EP 3
พี่ไม่ได้รักเธอ แต่พี่รักพี่สาวเธอ ...................................... 19.00 น. "น้องโลมาจะไปไหนลูก" มารดาวัยกลางคนเอ่ยทักลูกสาวคนเล็กที่อยู่ในชุดเดรสสีดำขลับ เมื่อเห็นว่าสองมือของเธอถือรองเท้าส้นสูงเตรียมจะย่องออกจากบ้านทั้งที่พระอาทิตย์ลับขอบฟ้าแล้ว ซึ่งนั่นทำเอาโลมาที่กำลังจะแอบตามศิราไปที่ผับถึงกับชะงักฝีเท้า และ หันไปมองมารดาด้วยรอยยิ้มแหย ๆ ทันที เพราะดันถูกจับได้เสียแล้ว เมื่อเห็นท่าไม่ดีเธอจึงรีบทิ้งรองเท้าส้นสูงในมือลงกับพื้น ก่อนจะวิ่งเข้าไปสวมกอดคนเป็นแม่ และ หอมแก้มซ้ายขวาอย่าออดอ้อนเอาใจ หมับ "คุณแม่ขาาา" "โลมาขอไปเที่ยวกับเพื่อนนะคะ สัญญาว่าจะไม่ดื่มเลยค่ะ จะไปฟังเพลงเฉย ๆ" ลูกสาวคนเล็กเอ่ย ก่อนจะถูไถใบหน้าไปมากับศีรษะคนเป็นแม่อย่างออดอ้อน เพราะเธอรู้ดีว่าจุดอ่อนของคนเป็นแม่คืออะไร "เฮ้อ เล่นอ้อนแบบนี้ทีไร แม่ก็ใจอ่อนเสียทุกที" "อย่าทำให้แม่หนักใจนักได้ไหมลูก" "คุณแม่ขา โลมาโตแล้วนะคะไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอกน๊า" "แม่รู้ว่าหนูโตแล้ว แล้วก็ดูแลตัวเองได้ด้วย" "แต่ที่แม่เป็นห่วง.....เฮ้อ ช่างเถอะ ๆ พูดไปก็ไม่ฟังอยู่ดี" คนเป็นแม่เอ่ยอย่างอ่อนใจ เธอรู้ดีว่าลูกสาวโตแล้ว แต่ที่เธอเป็นห่วงก็คือหัวใจของลูกสาวมากกว่า เพราะรู้ดีว่าหัวใจของลูกสาวตอนนี้อยู่ในอาการทรงตัว ถึงแม้ตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมาจะไม่ได้เกิดเรื่องร้ายแรงอะไร แต่เธอก็วางใจไม่ได้อยู่ดีจนกว่าจะได้รับการเปลี่ยนถ่ายหัวใจที่สามารถเข้ากันได้กับลูกสาวของเธอ ถึงแม้จะเป็นหวังที่ดูริบหรี่ แต่ทว่าก็ยังคงแอบหวังอยู่เสมอเพื่อให้ลูกสาวมีหัวใจที่แข็งแรง และ มีชีวิตอยู่ต่อไปได้อีกนาน ๆ ตึก ตึก ตึก ในขณะที่คนเป็นแม่ และ ลูกสาวคนเล็กกำลังยืนกอดกันกลมอยู่ที่หน้าบ้าน ลูกสาวคนโตก็ลงมาจากชั้นบน และ ดูจากการแต่งกายก็พอจะรู้ว่าเธอกำลังจะออกไปเที่ยวข้างนอกเช่นกัน "อ้าวน้องดาวก็จะออกไปข้างนอกหรอลูก" คนเป็นแม่ทักลูกสาวฝาแฝดคนโตที่วันนี้พิถีพิถันในการแต่งตัวเป็นพิเศษ "ค่ะคุณแม่" ภาพลักษณ์ของลูกสาวที่เรียบร้อย และ ดูน่าเชื่อถือทำให้คนเป็นแม่ไว้ใจลูกสาวคนโตเป็นอย่างมาก ถึงแม้สองสาวฝาแฝดจะเกิดห่างกันไม่เกินหนึ่งนาที