และแล้วเหตุการณ์ทุกอย่างก็ได้เป็นไปตามที่ไอ้คุณเหี้ยระบบมันได้กล่าวไว้เมื่อวานจริง ๆ เพราะในตอนนี้เขมกำลังยืนจ้องมือถือเครื่องแพงของตัวเองที่มันแผดเสียงร้องพร้อมกับหน้าจอโชว์รายชื่อผู้ติดต่อเข้ามาให้เขมได้เห็นว่าเป็นพระเอกของเรื่องอย่างอาทิตย์โทรมา
"ว่าไงอาทิตย์"เขมกรกดรับสายพยายามกรอกเสียงทักทายคนปลายสายให้เหมือนเจ้าของบทตัวละครที่ตัวของเขมสวมบทบาดอยู่
/ไอ้ข้าวตังกูแข่งรถชนะอีกแล้วโว้ยยย/อาทิตย์พูดตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงดีใจที่ปิดไม่มิด ซึ่งเขมกรหรือก็คือข้าวตังในตอนนี้รับรู้ได้เลยว่าเพื่อนพระเอกของเขานั้นดีใจกับชัยชนะครั้งนี้มากแค่ไหน
แต่แล้วอย่างไรล่ะ ถึงแม้เพื่อนพระเอกของข้าวตังจะดีใจมากแต่เขมนั้นไม่ดีใจด้วยเลยสักนิด เพราะชะตากรรมที่เขมจะต้องเผชิญต่อจากนี้นั้นมันช่าง....
"เฮ่อ..."คิดมาถึงตรงนี้เขมก็เผลอถอนหายใจออกมาเสียงดัง จนทำให้อาทิตย์ที่อยู่ปลายสายได้ยิน
/ถึงกับถอนหายใจใส่กับความดีใจเกินหน้าของกูเลยเหรอวะไอ้ข้าวตัง/
อาทิตย์พูดแซวกลับมาอย่างขำขันเมื่อได้ยินเสียงเพื่อนอย่างข้าวตังถอนหายใจใส่ อาทิตย์นั้นไม่คิดหรอกนะว่าข้าวตังจะรำคาญตนเองอาทิตย์คิดแค่ว่าที่ข้าวตังถอนหายใจใส่แบบนี้ก็คงเพียงแค่เอือมระอากับความโอเวอร์ของเขาเพียงเท่านั้น
และอีกอย่างเรื่องเมื่อ2-3วันก่อนตัวของอาทิตย์เองก็คิดว่าที่ข้าวตังว่าให้เขาแรง ๆ แบบนั้นเป็นเพราะข้าวตังหวังดีไม่อยากให้ตัวเขาทำผิดพลาดและเสียคนดี ๆ อย่างวันจันทร์ไป
ทุกคนคงจะสงสัยกันใช่ไหมว่าทำไมตัวของอาทิตย์ถึงได้คิดแบบนี้เพราะตัวของอาทิตย์กับข้าวตังนั้นคบกันเป็นเพื่อนมาตั้งแต่เข้ามหาลัยแล้ว และตัวของอาทิตย์ก็รู้จักนิสัยใจคอของข้าวตังพอสมควรเพราะ10ปีที่คบเป็นเพื่อนกันมาข้าวตังนั้นหวังดีกับอาทิตย์มาตลอดอย่างไรล่ะ แล้วข้าวตังเองก็เป็นคนเงียบ ๆ ไม่ค่อยจะมีปากเสียงกับใคร แต่พอโมโหก็ไม่ไว้หน้าใครเช่นกัน
