บทที่ 7 เรื่องวุ่นๆของวัยรุ่นในจวนอ๋อง

ระยะนี้จวนอ๋องค่อนข้างสงบเงียบยิ่งนัก ไม่มีเรื่องให้น่าปวดหัวเลย ตั้งแต่เกิดเรื่องขึ้นกับเสิ่นหลี นางกำนัลที่เหลืออยู่ต่างไม่กล้าทำตัวเหิมเกริมตามใจชอบอีก และยิ่งไม่กล้าหาเรื่องจินฝู ทุกคนต่างนอบน้อมต่อนางมาก แม้กระทั่งพ่อบ้านตู้ยังทำราวกับนางเป็นเจ้านายอีกคน แต่จินฝูคร้านจะใส่ใจเท่าใดนัก อำนาจพวกนี้เป็นเพียงสิ่งจอมปลอม นางไม่ได้ต้องการ นางเพียงอยากมีชีวิตที่สงบราบรื่นและคิดว่าสักวันจะกลับไปยังโลกที่นางจากมาได้

ระยะนี้กู้เหยียนฉีตื่นแต่เช้าไปประชุมที่วังหลวงและกลับมาค่ำมืดทุกวัน นางจึงไม่ได้มีงานใดให้ทำมากนัก นอกจากเลี้ยงเจ้าแมวเจ้าไก่แล้ว ก็มีเพียงงานเล็กๆน้อยๆให้ทำฆ่าเวลาอยู่บ้าง วันเวลาเช่นนี้สำหรับนางนับว่าดีมาก ตรงกับความใฝ่ฝันในชีวิตของนางพอดี นั่นก็คือ กิน นอน และก็กิน

หลังจากพาเจ้าสัตว์เลี้ยงสองตัวไปเดินแล้ว จินฝูจึงมานั่งเล่นที่ชิงช้าใต้ต้นไม้ใหญ่ หลายวันก่อนนางทำชิงช้าเองกับมือเพื่อเอาไว้นั่งเล่นยามเบื่อ

เพราะความว่างงานทำให้จินฝูมีเวลาทำหน้าไม้เอาไว้เล่นอันหนึ่ง นางคิดว่าจะเอาไว้ยิงนกยิงหินเล่นยามเบื่อ ตั้งแต่เด็กนางก็ชอบทำของพวกนี้ เสียดายที่ในยุคปัจจุบันไม่ค่อยนิยมใช้แล้ว ทุกคนเอาแต่ก้มหน้าดูมือถือ แต่เมื่อมาอยู่ที่นี่นับว่ามันเป็นของเล่นแก้เบื่อได้ดี หน้าไม้ที่นางทำออกมา สามารถยิงได้ทีเดียวสองครั้งและยังมีความเร็วมากด้วย

นางเหม่อมองไปบนฟากฟ้า พลางคิดว่าบางคราวันหนึ่งนางอาจจะได้ใช้มันยิงปากใครสักคนก็เป็นได้

จินฝูคิดอันใดไปเรื่อยเปื่อย ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าอีกเดี๋ยวกู้เหยียนฉีคงจะกลับมาแล้ว นางจึงเดินกลับมาเรือนใหญ่พร้อมเจ้าแมวและเจ้าไก่ หลังจากพาพวกมันไปพักแล้ว นางก็ไปเตรียมชาและของวางไว้รอต้อนรับเขา รออยู่ไม่นานนักกู้เหยียนฉีก็กลับมา จินฝูจึงรีบเข้าไปปรนนิบัติเขาเหมือนที่เคยทำ

กู้เหยียนฉีกินของว่างไปเพียงเล็กน้อย ก่อนจะมอบให้กับนาง จินฝูตาลุกวาวรีบรับขนมมากินทันที นางอารมณ์ดีมาก กู้เหยียนฉีลอบยกยิ้มมุมปาก สตรีนางนี้กินได้ทั้งวันจริงๆ นางไม่รู้สึกปวดท้องบ้างหรือ?

"เตรียมน้ำร้อนให้ข้า ข้าจะแช่ตัวผ่อนคลายเสียหน่อย"

จินฝูเอ่ยตอบรับทั้งที่ในปากยังเคี้ยวขนมตุ้ยๆ นางปัดเศษขนมในมือออก แล้วจึงสั่งให้นางกำนัลคนอื่นๆช่วยยกน้ำร้อนเข้ามา แล้วจัดการเตรียมน้ำให้เขา หลายวันก่อนนางถูกเขาด่าเสียจนหูชาเพราะผสมน้ำร้อนจัดจนเกินไป ให้ตายเถอะ! นางไม่เคยทำเรื่องพวกนี้นี่ ในยุคของนางมีเครื่องทำน้ำอุ่นสะดวกสบายจะตาย นางไม่ใช่ปรอทเสียหน่อยที่จะสามารถวัดอุณภูมิความร้อนได้อย่างแม่นยำน่ะ!

