เข้าสู่ระบบและแล้วเหตุการณ์ทุกอย่างก็ได้เป็นไปตามที่ไอ้คุณเหี้ยระบบมันได้กล่าวไว้เมื่อวานจริง ๆ เพราะในตอนนี้เขมกำลังยืนจ้องมือถือเครื่องแพงของตัวเองที่มันแผดเสียงร้องพร้อมกับหน้าจอโชว์รายชื่อผู้ติดต่อเข้ามาให้เขมได้เห็นว่าเป็นพระเอกของเรื่องอย่างอาทิตย์โทรมา
"ว่าไงอาทิตย์"เขมกรกดรับสายพยายามกรอกเสียงทักทายคนปลายสายให้เหมือนเจ้าของบทตัวละครที่ตัวของเขมสวมบทบาดอยู่
/ไอ้ข้าวตังกูแข่งรถชนะอีกแล้วโว้ยยย/อาทิตย์พูดตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงดีใจที่ปิดไม่มิด ซึ่งเขมกรหรือก็คือข้าวตังในตอนนี้รับรู้ได้เลยว่าเพื่อนพระเอกของเขานั้นดีใจกับชัยชนะครั้งนี้มากแค่ไหน
แต่แล้วอย่างไรล่ะ ถึงแม้เพื่อนพระเอกของข้าวตังจะดีใจมากแต่เขมนั้นไม่ดีใจด้วยเลยสักนิด เพราะชะตากรรมที่เขมจะต้องเผชิญต่อจากนี้นั้นมันช่าง....
"เฮ่อ..."คิดมาถึงตรงนี้เขมก็เผลอถอนหายใจออกมาเสียงดัง จนทำให้อาทิตย์ที่อยู่ปลายสายได้ยิน
/ถึงกับถอนหายใจใส่กับความดีใจเกินหน้าของกูเลยเหรอวะไอ้ข้าวตัง/
อาทิตย์พูดแซวกลับมาอย่างขำขันเมื่อได้ยินเสียงเพื่อนอย่างข้าวตังถอนหายใจใส่ อาทิตย์นั้นไม่คิดหรอกนะว่าข้าวตังจะรำคาญตนเองอาทิตย์คิดแค่ว่าที่ข้าวตังถอนหายใจใส่แบบนี้ก็คงเพียงแค่เอือมระอากับความโอเวอร์ของเขาเพียงเท่านั้น
และอีกอย่างเรื่องเมื่อ2-3วันก่อนตัวของอาทิตย์เองก็คิดว่าที่ข้าวตังว่าให้เขาแรง ๆ แบบนั้นเป็นเพราะข้าวตังหวังดีไม่อยากให้ตัวเขาทำผิดพลาดและเสียคนดี ๆ อย่างวันจันทร์ไป
ทุกคนคงจะสงสัยกันใช่ไหมว่าทำไมตัวของอาทิตย์ถึงได้คิดแบบนี้เพราะตัวของอาทิตย์กับข้าวตังนั้นคบกันเป็นเพื่อนมาตั้งแต่เข้ามหาลัยแล้ว และตัวของอาทิตย์ก็รู้จักนิสัยใจคอของข้าวตังพอสมควรเพราะ10ปีที่คบเป็นเพื่อนกันมาข้าวตังนั้นหวังดีกับอาทิตย์มาตลอดอย่างไรล่ะ แล้วข้าวตังเองก็เป็นคนเงียบ ๆ ไม่ค่อยจะมีปากเสียงกับใคร แต่พอโมโหก็ไม่ไว้หน้าใครเช่นกัน
แต่ก็น้อยนักที่ข้าวตังจะโมโหหรือว่าให้ตัวของอาทิตย์เหมือนอย่างวันนั้น
"เหนื่อยจะพูดกับมึงจริง ๆ "เขมกรตอบกลับไปอย่างเหนื่อยใจและปล่อยอาทิตย์คิดไปอย่างนั้น แม้ว่าแท้จริงแล้วสิ่งที่ทำให้เขมกรถอนหายใจนั้นคือภารกิจที่ไอ้คุณเหี้ยระบบมอบหมายให้เขาทำต่างหาก
/ฮ่า ๆ แกล้งมึงนี้มันสนุกจริง ๆ /