แต่ก็น้อยนักที่ข้าวตังจะโมโหหรือว่าให้ตัวของอาทิตย์เหมือนอย่างวันนั้น
"เหนื่อยจะพูดกับมึงจริง ๆ "เขมกรตอบกลับไปอย่างเหนื่อยใจและปล่อยอาทิตย์คิดไปอย่างนั้น แม้ว่าแท้จริงแล้วสิ่งที่ทำให้เขมกรถอนหายใจนั้นคือภารกิจที่ไอ้คุณเหี้ยระบบมอบหมายให้เขาทำต่างหาก
/ฮ่า ๆ แกล้งมึงนี้มันสนุกจริง ๆ /
"....."เขมกรที่ได้ยินเสียงหัวเราะชอบใจของอาทิตย์ก็ไม่ได้เอ่ยตอบอะไรปลายสายกลับไป ทำเพียงแค่นั่งเงียบเบะปากกลอกตามองบน จนเจ้าตัวที่เห็นเขมเงียบจึงยอมรามือจากการแกล้งแล้วเอ่ยเข้าประเด็น
/โอเค ๆ กูไม่แกล้งมึงแล้วก้ได้ ที่กูโทรหามึงแค่จะถามว่าช่วงค่ำมึงว่างไหมมีงานหรือเปล่า/
"ไม่มีกูว่าง ทำไมเหรอ"
ก็ทำเป็นถามไปอย่างนั้นแหละเพราะรู้อยู่แล้วว่าไอ้คุณพระเอกจะโทรมาชวนตัวของข้าวตังไปฉลองกับชัยชนะครั้งนี้ และก็เป็นอย่างที่เขมคิดจริง ๆ เมื่อประโยคคำพูดต่อมาของพระเอกเป็นไปตามอย่างที่เขมคาดการ
/ค่ำนี้กูกับทีมและก็นักแข่งคนอื่น ๆ จะจัดงานปาร์ตี้ฉลองยินดีกับการชนะครั้งนี้ของกู กูเลยจะชวนมึงมาด้วย วันจันทร์เองก็จะมาเหมือนกัน มึงมานะ/
ปฏิเสธได้ไหม กูปฏิเสธได้ไหม!
'ไม่ได้ค่ะ!'
อื้มหืมมมมขนาดแค่เขมคิดไอ้คุณเหี้ยระบบยังรีบออกมาแย้งเสียงเข้มขนาดนี้ เป็นแบบนี้มีหรือที่เขมกรจะปฏิเสธได้ คงได้แต่จำใจตอบกลับไปว่า
"ร้านไหนแล้วปาร์ตี้เริ่มกี่โมง"
/เยี่ยมมากเพื่อนร้านนี้...../
เขมกรฟังอาทิตย์บอกสถานที่จัดงานฉลองและเวลาที่นัดหมายกันอยู่พักใหญ่ ที่ใช้เวลาพักใหญ่ ไม่ใช่อะไรนะไอ้สถานที่และเวลาเขมได้รู้จากปากอาทิตย์ตั้งแต่นาทีแรกที่เริ่มบอกแล้ว ส่วนเวลาที่เหลืออีก30นาทีในช่วงท้ายเขมนั้นนั่งฟังไอ้พระเอกของเรื่องโม้เรื่องแข่งรถแล้วก็ความสวีทหวานของมันกับแฟน
ซึ่งเป็นงงกับมันมาก 2-3วันก่อนยังทะเลาะกันจนทำให้น้องร้องไห้ส่วนตัวมันก็หนีไปแดกเหล้ากับสาวกับหนุ่มอยู่เลย มาวันนี้มาอวดมาขิงเรื่องแฟนให้กูฟังเฉย ไอ้เขมเป็นงงนะ
เฮ่อ...แต่ละวันกูต้องมาทนกับอะไรก็ไม่รู้ ปวดหัวโว้ย!
