อดีต

สามวันต่อมา

หลี่อันหนิงได้รับการช่วยเหลือจากแม่เฒ่าจวงหญิงชราผู้เป็นหมอตำแยและหลานชายของนาง ทั้งสองเมื่อรู้จากปากของหลี่เฟิงหัวว่าเด็กน้อยตามขึ้นเขาและหายตัวไป จึงได้เร่งออกตามหานาง

เมื่อหญิงชราและหลานชายพบเด็กน้อยจึงได้เห็นว่านางกำลังนั่งกอดเด็กทารกเพศหญิงอยู่ข้างๆ ศพของมารดา แม่เฒ่าจวงรู้สึกอัศจรรย์ใจยิ่งนัก ไม่รู้ว่าพวกนางเอาชีวิตรอดมาถึงตอนนี้ได้อย่างไร

คนบ้านหลี่ถึงแม้จะรู้ว่าหลี่อันหนิงหายตัวไป ทว่ากลับไม่มีใครสนใจที่จะขึ้นเขาไปจะตามหานางสักนิด ยิ่งแม่เฒ่าหม่ายิ่งสาปแช่งให้เด็กหญิงถูกสัตว์ร้ายในภูเขาฆ่าตายไปเลยยิ่งดี

แม่เฒ่าจวงเมื่อเห็นสภาพของแม่ลูกที่น่าเวทนา นางก็ได้แต่สบถด่าทอความแล้งน้ำใจของคนตระกูลหลี่ไปสามสิบแปดชั่วโคตร จากนั้นจึงพาเด็กหญิงตัวน้อยและน้องสาวของนางกลับไปพักยังเรือนของตน

ส่วนศพของพานเยว่หลานจวงอี้ซิงหลานชายของแม่เฒ่าจวงขุดหลุมฝังร่างของนางเอาไว้ใต้ต้นไม้ใหญ่ ทั้งยังทำป้ายหลุมศพไม้ให้นางเพื่อเป็นการไว้อาลัยครั้งสุดท้าย

หนึ่งปีผ่านไป

บิดาผู้ไม่เคยกลับมาเหยียบที่หมู่บ้านมู่โถวเลยสักครั้งหลังจากที่มารดาของหลี่อันหนิงจากไป วันนี้เขาได้กลับมาพร้อมสตรีแต่งหน้าหนาเตอะนางหนึ่ง

คนทั้งสองตัดสินใจใช้ชีวิตร่วมกันที่หมู่บ้านมู่โถว และครั้งนั้นหลี่เจี๋ยเองก็ตัดสินใจยุติการเล่าเรียนที่สำนักศึกษาหมิงหลันด้วยเช่นกัน

ผ่านไปหลายปี หลี่อันหนิงถึงได้รู้ความจริงว่าสองคนนี้ลอบคบหากันตั้งแต่ที่ยังอยู่กับมารดาของนาง และที่เขาไม่ยอมกลับมาหมู่บ้านมู่โถวเพราะมัวแต่ขลุกอยู่กับหญิงหม้ายนางนี้

จางเหยาฮวา มารดาเลี้ยงของหลี่อันหนิง สตรีที่สามารถแต่งเข้าสกุลหลี่ได้เพียงเพราะว่าสินเดิมและสมบัติที่สามีเหลือทิ้งไว้ให้หลังจากเขาเสียชีวิตไปแล้ว

แม่เฒ่าหม่าผู้เป็นแม่สามีเมื่อได้รับสินบนมีหรือที่นางจะคัดค้าน กลับกันนางยินดีต้อนรับขับสู้หญิงหม้ายที่อายุมากกว่าบุตรชายของตนอย่างหน้าชื่นตาบาน

