ตอนที่ 8  เงาอดีตในบันทึกโบราณ

---

ตอนที่ 8: เงาอดีตในบันทึกโบราณ

---

ทางลับที่ หลี่มู่ไป๋ เลือกที่จะพุ่งเข้ามาเพื่อหลบหนีจากกลุ่มคนชุดดำนั้นนำพาเขาดิ่งลึกลงไปสู่ใต้ดิน อากาศภายในเย็นชื้นจนรู้สึกได้ถึงกระดูก และมีกลิ่นอับของดินและหินผาปะปนกับกลิ่นสาบของกาลเวลา เสียงฝีเท้าของกลุ่มคนชุดดำที่ติดตามมาเริ่มห่างออกไป บ่งบอกว่าพวกมันน่าจะชะลอความเร็วลงเมื่อเผชิญกับความมืดมิดและเส้นทางที่ไม่คุ้นเคยนี้ หลี่มู่ไป๋ใช้ความมืดมิดเป็นเกราะกำบัง และความรู้ด้านภูมิศาสตร์ที่อาจารย์ผู้เป็นอาจารย์เคยสอนเพื่อนำทาง เขาสัมผัสผนังหินที่เย็นเฉียบด้วยปลายนิ้ว พยายามจับทิศทางและลักษณะของทางเดิน

อุโมงค์นั้นทอดตัวยาวและคดเคี้ยวราวกับลำไส้ของสัตว์ร้ายใต้พิภพ บางช่วงเป็นทางเดินแคบๆ ที่ต้องเบียดตัวผ่านไปอย่างระมัดระวังจนรู้สึกได้ถึงความอึดอัด บางช่วงก็เปิดกว้างออกเป็นห้องโถงขนาดเล็กที่มืดมิดและเงียบงันจนได้ยินแม้แต่เสียงลมหายใจของตนเอง หลี่มู่ไป๋เคลื่อนไหวอย่างระมัดระวังทุกย่างก้าว แม้จะมั่นใจว่าคนชุดดำยังตามมาไม่ทัน แต่เขาก็ไม่อาจประมาทได้แม้แต่น้อย

เขาเดินทางลึกเข้าไปในอุโมงค์นั้นราวครึ่งชั่วยาม แสงสว่างจากภายนับค่อยๆ จางหายไปจนมืดสนิท หลี่มู่ไป๋ต้องอาศัยเพียงสัมผัส เสียง และกลิ่นในการนำทาง ในความมืดมิดนี้ ประสาทสัมผัสอื่นของเขาก็ยิ่งเฉียบคมขึ้น เขาสัมผัสได้ถึงแรงสั่นสะเทือนเล็กน้อยจากพื้นดินที่บ่งบอกว่ามีน้ำไหลอยู่ใต้พิภพ และกลิ่นของสนิมเหล็กที่ลอยมาตามลม

ในที่สุด ทางลับก็สิ้นสุดลงที่ห้องโถงใต้ดินขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง แสงสลัวๆ จากช่องแสงเล็กๆ เหนือเพดานซึ่งซ่อนอยู่บนซากปรักหักพังของสำนักโบราณส่องลงมาต้องใจกลางห้อง ทำให้พอมองเห็นสภาพภายในได้บ้าง ห้องโถงแห่งนี้ดูเหมือนจะเป็นห้องสมุดลับ หรือห้องเก็บเอกสารสำคัญของสำนักโบราณ ผนังทั้งสี่ด้านเต็มไปด้วยชั้นวางหนังสือที่ทำจากไม้เนื้อแข็งเก่าแก่ขนาดใหญ่ แต่ส่วนใหญ่ผุพังไปตามกาลเวลา เหลือเพียงซากปรักหักพังและกองเศษกระดาษที่กระจัดกระจายเกลื่อนพื้น กลิ่นอับชื้นและฝุ่นผงคละคลุ้งในอากาศ ราวกับเวลาหยุดนิ่งมานับร้อยปี