ณ ผับแห่งหนึ่ง
เขมกรมาถึงยังผับที่อาทิตย์นัดหมายในช่วงสองทุ่มนิด ๆ พอมาถึงอาทิตย์ก็เดินออกมารับและพาขึ้นมายังห้องVIPชั้น2ที่อาทิตย์ได้เปิดเป็นห้องปาร์ตี้ และทันทีที่เขมกรก้าวเข้ามาภายในห้อง เขมก็เห็นเหล่าผู้คนมากหน้าหลายตาดื่มฉลองกันอย่างสนุกเฮฮา
"ทุกคนนี่ข้าวตังเพื่อนสนิทผมเองนะ"อาทิตย์เอ่ยแนะนำตัวของเขมให้ทุกคนได้รู้จัก ซึ่งทุกคนก็ต้อนรับและทักทายข้าวตังหรือก็คือเขมเป็นอย่างดี เขมที่เห็นอย่างนั้นก็ก้มหัวทักทายเล็กน้อย ก่อนจะเดินตามหลังอาทิตย์ไปทรุดตัวลงนั่งข้าง ๆ แล้วไม่ลืมที่จะคลี่ยิ้มพร้อมเอ่ยทักทายแฟนเพื่อนอย่างน้องวันจันทร์ที่นั่งถัดจากอาทิตย์
"ไงครับน้องวันจันทร์ไม่เจอกันนานเลย"
"นานอะไรกันครับพี่ข้าวตัง เราพึ่งเจอกันที่ผับนี้เมื่อไม่กี่วันก่อนเองนะ"
"อ่า....จริงด้วยพี่ลืมไปเลยฮ่า ๆ "เขมเอ่ยพูดพลางหัวเราะกลบเกลื่อน ก่อนจะเอื้อมมือไปรับแก้วเครื่องดื่มเมื่อเห็นว่าพระเอกอย่างอาทิตย์ชงแล้วยื่นมาให้พอดี
เมื่อได้รับเครื่องดื่มอะไรเรียบร้อยแล้วงานปาร์ตี้ก็กลับมาคึกคักตามเดิม เขมกรที่ไม่รู้จะทำตัวยังไงดีด้วยไม่ค่อยชอบเข้าสังคมเท่าไหร่ก็นั่งดื่มอยู่เงียบ ๆ มีบ้างที่หันไปพูดคุยและตอบยามมีคนถามหรืออาทิตย์ชวนคุย แต่ส่วนใหญ่เขมก็จะพูดคุยกับน้องนายเอกอย่างวันจันทร์ที่ลงทุนย้ายมานั่งขนาบด้านซ้ายของเขมโดยข้างขวาเป็นอาทิตย์นั่ง เรียกได้ว่าตอนนี้เขมกรนั่งกั้นกลางพระเอกนายเอกของเรื่องอยู่
แต่ถึงเป็นอย่างนั้นอาทิตย์ก็ไม่ได้หึงหวงเพราะรู้อยู่แล้วว่าวันจันทร์และข้าวตังเพื่อนสนิทของตัวเองเป็นคนที่ไม่ค่อยจะเข้าสังคมเท่าไหร่ และอีกอย่างวันจันทร์และเขมก็ไม่รู้จักหรือสนิทกับใครในนี้ ส่วนตัวของอาทิตย์นั้นเฟรนลี่และเข้ากับคนอื่นได้ง่าย จึงทำให้ใครต่อใครในนี้ชวนอาทิตย์ชนแก้วไม่หยุด
และเพราะอาทิตย์รู้อยู่แล้วว่าต้องเป็นแบบนี้ไง อาทิตย์ถึงได้ชวนเพื่อนอย่างข้าวตังที่ไม่ชอบเข้าสังคมเท่าไหร่มาที่งานนี้ด้วย ถึงแม้ว่าที่ผ่าน ๆ มาตัวของอาทิตย์มักจะลากข้าวตังออกมาเที่ยวกลางคืนด้วยบ่อย ๆ
แต่เจ้าตัวก็ยังคงไม่ชอบเที่ยวเล่นเหมือนเดิม แต่ในครั้งนี้ที่อาทิตย์ชวนมาเขาอยากให้เพื่อนสนิทของเขามาฉลองร่วมยินดีกับชัยชนะของเขา บวกกับอยากให้ข้าวตังมาเป็นเพื่อนคุยวันจันทร์ด้วย เพราะตัวของอาทิตย์คงไม่ค่อยมีเวลาดูวันจันทร์แน่ ๆ
งานฉลองยังคงดำเนินต่อไปเรื่อย ๆ จนผ่านไปเกือบ2ชั่วโมง เขมกรในตอนนี้ที่รับแก้วจากอาทิตย์มาดื่มไม่น้อยเริ่มจะรู้สึกมึน ๆ กับฤทธิ์ของแอลกอฮอล์แล้ว แต่กระนั้นเขมกรก็ยังจำได้ดีว่าวันนี้ตัวเองมาทำอะไร เพราะตั้งแต่ที่เขมเจอหน้าไอ้พระเอกจนมาถึงตอนนี้เขมก็ยังสังเกตและตามติดอาทิตย์ไม่เปิดโอกาสให้คาดสายตาเลยแม้แต่น้อย
แต่ถึงแม้เขมจะจับตามองมาเกือบจะ2ชั่วโมงแล้ว เขมก็ไม่เห็นว่าใครจะทำอะไรแปลก ๆ เลยและอาทิตย์เองก็เป็นคนชงเหล้ากินเองและชงให้เขม จนตอนนี้เขมรู้สึกเมาอยากจะกลับบ้านไปนอนแล้วเนี่ย และอีกอย่างเลยนะไอ้พระเอกเองก็ดูเหมือนจะเมาแล้วด้วยเพราะนายอาทิตย์เริ่มจะร้องหาแฟนตัวเองแล้ว ก็ไม่แปลกที่จะเมาก็เล่นโดนชวนชนแก้วทุก ๆ นาทีขนาดนั้น
"วันจันทร์....วันจันทร์อยู่ไหนครับบบบพี่อาทิตย์อยากกอด..."
