Semua Bab เกิดใหม่เป็นสาวใช้คนงามของท่านอ๋องเจ้าอารมณ์: Bab 1 - Bab 10

จินฝูที่เห็นว่าตนเองรอดเงื้อมมือมารมาได้แล้ว จึงรีบกลับมาที่เรือนพักของตนตามที่พ่อบ้านตู้บอก เพราะพวกนางไม่ได้มีฐานะสูงส่งอันใด เรียกได้ว่าต้องใช้ชีวิตอยู่ด้วยการดูสีหน้าผู้คนจึงไม่อาจเรียกร้องสิ่งใดได้ จินฝูเองไม่คิดหวังความโปรดปราณจากท่านอ๋องเช่นกัน แม้แต่ไก่ตัวเดียวเขายังเกือบจะฆ่านางตาย คนเช่นนี้จ้างนางด้วยทองนางยังไม่อยากจะไปรับใช้เขาเลย"จินฝู ข้าคิดว่าเจ้าจะไม่รอดกลับมาเสียแล้ว""นั่นสิ พวกเราสองคนตกใจแทบตายเจ้านี่ก็ช่างใจกล้านัก อยู่ๆ ไปจับข้าวของในจวนอ๋องส่งเดช เอาความกล้ามาจากที่ใดกัน"จินฝูเพียงยิ้มออกมาเล็กน้อย สตรีน้อยสองนางนี้มีชื่อว่าฉินเซียงและซ่งเอ๋อร์เป็นสหายสนิทของเจ้าของร่างเดิม เมื่อนางเข้ามาอยู่ในร่างนี้แล้วพบว่าฉินเซียงและซ่งเอ๋อร์นิสัยดี จินฝูจึงคบหาพวกนางได้อย่างสนิทใจ ฉินเซียงและซ่งเอ๋อร์เป็นหญิงสาวที่มาจากครอบครัวชาวนาเหมือนกันกับนาง ตอนที่นางมาเกิดใหม่ในร่างนี้ก็ได้สองคนนี้ช่วยในหลายๆ เรื่องนับว่าโชคดีที่พวกนางทั้งสามคนได้พักอยู่ห้องเดียวกัน"ข้าหิว จึงตาลายไปหน่อย"จินฝูเอ่ยตอบส่งๆเพื่อให้จบเรื่องจบราว ยามนี้ก็ดึกมากแล้ว พวกนางไม่อยากสนทนากันให้มากความเพรา

จินฝูมาถึงได้ไม่นานกู้เหยียนฉีก็ออกมาจากห้องนอนพอดี หญิงสาวลอบพรูลมหายใจออกมา โชคดีที่นางมาทันไม่อย่างนั้นอาจจะโดนทำโทษที่มาสายอีกหนึ่งกระทง กู้เหยียนฉีปรายตามองเหล่าสตรีตรงหน้าคราหนึ่ง อย่างไรก็ต้องเลือกพวกนางให้มารับใช้ในเรือนใหญ่อยู่ดี หากเขาไม่ทำเช่นนี้ เจี่ยงฮองเฮาย่อมไม่ยอมรามือไม่สู้ตามน้ำนางไปก่อนก็ไม่นับว่าเสียหายอันใดด้านฉินเซียงและซ่งเอ๋อร์ที่เห็นว่าจินฝูมาทันเวลา ก็ดีใจมาก พวกนางเป็นห่วงจินฝูแทบตายเกรงว่านางจะถูกทำโทษซ้ำสอง"จินฝู ตาเจ้า?"ฉินเซียงและซ่งเอ๋อร์ชี้ไม้ชี้มือมาที่ดวงตาของนาง จินฝูบอกเพียงว่าระหว่างที่เดินมาที่นี่นางเกิดหกล้มตากระแทกพื้นและไม่ได้เอ่ยอันใดต่ออีก ยามนี้ดวงตาของนางคงช้ำเลือดได้ที่แล้ว ดีมาก เป็นไปตามแผน ใครอยากจะปรนนิบัติเขาก็ทำไปเถอะ นางยอมต่อยตาตนเองจนบอดก็จะไม่ยอมตกเป็นทาสรักของเขากู้เหยียนฉีมองสำรวจสตรีทุกคนในห้องโถงอย่างละเอียด วันนี้พวกนางตั้งใจผลัดแป้งแต่งหน้ากันอย่างตั้งใจ กลิ่นเครื่องประทินโฉมลอยมาแตะจมูกจนเขารู้สึกฉุน ชายหนุ่มเดินมาหาเหล่านางกำนัลที่ยืนอยู่พลางมองสำรวจพวกนางไปทีละคน เหล่านางกำนัลที่ถูกเขาจ้องมองก็เขินอายจนตัวม้วน บางค