หลี่มู่ไป๋เดินเข้าไปในห้องโถงอย่างช้าๆ ทุกย่างก้าวเต็มไปด้วยความระมัดระวัง แม้จะไม่มีสัญญาณของอันตรายในทันที แต่เขาก็สัมผัสได้ถึงพลังงานบางอย่างที่แฝงอยู่ในอากาศ พลังงานที่บ่งบอกถึงอดีตอันยิ่งใหญ่ที่ถูกกลืนกินด้วยกาลเวลา เขาเดินสำรวจชั้นวางหนังสือที่เหลืออยู่ บางเล่มถูกปลวกกัดกินจนพรุนเป็นรู บางเล่มถูกความชื้นกัดกร่อนจนตัวอักษรจางหายไปจนอ่านไม่ออก เหลือแต่ร่องรอยของหมึกโบราณ แต่เขาก็ไม่ย่อท้อ พยายามค้นหาอะไรบางอย่างที่อาจจะหลงเหลืออยู่ท่ามกลางความพินาศ

การค้นพบบันทึกโบราณ: ความลับที่ถูกซ่อน

สายตาของหลี่มู่ไป๋เหลือบไปเห็นหีบไม้ขนาดเล็กที่วางอยู่มุมห้อง หีบนั้นดูเก่าแก่และผุพังจนแทบแยกไม่ออกว่าเป็นรูปทรงอะไร แต่เมื่อลองเปิดออก เขาก็พบว่าภายในมีม้วนกระดาษโบราณหลายม้วนถูกเก็บรักษาไว้อย่างดีกว่าสิ่งอื่นๆ ราวกับถูกห่อหุ้มด้วยพลังบางอย่างทำให้มันคงสภาพอยู่ได้นานนับร้อยปี มันถูกบรรจุอยู่ในถุงผ้าไหมที่ซีดจาง แต่ยังคงกันความชื้นได้ดี ม้วนกระดาษเหล่านั้นมีสีเหลืองซีด แสดงถึงกาลเวลาที่ผ่านไปอย่างยาวนาน

หลี่มู่ไป๋หยิบม้วนกระดาษเหล่านั้นขึ้นมาด้วยความระมัดระวังราวกับกลัวว่ามันจะสลายไปในอากาศ เขากางม้วนกระดาษที่ดูเก่าแก่ที่สุดออก ตัวอักษรโบราณที่สลักอยู่ในนั้นช่างลึกซึ้งและยากที่จะทำความเข้าใจสำหรับคนทั่วไป แต่ด้วยความรู้ภาษาโบราณที่อาจารย์เคยสอนมาตั้งแต่เยาว์วัย หลี่มู่ไป๋ก็พอจะตีความได้บ้าง บันทึกเหล่านี้เป็นของ เจ้าสำนักคนสุดท้ายของสำนักโบราณแห่งนี้ เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับประวัติศาสตร์อันรุกร้าวและยิ่งใหญ่ของสำนัก ภารกิจอันศักดิ์สิทธิ์ที่พวกเขาเคยแบกรับ และคำทำนายบางอย่างที่กล่าวถึง "คัมภีร์เทพมาร"

สิ่งที่หลี่มู่ไป๋ค้นพบ ทำให้เขาต้องตกตะลึงจนแทบหยุดหายใจ! บันทึกไม่ได้กล่าวถึงคัมภีร์เทพมารในแง่ของวิทยายุทธอย่างที่ร่ำลือกันทั่วไปเลยแม้แต่น้อย ไม่มีแม้แต่เพลงกระบี่หรือเคล็ดวิชาลึกลับใดๆ ที่กล่าวถึงพลังมหาศาลดังที่ชาวบ้านร่ำลือ

"คัมภีร์เทพมาร...มิใช่คัมภีร์วิชา แต่มันคือ กุญแจสู่พลังที่แท้จริงของแผ่นดิน...ถูกซ่อนอยู่ใน แผนที่ลับ...ที่สืบทอดมาจากราชวงศ์แรกเริ่ม..." หลี่มู่ไป๋อ่านข้อความบางส่วนในบันทึกอย่างตั้งใจ ทุกตัวอักษรที่ปรากฏตรงหน้าทำให้หัวใจของเขาเต้นรัวราวกับกลองศึก ความจริงที่ยิ่งใหญ่เกินกว่าจินตนาการกำลังเผยตัวต่อเขา