แต่ทว่าสำหรับเธอแล้วลูกสาวคนเล็กที่แก่นแก้ว และ ทโมนดูน่าเป็นห่วงกว่าเยอะ "ดูแลตัวเองนะลูก อย่าดื่มเยอะล่ะ (^_^) " คนเป็นแม่เอ่ยอย่างวางใจ ก่อนจะหันไปเอ็ดลูกสาวคนเล็กต่อ เธอไม่ทันรู้เลยว่าการกระทำเล็ก ๆ ก็ส่งผลต่อความรู้สึกของลูกสาวคนโตเช่นกัน "น้องโลมาทำไมไม่ทำตัวให้แม่วางใจเหมือนน้องดาวบ้างนะ" กึด! "..................." ดาวทะเลเผลอกำมือแน่น ถึงแม้จะรู้ดีแก่ใจว่าความรักของมารดาที่มอบให้ตัวเองมากมายขนาดไหน แต่ทว่าในบางครั้งเธอก็อดน้อยใจไม่ได้ ที่คนเป็นแม่ดูเป็นห่วงน้องมากกว่า "คุณแม่ใจร้าย ชอบเปรียบเทียบ" โลมาบุ้ยปากใส่คนเป็นแม่อย่างไม่จริงจัง "ดาวไปก่อนนะคะ (^_^) " ดาวทะเลเบื่อกับการมองภาพตรงหน้าจึงขอตัวเดินจากออกมาทันที เพราะยิ่งมองเธอก็ยิ่งรู้สึกอิจฉาน้องสาวของตัวเอง "พี่ดาว! รอโลมาด้วย" เมื่อเห็นว่าพี่สาวฝาแฝดหันหลังเดินจากไปแล้ว โลมาก็รีบกุลีกุจอหอมแก้มมารดา ก่อนจะวิ่งตามพี่สาวไปทันทีโดยมีสายตาของคนเป็นแม่ที่มองท่าวิ่งถือรองเท้ากระเตงไปมาของลูกสาวคนเล็กด้วยความเป็นห่วง 20.00 น. @สถานบันเทิงชื่อดังใจกลางกรุงเทพฯ "พี่ดาวก็มาเที่ยวที่นี่หรอ?" โลมาที่ตอนแรกกะจะขอติดรถพี่สาวมาลงกลางทางเอ่ยถามด้วยความสงสัย ในใจแอบมีความคิดเล็ก ๆ ว่าพี่สาวแอบนัดพบกับคู่หมั้นหนุ่มของเธอที่นี่หรือเปล่า เพราะไม่อย่างนั้นทำไมศิราถึงไม่ยอมให้เธอตามมาด้วย แต่ทว่าก็รู้ดีว่าพี่สาวฝาแฝดของตัวเองคงไม่มีทางทำแบบนั้น เพราะงั้นจึงพยายามไล่ความคิดไม่ดีออกจากหัวไป "ใช่" "เพื่อนนัดมาฉลองวันเกิดกันที่นี่" ดาวเอ่ยตอบด้วยนำเสียงปกติ ซึ่งนั่นทำให้โลมารู้สึกโล่งใจไม่น้อย "อ้อออ (^_^) " "แล้วจะกลับพร้อมพี่หรือเปล่า แต่ถ้ากลับพร้อมพี่น่าจะดึกนะ" "ไม่อะ โลมาว่าจะอยู่แป๊บเดียว แล้วเดี๋ยวให้เพื่อนไปส่ง" "พี่ดาวก็เที่ยวให้สนุกนะ" โลมาเอ่ย ก่อนจะกุลีกุจอเปิดประตูลงจากรถเมื่อเห็นว่าแบมบี้ กับ เพื่อนคนอื่น ๆ ในคณะมาถึงแล้ว @ด้านในร้าน ดวงตากลมโตกวาดตามองบรรยากาศของร้านด้วยความตื่นตาตื่นใจ และ เวียนหัว เสียงเพลงดังกระหึ่ม กับ แสงไฟหลากสีที่สาดส่ายไปมาทำเอาเธอรู้สึกตาลายเล็กน้อย แต่ทว่าก็ค่อย ๆ ปรับตัวได้ในเวลาต่อมา "ทำตัวเหมือนสาวน้อยเพิ่งเข้ากรุงไปได้" แบมบี้เอ่ยแซวโลมาด้วยความเอ็นดู