น้ำเสียงออดอ้อนหลุดออกมาจากปากพ่อหนุ่มแบดบอยส์อย่างอาทิตย์ ลำตัวสูงใหญ่เองก็ถาโถมจะเข้าไปหาวันจันทร์ที่นั่งถัดไปจากเขม ทำให้เขมที่นั่งอยู่ตรงกลางลำบากรับน้ำหนักของเพื่อนตัวสูงไปเต็ม ๆ
ด้านวันจันทร์เมื่อเห็นว่าแฟนตัวเองทิ้งตัวนอนพาดเอาหัวมาหนุนตักตัวเองก็เบิกตากว้างอ้างปากค้าง พลางในใจก็นึกสงสารข้าวตังที่ต้องรับน้ำหนักช่วงตัวของอาทิตย์ไปเต็ม ๆ
"พี่อาทิตย์ ไม่เอาไม่นอนลงมาอย่างนี้นะครับ ลุกขึ้นนั่งดี ๆ เลยนะ พี่ข้าวตังเขาหนักนะ นอนทับขาพี่ข้าวตังอย่างนี้ได้ยังไงกัน"เอ่ยบ่นให้แฟนหนุ่มตัวเองพลางมือก็ฟาดลงแขนแกร่งของอาทิตย์ไม่เบานัก
"ไอ้อาทิตย์ลุกเลย ไอ้เหี้ยกูหนักตัวอย่างกับควายนอนทับมาได้"เขมกรเอ่ยปากด่าพระเอกอย่างอาทิตย์ ก็เขาหนักจริง ๆ นี่นา นายอาทิตย์นี้ไม่ใช่ตัวเบา ๆ เล่นทิ้งตัวลงมานอนทับขากันได้ เล่นซะขาชาเลยไอ้ห่า
เอ่ยว่าพลางบ่นให้พระเอกของเรื่องในใจ ซึ่งอาทิตย์ที่โดนทั้งแฟนและเพื่อนว่าให้ก็จำใจดันตัวลุกขึ้นแต่โดยดี ถึงแม้ว่าตัวของอาทิตย์จะดื่มไปมากจนรู้สึกมึนหัวไปหมด แต่เขาก็ยังมีสติอยู่พอควรและเมื่ออาทิตย์รู้ตัวว่าตอนนี้ตัวเองเมามากแล้ว บวกกับวันนี้ตัวเองยังพาวันจันทร์และชวนเพื่อนอย่างข้าวตังมาอีก อาทิตย์เลยตัดสินใจที่จะขอตัวกลับเพื่อจะพาวันจันทร์และข้าวตังออกจากงานอย่างเนียน ๆ
"มึนหัวไม่ไหวแล้ว เดี๋ยวผมขอตัวกลับก่อนนะครับมันดึกมากแล้วเดี๋ยวต้องพาแฟนไปส่งบ้านก่อนเที่ยงคืนด้วยเพราะพรุ่งนี้วันจันทร์ต้องตื่นมาทำขนมส่งแต่เช้า ดื่มกันได้เต็มที่เลยนะครับผมจ่ายไว้หมดแล้ว แต่ถ้าจะสั่งอะไรเพิ่มก็สั่งได้เลยนะครับ ผมคุยกับเจ้าของผับไว้แล้วให้เอาบิลมาเก็บที่ผม ส่วนมึงจะกลับพร้อมกับกูเลยไหมข้าวตัง"