"....."เขมกรที่ได้ยินเสียงหัวเราะชอบใจของอาทิตย์ก็ไม่ได้เอ่ยตอบอะไรปลายสายกลับไป ทำเพียงแค่นั่งเงียบเบะปากกลอกตามองบน จนเจ้าตัวที่เห็นเขมเงียบจึงยอมรามือจากการแกล้งแล้วเอ่ยเข้าประเด็น
/โอเค ๆ กูไม่แกล้งมึงแล้วก้ได้ ที่กูโทรหามึงแค่จะถามว่าช่วงค่ำมึงว่างไหมมีงานหรือเปล่า/
"ไม่มีกูว่าง ทำไมเหรอ"
ก็ทำเป็นถามไปอย่างนั้นแหละเพราะรู้อยู่แล้วว่าไอ้คุณพระเอกจะโทรมาชวนตัวของข้าวตังไปฉลองกับชัยชนะครั้งนี้ และก็เป็นอย่างที่เขมคิดจริง ๆ เมื่อประโยคคำพูดต่อมาของพระเอกเป็นไปตามอย่างที่เขมคาดการ
/ค่ำนี้กูกับทีมและก็นักแข่งคนอื่น ๆ จะจัดงานปาร์ตี้ฉลองยินดีกับการชนะครั้งนี้ของกู กูเลยจะชวนมึงมาด้วย วันจันทร์เองก็จะมาเหมือนกัน มึงมานะ/
ปฏิเสธได้ไหม กูปฏิเสธได้ไหม!
'ไม่ได้ค่ะ!'
อื้มหืมมมมขนาดแค่เขมคิดไอ้คุณเหี้ยระบบยังรีบออกมาแย้งเสียงเข้มขนาดนี้ เป็นแบบนี้มีหรือที่เขมกรจะปฏิเสธได้ คงได้แต่จำใจตอบกลับไปว่า
"ร้านไหนแล้วปาร์ตี้เริ่มกี่โมง"
/เยี่ยมมากเพื่อนร้านนี้...../
เขมกรฟังอาทิตย์บอกสถานที่จัดงานฉลองและเวลาที่นัดหมายกันอยู่พักใหญ่ ที่ใช้เวลาพักใหญ่ ไม่ใช่อะไรนะไอ้สถานที่และเวลาเขมได้รู้จากปากอาทิตย์ตั้งแต่นาทีแรกที่เริ่มบอกแล้ว ส่วนเวลาที่เหลืออีก30นาทีในช่วงท้ายเขมนั้นนั่งฟังไอ้พระเอกของเรื่องโม้เรื่องแข่งรถแล้วก็ความสวีทหวานของมันกับแฟน
ซึ่งเป็นงงกับมันมาก 2-3วันก่อนยังทะเลาะกันจนทำให้น้องร้องไห้ส่วนตัวมันก็หนีไปแดกเหล้ากับสาวกับหนุ่มอยู่เลย มาวันนี้มาอวดมาขิงเรื่องแฟนให้กูฟังเฉย ไอ้เขมเป็นงงนะ
เฮ่อ...แต่ละวันกูต้องมาทนกับอะไรก็ไม่รู้ ปวดหัวโว้ย!
ณ ผับแห่งหนึ่ง
เขมกรมาถึงยังผับที่อาทิตย์นัดหมายในช่วงสองทุ่มนิด ๆ พอมาถึงอาทิตย์ก็เดินออกมารับและพาขึ้นมายังห้องVIPชั้น2ที่อาทิตย์ได้เปิดเป็นห้องปาร์ตี้ และทันทีที่เขมกรก้าวเข้ามาภายในห้อง เขมก็เห็นเหล่าผู้คนมากหน้าหลายตาดื่มฉลองกันอย่างสนุกเฮฮา
"ทุกคนนี่ข้าวตังเพื่อนสนิทผมเองนะ"อาทิตย์เอ่ยแนะนำตัวของเขมให้ทุกคนได้รู้จัก ซึ่งทุกคนก็ต้อนรับและทักทายข้าวตังหรือก็คือเขมเป็นอย่างดี เขมที่เห็นอย่างนั้นก็ก้มหัวทักทายเล็กน้อย ก่อนจะเดินตามหลังอาทิตย์ไปทรุดตัวลงนั่งข้าง ๆ แล้วไม่ลืมที่จะคลี่ยิ้มพร้อมเอ่ยทักทายแฟนเพื่อนอย่างน้องวันจันทร์ที่นั่งถัดจากอาทิตย์
"ไงครับน้องวันจันทร์ไม่เจอกันนานเลย"
"นานอะไรกันครับพี่ข้าวตัง เราพึ่งเจอกันที่ผับนี้เมื่อไม่กี่วันก่อนเองนะ"