หลังจากเตรียมน้ำให้เขาเรียบร้อยแล้ว นางก็เตรียมตัวเดินออกไป เพราะกู้เหยียนฉีไม่ชอบให้ผู้ใดอยู่ปรนนิบัติ แต่อยู่ๆวันนี้ชายหนุ่มกลับบอกให้นางอยู่ก่อน เพื่อช่วยถูหลังให้เขา จินฝูสะดุ้งในใจพลางโบกไม้โบกมือไปมาเป็นเชิงปฏิเสธ

"ท่านอ๋อง ไม่ดีกระมังเพคะ ถูหลังอันใดกัน หม่อมฉันทำไม่เป็นหรอกเพคะ อีกอย่างชายหญิงไม่ควรชิดใกล้ ไม่อย่างนั้นไฟมันอาจจะสปาร์คเอาได้เพคะ!”

กู้เหยียนฉีปรายตามองจินฝูคราหนึ่ง คำพูดประหลาดๆของนางแม้เขาจะฟังไม่เข้าใจแต่ก็เริ่มชินชาเสียแล้ว

"ตอนเจ้ากอดขาข้าร้องไห้ขี้มูกโป่งไม่เห็นจะยกเรื่องชายหญิงไม่ควรใกล้ชิดขึ้นมาอ้างเลยเล่า?”

จินฝูสะอึกไปทันที ไม่คิดว่าเขาจะยอกย้อนนางจนหมดหนทางแก้ต่างได้เช่นนี้ หญิงสาวลอบจิ๊ปาก ร้อยวันพันปีก็อาบเองได้ไม่ใช่หรือ เหตุใดวันนี้จึงอยากให้นางช่วยถูหลังให้เล่า หรือเขาคิดจะทำไม่ดีไม่ร้ายนาง ยิ่งคิดจินฝูก็ยิ่งตื่นตระหนก นางอยากจะหาทางบ่ายเบี่ยง แต่เมื่อหันไปเห็นสายตาที่เหมือนจะฆ่าคนได้ของเขาแล้ว นางจึงไม่กล้าอ้าปากปฏิเสธอีกหญิงสาวขยับเข้าไปใกล้เขาและคุกเข่าลงแล้วจึงค่อยๆใช้มือน้อยๆของตนถูหลังให้เขาอย่างช้าๆ  สัมผัสเนียนนุ่มที่่ฝ่ามือทำเอานางตกใจมาก ไม่คิดเลยว่าผิวของชายแท้จะนุ่มและเนียนละเอียดถึงเพียงนี้ ผิวเขาดีกว่าผิวของนางเสียอีกให้ตายเถอะ!

จินฝูพลันเหม่อลอยไปชั่วขณะ นางถึงขนาดคิดฝันว่ายามนี้ตนเองกำลังลูบไล้เนื้อหมูสันในที่แสนนุ่ม หญิงสาวค่อยๆใช้มือนวดคลึงไปตามเนื้อหมูสันในอย่างไม่รีบไม่ร้อน เมื่อนำมาย่างมันก็จะค่อยๆส่งกลิ่นหอม เอาเข้าปากแล้วละลายในปาก ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกหิวขึ้นมา

กู้เหยียนฉีพลันขมวดคิ้วมุ่น รู้สึกว่าแรงมือของจินฝูเหมือนจะไม่ปกติ อีกทั้งดูเหมือนจะเริ่มซุกซนมากขึ้น ยามนี้นางกำลังลูบไล้มาที่หน้าท้องของเขา ชายหนุ่มรีบคว้าจับข้อมือนางและหันมามองทันที ก่อนจะพบว่าจินฝูในยามนี้ดวงตาเหม่อลอย ที่มุมปากมีน้ำลายไหลเยิ้มออกมา

“จินฝู!"

จินฝูสะดุ้งลนลานรีบผละมือออกทันที ก่อนจะหันซ้ายหันขวาอย่างรีบร้อน

"หมูสันในเล่า ท่านอ๋อง เห็นเนื้อหมูสันในของหม่อมฉันหรือไม่เพคะ!"

กู้เหยียนฉีรู้สึกปวดหัวขึ้นมาอย่างหนัก เขาเอ่ยถามนางอย่างจนใจ

"ข้าให้เจ้ามาปรนนิบัติข้า แต่เจ้ากลับเหม่อลอย แล้วยังถามหาเนื้อหมูสันใน เจ้าหมายความว่าอย่างไร เจ้าเห็นข้าเป็นเนื้อหมูสันในหรือ?"

จินฝูเมื่อตั้งสติได้ก็ยกมือขึ้นตบหน้าผากตนเองดังฉาด ให้ตายเถอะ นางคิดว่าเขาเป็นเนื้อหมูสันในจริงๆ นี่นางหิวอีกแล้วหรือ!

นางยิ้มแหยแล้วรีบเอ่ยประจบเขาทันที

"ขออภัยเพคะ หม่อมฉันเพียงมีเรื่องคิดนิดหน่อยจึงเหม่อลอยไปชั่วขณะ"

"คิดถึงแต่เรื่องกินสินะ!"

สู่รู้!