ความจริงที่เริ่มเผย: ตราผนึกมังกร

บันทึกโบราณนั้นบรรยายว่า "คัมภีร์เทพมาร" แท้จริงแล้วคือรหัสลับ หรือแผนที่ ที่นำไปสู่สถานที่ซ่อนของ "ตราผนึกมังกร" ซึ่งเป็นตราผนึกโบราณที่สืบทอดกันมาตั้งแต่สมัยราชวงศ์แรกเริ่มของแคว้นเหลียง ตราผนึกนี้ไม่ได้เป็นเพียงสัญลักษณ์ของอำนาจ แต่กล่าวกันว่าผู้ใดครอบครองตราผนึกนี้ จะสามารถ ควบคุมพลังแห่งแผ่นดิน ได้ และมีสิทธิ์อันชอบธรรมในการปกครองอาณาจักร ซึ่งจะได้รับความชอบธรรมจากสวรรค์และธรณี

เจ้าสำนักโบราณนี้ได้รับมอบหมายให้ปกป้องความลับของตราผนึกมังกรมาหลายชั่วอายุคน และคัมภีร์เทพมารก็คือแผนที่ที่นำไปสู่ที่ซ่อนของตราผนึกนั้น พวกเขาใช้ชื่อที่น่ากลัวว่า "เทพมาร" เพื่อปกป้องความลับไม่ให้คนภายนอกเข้ามายุ่งเกี่ยว และปล่อยข่าวลือเรื่องพลังยุทธ์ที่ไร้ขีดจำกัดเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจจากความจริงอันยิ่งใหญ่ที่ซ่อนอยู่

บันทึกยังกล่าวถึงการล่มสลายของสำนักโบราณว่าเกิดจากการโจมตีของ กลุ่มอำนาจมืดกลุ่มหนึ่ง ที่ต้องการเข้าครอบครองคัมภีร์เทพมารและตราผนึกมังกรเพื่อวัตถุประสงค์ในการยึดครองอำนาจ เจ้าสำนักคนสุดท้ายพยายามปกป้องคัมภีร์และตราผนึกไว้จนวินาทีสุดท้าย ก่อนที่จะตัดสินใจซ่อนมันไว้ในที่ที่ยากจะค้นพบ และทิ้งบันทึกนี้ไว้เพื่อเป็นเบาะแสสุดท้ายสำหรับผู้ที่คู่ควรจะมาพบเจอ และจะนำความยุติธรรมกลับคืนมา

"ตราผนึกมังกร...พลังแห่งแผ่นดิน...นั่นหมายถึงอำนาจสูงสุดของราชบัลลังก์!" หลี่มู่ไป๋พึมพำ น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความตกตะลึงและไม่เชื่อสายตา นี่เป็นความจริงที่ยิ่งใหญ่เกินกว่าที่เขาจะจินตนาการไว้ในตอนแรก ปริศนาที่เขาตามหามาตลอดสิบปีเริ่มคลี่คลายลงต่อหน้าเขาอย่างช้าๆ แต่มั่นคง

การเชื่อมโยงกับองค์ชายสาม: แผนการอันชั่วร้าย

ทันใดนั้น ภาพของ องค์ชายสาม ก็ผุดขึ้นมาในความคิดของหลี่มู่ไป๋อย่างชัดเจน เขานึกถึงข่าวลือต่างๆ ที่เคยได้ยินเกี่ยวกับองค์ชายสามที่พยายามรวบรวมอำนาจและอิทธิพลมืดในยุทธภพ การที่กลุ่มคนชุดดำที่มีตราสัญลักษณ์ของสำนักมังกรทมิฬ (ซึ่งเชื่อว่ามีความเกี่ยวข้องอย่างลึกซึ้งกับองค์ชายสาม) มาปรากฏตัวที่หุบเขาหมอกทมิฬ และพยายามขัดขวางเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย ยิ่งตอกย้ำให้หลี่มู่ไป๋มั่นใจว่า องค์ชายสาม คือผู้ที่อยู่เบื้องหลังแผนการอันชั่วร้ายทั้งหมด และกำลังตามหาคัมภีร์เทพมารนี้อยู่เช่นกัน โดยมีเป้าหมายที่แท้จริงคือ "ตราผนึกมังกร" เพื่อยึดครองอำนาจสูงสุดของราชบัลลังก์อย่างไม่ชอบธรรม

"พวกเขาไม่ได้ต้องการพลังยุทธ์ แต่ต้องการตราผนึกมังกร...เพื่อยึดครองบัลลังก์!"

