บทที่ 50

คุณนายลู่มองท่าทางอ่อนแอไร้กระดูกของเฉินชิงเสวี่ยแล้วพูดกังขาออกมาประโยคหนึ่ง “ก่อเรื่องแบบนี้ไปแล้วยังจะเหลือชื่อเสียงอะไรอีก?”

คุณท่านลู่พยักหน้า “แต่คุณเฉินพูดถูกแล้ว ถึงยังไงพวกเราทั้งสองตระกูลก็ต้องดองกันอยู่ดี จัดการให้มันเร็วขึ้นหน่อยคงจะดีกว่า”

คุณนายลู่มองไปยังเฉินมู่ เธอตัดใจจากเฉินมู่ไม่ได้จริง ๆ! เฉินมู่เป็นคนที่เธอคอยเฝ้าดูจนเติบใหญ่ เป็นคนที่เธอเลือกให้มาเป็นลูกสะใภ้!

เฉินชิงเสวี่ยเอนกายพิงอกลู่ซีเจ๋อพร้อมกัดริมฝีปาก ให้ตายสิ! เธอเล่นใหญ่ขนาดนี้แล้วนะ! คุณนายลู่ยังจะอยากได้นังเฉินมู่อยู่อีกหรือ!

ซู่หรูหลานเห็นดังนั้นจึงรีบพูดเสริมขึ้นมาทันที “ใช่แล้วค่ะ เสี่ยวมู่ก็เคยพูดเองว่าการหมั้นถูกยกเลิกไปแล้ว คงจะไม่มีความเห็นอะไรหรอกค่ะ ในเมื่อซีเจ๋อกับชิงเสวี่ย เด็กสองคนนี้ใจตรงกัน ก็ช่วยสนับสนุนพวกเขาเถอะค่ะ...”

บรรยากาศอึมครึมในห้องนั่งเล่นเริ่มแพร่กระจายออกมา เฉินชิงเสวี่ยมองเฉินมู่น้ำตาคลอเบ้า “พี่คะ หนูรู้ว่าหนูทำผิดต่อพี่ แต่ว่าหนูรักซีเจ๋อจริง ๆ นะคะ ได้โปรด...”

นี่ยังต้องบังคับให้เฉินมู่พยักหน้าด้วยหรือนี่!

เดิมทีเฉินมู่ก็ไม่ได้ถือสาอยู่แล้วที่ทั้งคู่จะมาอยู่ด้วยกั