ท้ายที่สุดเขาก็ปล่อยนางไปโดยไม่ได้ลงโทษอันใด จะให้เขาหาเหตุผลใดมาลงโทษนางกันเล่า วาจาของนางแม้จะดูไร้แก่นสารแต่ก็มีเหตุผลแฝงอยู่ อีกอย่างเขาก็เห็นเองกับตาว่านางกำนัลนามว่าเสิ่นหลีผู้นั้นเป็นคนหาเรื่องนางก่อน จินฝูภายนอกดูเหมือนคนไม่เอาไหน แต่นางกลับมีหัวคิดที่ดีไม่น้อยเลย หากนางไม่โลภมากเช่นปากว่าจริง เขาก็ไม่ได้คิดจะไล่นางไปไหน เลี้ยงนางกำนัลตละกละเอาไว้สักคนย่อมไม่เปลืองเงินทองเท่าใดนักหรอกชายหนุ่มทอดถอนใจเล็กน้อย วันนี้ตอนเข้าร่วมประชุมยามเช้าที่วังหลวง มีเรื่องให้ต้องขบคิดมากมาย ยามนี้ขุนนางในราชสำนักกำลังร่วมกันกดดันฝ่าบาทให้ทรงแต่งตั้งองค์รัชทายาท แต่ก็มีขุนนางอีกจำนวนหนึ่งที่ไม่เห็นด้วยกับการแต่งตั้งองค์รัชทายาท เนื่องจากกู้ม่อหลียังทำตัวเสเพลไม่น่าเชื่อถือ อีกทั้งยังบ้าอำนาจ มีนางกำนัลไม่น้อยที่ถูกเขาย่ำยี เมื่อได้เด็ดดมชมบุปผาจนพอใจแล้วก็ถีบหัวส่งพวกนางอย่างไม่ไยดี คนบ้ากามเช่นนี้หากได้ขึ้นครองราชย์บ้านเมืองย่อมร้อนเป็นไฟแน่นอน อายุของกู้ม่อหลีปีนี้ก็ยี่สิบปีเข้าไปแล้ว แต่ยังไม่เป็นโล้เป็นพาย ต่างจากเขาที่มีความสามารถโดดเด่นตั้งแต่อายุสิบห้าปี ทั้งที่อายุยี่สิบปีเท่ากันแต่กล