หลี่มู่ไป๋เริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวทั้งหมดได้อย่างรวดเร็ว เหตุการณ์การล่มสลายของตระกูลหลี่เมื่อสิบปีก่อน การใส่ร้ายบิดาของเขาด้วยข้อหากบฏ และการพยายามกวาดล้างตระกูลหลี่ให้สิ้นซาก แท้จริงแล้ว อาจเป็นเพียงส่วนหนึ่งของแผนการอันยิ่งใหญ่และชั่วร้ายขององค์ชายสาม ที่ต้องการกำจัดผู้ที่อาจขัดขวางเส้นทางสู่การครอบครองตราผนึกมังกรและบัลลังก์ ผู้ซึ่งเป็นตระกูลผู้พิทักษ์ความลับนี้มาหลายชั่วอายุคน และตระกูลหลี่ก็เป็นหนึ่งในนั้น

ความแค้นที่เคยถูกฝังลึกในใจหลี่มู่ไป๋ปะทุขึ้นมาอีกครั้ง แต่คราวนี้มันไม่ได้เป็นเพียงความแค้นส่วนตัวจากการสูญเสียครอบครัว แต่เป็นความเข้าใจที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้นถึงภัยคุกคามที่กำลังเกิดขึ้นกับแคว้นเหลียงทั้งหมด หากองค์ชายสามได้ครอบครองตราผนึกมังกร แคว้นเหลียงจะต้องตกอยู่ในเงื้อมมือของความมืดมิดอย่างแน่นอน

"หากองค์ชายสามได้ครอบครองตราผนึกมังกร แคว้นเหลียงจะต้องตกอยู่ในเงื้อมมือของความมืดมิดอย่างแน่นอน" หลี่มู่ไป๋กำมือแน่นจนข้อขาวโพลน แววตาของเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น เขาตัดสินใจอย่างเด็ดขาดว่าเขาจะต้องหยุดยั้งแผนการนี้ให้ได้ ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยสิ่งใดก็ตาม

เขาตรวจสอบบันทึกต่อไปอย่างละเอียด ในม้วนสุดท้าย เขาก็พบบันทึกอีกส่วนหนึ่งที่กล่าวถึง "สถานที่ซ่อนของตราผนึกมังกร" ซึ่งไม่ได้อยู่ในหุบเขาหมอกทมิฬแห่งนี้ แต่เป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์โบราณที่ถูกลืมเลือนไปแล้ว และบันทึกนั้นก็มีชิ้นส่วนของแผนที่ลึกลับอยู่ด้วย เป็นแผนที่ที่ดูเหมือนจะเชื่อมโยงกับดวงดาวและกลุ่มดาวโบราณ บ่งบอกว่าที่ซ่อนนั้นไม่ได้อยู่ที่ใดที่หนึ่งที่หาพบได้ง่าย

ทันใดนั้น เสียงฝีเท้าที่หนักแน่นก็ดังขึ้นมาจากทางเข้าห้องโถง หลี่มู่ไป๋เงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว กลุ่มคนชุดดำที่เขาเพิ่งหนีมาได้ตามมาทันแล้ว! ผู้นำชุดดำก้าวเข้ามาในห้องโถง ใบหน้าภายใต้ผ้าคลุมยังคงมืดมิด แต่แววตาที่จ้องมองมายังหลี่มู่ไป๋นั้นเต็มไปด้วยความอาฆาตและโลภโมโทสัน

"แกเข้ามาในที่ที่ไม่ควรเข้ามา" ผู้นำชุดดำกล่าวเสียงแหบพร่า "ส่งสิ่งที่แกค้นพบออกมาซะ! อย่าได้คิดจะเก็บมันไว้คนเดียว!" มันเห็นม้วนบันทึกอยู่ในมือของหลี่มู่ไป๋ และรู้ทันทีว่าเขาได้ค้นพบความลับบางอย่างที่พวกมันตามหามานาน

หลี่มู่ไป๋เก็บม้วนบันทึกที่สำคัญที่สุดไว้ในอกเสื้ออย่างรวดเร็ว ส่วนม้วนอื่นๆ ที่ไม่สำคัญ เขาโยนลงไปในกองเศษกระดาษที่ผุพัง พยายามทำให้พวกมันสับสนและเสียเวลาในการค้นหา

"หึ! คิดจะหลอกพวกข้าหรือไง! เจ้าเด็กน้อย!" ผู้นำชุดดำตะคอกใส่ ก่อนจะสั่งลูกน้องที่ติดตามมา "จัดการมัน! แย่งชิงทุกสิ่งที่มันถืออยู่มาให้หมด! หากมันขัดขืน...สังหารได้เลย!"