"อ่า....จริงด้วยพี่ลืมไปเลยฮ่า ๆ "เขมเอ่ยพูดพลางหัวเราะกลบเกลื่อน ก่อนจะเอื้อมมือไปรับแก้วเครื่องดื่มเมื่อเห็นว่าพระเอกอย่างอาทิตย์ชงแล้วยื่นมาให้พอดี
เมื่อได้รับเครื่องดื่มอะไรเรียบร้อยแล้วงานปาร์ตี้ก็กลับมาคึกคักตามเดิม เขมกรที่ไม่รู้จะทำตัวยังไงดีด้วยไม่ค่อยชอบเข้าสังคมเท่าไหร่ก็นั่งดื่มอยู่เงียบ ๆ มีบ้างที่หันไปพูดคุยและตอบยามมีคนถามหรืออาทิตย์ชวนคุย แต่ส่วนใหญ่เขมก็จะพูดคุยกับน้องนายเอกอย่างวันจันทร์ที่ลงทุนย้ายมานั่งขนาบด้านซ้ายของเขมโดยข้างขวาเป็นอาทิตย์นั่ง เรียกได้ว่าตอนนี้เขมกรนั่งกั้นกลางพระเอกนายเอกของเรื่องอยู่
แต่ถึงเป็นอย่างนั้นอาทิตย์ก็ไม่ได้หึงหวงเพราะรู้อยู่แล้วว่าวันจันทร์และข้าวตังเพื่อนสนิทของตัวเองเป็นคนที่ไม่ค่อยจะเข้าสังคมเท่าไหร่ และอีกอย่างวันจันทร์และเขมก็ไม่รู้จักหรือสนิทกับใครในนี้ ส่วนตัวของอาทิตย์นั้นเฟรนลี่และเข้ากับคนอื่นได้ง่าย จึงทำให้ใครต่อใครในนี้ชวนอาทิตย์ชนแก้วไม่หยุด
และเพราะอาทิตย์รู้อยู่แล้วว่าต้องเป็นแบบนี้ไง อาทิตย์ถึงได้ชวนเพื่อนอย่างข้าวตังที่ไม่ชอบเข้าสังคมเท่าไหร่มาที่งานนี้ด้วย ถึงแม้ว่าที่ผ่าน ๆ มาตัวของอาทิตย์มักจะลากข้าวตังออกมาเที่ยวกลางคืนด้วยบ่อย ๆ
แต่เจ้าตัวก็ยังคงไม่ชอบเที่ยวเล่นเหมือนเดิม แต่ในครั้งนี้ที่อาทิตย์ชวนมาเขาอยากให้เพื่อนสนิทของเขามาฉลองร่วมยินดีกับชัยชนะของเขา บวกกับอยากให้ข้าวตังมาเป็นเพื่อนคุยวันจันทร์ด้วย เพราะตัวของอาทิตย์คงไม่ค่อยมีเวลาดูวันจันทร์แน่ ๆ
งานฉลองยังคงดำเนินต่อไปเรื่อย ๆ จนผ่านไปเกือบ2ชั่วโมง เขมกรในตอนนี้ที่รับแก้วจากอาทิตย์มาดื่มไม่น้อยเริ่มจะรู้สึกมึน ๆ กับฤทธิ์ของแอลกอฮอล์แล้ว แต่กระนั้นเขมกรก็ยังจำได้ดีว่าวันนี้ตัวเองมาทำอะไร เพราะตั้งแต่ที่เขมเจอหน้าไอ้พระเอกจนมาถึงตอนนี้เขมก็ยังสังเกตและตามติดอาทิตย์ไม่เปิดโอกาสให้คาดสายตาเลยแม้แต่น้อย
แต่ถึงแม้เขมจะจับตามองมาเกือบจะ2ชั่วโมงแล้ว เขมก็ไม่เห็นว่าใครจะทำอะไรแปลก ๆ เลยและอาทิตย์เองก็เป็นคนชงเหล้ากินเองและชงให้เขม จนตอนนี้เขมรู้สึกเมาอยากจะกลับบ้านไปนอนแล้วเนี่ย และอีกอย่างเลยนะไอ้พระเอกเองก็ดูเหมือนจะเมาแล้วด้วยเพราะนายอาทิตย์เริ่มจะร้องหาแฟนตัวเองแล้ว ก็ไม่แปลกที่จะเมาก็เล่นโดนชวนชนแก้วทุก ๆ นาทีขนาดนั้น
"วันจันทร์....วันจันทร์อยู่ไหนครับบบบพี่อาทิตย์อยากกอด..."
