LOGINกรุงปารีส ประเทศฝรั่งเศส ปี 2019 ใครจะคิดว่าเวกัสจะเป็นคนสปอยล์แฟนตัวเองขนาดนี้ เพียงแค่เธอเอ่ยเล่นๆ ว่าอยากมางานครบรอบสามสิบปีของเครื่องประดับแบรนด์อเมทิสต์เป็นของขวัญรับปริญญา อาทิตย์ต่อมาเขาก็ลากเธอขึ้นเครื่องบินส่วนตัวมายืนอยู่ในสวนสาธารณะช็องเดอมาร์ส ซึ่งเป็นสถานที่จัดงานประมูลเครื่อง
“ตามสบายครับ เดี๋ยวพี่กลับมา” กดริมฝีปากจูบบนหน้าผากนูนสวยแผ่วเบา ก่อนจะระบายยิ้มออกมา “พี่สัญญาว่าอีกสองสามวันจะไปส่งปั้นกลับบ้าน” หญิงสาวไม่ได้เอะใจกับสิ่งที่แฟนหนุ่มพูด เพราะเขามักจะพูดจาแสดงออกถึงความปรารถนาดีต่อเธอมาตลอดจนมองว่ามันหมายถึงเรื่องทั่วไป════♡════ เวกัสเดินกลับเ
ความสัมพันธ์ระหว่างเวกัสและข้าวปั้นพัฒนาแบบก้าวกระโดด นับจากวันนั้นที่ทั้งคู่ศึกษาดูใจกัน ผ่านไปสี่เดือนทั้งสองก็ตกลงปลงใจเป็นแฟนกันอย่างเป็นทางการ เวกัสยังเข้านอกออกในบ้านของแฟนสาวเป็นกิจจะลักษณะ แม้จะไม่ค่อยได้พูดคุยกับพ่อของข้าวปั้น แต่กับผู้เป็นแม่ เวกัสแทบจะกลายเป็นลูกชายคนโตของบ้านไปแล้ว
กรี๊ดดดด!!! คนในร้านต่างรีดร้องกันระงม รวมถึงคนวู่วามที่ยกมือขึ้นปิดปากตนเองตัวสั่นทำอะไรไม่ถูก “พะ พี่เวย์ พี่ต้องหาหมอ!!!”════♡════ เวลาหนึ่งทุ่มตรง การนัดเดทจากร้านผัดไทยเปลี่ยนเป็นโรงพยาบาลเอกชนไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยแทน เพียงแค่ได้ยินเสียงตะโกนของเธอ เลขาของรุ่นพี่หน
ผ่านไปได้เพียงหนึ่งอาทิตย์ เวกัสเข้านอกออกในบ้านเธอเป็นว่าเล่น ทั้งยังช่วยเธอทำวิจัยจนข้าวปั้นแทบจะเอาดอกไม้ธูปเทียนมาไหว้ให้สาแก่ใจกับความเป็นพ่อพระของอีกฝ่าย และแม้รถของข้าวปั้นจะซ่อมเสร็จและออกจากศูนย์เรียบร้อย รุ่นพี่หนุ่มก็ยังขอเป็นคนไปรับไปส่งเธอด้วยเหตุผลที่ว่า ตอนเย็นเขาต้องมาฝากท้องที่บ้านน
ถึงแม้ข้าวปั้นจะตกปากรับคำกับเวกัสว่าสามารถอยู่รอตามนัดในเวลาห้าโมงเย็นได้ แต่การที่เธอเลิกเรียนตั้งแต่บ่ายสามแล้วต้องนั่งรอท่ามกลางหนังสือที่หอบมาอ่านเป็นการฆ่าเวลานั้น ทำให้ข้าวปั้นผล็อยหลับอยู่ในร้านกาแฟในที่สุด ติ๊ดดด ติ๊ดดด ติ๊ดดด... เฮือก!! เสียงนาฬิกาที่ตั้งปลุกเ

![สิงขร [มาเฟียร้ายรัก]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)