หลังจากทั้งสองแต่งงานกันได้เพียงไม่นาน จางเหยาฮวาก็ตั้งครรภ์และคลอดบุตรชายออกมา

แต่ถึงกระนั้นสิ่งเหล่านี้ก็มิได้มีผลกระทบต่อหลี่อันหนิงและน้องสาวแต่อย่างใด เพราะถึงอย่างไรเด็กทั้งสองก็มีชีวิตต่ำต้อยที่สุดในเรือนหลังนั้นอยู่แล้ว

ต่อมา ในปีที่หลี่อันหนิงอายุครบสิบสองก็ได้เกิดภัยแล้งขึ้นทั่วทั้งแผ่นดินต้าเหลียง

น้องสาวของนางหลี่ซางเป่าถูกแม่เฒ่าหม่าที่เป็นย่าแท้ๆ ขายไปเป็นเจ้าสาวผีให้กับบ้านเศรษฐีที่อยู่ในตำบล ในราคายี่สิบตำลึงเงิน

เด็กน้อยถูกฝังร่างทั้งเป็นไปพร้อมกับบุตรชายที่เสียชีวิตก่อนวัยอันควรของเศรษฐีผู้นั้น โดยที่หลี่อันหนิงไม่สามารถทำสิ่งใดได้เลย

เหตุผลที่แม่เฒ่าหม่าทำเช่นนั้นเพราะหลี่เจียนเจียนบุตรสาวคนเล็กของนางกำลังจะแต่งงานออกเรือน หญิงสาวรู้สึกอับอายที่หลี่ซางเป่าถูกเด็กในหมู่บ้านล้อเลียนว่าเป็นเด็กปัญญาอ่อน นางกังวลว่าบ้านเจ้าบ่าวจะรับไม่ได้ที่ตนมีหลานสาวไม่เต็มเต็ง

สองปีต่อมา

น้ำฝนสักหยดก็ยังไม่ตกลงมา ลำธารที่ไหลผ่านหมู่บ้านเริ่มแห้งขอดไร้สิ่งมีชีวิตอาศัยอยู่ ต้นไม้บนภูเขาต่างยืนต้นตายแม้แต่สัตว์ป่าที่เคยชุกชุมก็อพยพย้ายถิ่นฐาน

ชาวบ้านในหมู่บ้านมู่โถวไร้อาหารไร้ผู้ช่วยเหลือ ทุกชีวิตแทบจะกินรากไม้เพื่อประทังชีวิต เพราะทางราชสำนักยังไม่สามารถจัดการกับภัยพิบัติครั้งนี้ได้

อีกทั้งทางชายแดนเหนือเองก็อยู่ในช่วงตึงเครียด ต้องเฝ้าระวัง เพราะถูกแคว้นข้างเคียงโจมตีอยู่ตลอดเวลา

เสบียงอาหารที่มีอยู่ในคลังหลวงจึงถูกส่งลำเลียงไปเลี้ยงดูเหล่าทหารจนหมด

ผู้คนทั่วทั้งแคว้นต่างอดอยากหิวโหย ชาวบ้านธรรมดาผันตนเองไปเป็นโจรเพื่อปล้นสะดมเหล่าเศรษฐี ฮ่องเต้รัชสมัยนี้บริหารบ้านเมืองได้อย่างล้มเหลว แต่ถึงกระนั้นเหล่าองค์ชายต่างก็ไม่สนใจว่าประชาชนจะมีความเป็นอยู่อย่างไร เพราะในใจพวกเขามีเพียงการต่อสู้เพื่อแย่งชิงอำนาจในราชบัลลังก์

หลี่อันหนิงที่อายุใกล้ครบสิบห้าใบหน้าและผิวพรรณของนางเริ่มละม้ายกับพานเยว่หลาน นั่นยิ่งเป็นเหตุให้แม่เฒ่าหม่าเห็นนางเมื่อใดก็ยิ่งรู้สึกเกลียดชัง อีกทั้งภัยแล้งทำให้บ้านหลี่แทบล้มละลายเงินเก็บสะสมที่นางหม่าอดออมมาหลายปีบัดนี้กำลังร่อยหรอ