อาทิตย์ที่ดันตัวลุกขึ้นนั่งหันไปพูดลิ้นรัวกับทุกคนในห้อง ก่อนที่ช่วงหลังจะหันมาถามข้าวตังเพื่อนสนิทตัวเองซึ่งมีหรือที่เขมกรที่อยู่ในบทข้าวตังจะปฏิเสธ ก็ต้องรีบพยักหน้าตกลงซิครับ
"เออกลับพร้อมมึงเลย มึนหัวเหมือนกัน"
"เห้ยจะกลับแล้วเหรอวะอาทิตย์ งั้นดื่มแก้วนี้ส่งท้ายอีกสักแก้วซิวะ"
ทว่ายังไม่ทันที่อาทิตย์จะได้ลุก ก็มีเสียงทุ้มของชายใบหน้าคมเอ่ยรั้งพร้อมกับยื่นแก้วเครื่องดื่มแอลกอฮอล์มาตรงหน้าซะก่อน เขมกรหันไปมองเจ้าของเสียงพร้อมกับมองแก้วในมือของคนคนนั้นสลับกับหันมามองหน้าของอาทิตย์
"อืมได้สิ ถือว่าดื่มฉลองส่งท้ายวันนี้"พูดขึ้นพลางเอื้อมมือไปรับแก้วจากเพื่อนนักแข่งมาไว้ในมืออย่างไม่นึกสงสัย ส่วนเขมกรที่รู้สึกทะแม่ง ๆ ก็จ้องมองแก้วในมือของอาทิตย์ตาเขม็ง แต่ยังไม่ทันได้คิดอะไรมากเสียงของระบบก็ได้เตือนขึ้นพร้อมกับร่างกายที่เคลื่อนไหวไปเอง
'ภารกิจได้เริ่มขึ้นแล้ว'
หมับ
"เดี๋ยวกูดื่มฉลองส่งท้ายให้มึงเองเพื่อน"จบประโยคมือของเขมกรก็เอื้อมไปแย่งแก้วเหล้าจากมือของอาทิตย์มายกขึ้นดื่มรวดเดียวหมดแก้ว
เหี้ยอะไรอีกวะเนี่ย!!!
เขมกร'ภารกิจได้เริ่มขึ้นแล้ว'หมับหลังสิ้นเสียงของระบบร่างกายของผมก็โดนควบคุมให้เคลื่อนไหวไปแย่งแก้วในมือของอาทิตย์มาถือไว้ในมือของตัวเอง พร้อมกับปากที่เอ่ยพูดออกไปเองโดยที่ผมไม่ได้อยากจะพูดประโยคนี้เลยสักนิด"เดี๋ยวกูดื่มฉลองส่งท้ายให้มึงเองเพื่อน"จบประโยคตัวของผมก็ยกเครื่องดื่มในมือสาดลงคอทีเดียวจนหมดแก้ว และทันทีที่เครื่องดื่มสีอำพันนี้ไหลลงคอร่างกายของผมก็หลุดจากการโดนควบคุมแต่ทว่าผ่านไปยังไม่ถึงสองนาทีหลังจากที่ผมแย่งแก้วจากมืออาทิตย์มาดื่ม ร่างกายของผมก็แปลกไปเริ่มรู้สึกร้อนรุ่มและกระสับกระส่าย สติสตางค์ก็เริ่มจะหดหาย จากที่มึนหัวเป็นทุนเดิมอยู่แล้วพอดื่มเหล้าแก้วนั้นเข้าไปผมยิ่งมึนหัวมากขึ้นไปอีกเหี้ยอะไรอีกวะเนี่ย!!!