น้ำเสียงออดอ้อนหลุดออกมาจากปากพ่อหนุ่มแบดบอยส์อย่างอาทิตย์ ลำตัวสูงใหญ่เองก็ถาโถมจะเข้าไปหาวันจันทร์ที่นั่งถัดไปจากเขม ทำให้เขมที่นั่งอยู่ตรงกลางลำบากรับน้ำหนักของเพื่อนตัวสูงไปเต็ม ๆ
ด้านวันจันทร์เมื่อเห็นว่าแฟนตัวเองทิ้งตัวนอนพาดเอาหัวมาหนุนตักตัวเองก็เบิกตากว้างอ้างปากค้าง พลางในใจก็นึกสงสารข้าวตังที่ต้องรับน้ำหนักช่วงตัวของอาทิตย์ไปเต็ม ๆ
"พี่อาทิตย์ ไม่เอาไม่นอนลงมาอย่างนี้นะครับ ลุกขึ้นนั่งดี ๆ เลยนะ พี่ข้าวตังเขาหนักนะ นอนทับขาพี่ข้าวตังอย่างนี้ได้ยังไงกัน"เอ่ยบ่นให้แฟนหนุ่มตัวเองพลางมือก็ฟาดลงแขนแกร่งของอาทิตย์ไม่เบานัก
"ไอ้อาทิตย์ลุกเลย ไอ้เหี้ยกูหนักตัวอย่างกับควายนอนทับมาได้"เขมกรเอ่ยปากด่าพระเอกอย่างอาทิตย์ ก็เขาหนักจริง ๆ นี่นา นายอาทิตย์นี้ไม่ใช่ตัวเบา ๆ เล่นทิ้งตัวลงมานอนทับขากันได้ เล่นซะขาชาเลยไอ้ห่า
เอ่ยว่าพลางบ่นให้พระเอกของเรื่องในใจ ซึ่งอาทิตย์ที่โดนทั้งแฟนและเพื่อนว่าให้ก็จำใจดันตัวลุกขึ้นแต่โดยดี ถึงแม้ว่าตัวของอาทิตย์จะดื่มไปมากจนรู้สึกมึนหัวไปหมด แต่เขาก็ยังมีสติอยู่พอควรและเมื่ออาทิตย์รู้ตัวว่าตอนนี้ตัวเองเมามากแล้ว บวกกับวันนี้ตัวเองยังพาวันจันทร์และชวนเพื่อนอย่างข้าวตังมาอีก อาทิตย์เลยตัดสินใจที่จะขอตัวกลับเพื่อจะพาวันจันทร์และข้าวตังออกจากงานอย่างเนียน ๆ
"มึนหัวไม่ไหวแล้ว เดี๋ยวผมขอตัวกลับก่อนนะครับมันดึกมากแล้วเดี๋ยวต้องพาแฟนไปส่งบ้านก่อนเที่ยงคืนด้วยเพราะพรุ่งนี้วันจันทร์ต้องตื่นมาทำขนมส่งแต่เช้า ดื่มกันได้เต็มที่เลยนะครับผมจ่ายไว้หมดแล้ว แต่ถ้าจะสั่งอะไรเพิ่มก็สั่งได้เลยนะครับ ผมคุยกับเจ้าของผับไว้แล้วให้เอาบิลมาเก็บที่ผม ส่วนมึงจะกลับพร้อมกับกูเลยไหมข้าวตัง"
อาทิตย์ที่ดันตัวลุกขึ้นนั่งหันไปพูดลิ้นรัวกับทุกคนในห้อง ก่อนที่ช่วงหลังจะหันมาถามข้าวตังเพื่อนสนิทตัวเองซึ่งมีหรือที่เขมกรที่อยู่ในบทข้าวตังจะปฏิเสธ ก็ต้องรีบพยักหน้าตกลงซิครับ
"เออกลับพร้อมมึงเลย มึนหัวเหมือนกัน"
"เห้ยจะกลับแล้วเหรอวะอาทิตย์ งั้นดื่มแก้วนี้ส่งท้ายอีกสักแก้วซิวะ"
ทว่ายังไม่ทันที่อาทิตย์จะได้ลุก ก็มีเสียงทุ้มของชายใบหน้าคมเอ่ยรั้งพร้อมกับยื่นแก้วเครื่องดื่มแอลกอฮอล์มาตรงหน้าซะก่อน เขมกรหันไปมองเจ้าของเสียงพร้อมกับมองแก้วในมือของคนคนนั้นสลับกับหันมามองหน้าของอาทิตย์
