บทที่ 11 ค่ำคืนที่แสนอบอุ่น (2)

ห้องพักของ อันนา อยู่ชั้นล่างสุดของอาคาร และตัวหอพักเองก็ไม่ได้มีระบบการล็อคใดๆ มีเพียงรั้วประตูที่กั้นระหว่างหอพักกับถนน และใช้สำหรับเปิด-ปิดเข้าออกหอพักเท่านั้น

เมื่อประตูห้องของเธอถูกไขกุญแจและเปิดออก เผยให้เห็นความอบอุ่นด้านในห้อง

ห้องไม่ได้กว้างขวางมากนัก แต่กลับเต็มไปด้วยบรรยากาศที่อบอุ่นและน่ารัก เธอตกแต่งมันด้วยโทนของสีพาสเทลอ่อนหวาน ผนังห้องติดภาพวาดดอกไม้เล็ก ๆ และโปสเตอร์ศิลปะที่ให้ความรู้สึกอ่อนโยน โต๊ะเล็ก ๆ ข้างเตียงมีโคมไฟสีชมพูอ่อนตั้งอยู่ พร้อมกับตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ที่นั่งอยู่ข้างหมอน

เตียงของเธอเป็นเตียงขนาดไม่ใหญ่มาก แต่ก็สามารถนอนได้ 2 คน ปูด้วยผ้าปูที่นอนสีขาวลายลูกไม้

มีหมอนหลายใบจัดเรียงอย่างเป็นระเบียบ โดยเฉพาะหมอนใบเล็กที่เป็นรูปหัวใจที่ดูเหมือนจะเป็นของโปรดของเธอ ผ้าห่มเนื้อนุ่มถูกพับไว้ที่ปลายเตียง ทำให้ห้องดูอบอุ่นเหมือนมุมพักผ่อนของเจ้าหญิงในเทพนิยาย

อันนา เหนื่อยล้าไปทั้งร่าง หลังจากวันที่เต็มไปด้วยภาระที่ดูเหมือนไม่มีที่สิ้นสุด เธอถอดแว่นตาวางที่โต๊ะ

เธอเดินเข้าไปในห้องน้ำ ถอดชุดนักศึกษาออก เหลือแต่ชั้นในลูกไม้ตัวจิ๋ว 2 ชิ้นที่ห่อหุ้มร่างบาง และเธอเองกำลังถอด 2 ชิ้นนี้ออกจากร่างกาย ร่างกายที่เปลือยเปล่าที่เต็มไปด้วยความเย้ายวนนี้ ถ้าชายหนุ่มคนใดผ่านเข้ามาเห็นคงแทบจะเป็นบ้า อารมณ์คงเตลิดด้วยความฟุ้งซ่าน และคงทนไม่ได้กับภาพอันยั่วยวนตรงหน้า

ขณะที่เธอกำลังปล่อยอารมณ์ไปกับการอาบน้ำ ละอองน้ำกระทบเนื้อนุ่ม ขาวอวบอิ่ม หยดน้ำจากฝักบัวไล่ลงจากเนินไหล่มาจนถึงเนินอกอันเต่งตึง ที่ยังไม่เคยมีชายหนุ่มคนใดได้เคยสัมผัสกับความนุ่มนวลนี่เลย จนไปถึงความงดงามที่เบียดกันอยู่ระหว่างช่วงขาเรียวงาม

เธอนวยนาดและลูบไล้ฟองครีมจากครีมอาบน้ำที่หอมละมุนไปทั่วร่างกายอย่างไม่รีบร้อน ผ่อนคลายไปกับสัมผัสของสายน้ำที่พวยพุ่งออกจากฝักบัว

….เมื่ออาบน้ำเสร็จ เธอก็คว้าผ้าเช็ดตัวผืนหนาขึ้นมาพันรอบตัวอย่างหลวม ๆ ปล่อยให้ไหล่ขาวเปลือยเปล่าได้สัมผัสกับอากาศเย็นของเครื่องปรับอากาศที่เพิ่งทำงาน กล้ามเนื้อที่ตึงเครียดมาทั้งวันค่อย ๆ ผ่อนคลายลงทีละน้อย

หญิงสาวก้าวออกจากห้องน้ำ ละอองไอน้ำยังคงลอยอ้อยอิ่งอยู่ในอากาศ ผิวเนียนละเอียดของเธอชุ่มฉ่ำจากสายน้ำอุ่นที่เพิ่งไหลผ่านเมื่อครู่ กลิ่นหอมอ่อน ๆ จากครีมอาบน้ำยังคงติดอยู่ตามปลายผมและผิวกาย กระจายไปทั่วห้อง ราวกับต้องการทิ้งร่องรอยแห่งความเย้ายวนไว้ให้สัมผัสได้

จากนั้นเธอจึงเดินไปที่กระจกเงาบานใหญ่ ปลายนิ้วเรียวไล้ผ่านหยดน้ำที่เกาะพราวบนแก้มเนียน ก่อนจะสะบัดเส้นผมเปียกหมาด ๆ ออกไปด้านหลัง