เรื่องราวอลหม่านที่เกิดขึ้นทำให้กูเหยียนฉีปวดหัวไม่น้อย ชายหนุ่มรีบสวมเสื้อผ้าให้เรียบร้อยและอุ้มจินฝูที่หมดสติไปแล้วมาที่ห้องนอนของตน แล้วให้พ่อบ้านตู้ไปตามหมอหลวงมาตรวจดูอาการของนาง อย่างไรให้ท่านหมอตรวจดูเสียหน่อยย่อมดีกว่า นางจะได้ไม่ต้องมาตายในเรือนของเขา ท้ายที่สุดแล้ว คืนนั้นจินฝูก็นอนอยู่ที่ห้องของเขาทั้งคืน เพราะเขาอยากจะแน่ใจว่านางไม่เป็นอันใด ดีกว่าปล่อยนางกลับห้องไปแล้วเกิดไปขาดใจตายในห้องโดยไม่มีผู้ใดรู้ขึ้นมา เขาไม่ได้คิดมากอันใดกับการที่จะให้นางนอนดูอาการอยู่ที่นี่แต่เขาแทบไม่ได้นอนเลยจวบจนรุ่งสาง เพราะสตรีบ้านี่เอาแต่นอนกรนไม่หยุด อีกทั้งยังนอนน้ำลายไหลเปื้อนหมอนเขาอีกด้วย ไม่เพีียงเท่านั้น เขาพยายามใช้เท้าเขี่ยตัวนางให้ออกไปให้ห่าง แต่นางกลับดื้อดึงนัก นางขยับเข้าหาเขาไม่หยุด ทั้งกอดทั้งก่าย ทั้งยังใช้ขาเกี่ยวรั้งเอวเขาเอาไว้ กว่าจะสงบลงได้ก็เกือบรุ่งสาง เขาต้องทนให้นางนอนกอดแทนหมอนข้างเช่นนี้อย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงได้บัดซบ รู้เช่นนี้ส่งนางกลับไปที่ห้องของนางก็ดี!ด้านจินฝูนั้นนางกำลังหลับฝันดี นางฝันว่าตนเองกำลังนอนอยู่บนเตียงที่แสนนุ่มนิ่ม อีกทั้งยังมีหมอนข้างแสนอุ

เช้าวันต่อมา ทันทีที่รู้สึกตัวตื่นจินฝูก็ปวดหัวเป็นอย่างมาก นางต้องวิ่งไปอาเจียนหลายหนกว่าจะรู้สึกโล่งหัวขึ้น เมื่อคืนวานนี้นางดื่มไปไม่น้อย สุราบุปผานั่นรสชาติหวานใช้ได้ ยิ่งดื่มยิ่งหยุดไม่ได้ นางจึงดื่มไปสองไหหลังจากนั้นภาพก็ตัดไปเสียดื้อๆนางยกมือขึ้นมานวดขมับทั้งสองข้างของตนแล้วจึงลุกไปจัดการตนเอง หลังจากล้างหน้าล้างตาเสร็จเรียบร้อยแล้ว นางก็นึกขึ้นได้ว่าเช้านี้นางตื่นสายและไม่ได้ไปปรนนิบัติกู้เหยียนฉี หญิงสาวก็เบิกตากว้าง รีบวิ่งตรงไปที่ห้องโถงใหญ่ทันที แต่เพราะดื่มหนักไปหน่อย ทำให้นางรู้สึกเวียนหัวร่างกายโงนเงนเล็กน้อยกู้เหยียนฉียามนี้กำลังนั่งอ่านตำราอยู่ในห้องโถงใหญ่ วันนี้เข้าไม่ต้องเข้าร่วมประชุมยามเช้าเพราะเป็นวันพักผ่อนเมื่อคืนนี้กว่าจะจัดการปราบพยศจินฝูได้เล่นเอาเขาเหนื่อยไม่น้อยเลย เขาไม่ได้ให้คนไปปลุกนางมาปรนนิบัติกินอาหารเช้าเหมือนเช่นทุกวัน ไม่รู้เพราะเหตุใดเมื่อนางไม่มาเขากลับรู้สึกว่าตนเองกินอาหารได้น้อยลง เมื่อเห็นว่าอาหารที่วางอยู่บนโต๊ะมีหลายจานที่เขายังไม่ได้แตะต้อง จึงสั่งให้พ่อบ้านตู้นำไปอุ่นเอาไว้รอนางตื่นขึ้นมาแล้วค่อยให้นางกินเหมือนทุกวันตั้งแต่มีนางเข้า