"อืมได้สิ ถือว่าดื่มฉลองส่งท้ายวันนี้"พูดขึ้นพลางเอื้อมมือไปรับแก้วจากเพื่อนนักแข่งมาไว้ในมืออย่างไม่นึกสงสัย ส่วนเขมกรที่รู้สึกทะแม่ง ๆ ก็จ้องมองแก้วในมือของอาทิตย์ตาเขม็ง แต่ยังไม่ทันได้คิดอะไรมากเสียงของระบบก็ได้เตือนขึ้นพร้อมกับร่างกายที่เคลื่อนไหวไปเอง
'ภารกิจได้เริ่มขึ้นแล้ว'
หมับ
"เดี๋ยวกูดื่มฉลองส่งท้ายให้มึงเองเพื่อน"จบประโยคมือของเขมกรก็เอื้อมไปแย่งแก้วเหล้าจากมือของอาทิตย์มายกขึ้นดื่มรวดเดียวหมดแก้ว
เหี้ยอะไรอีกวะเนี่ย!!!
"นี่มัน..."ทันทีที่รถคันหรูจอดเทียบข้างรั้วบ้าน2ชั้นแถบชานเมือง ดวงตาของเขมกรก็จ้องมองอย่างตกตะลึงพลางริมฝีปากก็สบถออกมาเสียงเบา ก่อนจะเงียบไปไม่ได้เอ่ยความคิดในหัวออกมา นี่มันเหมือนกับบ้านของข้าวตังในโลกนิยายเปี๊ยบเลยนัยน์ตากลมทอดมองออกไปนอกกระจกรถ คิ้วเรียงสวยทั้งสองขมวดมุ่นเข้าหากันอย่างนึกสงสัยว่าทำไมบ้านหลังนี้ถึงได้เหมือนบ้านของข้าวตังตัวประกอบในนิยายได้ขนาดนี้ แล้วคุณทีรู้จักบ้านหลังนี้ได้อย่างไรแล้วทำไมถึงได้พาเขามาที่นี่กัน หรือว่าคุณทีจะจำเรื่องทุกอย่างได้แล้วจริง ๆในหัวของเขมกรเกิดคำถามขึ้นมามากมายพลางความทรงของเขากับธีโอที่เคยใช้ชีวิตในบ้านของข้าวตังตอนอยู่ในโลกนิยายก็ผลุดแล่นขึ้นมาในหัวไม่หยุดหย่อน ยามเมื่อสอดสายตามองเข้าไปในบ้านหลังนี้ที่คล้ายคลึงกับบ้านในนิยายเหลือเกิน"เข้าไปดูข้างในบ้านกันเถอะครับ"เสียงทุ้มนุ่มดังขึ้นเรียกสติให้เขมกรหลุดจากภวั
ภายในร้านคาเฟ่อาทิตย์ครองจันทร์เขมกรนั่งเหม่อลอยทอดสายตามองออกไปด้านนอกอย่างไร้จุดหมาย ในหัวก็คิดถึงเรื่องที่รับรู้แน่ชัดแล้วว่าคุณทีและธีโอนั้นเป็นคนเดียวกัน เพราะเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อนหน้าอเดลได้เล่าให้เขาฟังว่าคุณทีเองก็ได้เข้าไปสวมบทบาทเป็นธีโอในนิยายอย่างที่เขาสงสัยแต่ทว่ากรณีของคุณทีเป็นเพียงเหมือนการโดนดึงจิตเข้าไปสวมบทเป็นตัวตนนั้นจริง ๆ ไม่เหมือนกับเขาที่โดนดึงเข้าไปทั้งตัวตน จึงทำให้เมื่อนิยายจบบริบูรณ์เจ้าตัวจะไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับโลกนิยาย จะจำเรื่องราวได้เพียงเลือนรางเหมือนกับว่าตัวเองนอนแล้วฝันไป ต่างกับตัวเขาที่จำได้แล้วก็รับรู้หมดทุกอย่าง"เฮ่อ..."