เธอสวมชุดนอนตัวเก่ง—เสื้อตัวบางเบาแนบเนื้อ โอบรับทุกการเคลื่อนไหวอย่างอ่อนช้อย

ส่วนกางเกงขาสั้นตัวจิ๋วเผยให้เห็นเรียวขายาวเนียนสวย ชวนให้สายตาหลงใหล

หากเธอก้าวออกจากห้องนี้ ทุกสายตาคงต้องหยุดนิ่ง ราวกับถูกต้องมนต์สะกดจากความงามที่เย้ายวนเกินห้ามใจ

เธอไม่ได้สวมใส่เสื้อชั้นในเพื่อให้รองรับเนินอกอันอวบอิ่มและกระเพื่อมพริ้วไหวไปตามการเคลื่อนไหวของจังหวะร่างกายที่น่าทะนุทะถอมนี้ เนื่องจากความอึดอัดเวลานอน จึงทำให้ผ้าซาตินแนบไปกับเรือนร่าง เผยให้เห็นรูปร่างของเนินอกอันแต่งตึงและจุดจุกอันตูมเต่งที่ไม่ได้มีอะไรมาปกปิด ตั้งเด่นขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด และขยับขึ้นลงตามจังหวะลมหายใจ

โดยที่เธอเองก็ยังคงไม่รู้ว่ามีใครบางคนกำลังยืนอยู่ด้านนอก…ห้องของเธอ และกำลังตัดสินใจบางอย่างที่อาจทำให้ค่ำคืนนี้เปลี่ยนไปจากเดิมโดยสิ้นเชิง

ก๊อก ก๊อก ก๊อก…..

เธอชะงัก หันไปมองประตูด้วยความตกใจปนสงสัย ใครกันที่มาหาเธอดึกขนาดนี้?

ก๊อก ก๊อก ก๊อก…..

เสียงเคาะดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้แรงและหนักแน่นกว่าเดิม

"อันนา…..เปิดประตูหน่อย…ฉันเอง พีท"

เสียงทุ้มต่ำที่คุ้นเคยดังลอดผ่านบานประตู อันนาขมวดคิ้ว พีท? ทำไมเขาถึงยังอยู่ที่นี่? และยังไม่กลับไปอีก?

เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะสาวเท้าเข้าไปใกล้ประตู เอื้อมมือจับลูกบิด แต่ก็ชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยถามออกไปด้วยน้ำเสียงระมัดระวัง

"พีท? ดึกขนาดนี้แล้ว มีอะไรหรือเปล่า?"

มีเพียงความเงียบตอบกลับมาอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่เสียงทุ้มของเขาจะดังขึ้นอีกครั้ง

"เปิดเถอะน่า...ขอคุยอะไรด้วยหน่อย"

อันนา ยังคงลังเล แต่เสียงของเขาฟังดูแปลกไปนิดหน่อย… เนื่องจากฤทธิ์ของไวน์ที่ดื่มเข้าไป?

พีท ที่ยืนอยู่นอกห้อง กำมือเคาะประตูอย่างไม่ลดละ ฤทธิ์ของไวน์ยังคงหล่อเลี้ยงอารมณ์ของเขา ดวงตาคมเข้มฉายแววบางอย่างที่ซับซ้อน

"อันนา..." เขาเรียกชื่อเธออีกครั้ง คราวนี้น้ำเสียงแผ่วลง แต่กลับแฝงไปด้วยแรงกดดันบางอย่างที่ทำให้คนฟังรู้สึกได้ถึงความร้อนระอุที่ซ่อนอยู่ภายใน

มือของอันนากำลูกบิดแน่นขึ้น หัวใจเริ่มเต้นแรงขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้

เธอควรเปิดประตูให้เขาไหม...? แต่ถ้าเธอไม่เปิด ก็กลัวว่าเสียงของเขาที่ดังอยู่ด้านนอกจะไปรบกวนเพื่อนร่วมหอพัก ที่ตอนนี้เวลาก็ค่อนข้างดึกมากแล้ว

มือของเธอสั่นเล็กน้อยขณะบิดลูกบิดประตูอย่างลังเล ก่อนที่บานประตูจะค่อย ๆ เปิดออก เผยให้เห็นชายหนุ่มที่ยืนพิงกรอบประตู ดวงตาคมเข้มที่ฉายแววเจือจางด้วยฤทธิ์ไวน์กำลังจ้องมองเธอราวกับจะกลืนกิน

พีท กวาดตามองเธออย่างเงียบงัน สายตาของเขาไล่ไปตามแนวสาบเสื้อของชุดนอนที่หลวมจนเผยเนินอกขาวเนียน และชุดนอนตัวบางจิ๋วก็เร่งความรู้สึกร้อนแรงในตัวเขายิ่งนัก