แม้ในใจจะลอบก่นด่าเขา แต่ต่อหน้านางกลับทำตัวว่าง่ายยิ่ง กู้เหยียนฉีหมดอารมณ์จะแช่น้ำในอ่างแล้ว จึงลุกขึ้นยืน เป็นจังหวะเดียวกับที่จินฝูซึ่งนั่งคุกเข่าหันหน้ามาพอดี ทำให้ใบหน้าของนางอยู่ตรงกับหว่างขาของเขาอย่างพอเหมาะพอเจาะ

อยู่ๆในหัวของนางก็ปรากฏภาพที่ตนเองกำลังคลานเข้าไปหาเขา จากนั้นก็ยื่นมือไปถอดกางเกงเขาออก และใช้ปากช่วยทำให้เขาสุขสม

ไอหยา!คิดอะไรกันครับเนี่ย!

หญิงสาวรีบส่ายหน้าตั้งสติ นางเริ่มจะกลัวตนเองขึ้นมาเสียแล้ว

ในจังหวะที่คนทั้งสองกำลังจ้องหน้ากันไปมา ประตูห้องอาบน้ำก็ถูกเปิดออก พ่อบ้านตู้เดินเข้ามาพลางยิ้มระรื่น

"ท่านอ๋อง ทรงอาบน้ำ.."

จินฝูตกใจมาก นางกลัวว่าพ่อบ้านตู้เข้ามาเห็นแล้วจะคิดไปไกล จึงเตรียมจะลุกขึ้น แต่เพราะนั่งนานเกินไปขาจึงอ่อนแรงเสียดื้อๆ ทำให้นางถลาเข้าไปหากู้เหยียนฉี สัญชาตญาณการระวังตนเองทำงานทันที นางรีบยื่นสองมือไปคว้าเอวเขาเอาไว้แน่น ทำให้ใบหน้างามซุกเข้าไปในหว่างขาของเขาทันที

พ่อบ้านตู้ที่เห็นภาพตรงหน้าก็ยกมือขึ้นปิดปากตน ก่อนจะลนลานวิ่งออกไปอีกทั้งยังไม่ลืมปิดประตูห้องให้อย่างรู้งาน

กู้เหยียนฉีหลับตาลงช้าๆ พยายามข่มกลั้นโทสะ จินฝูเองก็รีบผละออกจากหว่างขาของเขา นางลนลานหันรีหันขวาง แล้วเอ่ยกับเขาด้วยน้ำเสียงแปลกแปร่ง

"พื้นมันลื่นเพคะ หม่อมฉันไม่ตั้งใจ หม่อมฉันไม่ได้แอบดมกลิ่นตรงนั้นเลยนะเพคะ ให้ตายเถอะ ตายแน่!"

เอ่ยจบนางก็รีบวิ่งหนีออกจากห้องไปทันที ทิ้งให้กู้เหยียนฉียืนเหม่อลอยอยู่ในอ่างน้ำเพียงลำพัง เมื่อเขาตั้งสติได้จึงรีบก้มหน้าลงมามองที่หว่างขาของตนทันที

ดูเหมือนว่ายามนี้น้องฉีฉีน้อยได้ตื่นขึ้นมาแล้ว

บัดซบ นางปลุกน้องฉีฉีน้อยให้ตื่นจากนิทราได้อย่างนั้นหรือ!

นานมากแล้วที่น้องฉีฉีน้อยไม่ได้ตื่นขึ้นมาดูโลกอันแสนกว้างใหญ่นี้

กู้เหยียนฉีทอดถอนใจ เห็นทีเขาคงต้องทำให้น้องฉีฉีน้อยหลับเช่นเดิม แล้วค่อยไปเอาความกับสตรีหน้าโง่นางนั้น

เมื่อคิดได้เช่นนั้นเขาจึงถอดกางเกงออก และใช้มือสาวขับพิษของน้องฉีฉีน้อยออกมา ในจังหวะที่เขากำลังจะถึงจุดสุดยอดนั้น จินฝูก็วิ่งพรวดพราดเข้ามาในห้องอีกครั้งหนึ่ง

"ท่านอ๋องเพคะ หม่อมฉันไม่สบายใจจึงอยากกลับมาคุกเข่าขอรับโทษเพคะ พระองค์ โอ้โห ว้าว อเมซิ่ง!"

กู้เหยียนฉีหันขวับมามองนางทันที ชายหนุ่มหน้าซีดเผือด ส่วนจินฝูก็มองเขาด้วยแววตาตกตะลึง อยู่ๆจมูกนางก็มีเลือดกำเดาไหลออกมาก่อนที่หญิงสาวจะหงายท้องหมดสติไปทันที

กู้เหยียนฉีรู้สึกสิ้นหวังมาก เขาไม่เคยรู้สึกหมดอาลัยตายอยากเช่นนี้มาก่อนในชีวิต น้องฉีฉีตอนนี้หดเข้าไปในกระบอกเรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย

จินฝูเจ้าช่างดีนัก ปลุกน้องฉีฉีตื่นได้ และยังทำให้มันหดกลับไปที่เดิมได้อีกด้วย จะเก่งกาจเกินไปแล้ว!