ตอนที่66

หลี่จื่อเหยาได้ฟังก็ยิ้มขื่น นางพลันนึกถึงคำตำหนิ ของมู่หรงอี้หวายขึ้นมา จึงรู้สึกได้ว่าตนอาจจะเป็นสตรีที่ไม่รู้จัก ‘สำรวม’ จริงๆ ก็ได้

“เห็นพี่ชายเป็นเช่นนี้ ให้ยิ่งรู้สึกผิดนัก น้องสาวไม่ควรให้ความสนิทสนมกับท่านตั้งแต่แรก”

“หากจะมีผู้ใดผิด ก็คือข้า เรื่องครานั้นเป็นเพราะข้าไม่อาจจะระงับความต้องการของตัวเองได้” เขายื่นมือออกไปหมายจะจับมือของนางมากอบกุม แต่ก็มีอันต้องชะงักเมื่อหญิงสาวชักมือหลบเลี่ยง “เหยาเอ๋อร์...”

“เพราะน้องสาวรู้ถึงความจริงใจของท่าน จึงมิได้ติดใจโกรธเคือง แต่เรื่องก็ผ่านไปแล้ว เราไม่ควรนำมาใส่ใจอีก” นางหลุบสายตาลง พยายามลบเลี่ยงแววเว้าวอนในดวงตาคู่นั้นอย่างเต็มกำลัง นางไม่ต้องการให้เขาคาดหวังสิ่งใดอีก หากที่ผ่านมาเป็นตนวางตัวไม่ดี จนทำให้เขาไม่ยอมตัดใจ ยามนี้ก็ยิ่งไม่ควรอย่างยิ่งที่จะแสดงความเมตตา สงสาร หรือเห็นอกเห็นใจอีกฝ่ายจนทุกอย่างเลยเถิดมากไปกว่านี้ “พี่ชายก็ทราบดีว่าน้องสาวตัดสินใจอย่างไร”

“ข้ารู้...เจ้าเลือกเขา” น้ำเสียงขาดห้วงราวกับจะขาดใจ

“พี่ชายเป็นคนดี น้องสาวเชื่อว่าวันหนึ่งท่านต้องพบสตรีที่รักท่านอย่างจริงใจแน่”

“หลี่จื่อเหยา เจ้าช่างใจร้ายนัก”

“หากพี่