เขมกรถอนหายใจเฮือกใหญ่ในหัวก็ยังคิดไม่ตกกับเรื่องราวมากมายที่เกิดขึ้น รวมไปถึงเรื่องเจ้าของร้านคาเฟ่แห่งนี้ ที่ในตอนนี้ยังคงทำตัวเฉยเมยอย่างกับเรื่องที่ตัวเองต้องพบเจอเป็นเพียงเรื่องธรรมดาทั่วไป ทั้งที่เรื่องที่ตัวเองต้องกลายเป็นมนุษย์นั้นมันเรื่องใหญ่ฉิบหายเขมกรหันมามองอเดลที่เก็
กรุ๊ง กริ๊งเสียงกระดิ่งประตูร้านคาเฟ่ดังขึ้นในช่วงหัวค่ำ เป็นสัญญาณให้เจ้าของร้านรับรู้ได้ว่ามีบุคคลใหม่มาเยือน อเดลวางเศษเสี้ยวของบางสิ่งบางอย่างในมือลงบนโต๊ะแล้วยืนหลังตรงหันหน้าไปมองชายร่างโปร่งผมยาวมีดวงตาและผมสีม่วงเช่นเดียวกับเขาในเมื่อก่อนใช่อ่านไม่ผิดหรอกในตอนนี้สีผมและดวงตาของอเดลได้เปลี่ยนแปลงไปแล้ว เปลี่ยนไปเกือบจะเหมือนมนุษย์โลกทั่ว ๆ ไป นัยน์ตาสีดำอมม่วงเล็กน้อยทอดมองเพื่อน? เรียกว่าเพื่อนได้ไหมนะ เพราะที่โลกระบบของพวกเขานั้นต่างก็พากันไร้ความรู้สึกนึกคิด ไม่ได้รู้สึกยินดียินร้ายกับอะไรเลยแม้แต่น้อย จะให้มามีความผูกพันฉันมิตรก็ยิ่งแล้วใหญ่ 10ปี100ปีนี่พูดคุยกันแทบจะครั้งสองครั้งเองแต่ว่ากับ ชินะ รวม ๆ เกือบ50ปีมานี้อเดลได้พูดคุยกับเขาเกือบสิบครั้งได้ ด้วยชินะนั้นเป็นน้องใหม่ที่พึ่งกำเนิดตัวตนขึ้นมาได้ไม่ถึง50ปีดีด้วยซ้ำ ชินะก็เลยมาถามไถ่ปรึกษาเรื่องระบบกับอเดลอยู่บ่อยครั้ง (บ่อย?) ก็เลยทำให้เขาจำหน้าค่าตาชินะได้ และที
กลับมายังปัจจุบันเขมกรยืนหอบหายใจแรงภายในหัวก็ยังคงงงงวยกับสถานการณ์ที่พึ่งจะเกิดขึ้นเมื่อกี้ เขมยังงงกับตัวเองว่าทำไมตัวเขาถึงได้ตอบตกลงให้คนตัวสูงที่ในตอนนี้ยืนทิ้งหัวพิงอยู่กับลาดไหล่ของเขาได้จูบแลกลิ้นกันแบบนี้นะ และยิ่งไม่เข้าใจกว่าคือทำไมอยู่ ๆ ทีปกรถึงมาขอจูบเขาทั้งที่ในโลกแห่งนี้เราพึ่งรู้จักกันได้ไม่นานและไม่ได้สนิทสนมกันเลยแท้ ๆหรือเป็นเพราะเจ้าตัวเมาหรือเปล่านะ แต่ว่าถึงจะเมามากยังไงก็ไม่ควรจะขอจูบกับใครมั่ว ๆ แบบนี้ไหมวะ ตัวเองเป็นถึงนายแบบชื่อดังมีชื่อเสียงทั่วทั้งประเทศ เกิดว่าคนที่ขอจูบไม่ใช่ตัวเขาแต่เป็นคนไม่ดี คนคนนั้นจะไม่ฉวยโอกาสเอาเรื่องนี้มาแบล็กเมล์รีดไถตังค์หรือขู่จะเอาไปแพร่ข่าวให้ชื่อเสียงเสียหายหรือไง ทำไมถึงไม่ระวังตัวเอาซะเลย"อ่ะ! คุณทีทำอะไร?"เขมกรที่กำลังง่วนอยู่ในภวังค์ความคิดเป็นต้องสะดุ้งถามคนตัวสูงกว่าอย่างตกใจ เมื่ออยู่ ๆ คนที่ยืนนิ่งพิงหัวไว้ยังลาดไหล่