การต่อสู้ครั้งใหม่ปะทุขึ้นในห้องโถงใต้ดินที่เต็มไปด้วยฝุ่นและซากปรักหักพังอย่างดุเดือด หลี่มู่ไป๋ต้องเผชิญหน้ากับศัตรูจำนวนมากที่ดูเหมือนจะเพิ่มจำนวนขึ้นเรื่อยๆ เพราะพวกมันสามารถนำกำลังเสริมเข้ามาจากอุโมงค์ได้ พวกมันมีฝีมือดี และคราวนี้ดูเหมือนจะลงมืออย่างเด็ดขาดกว่าเดิม ไม่ได้แค่ต้องการจับตัว แต่ต้องการกำจัดเขาให้ตาย เพื่อไม่ให้ความลับรั่วไหลออกไป

หลี่มู่ไป๋ใช้เพลงกระบี่ที่พลิกแพลงและวิชาตัวเบาอย่างเต็มที่ เขาสะบัดกระบี่ไปมา สร้างเกราะป้องกันจากคมดาบที่พุ่งเข้ามาพร้อมกับโจมตีสวนกลับอย่างรวดเร็วและแม่นยำ เขาเตะตัดขา ปัดป้องการโจมตี และตอบโต้ด้วยความรวดเร็วและแม่นยำ เขายังคงไม่คิดที่จะฆ่าใครตาย แต่ก็ทำให้ศัตรูบาดเจ็บจนไม่อาจติดตามเขาได้

"ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่จะสู้ได้นาน" หลี่มู่ไป๋คิดในใจ เขาสังเกตเห็นรอยร้าวขนาดใหญ่บนผนังด้านหนึ่ง ซึ่งดูเหมือนจะเป็นทางเชื่อมต่อไปยังส่วนอื่นของสำนักโบราณที่ยังไม่ถูกสำรวจ หรือเป็นเส้นทางหลบหนีที่ถูกซ่อนไว้มานาน

เขาตัดสินใจในพริบตาเดียว!

หลี่มู่ไป๋เร่งเพลงกระบี่ให้รวดเร็วและรุนแรงขึ้นกว่าเดิม สร้างแรงกดดันให้กับกลุ่มคนชุดดำ เพื่อเปิดช่องว่าง ก่อนที่เขาจะพุ่งตัวเข้าหารอยร้าวบนผนัง และใช้พลังลมปราณผลักก้อนหินขนาดใหญ่ที่ปิดกั้นรอยร้าวออกไปอย่างรุนแรง ก้อนหินขนาดมหึมากลิ้งกระแทกพื้นดินดังสนั่น ทำให้ฝุ่นควันฟุ้งกระจายไปทั่วห้องโถง

"หนีไปไหนไม่พ้นหรอก! แกจะต้องตายที่นี่!" ผู้นำชุดดำตะโกนไล่ตามด้วยความเดือดดาล แต่ก้อนหินที่หลี่มู่ไป๋ผลักออกไปนั้นใหญ่เกินกว่าที่พวกมันจะตามเข้าไปได้ในทันที ทำให้พวกมันต้องเสียเวลาในการทำลายสิ่งกีดขวางนั้นและเคลียร์ทาง

หลี่มู่ไป๋พุ่งตัวเข้าไปในรอยร้าวที่มืดมิด ทิ้งให้เสียงโวยวายของกลุ่มคนชุดดำดังแว่วอยู่ด้านหลัง เขาไม่รู้ว่าเส้นทางข้างหน้าจะนำพาเขาไปที่ใด แต่เขารู้ว่าเขาจะต้องรีบออกจากหุบเขาแห่งนี้ และกลับไปหาทางสืบหา "ตราผนึกมังกร" ที่ซ่อนเร้นอยู่ เพื่อเปิดโปงแผนการอันชั่วร้ายขององค์ชายสาม และล้างมลทินให้ตระกูลหลี่ให้จงได้! เส้นทางแห่งความจริงและอันตรายกำลังรอเขาอยู่เบื้องหน้า