ถึงแม้จะรู้ว่านี่เป็นการเข้าผับครั้งแรกของเพื่อนก็ตาม "ใช่ค่ะพี่ หนูเพิ่งจะเคยมาที่นี่เป็นครั้งแรก รบกวนช่วยดูแลหนูด้วยนะคะ (>_<) " โลมาแอคติ้งเบอร์ใหญ่ทำตัวเป็นสาวน้อยไร้เดียงสาจนทำเอาเพื่อน ๆ อดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้ด้วยความเอ็นดู ก่อนที่จะพากันไปนั่งที่โต๊ะ ซึ่งในระหว่างนั้นโลมาก็กวาดตามองไปทั่วร้านเพื่อหาคู่หมั้นของเธอว่าอยู่ตรงจุดไหนของร้าน ซึ่งใช้เวลาไม่นานนักเธอก็พบว่าเขานั่งอยู่อีกโซนหนึ่งไม่ใกล้ไม่ไกลจากเธอมากนัก และ ต้องขอบคุณเหล่าขาแด๊นซ์ที่พลุกพล่าน ที่ทำให้เธอสามารถพลางตาจากศิรา และ แอบส่องเขาได้สบาย ๆ หนึ่งชั่วโมงผ่านไป โลมาร่วมสนุกกับเพื่อน ๆ ไป ตาก็แอบเหลือบมองศิราไปพลาง ก่อนหน้านี้เธอแอบย่องไปดูแล้วก็พบว่าศิราสวมแหวนหมั้นมาตามที่สัญญากับเธอเอาไว้จริง ๆ เพราะอย่างนั้นเธอจึงนั่งยิ้มไม่หุบมาหนึ่งชั่วโมงแล้ว และ เมื่อรู้สึกสบายใจแล้วก็คิดว่าสมควรกลับได้แล้ว แต่ทว่ากลับมีเรื่องที่ทำให้เธอต้องหัวใจสั่นสะท้าน เพราะดันลืมไปว่าพี่สาวของตัวเองก็อยู่ที่นี่ด้วยเช่นกัน ตุ้บ.....ตุ้บ.....ตุ้บ ในวินาทีที่ดาวทะเล และ ศิราเจอกัน หัวใจของโลมาก็สั่นสะท้านไปทั้งดวง และ ยิ่งได้เห็นแววตาของศิรา กับท่าทางอ่อนโยนที่เขาปฏิบัติต่อดาวทะเลอย่างชัดเจน หัวใจของโลมาก็บีบรัดรุนแรง 'พี่ไม่ได้รักเธอ แต่พี่รักพี่สาวเธอ' "...................." คำพูดของศิราที่ประกาศชัดเจนมาตั้งแต่แรกยังคงดังกังวานอยู่ในหัวของโลมา เธอได้แต่กำมือแน่นเพราะความรู้สึกหลากหลายในใจที่มี และ ไม่รู้อะไรดลใจทำให้เธออยากรู้เหลือเกินว่าพวกเขาคุยอะไรกัน เพราะงั้น เธอจึงลุกเดินไปหลบมุมแอบฟังดังสองคุยกันอยู่ตรงจุดอับสายตา4 ปีต่อมาร่างสูงนั่งทอดมองออกไปนอกหน้าต่างห้องด้วยท่าทางเหม่อลอย ในมือของเขาถือรูปถ่ายของโลมาเอาไว้ ก่อนจะค่อย ๆ หลับตาลงช้า ๆ น้ำตาใสค่อย ไหลอาบสองแก้ม แต่ทว่าศิรากลับไม่คิดที่จะเช็ดมันออกเลยสักนิด เขาปล่อยให้น้ำตาไหลซึมอยู่แบบนั้นจนเสื้อที่สวมใส่เปียกชื้นไปหมด"พี่ศิรา" เสียงหวานที่แสนคุ้นเคยดังขึ้น ก่อนที่เจ้าของเสียงจะมาหยุดอยู่ที่ด้านหลังของศิรา และ สวมกอดเขาจากทางด้านหลัง"มานั่งทำเอ็มวีอะไรตรงนี้อีกแล้วคะเนี่ย นี่พี่ร้องไห้อีกแล้วงั้นหรอคะ""แค่คิดถึงเรื่องเมื่อสี่ปีที่แล้วนิดหน่อยน่ะครับ (^_^) " ศิราเอ่ยยิ้ม ๆ ก่อนจะวางกรอบรูปลงบนโต๊ะทำงานเหมือนอย่างเดิม"เลิกคิดถึงมันได้แล้วค่ะ คิดถึงทีไรพี่ก็ร้องไห้ทุกที" คนตัวเล็กเอ่ย ก่อนจะเช็ดน้ำตาให้ศิราเบา ๆ"ถ้าตอนนั้นพี่เสียโลมาไป.....