่ใช้บีบมือเพื่อนกลับอย่างปลอบโยน “ไม่ต้องกังวลนะ มันจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น”ทันทีที่เสียงเงียบไป เถียนอวี๋ก็โยนถ้วยลูกเต๋าออกมา “หยุดพูดเรื่องไร้สาระ มาเริ่มกันเถอะ ต้องดื่มให้หมดแก้ว ใครอ้วกก่อนคนนั

  • เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่   บทที่ 146

    ถังอวี่หยิบไวน์ที่อยู่ข้างหน้าขึ้นดื่มจนหมด จากนั้นก็ตะโกนเสียงดังออกมา “มาสู้กันอีกรอบ!”ในรอบนี้ ถังอวี่เต็มไปด้วยพลังอันแข็งแกร่ง เขาจะไม่ยอมให้เฉินมู่เรียกแต้มเจ็ดหกได้!ถังอวี่มองไปที่คะแนนลูกเต๋าของตัวเอง ใต้มือเขามีลูกเต๋าหกแต้มอยู่ลูกเดียว ดังนั้นเฉินมู่จะต้องแพ้แน่นอน! เขาเอนหลังพิงโซฟาอย่างมั่นใจแล้วเหยียดแขนออก ก่อนเชิดคางขึ้นพร้อมแสยะยิ้ม “เปิดสิ ฉันมีแค่หกลูกเดียวเท่านั้น”“ฉันรู้” เฉินมู่เปิดถ้วยด้วยใบหน้าที่สงบนิ่ง “ของฉันคือ เสือดาว”คำว่า “เสือดาว” นั้นหมายความว่า เมื่อแต้มของลูกเต๋าห้าลูกเท่ากันหมด ก็จะนับเป็นลูกเต๋าลูกที่หกได้ เช่น ถ้าลูกเต๋าทั้งห้าลูกออกหกแต้ม ก็ให้นับเป็นหกลูกหกแต้มอย่างไรก็ตาม โอกาสที่ลูกเต๋าทั้งห้าจะมีแต้มเท่ากันนั้นน้อยมาก ดังนั้นถังอวี่จึงมั่นใจว่าตัวเองจะชนะ! ทว่าเฉินมู่กลับทอยลูกเต๋าได้ห้าแต้มเท่ากันหมดจริง ๆ นิ้วเรียวยาวของเธอผลักลูกเต๋าไปข้างหน้า พลางเอ่ย “ฉันมีหก คุณมีหนึ่ง ถ้ารวมกันก็เจ็ดหกพอดี เชิญคุณดื่มให้กับความพ่ายแพ้เถอะนะ”ใบหน้าของถังอวี่ซีดเผือด ผู้ชมทุกคนต่างเงียบเสียง มีเพียงเสียงเพลงเท่านั้นที่ยังคงดังอย่างต่อเนื่อง

