บทที่ 70

“ไม่สงสารกันเลย…ให้พักก่อนได้ไหม…ยังเจ็บ…อยู่…นะ…นายใจร้ายจัง…” เธอพูดเสียงแผ่วด้วยความเขินอาย มือบางยกขึ้นดันอกเขาเบาๆ แต่ไร้แรงจะผลักจริงจัง

แต่ความรู้สึกลึกๆ ในใจกลับไม่อาจหลอกตัวเองได้ เธอยังอยาก…อยากให้เขาสัมผัส อยากให้เขากอด อยากให้เขาอยู่ใกล้แบบนี้แม้จะเจ็บ

พีท สบตาเธออยู่อย่างนั้น ลมหายใจของ