พี่ยังไม่รู้จะอยู่ยังไงเลย" ศิราเอ่ยเสียงแผ่ว ก่อนจะยกมือขึ้นลูบแขนเล็กของโลมาอย่างแผ่วเบา ยามที่เขาคิดถึงเรื่องเมื่อสี่ปีก่อนก็คือตอนที่โลมาเข้ารับการผ่าตัด เขาก็จะรู้สึกเศร้าเป็นอย่างมากเมื่อนึกถึงความเจ็บปวดในตอนนั้น"แต่โลมาก็อยู่ตรงนี้แล้วนะคะ""โลมาไม่อยากให้พี่คิดถึงมันอีก โลมาไม่อยากให้พี่เสียใจ
EP 22คำอธิษฐาน......................................วันนี้ท้องฟ้าในยามค่ำมีดวงดาวส่องประกายระยิบระยับอยู่เต็มไปหมด โลมาทอดมองหมู่ดาวเหล่านั้นผ่านหน้าต่างห้องผู้ป่วย เธอใช้เวลากว่าค่อนคืนไปกับการอธิษฐานกับหมู่ดาวเหล่านั้น เพราะพรุ่งนี้เธอจะต้องเข้ารับการผ่าตัดหัวใจ ที่ไม่รู้ว่าผลจะออกมาดี หรือ ว่าร้าย เพราะอย่างนั้นเธอจึงสละเวลาที่นอนไม่หลับไปกับการภาวนา และ อ้อนวอน เพราะคงไม่สามารถทำอะไรไปได้มากกว่านี้แล้ว"ขอให้โลมาได้อยู่กับเหล่าผู้คนที่โลมารักอีกสักนิดเถอะนะคะ""โลมาไม่ได้วิงวอนขอเพื่อตัวเอง แต่วอนขอเพื่อเหล่าคนที่รักโลมา เพราะถ้าโลมา ฮึก.....ถ้าโลมาจากไป ทุกคนจะต้องเสียใจมากแน่ ๆ ""คุณแม่ กับ คุณพ่อจะต้องร้องไห้ พี่ดาวจะต้องเอาแต่โทษตัวเอง ส่วนพี่ศิรา.....""ขอแค่เท่านี้ ขอให้โลมาได้มีชีวิตอยู่ต่อไป แล้วชีวิตนี้โลมาก็จะไม่วิงวอนขออะไรอีกแล้วค่ะ"คนตัวเล็กวิงวอนด้วยน้ำตานองหน้า และ ได้แต่ภาวนาขอให้การผ่าตัดในวันพรุ่งนี้ผ่านพ้นไปด้วยดีวันต่อมา"ทุกคนอย่าทำหน้าเศร้ากันนักสิคะ""ทำหน้าแบบนี้กันทำไม โลมาใจไม่ดีเลยนะ" คนตัวเล็กที่นอนอยู่บนเตียงเตรียมเข้าห้องผ่าตัดเอ่ยด้วยรอยยิ้ม ก่
EP 21กลัว......................................@โรงพยาบาล"คุณแม่ครับ อาการของน้องตอนนี้น่าเป็นห่วงมาก ๆ เลยนะครับ""ถ้าไม่รีบผ่าตัดตอนนี้ เกรงว่าน้องอาจจะอยู่ได้อีกไม่นานแล้วจริง ๆ ""ฮึก ๆ คุณหมดคะ คุณหมอต้องช่วยน้องนะคะ""จะให้ฉันทำยังไงก็ได้ เอาหัวใจของฉันไปเปลี่ยนให้ลูกก็ได้ค่ะ" หญิงสาววัยกลางคนร้องไห้คร่ำครวญต่อหน้าหมอเพราะไม่อยากให้ลูกสาวที่เพิ่งจะถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลตายจากไปทั้งอายุยังน้อย"ตอนนี้เราได้หัวใจของผู้บริจาคอวัยวะมาแล้วครับ แต่หมอไม่รับประกันว่าความเข้ากันได้ของน้องกับหัวใจดวงใหม่จะมีมากหรือน้อยแค่ไหน""ไม่ว่าจะทางไหนก็เสี่ยงเหมือนกันหมด ตอนนี้คุณแม่ต้องตัดสินใจนะครับว่าจะเอายังไง""ผ่าก็เสี่ยง ไม่ผ่าก็เสี่ยง ฮึก ๆ โลมาลูกแม่" หญิงวัยกลางคนแทบทรุดลงกับพื้น เพราะไม่ว่าจะทางไหนเธอก็เสี่ยงที่จะต้องสูญเสียลูกสาวไปทุกทาง".....คุณแม่ อย่า.....อย่าร้องไห้" โลมาที่กึ่งหลับกึ่งตื่นอยู่บนเตียงเอ่ยแผ่วเบาราวกับกระซิบ ใบหน้าของมารดาที่กำลังร่ำไห้ทำเอาเธอปวดใจเสียเหลือเกิน ถึงแม้เธอจะเจ็บปวดจากโรคหัวใจ แต่ทว่าการที่ต้องเห็นคนที่รักร้องไห้ นั่นกลับทำให้เธอเจ็บปวดใจยิ่งกว่าเส
@โรงแรมXXตึก ตึก ตึก!ศิราขึ้นลิฟต์เพื่อมายังหมายเลขห้องตามที่ดาวทะเลบอกในโทรศัพท์ก๊อก ๆ ๆมือหนาเคาะประตูห้องเบา ๆ ไม่นานหลังจากนั้นประตูห้องก็ถูกเปิดออกพร้อมกับร่างของดาวทะเลที่พุ่งเข้ามากอดร่างของศิราเอาไว้แน่นพร้อมกับร่ำไห้ไปด้วยหมับ!"ฮึก ๆ พี่ศิรา" ดาวทะเลร้องไห้คร่ำครวญ ก่อนจะซุกไซ้ใบหน้าไปมากับหน้าอกแกร่ง"ใจเย็น ๆ นะดาว เดี๋ยวเราเข้าไปคุยกันข้างในดีกว่า" ศิราเอ่ย ก่อนจะค่อย ๆ ดันร่างเล็กของดาวทะเลให้ออกห่างจากตัว"..................." ท่าทางที่ราวกับรักษาระยะห่างของศิราที่แสดงออกมา ดาวทะเลสามารถรับรู้ได้อย่างชัดเจนว่าความรู้สึกของเขาที่มีต่อเธอได้เปลี่ยนไปแล้วอย่างสิ้นเชิง"ไหนดาวบอกพี่มา มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่""ทำไมดาวถึงร้องไห้หนักขนาดนี้" ศิราล้มตัวลงนั่งที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับดาวทะเล เขากวาดตามองรอบ ๆ ห้องก็พบว่าบนพื้นเต็มไปด้วยขวดไวน์ที่ถูกดื่มหมดแล้ววางระเกะระกะไปหมด"ดาวเลิกกับแฟนแล้วค่ะ ฮึก ๆ" ดาวทะเลร้องห่มร้องไห้ออกมาอย่างน่าสงสาร".....งั้นหรอ""ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวทุกอย่างก็จะดีขึ้นเอง" ศิราที่ให้คำแนะนำอะไรมากไม่ได้ก็พยายามจะปลอบคนตรงหน้าอย่างเต็มที่ แต่ทว่าจู่