ทางเดียวที่จะยื้อชีวิตของคนบ้านหลี่ให้มีชีวิตต่อไปได้คือการขายหลี่อันหนิงออกไป ลดหนึ่งปากแต่เงินในกระเป๋าหนักขึ้น

เมื่อนางหม่าตัดสินใจได้ดังนั้นก็มิได้ปรึกษากับสามีเฒ่า นางพาสะใภ้รองเข้าไปยังตัวอำเภอเพื่อจัดการเรื่องนี้อย่างเงียบเชียบ

หลี่อี้เจ๋อ พี่ชายฝาแฝดของหลี่ซางเป่าที่กำลังร่ำเรียนอยู่ในสำนักศึกษาหมิงหลัน ได้พบแม่เฒ่าหม่าและอาสะใภ้รองโดยบังเอิญ เมื่อเห็นพวกนางมีท่าทีลับๆ ล่อๆ จึงได้แอบตามไป

หลังจากแม่เฒ่าหม่ากลับมายังหมู่บ้านมู่โถวอีกครั้ง นางได้มอบชุดเก่าของหลี่เจียนเจียนให้แก่หลานสาวที่ตนรังเกียจ ทั้งยังสั่งให้นางอาบน้ำชำระร่างกายและแต่งตัวเสียใหม่

หลี่อันหนิงที่รู้สึกสงสัยจึงได้แอบฟังการสนทนาของท่านย่าและอาสะใภ้รอง เมื่อได้ยินว่าตนเองกำลังจะถูกขายไปยังหอคณิกา เด็กสาวจึงคิดหาทางหนีเอาตัวรอด

แต่นางที่ไม่เคยออกจากหมู่บ้านไหนเลยจะรู้ว่าควรไปที่ใด หลี่อันหนิงรีบไปขอความช่วยเหลือจากแม่เฒ่าจวง และการที่นางทำเช่นนั้นทำให้หญิงชราและหลานชายถูกทำร้ายไปด้วย

แม่เฒ่าจวงที่ถูกคนจากหอนางโลมทำร้ายกลับสั่งให้เด็กสาวรีบหนีไป หญิงสาวทำตามคำสั่งของแม่เฒ่าอย่างลนลาน นางวิ่งหนีเหล่าชายฉกรรจ์หลายคนจากหอคณิกาที่ออกตามล่านางทั้งคืน

หลี่อันหนิงวิ่งจนหมดแรงสุดท้ายก็ยังหนีไม่รอด

เด็กสาวตัดสินใจหันกลับไปสู้โดยไม่คิดยอมแพ้ต่อชะตากรรม ทว่าไหนเลยสตรีผอมบางเช่นนางจะสามารถสู้กำลังของบุรุษได้ ผลสุดท้ายหญิงสาวถูกทุบตีทำร้ายจนแทบปางตาย

ก่อนถูกพาตัวกลับไปยังหอคณิกา เสียงควบม้าหลายตัวก็ตรงดิ่งมาที่นาง

หลี่อันหนิงที่ใบหน้าบวมปูดจนดวงตาสองข้างแทบมองไม่เห็น แต่ภาพตรงหน้าที่เหล่าชายฉกรรจ์จากหอคณิกาถูกสังหารราวกับใบไม้ร่วง นางกลับมองเห็นมันได้อย่างชัดเจน

หญิงสาวแม้จะรู้ว่าตนเหลือเพียงลมหายใจสุดท้าย ถึงกระนั้นนางกลับถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ร่างที่ถูกบุรุษหลายคนซ้อมอย่างหนักกระตุกสองสามทีก่อนกระอักเลือดออกมา

ชายวัยกลางคนที่เป็นหนึ่งในคนกลุ่มนั้นจับชีพจรของนาง จากนั้นจึงส่ายหน้าอย่างสิ้นหวัง