ทีปกรไม่รู้เวลาผ่านไปกี่นาทีหรือกี่ชั่วโมงแล้วที่ตัวของผมยืนอารมณ์เสียไม่ขยับไปจากมุมเดิมที่ตรงนี้ และผมก็ไม่รู้อีกนั่นแหละว่าทำไมตัวเองถึงได้รู้สึกหงุดหงิดเวลาเห็นเขาคนนั้นเดินเข้างานมาพร้อมกับผู้ชายคนอื่น จนทำให้ผู้คนในงานต่างก็พูดว่าพวกเขาสองคนนั้นกำลังศึกษาดูใจกัน ซึ่งแน่นอนว่าเหล่าพวกนักข่าวหน้างานต้องไม่พลาดโอกาสที่จะเอาเรื่องสองคนนี้ไปเล่นข่าวลงหน้าเพจพรุ่งนี้แน่ ๆเหอะ! อยากจะหัวเราะให้ฟังหัก ศึกษาดูใจกันอย่างนั้นเหรอ ทั้งที่ตลอดหลายปีที่ผ่านมาไอ้บ้านั้นมันตามจีบพี่ชายเขาแท้ ๆ แต่มาวันนี้กับทำให้ผู้คนต่างพูดว่ามันกำลังศึกษาดูใจกับอีกคน แถมรู้ทั้งรู้ว่าถ้าเดินเข้างานมากับคนอื่นที่ไม่ใช่ครอบครัวตัวเองต้องโดนเล่นข่าวแน่ ๆ แต่ก็ยังกล้าควงคนอื่นเข้างานให้เป็นข่าวไอ้คนปลิ้นปล้อนเอ๊ยยยย ปากบอกว่าชอบพี่วันจันทร์ แต่ที่ผ่านมาหลายเดือนผมกับเห็นมันตามติดช่างภาพอย่างเขมกร ไหนจะตอนที่อยู่ทะเลไหนจะตอนอื่น ๆ ที่ผมเห็นมันเอาแต่ไปขลุ
ร่างของเขมกรถูกดันถอยหลังติดกำแพงทันทีที่ก้าวเท้าเข้ามาภายในห้องพักชั้นบนของโรงแรมที่ใช้จัดงานฉลองวันเกิดของนายนิรุตติ์เจ้าของค้ายดัง เขมกรยังไม่ทันได้ปริปากพูดโต้แย้งอะไร เจ้าของความสูงร้อยเก้าสิบเซนติเมตรก็กรู่เข้ามาประกบริมฝีปากจูบปิดปากเขาในทันทีริมฝีปากเปียกชุ่มขยับบดเบียดเข้าหาปากอิ่ม ลิ้นร้อนค่อย ๆ แลบเลียตามแนวปากนุ่มอย่างรีบร้อน ก่อนจะสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากไล่เกี่ยวตวัดแลกลิ้นหยอกล้อกับเขมกร นัยน์ตาสีน้ำตาลหยาดเยิ้มจ้องมองอีกฝ่ายเหมือนจะกลืนกินจูบแลกลิ้นกันอยู่นานนายแบบตัวสูงก็ปล่อยริมฝีปากของเขมกรให้เป็นอิสระพลางใบหน้าหล่อที่แก้มทั้งสองขึ้นสีแดงระเรื่อชัดเจนก็ค่อย ๆ โน้มเข้ามาใกล้ใช้หน้าผากตัวเองแตะหน้าผากมนของเขมเบา ๆ ครั้นเมื่อระยะห่างของใบหน้าทั้งสองนั้นน้อยนิดทำให้เขมกรที่ถูกกักอยู่ในอ้อมแขนรับรู้ถึงลมหายใจร้อนผ่าวเป่ารดถูกใบหน้าของตัวเองจนได้กลิ่นเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ พลันในหัวก็งงงวยกับสถานการณ์ในตอนนี้เป็นอย่างมากเขมกรไม่เข้