EP 20ความเข้าใจผิดในอดีต......................................วันเสาร์@คอนโดศิรา"ค่ะพี่ศิรา ตอนนี้โลมาอยู่หน้าห้องแล้วค่ะ (^_^) " คนตัวเล็กที่ตอนนี้หยุดยืนอยู่ที่หน้าห้องพักของศิรากำลังพูดคุยกับเจ้าของห้องในโทรศัพท์ด้วยรอยยิ้ม เพราะสุดสัปดาห์นี้เธอก็จะมาพักกับเขาที่คอนโดเหมือนอย่างเคย ซึ่งหากวันนี้เจ้าของห้องไม่ติดไปทำธุระให้ที่บ้าน เขาก็คงจะเป็นคนไปรับเธอ ไม่ให้เธอต้องเป็นฝ่ายที่มาหาเขาเอง(เข้าห้องดี ๆ นะครับ ถ้าพี่เสร็จธุระแล้วจะรีบไปหา)"รับทราบค่ะ รีบ ๆ มานะคะ โลมาคิดถึง" คนตัวเล็กหยอดคำหวานใส่คนในสายเหมือนอย่างที่เคยทำ ถึงแม้เมื่อก่อนศิราจะเฉยชากับอะไรแบบนี้เป็นอย่างมาก แต่ทว่าตอนนี้เขากลับชอบที่จะให้เธอออดอ้อนเขาเสียเหลือเกิน(รักนะครับ)ตึกตัก! ตึกตัก! ตึกตัก!ประโยคสุดท้ายก่อนที่จะวางสายไปทำเอาหัวใจของคนตัวเล็กสั่นระรัว"งื้ออออ! โลมาจะมีความสุขเกินไปแล้ว (>/////คนตัวเล็กดีดดิ้นด้วยความเขินอาย ก่อนจะรีบเปิดประตูเข้าไปในห้องเพื่อจัดเตรียมอาหารมื้อพิเศษที่ตระเตรียมอุปกรณ์มาจากบ้าน"วันนี้โลมาจะแสดงฝีมือให้เต็มที่เลย!" คนตัวเล็กเอ่ยอย่างหมายมาด ก่อนจะเริ่มลงมือเตรียมขอ
EP 19ง้อคนขี้หึง......................................17.00 น.@บนรถ"พี่ศิราเป็นอะไรไปคะ โกรธอะไรโลมางั้นหรอ" คนตัวเล็กอ้อมแอ้มถามคนที่เอาแต่ทำหน้าบูดไม่ยอมหาย ตั้งแต่ที่ขึ้นรถมาเขาก็ยังไม่ยอมพูดกับเธอสักคำเลย"...................." ร่างสูงยังคงเอาแต่ตั้งหน้าตั้งตาขับรถเงียบ ๆ ไม่ยอมตอบอะไรเหมือนเดิม ซึ่งนั่นยิ่งทำให้คนตัวเล็กยิ่งร้อนใจ"อ๊ะพี่ศิรา อันนี้ไม่ใช่ทางกลับบ้านของโลมา....." คนตัวเล็กแย้งขึ้นเมื่อหันมองซ้ายขวาแล้วพบว่าเส้นทางที่ศิรากำลังใช้อยู่ตอนนี้มันคนละทางกับที่ใช้กลับบ้านของเธอ แต่มันกลับเป็นทางไปคอนโดของศิราแทน@คอนโดศิราใช้เวลาฝ่ารถติดพักใหญ่ในที่สุดก็มาถึง และ ทันทีที่จอดรถเรียบร้อยศิราก็เปิดประตูรถเดินปึงปังขึ้นคอนโดไปทันที เพราะอย่างนั้นคนตัวเล็กจึงได้แต่กุลีกุจอวิ่งตามร่างสูงไปอย่างรีบร้อนบนห้องคนตัวเล็กที่เดินตามศิราขึ้นมาถึงบนห้องได้แต่ยืนเก้ ๆ กัง ๆ มองศิราทำนู่นทำนี่ ทำเสียงดังปึงปัง กระแทกนั่นนี่ไปเรื่อยราวกับกำลังระบายอารมณ์'หรือว่าพี่ศิราจะหึงโลมางั้นหรอ' โลมาได้แต่คิดฟุ้งซ่านไปเรื่อยเพราะไม่รู้ว่าศิราเป็นอะไร แต่ทว่าพอลองเรียบเรียงดี ๆ ก็พบว่าศิราม