Home / รักโบราณ / เขาน่ะหรือคลั่งรักข้า! / บทที่ 21 ร่วมกราบไหว้ฟ้าดินด้วยความเต็มใจ NC+++(6/7)

Share

บทที่ 21 ร่วมกราบไหว้ฟ้าดินด้วยความเต็มใจ NC+++(6/7)

last update Last Updated: 2025-06-15 21:50:31

          “ขอบคุณเจ้าที่เดินทางมาจากเป่ยเหลิ่งเพื่อร่วมงานมงคลของข้า”

            “เจ้าเป็นสหายของข้า อย่างไรข้าก็ต้องมาให้ได้”

            “ข้าก็ต้องขอบคุณเจ้าด้วยซือซือ” ที่แม้จะท้องโตใกล้คลอดแล้ว ก็ยังมาร่วมงานมงคลของตนจนได้

            “ข้าคงต้องกล่าวเช่นเดียวกันจิ่วเม่ย เจ้าเป็นสหายของข้า อย่างไรข้าก็ต้องมาแสดงความยินดีกับเจ้า”

            “ขอบคุณพวกเจ้าจริง ๆ” จูเฉ่าเหมยน้ำตารื้นขึ้นมา

            “ไม่เอา ๆ ไม่ร้องไห้ ประเดี๋ยวใบหน้าเปรอะเปื้อนน้ำตา ใต้เท้าจิ้นจะตกใจยามเปิดหน้าเอา” เหลียงจิ่วเม่ยรีบเอาผ้าเช็ดหน้าออกมาช่วยซับน้ำตา

            “ดูเหมือนขบวนรับเจ้าสาวจะมาแล้ว พวกข้

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • เขาน่ะหรือคลั่งรักข้า!   ตอนพิเศษ : เหอซือซือคลอดบุตร

    เหอซือซือคลอดบุตร สตรีร่างเล็กบิดกายไปมาบนเตียงคล้ายเกียจคร้าน ก่อนจะถูกผู้เป็นสามีที่เพิ่งกลับมาจากด้านนอกรวบตัวเข้าสู่อ้อมกอด “หิวหรือไม่ ข้าจะบอกให้คนยกสำรับมาให้เจ้า” หลวนจิ้นฝานเอ่ยถามฮูหยินของตน “แล้วท่านหิวหรือไม่เจ้าคะ” “สามารถรอกินพร้อมเจ้าได้” “เช่นนั้นรออีกสักประเดี๋ยวดีหรือไม่เจ้าคะ” นางกล่าวพลางบดเบียดกายเข

  • เขาน่ะหรือคลั่งรักข้า!   บทที่ 21 ร่วมกราบไหว้ฟ้าดินด้วยความเต็มใจ NC+++(7/7)

    “อ๊า...” จูเฉ่าเหมยร้องครวญครางไม่เป็นภาษา รู้สึกวาบหวามกับสัมผัสของเขา พอเห็นในโพรงนุ่มพร้อมแก่การบุกรุกเขาก็สอดนิ้วของตนเข้าไปเพื่อคลายความคับแน่นภายใน เพราะได้น้ำหวานที่เอ่อล้นจากการโลมเลียทำให้เขาสามารถใส่นิ้วเพิ่มได้อีก แรงตอดรัดภายในทำให้เขาค่อย ๆ ขยับนิ้วอย่างช้า ๆ พลางคิดไปว่าหากสอดใส่ของตนเข้ามามันคงแทบปริแตกแพราะแรงรัดรึงเป็นแน่ เมื่อคิดได้เช่นนั้นเขาจึงสอดใส่นิ้วเพิ่มอีกจากสองนิ้วเป็นสามนิ้วแล้วขยับเข้าออกจนน้ำหวานไหลออกมาเปรอะเปื้อนทั่วมือ “อ๊า! ท่านพี่ อ๊า…ท่านเก่งกาจยิ่งนัก” นางส่งเสียงร้องพลางบิดกายไปมาด้วยความรู้สึกเสียวซ่านก่อนจะเกร็งกระตุกปลดปล่อยน้ำหวานออกมา แรงตอดรัดในโพรงนุ่มทำให้เขารับรู้ได้ว่านางสุขสมแล้ว เขาจึงตวัดลิ้นโลมเลีย

  • เขาน่ะหรือคลั่งรักข้า!   บทที่ 21 ร่วมกราบไหว้ฟ้าดินด้วยความเต็มใจ NC+++(6/7)

    “ขอบคุณเจ้าที่เดินทางมาจากเป่ยเหลิ่งเพื่อร่วมงานมงคลของข้า” “เจ้าเป็นสหายของข้า อย่างไรข้าก็ต้องมาให้ได้” “ข้าก็ต้องขอบคุณเจ้าด้วยซือซือ” ที่แม้จะท้องโตใกล้คลอดแล้ว ก็ยังมาร่วมงานมงคลของตนจนได้ “ข้าคงต้องกล่าวเช่นเดียวกันจิ่วเม่ย เจ้าเป็นสหายของข้า อย่างไรข้าก็ต้องมาแสดงความยินดีกับเจ้า” “ขอบคุณพวกเจ้าจริง ๆ” จูเฉ่าเหมยน้ำตารื้นขึ้นมา “ไม่เอา ๆ ไม่ร้องไห้ ประเดี๋ยวใบหน้าเปรอะเปื้อนน้ำตา ใต้เท้าจิ้นจะตกใจยามเปิดหน้าเอา” เหลียงจิ่วเม่ยรีบเอาผ้าเช็ดหน้าออกมาช่วยซับน้ำตา “ดูเหมือนขบวนรับเจ้าสาวจะมาแล้ว พวกข้