Bab terbaru

  • เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่   บทที่ 255

    ฮั่วหยุนเซียวไม่รู้ว่าควรจะสงสารสาวน้อยตรงหน้าดี หรือควรจะภูมิใจในความหนักแน่นในสถานการณ์ที่อันตรายของเธอดีเขายกมือพร้อมขมวดคิ้ว “ฮานเฉิง จัดการให้เรียบร้อย”“ครับ บอส”ฮานเฉิงยกโทรศัพย์อยู่หลายสาย และแล้วนักข่าวที่สมควรจะอยู่ที่นี่ต่อ กลับแยกย้ายกันไปอย่างรวดเร็วเฉิงหยวนกระพริบตา “ทำไมพวกเขาไปกันหมดแล้วล่ะ?”เมื่อฝูงชนสลายตัว สายตาเฉินมู่ก็สะดุดเข้ากับรถเบนท์ลีย์หรูที่จอดอยู่ข้างทาง“ปีศาจร้ายปรากฎตัวแล้ว” เธอกล่าวเฉิงหยวนถือถุงขนมของตัวเองตามไปและถามต่อ “อะไรนะ?”เฉินมู่ช่วยถือของในมือเธอ แล้วพูดว่า “ฉันจะไปส่งเธอที่บ้านก่อนแล้วกัน”ใต้แสงแดดอบอุ่นในฤดูหนาว สองสาวพูดคุยถึงเรื่องในอนาคต และรถหรูระดับโลกอย่างเบนท์ลีย์คันนั้นก็ขับตามหลังมาอย่างช้า ๆฮานเฉิงถามอย่างสุขุม “บอสครับ พวกเราจะขับช้าขนาดนี้จริงเหรอครับ?”ฮั่วหยุนเซียวมองแผ่นหลังหญิงสาวตรงหน้าอย่างสนใจ แล้วพยักหน้า “ขับช้ากว่านี้”ฮานเฉิง “...”เมื่อเดินมาถึงใต้อาคาร เฉินมู่ก็พูดว่า “คุณไปเก็บของให้เรียบร้อยแล้วเราไปโรงพยาบาลกัน”เฉิงหยวนปัดมือไปมา “ไม่ต้องหรอก ฉันไม่ได้บาดเจ็บตรงไหน พวกเขาแค่ขว้างปาผักมาขู่ฉัน

  • เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่   บทที่ 254

    เธอลงจากรถแล้วเห็นเฉิงหยวนที่ถูกฝูงชนล้อมเอาไว้ เหมือนแมวที่กำลังตื่นตระหนกตกใจ และไม่มีที่ซ่อนตัวเธอวิ่งฝ่าฝูงชนเข้าไป แล้วดึงเฉิงหยวนเข้ามายังอ้อมอก พร้อมถามอย่างกังวลว่า “เจ็บตรงไหนหรือเปล่า?”เมื่อเฉิงหยวนเห็นเฉินมู่ ก็ถึงกลับปล่อยโฮออกมาเธอยื่นมือไปปัดเศษผักบนตัวของเฉินมู่ออกให้ พร้อมส่ายหัว “ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร”เฉินมู่ประคองเธอให้ลุกขึ้น และแล้วไข่ไก่ฟองหนึ่งก็ลอยมา แต่เฉินมู่ยกมือขึ้นรับไว้ได้อย่างแม่นยํา“แกร๊ก” ไข่ไก่ในมือถูกบดขยี้จนแหลก และไข่ไก่เหลว ๆ ก็ไหลลงมาตามข้อมือของเธอ แววตาอันโหดเหี้ยมของเฉินมู่ทำให้ฝูงชนและนักข่าวต่างค่อย ๆ สงบลงเธอพูดกับหน้ากล้องที่ใกล้ที่สุด ด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่า “จรรยาบรรณของนักข่าวคือการนำเสนอความเป็นจริง หวังว่าสื่อมวลชนทุกคนจะตระหนักข้อนี้ไว้หน่อย”พลันมีเสียงดังมาจากด้านหลัง “ความจริงก็คือเฉิงหยวนเป็นมือที่สาม! คนทั้งโลกต่างก็รู้เรื่องนี้!”“ใช่ ๆ คุณเป็นใคร! ทำไมถึงได้แก้ตัวแทนเฉิงหยวน!”เฉินมู่ตอบอย่างเยือกเย็น “เธอไม่ใช่มือที่สาม หวังว่าหลังจากวันที่ความจริงกระจ่างแล้ว ทุกคนในที่นี้ต้องขอโทษต่อการกระทำที่ทำต่อเฉิงหยวน”จ

  • เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่   บทที่ 253

    เฉินมู่ซบอยู่ในอ้อมกอดลู่ซีเจ๋อพร้อมเช็ดน้ำตาด้วยท่าทีน้อยใจ “พี่คะ พี่เชื่อฉันสักครั้งเถอะ…”ลู่ซีเจ๋อหมดความอดทนกับเฉินมู่อย่างสิ้นเชิง เขาตะโกนอย่างเหลืออดว่า “ออกไป! ไสหัวออกไป!”เฉินมู่มองท่าทีที่ปวดใจของลู่ซีเจ๋อ แล้วถอนหายใจ “ลู่ซีเจ๋อ คุณ…”ลู่ซีเจ๋อมองหน้าเธอด้วยความโกรธเคืองเฉินมู่จึงได้เงียบลง พลางคิดว่าทำไมต้องปริปากพูดคำนี้ทั้ง ๆ ที่่ก่อนหน้านี้เธองัดหลักฐานเป็นร้อย ๆ อย่างเพื่อให้เห็นถึงจิตใจอันโหดเหี้ยมของเฉินชิงเสวี่ย แต่ลู่ซีเจ๋อก็มองไม่เห็นเธอจะเกลี้ยกล่อมเขาอย่างไรก็ไม่มีประโยชน์ แถมยังต้องถูกเฉินชิงเสวี่ยตอกกลับว่าเธออิจฉา“คุณคิดจะพูดอะไรอีก?” ลู่ซีเจ๋อมองเธอด้วยโกรธเคืองเฉินมู่ส่ายหัว “ไม่มีอะไรแล้ว แต่มีอะไรอยากจะบอกคู่หมั้นสุดที่รักของคุณหน่อย”เฉินชิงเสวี่ยมองเฉินมู่ด้วยสายตาที่หวาดกลัว “พี่มีอะไรอยากให้ฉันช่วยคะ...”เฉินมู่หัวเราะ แล้วพูดว่า “รบกวนเธอฝากบอกซุยซินยี่กับเฉินชิงโหรวด้วยนะ ว่าเฉิงหยวนจะกลับเข้าสู่วงการบันเทิงเร็ว ๆ นี้”เฉินชิงเสวี่ยจ้องมองเฉินมู่อย่างปวดใจ พลันเอ่ย “พี่คะ เฉิงหยวนเป็นมือที่สาม ทำไมพี่ยังจะคบหากับคนแบบนั้นอยู่อีก?”

  • เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่   บทที่ 252

    แผลเป็นที่หน้าเกลียดน่ากลัวเหมือนตัวหนอนเกาะอยู่บนใบหน้า แถมยังมีรอยแดง ๆ อยู่รอบ ๆ เฉินชิงเสวี่ยถอนหายใจอย่างโล่งใจ แผลเป็นยังอยู่!ตอนที่กำลังลองชุดคราวก่อน เธอได้ข่าวว่าเฉินมู่กำลังรักษารอยแผลพวกนี้ มันทำเธอทุรนทุรายไปหลายวันเธอกลัวว่าเฉินมู่จะรักษาร่อยรอยแผลบนใบหน้าจนหายดี เพราะหากใบหน้านี้หายดีแล้ว มันจะกลับมาทำให้ชาวเมืองปินไห่ตกตะลึงอีกครั้ง เฉินชิงเสวี่ยหัวเราะอย่างโล่งใจ แถมยังเย้ยหยันเฉินมู่ต่อว่า “ได้ยินว่าเธอไปรักษาใบหน้า ทำไมยังเป็นแบบนี้อยู่ล่ะ?”เธอชี้ไปยังใบหน้าของเฉินมู่ พร้อมหัวเราะเยาะเย้ย “เธอดูไม่ออกเหรอว่ามันอาการหนักกว่าเมื่อก่อนอีกน่ะ?”“เฉินมู่ อย่าพยายามต่อไปเลย หน้าของเธอยังไงก็รักษาไม่หายหรอก เธอต้องแบกหน้าที่เต็มไปด้วยรอยแผลแบบนี้ไปตลอดชีวิต เธอจะถูกผู้คนหัวเราะเยาะตลอดเวลา และถูกทอดทิ้งตลอดไป”เฉินมู่ง้างมือขึ้นแล้วกระแทกไปที่ใบหน้าของคนเจ็บอย่างแรง ใบหน้าของเฉินชิงเสวี่ยหันไปตามเสียงดัง “เพี๊ยะ”เฉินชิงเสวี่ยโดนตบจนโกรธมาก เธอจ้องมองเฉินมู่ด้วยความเคียดแค้น “สมควร ใครให้เธออยู่เป็นหนามยอกอกในตระกูลเฉิน เธอควรตายไปพร้อมกับแม่ของเธอตั้งนานแล้ว!”

  • เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่   บทที่ 251

    “นี่คุณ!” ลู่ซีเจ๋อถูกเฉินมู่ปั่นหัวจนออกอาการโกรธอย่างเห็นได้ชัด เขาไม่เคยเจอผู้หญิงที่ทั้งป่าเถื่อนและชั่วร้ายอย่างเธอมาก่อนเฉินชิงเสวี่ยกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนอีกครั้ง “ไม่เป็นไรหรอก พี่สาวก็แค่ล้อเล่น คุณไปเถอะ”เฉินชิงเสวี่ยออดอ้อนซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าอยากจะทานของหวานหน้าโรงพยาบาล ลู่ซีเจ๋อจึงได้แต่ทำตามคู่หมั้น แต่ก่อนเดินออกจากห้องก็ไม่ลืมที่จะถลึงตาใส่เฉินมู่อีกหนึ่งทีทันทีที่เขาเดินออกไป เฉินมู่ก็ขมวดคิ้วมองไปทางร่างบนเตียงอย่างเร็ว “เหลือเราแค่สองคนแล้ว มีอะไรอยากพูดไม่ใช่เหรอ?”ครั้งแรกเฉินลี่ซานสั่งให้เธอมาที่นี่ ครั้งที่สองลู่ซีเจ๋อก็พาเธอมาด้วยตัวเองอีกหนึ่งครั้ง เฉินชิงเสวี่ยเป็นคนวางแผนทั้งหมดให้เฉินมู่มาที่นี่ ไม่รู้ว่าเธอจะมีแผนการอะไรอีกเฉินชิงเสวี่ยเปลี่ยนสีหน้าในทันที ใบหน้าอ่อนหวานเมื่อสักครู่หายไปอย่างไร้ร่องรอยเธอมองหน้าเฉินมู่อย่างหงุดหงิด พร้อมพูดว่า “เธออย่ายุ่งเรื่องของตระกูลซุย!”เฉินมู่หัวเราะ ก่อนถามว่า “ทำไมเหรอ? ตระกูลซุยทำไมเหรอ?”เฉินชิงเสวี่ยพูดตรง ๆ ว่า “ฉันเตือนเธอด้วยความหวังดี ตระกูลซุยกับตระกูลเราทำธุรกิจร่วมกันมา ถ้าเธอทำงานแต่งซินยี่

  • เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่   บทที่ 250

    เฉินมู่ยักไหล่เล็กน้อย “ถึงฉันจะทำร้ายเธอจนตาย ฉันก็จะไม่รู้สึกผิด”ลู่ซีเจ๋อขมวดคิ้ว “เฉินมู่ คุณทำร้ายเสวี่ยเอ๋อถึงขั้นนั้น เธอยังไม่ถือโทษโกรธ แค่บอกให้คุณอย่าเข้าไปยุ่งกับตระกูลซุย แค่คุณไปเยี่ยมเธอบ้าง มันยากนักหรือไง?”เธอหัวเราะเยาะเล็กน้อย “แค่เธอบอกว่าไม่ถือโทษโกรธฉัน คุณก็เชื่อเหรอ? ลู่ซีเจ๋อ ฉันสงสัยจริง ๆ ว่าในสมองคุณมันมีรอยหยักบ้างไหม”ลู่ซีเจ๋ออึ้งไปสักพัก เขาไม่ใช่คนที่ทะเลาะวิวาทกับใครบ่อย ๆ ร่างสูงลากเฉินมู่ไปเรื่อย ๆ แล้วพูดว่า “ไปโรงพยาบาลกับผม!”ช่วงเวลาเลิกเรียนนักศึกษาทุกคนเดินลงจากอาคาร ผู้คนเดินผ่านไปผ่านมาตรงนั้น และแล้วทั้งสองก็เริ่มตกเป็นเป้าสายตาของผู้คนเฉินมู่ไม่อยากตกเป็นประเด็นของคนทั้งมหาวิทยาลัยในวันพรุ่งนี้ จึงสะบัดมือออกอย่างจำใจและตอบว่า “ปล่อย ฉันเดินเองได้”ลู่ซีเจ๋อปล่อยมือเธอ เฉินหยวนจึงรีบวิ่งมาดึงแขนเฉินมู่ไว้ “ฉันไปเป็นเพื่อนนะ”เฉินมู่แตะมือเธอเบา ๆ “ไม่เป็นไร ไม่มีอะไรหรอก เธอกลับหอพักไปก่อนเถอะ”เฉินหยวนพูดด้วยความเป็นห่วงอีกครั้ง “งั้นเธอต้องระวังตัวนะ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นต้องรีบโทรหาฉันนะ หรือไม่ก็… โทรหาตัวรวจเลย!”เฉินหยวนหัวเ

  • เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่   บทที่ 249

    เช้าวันถัดมา เฉินมู่ไปมหาวิทยาลัยตามปกติเรื่องของเฉิงหยวนยังเป็นที่กล่าวถึงบนโลกโซเชียล ซุยซินยี่ยอมจ่ายให้กับคอมเมนท์พวกนี้ไม่น้อยเลยจริง ๆแต่เฉินมู่ยังต้องกลับไปเรียน ถึงแม้ว่าชาวเน็ตจะยังพากันด่าทอดาราในสังกัดของเธอก็ตามทันทีที่เดินเข้าห้องเรียน เฉินหยวนก็โบกมือเรียก “เฉินมู่ ฉันจองที่ตรงนี้ไว้ให้เธอ”เฉินมู่สาวเท้าเข้าไปพร้อมกระเป๋านักเรียน พลางเผยยิ้มกว้าง “ขอบคุณนะ”จางหยางที่นั่งโต๊ะด้านหน้าก็ยื่นกาแฟกับพร้อมแซนด์วิชให้ “อาหารเช้าของเธอ”เฉินมู่พูดด้วยความปลาบปลื้มใจ “ทำไมพวกเธอดีกับฉันจังเลย?”จางหยางส่ายหัวอย่างเคอะเขิน แล้วตอบว่า “แต่ก่อนฉันไม่ค่อยเป็นมิตรกับเธอ เพราะฉะนั้นตอนนี้ฉันจะแก้ตัว” ตั้งแต่ที่เธอทำให้ผู้คนเกิดความประทับใจในคืนงานเลี้ยงปีใหม่ ทุกคนในชั้นเรียนก็หันมาดีกับเธอเฉินหยวนรีบวิ่งเข้ามาซุบซิบ “เธอเห็นหรือยังว่าข่าวเฉิงหยวนในเน็ตกลับมาฉาวอีกแล้วนะ?”เฉินมู่รับอาหารเข้ากัดไปหนึ่งคำ ก่อนพยักหน้าตอบ “เห็นแล้ว”เฉินหยวนรีบโต้ตอบทันที “เฉินมู่ ฉันเห็นเธอสนิทกับหล่อน หล่อนไม่ใช่คนดีนะ!”เฉินมู่หัวเราะ ก่อนตอบว่า “หล่อนเป็นคนดีมาก แล้วต่อไปเธอจะรู้เอง

  • เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่   บทที่ 248

    แค่คําเดียว ทำให้มุมปากของฮั่วหยุนเซียวกระตุกยกโค้งราวไม่สามารถซ่อนรอยยิ้มไว้ได้เขาแตะมือไปที่ใบหน้าของเฉินมู่ พลางเรียกอย่างอ่อนโยนว่า “มู่มู่”เฉินมู่ลุกขึ้นนั่งอย่างสะลึมสะลือ แล้วถาม “คุณกลับมาแล้วเหรอคะ ตอนนี้กี่โมงแล้ว แล้วคุณทานข้าวหรือยัง?”แม้ว่าเธอไม่ได้งดงามเหมือนเหล่าคนมีชื่อเสียง แต่ก็แฝงด้วยความอ่อนหวานอยู่บ้างฮั่วหยุนเซียวไม่เคยรู้สึกว่า คําว่าเฉินมู่คํานี้จะอบอุ่นและน่าหลงใหลเช่นนี้มาก่อนหญิงสาวที่เขาสนใจนอนอยู่บนโซฟาด้วยท่าทีกำลังงัวเงียผมเผ้ายุ่งเหยิงสามคำถามต่อเนื่องนั้นดึงเขาออกจากภวังค์และเข้าสู่ความเป็นจริง แต่เขาไม่มีทางเลือก และทำตามอย่างเต็มใจเฉินมู่อยู่ในอาการครึ่งหลับครึ่งตื่น ดวงตาค่อย ๆ ปิดลงอีกครั้ง ช่วงนี้เธอพักผ่อนไม่เพียงพอ ถ้าอยู่ในความสงบเมื่อไหร่เธอพร้อมจะหลับทันที“อืม…” จู่ ๆ ความเย็นก็เข้ามากระทบริมฝีปาก สมองเฉินมู่รู้สึกตื่นตัวขึ้นมาทันทีสมองของเธอเริ่มประมวลผล พลันฝืนลืมตาขึ้น และเลียริมฝีปากตามสัญชาตญาณเธอมองเข้าไปในสายตาลึกลับของชายตรงหน้า ก่อนถามอย่างงุนงงว่า “อะไรเหรอ?”ปลายลิ้นของฮั่วหยุนเซียวไล่เลียตรงริมฝีปากล่างของตน รา

  • เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่   บทที่ 247

    เมื่อทุกคนออกไป เฉิงหยวนก็ยังคงเกาะแขนของเฉินมู่ด้วยร่างกายอันสั่นอยู่อย่างนั้นเฉินมู่แตะมือเธอ พร้อมปลอบใจว่า “ไม่เป็นไรนะ ฉันจะคอยปกป้องคุณเอง”เฉิงหยวนพยักหน้า “ฉันเชื่อคุณ แต่ฉันไม่เข้าใจ ทำไมคนร้ายแบบพวกนั้น ถึงได้กล้ากล่าวหาเหยื่อแบบนี้”ผู้อำนวยการหยางวิ่งเข้ามาถามอย่างรีบร้อน “ผู้อำนวยการเฉินบาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่าครับ? ผมพยายามห้ามคุณหนูซุยแล้ว แต่…”เฉินมู่ปัดมือไปมา พลางบอก “ไม่เป็นไรค่ะ ผู้อำนวยการหยางไม่ต้องกังวล นี่เป็นเรื่องส่วนตัวของพวกเรา”เธอมองร่องรอยความเสียหายของข้าวของบนพื้น แล้วพูดต่อ “พวกเธอทำอะไรเสียหายบ้าง ลิสต์ให้ฉันด้วยนะ”ผู้อำนวยการหยางรีบยกปัดไม้ปัดมือปฎิเสธอย่างเร็ว “ไม่ได้ ๆ จะให้ผู้อำนวยการเฉินชดใช้ได้อย่างไร?” เฉินมู่ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “ใครบอกว่าฉันจะเป็นคนชดใช้ค่าเสียหาย? คุณหยางจัดการลิสต์รายการของที่เสียหายมาก็พอค่ะ”ผู้อำนวยการหยางก็ไม่รู้ว่าเฉินมู่คิดจะมาไม้ไหน จึงทำได้เพียงทำตามคำสั่งเท่านั้นเฉิงหยวนกระแอมเล็กน้อย แล้วถามด้วยความระมัดระวังว่า “คงไม่ใช่ให้ฉันชดใช้ค่าเสียหายหรอกนะ?”“หึหึ” เฉินมู่ยิ้ม “ไม่ใช่ คนที่ลงมือทำลายข้าวของต่าง

Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status