และแล้วเหตุการณ์ทุกอย่างก็ได้เป็นไปตามที่ไอ้คุณเหี้ยระบบมันได้กล่าวไว้เมื่อวานจริง ๆ เพราะในตอนนี้เขมกำลังยืนจ้องมือถือเครื่องแพงของตัวเองที่มันแผดเสียงร้องพร้อมกับหน้าจอโชว์รายชื่อผู้ติดต่อเข้ามาให้เขมได้เห็นว่าเป็นพระเอกของเรื่องอย่างอาทิตย์โทรมา"ว่าไงอาทิตย์"เขมกรกดรับสายพยายามกรอกเสียงทักทายคนปลายสายให้เหมือนเจ้าของบทตัวละครที่ตัวของเขมสวมบทบาดอยู่/ไอ้ข้าวตังกูแข่งรถชนะอีกแล้วโว้ยยย/อาทิตย์พูดตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงดีใจที่ปิดไม่มิด ซึ่งเขมกรหรือก็คือข้าวตังในตอนนี้รับรู้ได้เลยว่าเพื่อนพระเอกของเขานั้นดีใจกับชัยชนะครั้งนี้มากแค่ไหนแต่แล้วอย่างไรล่ะ ถึงแม้เพื่อนพระเอกของข้าวตังจะดีใจมากแต่เขมนั้นไม่ดีใจด้วยเลยสักนิด เพราะชะตากรรมที่เขมจะต้องเผชิญต่อจากนี้นั้นมันช่าง...."เฮ่อ..."คิดมาถึงตรงนี้เขมก็เผลอถอนหายใจออกมาเสียงดัง จนทำให้อาทิตย์ที่อยู่ปลายสายได้ยิน/ถึงกับถอนหา
"นี่นายได้ชื่อคุณทีไหม"เขมกรเอ่ยถามนายแบบหนุ่มตรงหน้าพลางนัยน์ตาก็มองสบดวงตาคมที่มองมายังตนอยู่ก่อนแล้ว ในใจของเขมภาวนาหวังให้คนตรงหน้าตอบกลับมาว่าใช่เขาชื่อคุณที เป็นคนของโลกปัจจุบันที่บังเอิญเข้ามาอยู่ในนิยายเรื่องนี้เหมือนกันแต่แล้วความหวังของเขมกรต้องพังทลาย เมื่อนายแบบหนุ่มอย่างธีโอขมวดคิ้วมองมายังเขมด้วยสีหน้าที่ไม่เข้าใจพร้อมกับเอ่ยย้ำชื่อของตัวเองอย่างหนักแน่น จนเขมนั้นได้แต่จำยอมเชื่อว่าคนตรงหน้านี้เป็นตัวละครธีโอของนิยายเรื่องนี้จริง ๆ"คุณทีอะไรของคุณ ผมชื่อธีโอคุณเองก็รู้ชื่อของผมอยู่แล้วไม่ใช่เหรอไง หรือว่าโดนเพื่อนต่อยจนความจำเลอะเลือน"ความรู้สึกของเขมที่ในตอนแรกเต็มไปด้วยความสงสัยเป็นต้องเปลี่ยนเป็นความรู้สึกโมโหเมื่อได้ยินคำตอบ แล้วจะไม่ให้เขมรู้สึกโมโหได้อย่างไรก็ดูประโยคคำพูดที่ไอ้หมอนี้มันพูดออกมาสิ น่าตบให้เลือดกบปากซะมัดเลย แต่ก็ได้แต่คิดในใจนั่นแหละเขมกรไม่กล้าที่จะทำให้ใบหน้าอันมีค่าของไอ้นายแบบชื่อดัง
เขมกรหลังจากผมนั่งทนฟังคุณนายแบบชื่อดังอย่างนายธีโอร้องฮัมเพลงมาตลอดเส้นทาง ในที่สุดรถหรูก็เคลื่อนตัวมาหยุดอยู่หน้าบ้าน2ชั้นที่เป็นบ้านของข้าวตังสักที อ่อจริงสิไม่ต้องสงสัยกันนะครับว่าผมบอกทางมาบ้านของข้าวตังให้นายธีโอรู้ได้ยังไง ก็ไม่ยากเลยครับก็รู้มาจากไอ้เหี้ยคุณระบบนั่นแหละบวกกับความทรงจำเจ้าของตัวละครด้วยก็เลยรับรู้ได้อ่ออีกอย่างที่ทุกคนเห็นว่าไอ้คุณนายแบบมันนั่งร้องฮัมเพลงมาตลอดทางแบบนี้ เป็นเพราะผมขี้เกียจจะคุยและตอบคำถามก็เลยนั่งเงียบแม่งเลย คนห่าอะไรพูดมากถามมากฉิบหาย