  • เขาน่ะหรือคลั่งรักข้า!   บทที่ 21 ร่วมกราบไหว้ฟ้าดินด้วยความเต็มใจ (5/7)

    หากเป็นผู้อื่นยามนี้คงนอนไม่หลับเพราะตื่นเต้นที่จะได้เข้าพิธีกราบไหว้ฟ้าดิน แตกต่างจากคู่นี้มากนักที่หลับสนิทจนเป่าหลิงสาวใช้คนสนิทของคุณหนูจูต้องเข้ามาปลุก จูเฉ่าเหมยอยู่ในอาภรณ์สีแดงที่ปักด้วยตนเอง ดวงหน้าหวานเต็มไปด้วยความสุขเปล่งประกาย “หยุดมองหน้าข้าเช่นนั้นได้แล้วเป่าหลิง” คุณหนูจูกล่าวพลางนึกกล่าวโทษบุรุษที่มีอ้อมกอดอบอุ่นทำให้นางหลับสนิทจนถูกสาวใช้มาพบเข้าว่ามีบุรุษลอบมานอนร่วมเตียง “บ่าวเพียงดีใจเจ้าค่ะที่คุณหนูได้เจอบุรุษที่รักท่านมากเช่นใต้เท้าจิ้น” วันรุ่งขึ้นก็จะเข้าพิธีแล้ว แต่ใต้เท้าจิ้นยังลอบปีนหน้าต่างเข้ามาหาว่าที่ฮูหยินของตน ช่างรักใคร่กันมากเสียจริง “ข้าก็ดีใจที่บุรุษรูปงามเช่นเขาเลือกข้า แล้

  • เขาน่ะหรือคลั่งรักข้า!   บทที่ 21 ร่วมกราบไหว้ฟ้าดินด้วยความเต็มใจ (4/7)

    “ข้าว่าแท้จริงเขาอยากแต่งตั้งแต่สามเดือนก่อนแล้ว แต่จนใจที่ไม่มีฤกษ์ดีเลย จึงพยายามเสาะหานักพรต ไต้ซือที่พอจะหาฤกษ์ดีที่รวดเร็วได้ จนได้ฤกษ์นี้มา ซึ่งเป็นเพียงฤกษ์เดียวที่จะสามารถทำให้เขาได้แต่งฮูหยินภายในปีนี้ได้” นอกนั้นต้องรอนานถึงปีหน้า “ใต้เท้าจิ้นช่างมีความพยายาม” “แต่ก็แพ้ข้า เพราะนอกจากข้ามีความพยายามแล้วข้ายังแข็งแรงมาก” “เจ้าค่ะ ท่านพี่ของข้าเก่งกาจที่สุด ทุกวันนี้ข้าหลงท่านจนโงหัวไม่ขึ้นแล้ว” คนผู้นี้ชอบให้นางชมเชยเช่นนี้บ่อยครั้ง หากนางไม่ยอมเอ่ยปากชมเขา ค่ำคืนนั้นเขาจะรุกเร้านางจนนางไม่ได้หลับไม่ได้นอนเอาแต่ส่งเสียงร้องครวญครางไม่หยุด “ข้าก็รักและหลงเจ้ายิ่งนัก ฮูหยินของข้า” หลวนจิ้นฝานกอดฮูหยินของตนเอาไว้ด้วยความรัก 

  • เขาน่ะหรือคลั่งรักข้า!   บทที่ 21 ร่วมกราบไหว้ฟ้าดินด้วยความเต็มใจ (3/7)

    ‘ที่ผ่านมาข้าเข้าใจผิดใช่หรือไม่’ ยามนั้นที่นางใช้มือช่วย มิใช่ปลดปล่อยครั้งเดียวเขาก็หมดแรงแล้วหรือ “ครานี้เจ้ากระจ่างแจ้งแก่ใจแล้วใช่หรือไม่ ว่าข้านั้นหาได้อ่อนหัด และข้าก็แข็งแรงมากพอจะทำให้เจ้าหลงใหลข้า” คำกล่าวของเขาทำให้ดวงหน้าหวานแดงก่ำด้วยความเขินอาย แท้จริงวันนั้นเขาแกล้งหลับ ‘ปลดปล่อยแค่ครั้งเดียวก็หมดแรงแล้วหรือ ช่างอ่อนหัดยิ่งนัก หากอยากให้สตรีหลงใหลท่านต้องแข็งแรงกว่านี้ เข้าใจหรือไม่’ นั่นคือวาจาที่นางกล่าวกับบุรุษที่นอนหมดแรงจนเข้าสู่ห้วงนิทราหลังจากที่ขอให้นางใช้มือช่วยเขาปลดปล่อย “ที่แท้เป็นข้าที่หลวมตัวให้หมาป่าห่มหนังแกะเช่นท่าน” “เจ้าจงจำไว้ว่าต่อนี้อย่าได้ดูแคลนสามีเรื่องอุ่นเตียงเด็ดขาด มิเช่นนั้นเจ้าอาจจะไม่มีแรงแ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status