เขาแทบจะทนไม่ได้กับแรงปรารถนาที่ก่อตัวขึ้นมาอย่างไม่สามารถต้านทานได้เลย และแสงไฟสลัวๆ ยิ่งทำให้เธอดูเย้ายวนอย่างเป็นธรรมชาติ

อันนา ขยับตัวอย่างประหม่า แต่กลับทำให้เนื้อผ้าบางแนบไปกับผิวมากขึ้น

ตัวเธอลืมไปว่าเธอแต่งตัวสบายๆ ตามความเคยชิน เกินไปจนตกเป็นเป้าสายตาของชายหนุ่ม เนื่องจากเธออยู่คนเดียว โดยไม่คิดว่าจะมีชายหนุ่มมาเคาะเรียกให้เปิดประตู

พีท จ้องมองเธอ ดวงตาแพรวพราวขึ้นเล็กน้อย "ฉันขอเข้าไปได้ไหม...?"

คำถามของเขาเรียบง่าย แต่แฝงไปด้วยความหมายบางอย่างที่ทำให้ อันนา เผลอกลืนน้ำลาย

เธอควรจะปฏิเสธ... แต่ร่างกายกลับไม่ขยับไปตามที่ใจสั่ง

พีท รีบดันตัวเองก้าวเข้ามาในห้องโดยไม่ได้ฟังเสียงตอบรับจากหญิงสาวและกดปิดลูกบิดของประตู

เขาจ้องมอง อันนา และไม่ละสายตาจากเธอเลยแม้แต่วินาทีเดียว ดวงตาคมกริบของเขาฉายแววแรงปรารถนาที่ไม่คิดปิดบัง ราวกับนักล่าที่กำลังจ้องเหยื่อที่ไร้ทางหนี

อันนา สัมผัสได้ถึงบรรยากาศที่เปลี่ยนไป หัวใจของเธอเต้นรัวจนแทบจะสะท้อนออกมาภายนอก

เธอถอยร่างกายออกมาจนร่างของเธอติดกับผนังโดยไม่รู้ตัว ขณะที่ ร่างกายสูงใหญ่กำยำของ พีท ขยับเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อย ๆ

"ทำไมนายยังไม่กลับ? เดี๋ยวทางบ้านจะเป็นห่วงนะ" เสียงของ อันนา ถามแบบแผ่วเบา สั่นไหวราวกับกำลังต่อสู้กับตัวเอง

เธอพยายามเรียกสติกลับมา แต่กลับต้องเม้มริมฝีปากแน่น เมื่อร่างกายของ พีท ยังคงรุกรานเข้ามาแนบชิด ความร้อนจากตัวเขาโอบล้อมเธอไว้ทั้งหมด

ชายหนุ่ม สบตาเธอ แววตาคมกริบฉายแววบางอย่างที่เธอไม่อาจละสายตาหนีได้ เขาแตะปลายนิ้วลงบนริมฝีปากของเธอ ราวกับจะห้ามไม่ให้เธอพูดอะไรไปมากกว่านั้น

"พ่อกับแม่ฉันไม่ห่วงฉันหรอก" เขากระซิบเสียงแหบพร่า ดวงตาไม่ละจากเธอเลยแม้แต่วินาทีเดียว "แล้วป่านนี้น้องสาวฉันก็คงหลับแล้ว..."

พีท โน้มตัวเข้ามาใกล้ขึ้น เสียงลมหายใจร้อนผ่าวของเขาแนบชิดอยู่ตรงริมใบหูของเธอ เขาเก็บความต้องการของเขาเอาไว้ไม่อยู่

"ฉันจะกลับดึกหน่อย...คงไม่เป็นไรหรอก"

เสียงของเขาฟังดูเจือความอันตรายบางอย่าง เธอได้กลิ่นไวน์อ่อน ๆ ลอยมาแตะจมูก ขณะที่ริมฝีปากหนาได้รูปของเขากระซิบ ทำให้ อันนา หัวใจเต้นแรงกว่าเดิม

"ฉันขออยู่ตรงนี้...กับเธอ อีกสักหน่อยได้ไหม?" พีทเงยหน้าขึ้นมองเธอ ดวงตาของเขาทั้งเร่าร้อนและจริงจังในคราวเดียว

พีท ยกมือขึ้น ลูบไล้ไปตามไรผมที่เปียกชื้นของเธอ ปลายนิ้วของเขาแผ่วเบาแต่กลับส่งความรู้สึกที่ร้อนแรงอย่างน่าประหลาด

"เธอรู้ตัวบ้างไหม..." น้ำเสียงของเขาทุ้มต่ำและพร่าเครือ

"ว่าเธอกำลังทำให้ฉันทนไม่ไหว"

อันนา เม้มปากแน่น พยายามจะเบี่ยงหน้าหนี แต่ พีท กลับเอื้อมมือมาเชยคางเธอขึ้น สัมผัสอ่อนโยนแต่เปี่ยมไปด้วยแรงกดดัน