เอะอะ ๆ ถาม เดี๋ยวก็ทำไมถึงกล้าด่าเพื่อนตัวเองเดี๋ยวก็ทำไมถึงมารับหมัดแทนเหรอ แป๊บ ๆ ก็ทำไมอย่างนู้นทำไมอย่างนี้ เป็นเจ้าหนูจำไมหรืออย่างไรก็ไม่รู้แน่นอนเมื่อรถจอดสนิทมีหรือที่ผมจะอยู่บนรถกับคนน่ารำคาญอย่างนี้ต่อ ก็ต้องรีบเผ่นซิครับรออะไรล่ะ และยามที่รถจอดสนิทดีผมก็รีบคว้าข้าวของของตัวเองและเปิดประตูจะก้าวลงจากรถทันทีตามที่คิด แต่แล้วเท้าผ
เขมกรผมที่ยืนซุ่มดูสถานการณ์อย่างเมามันอยู่กับพวกไทยมุงในผับยามที่เห็นคนทะเลาะกัน อยู่ ๆ ร่างกายของผมก็ถูกบังคับให้เคลื่อนไหวเดินแทรกเหล่าผู้คนพุ่งเข้าไปยืนกลางวงอย่างงง ๆ พร้อมกับรับหมัดหนัก ๆ ของไอ้พระเอกที่เป็นเพื่อนของข้าวตังจนใบหน้าสุดแสนหล่อเหล่าของผมสะบัดไปตามทิศทางของแรงหมัด"โอ๊ย!ไอ้เหี้ยเจ็บ!!!"ผมร้องตะโกนออกมาอย่างเจ็บปวดพร้อมกับมือข้างซ้ายยกขึ้นมากุมใบหน้าข้างที่โดนชกตามสัญชาตญาณ'ยินดีด้วยคุณได้ทำภารกิจสำเร็จ'เสียงของระบบดังขึ้นให้ผมได้ยินทำเอาผมนั้นรู้สึกหัวเสียไม่น้อยกับประโยคที่ไอ้เหี้ยคุณระบบมันพูด อยากจะกระทืบไอ้ระบบชะมัด แหม...ยินดีด้วย ยินดีกับผีมึงสิบังคับกูมาเจ็บตัวแบบนี้มายินดีเหี้ยอะไรครับด้านนายอาทิตย์ไอ้พระเอกตัวดีเมื่อเห็นว่าคนที่ตัวเองชกเป็นเพื่อนสนิทของตัวเองอย่างผมก็เบิกตากว้างตกใจไปชั่วขณะ พอ
ณ ผับแห่งหนึ่งฉันมาทำอะไรที่นี่? คำถามนี้ดังขึ้นมาในหัวของเขมกร เขมหรือในตอนนี้ก็คือข้าวตัังยืนถอนหายใจอย่างคนหมดอาลัยตายอยากอยู่หน้าทางเข้าผับ จะไม่ให้เขาแสดงสีหน้าหมดอาลัยตายอยากได้อย่างไรกัน แทนที่ตอนนี้เขาจะต้องนอนพักอยู่ในโรงพยาบาลแต่เขาต้องขอคุณหมอออกมาก่อนด้วยให้เหตุผลว่าเขามีเหตุจำเป็นต้องไปทำและรีบถ่อสังขารทั้งที่บนหัวยังมีผ้าปิดแผลมาที่นี่ เพื่อจะมาทำภารกิจบ้าบออะไรก็ไม่รู้ที่ไอ้ระบบหน้าหมามันมอบหมายให้เขาทำ"ไม่ทำได้ไหมวะไอ้ภารกิจบ้า ๆ เนี่ย"เขมสบถพูดกับตัวเองด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่าย แต่ดูเหมือนว่าไอ้ระบบมันกลัวว่าเขมจะทำอย่างที่พูดจริง ๆ มันถึงได้รีบสวนขึ้นมาทันที'ไม่ได้ค่ะ ถ้าคุณไม่ทำภารกิจที่ทางเราให้ คุณจะได้รับบทลงโทษ'"เหี้ยอะไรเนี่ย นี่มันบังคับกันชัด ๆ นี่!"เขมหันขวับไปมองหน้าจอระบบตาเขม็งพร้อมกับพูดขึ้นเสียงดัง จนทำให้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาหันมามองด้วยสีหน้าสงสัย ส่วนเขมที่เริ่มรู้สึกถึงสายตาหลายคู่มองมายังตัวเองก็แกล้งยกมือถือในมือขึ้นมาแนบหูทำเหมือนว่าตัวเองกำลังคุยโทรศัพท์อยู่นะ ซึ่งมันก็ได้ผลเมื่อเหล่าคนที่หยุดมองเห็นเขมยกมือถือขึ้นแนบหูก็คลายความสงสัยลงและเ