บทที่ 1 เปลี่ยนตัว

“พ่อไม่ยอม! เงินสินสอดก็รับจากทางนั้นมาจนหมดแล้ว อยู่ๆ แกจะมาบอกให้พวกฉันล้มเลิกงานทุกอย่างไปเฉยๆ แบบนี้ไม่ได้” คุณรบตวาดขึ้น ก่อนจะจ้องมองบุตรสาวคนโตด้วยท่าทีเอาเรื่อง อย่างไรเสียงานหมั้นระหว่างลูกสาวกับแฟนหนุ่มก็ต้องเกิดขึ้น

            “รับมาแล้ว ก็ส่งคืนเขาได้นี่คะพ่อ”

            “มันทำแบบนั้นได้ที่ไหน เงินนั่นน่ะ พ่อเอาไปลงทุนกับเพื่อนหมดแล้ว แกได้ยินไหมว่ามันไม่เหลือแล้ว!” อีกฝ่ายตอบกลับด้วยท่าทีโกรธจัด ก่อนจะก้มหน้านิ่ง ราวกับว่าท่านไม่อยากจะพูดถึงความสูญเสียที่กำลังเกิดขึ้น เพียงเพราะความหูเบาไว้ใจคนผิดของตนเอง    มันเลยทำให้ท่านต้องสูญเงินยี่สิบล้านไปอย่างน่าเสียดาย

            “คุณพ่อ!”

            “ไม่รู้แหละ ยังไงแกก็ต้องหมั้นกับตาเหม! เรื่องนี้จะเปลี่ยนแปลงไปจากนี้ไม่ได้ ฉันไม่ยอม” ไม่เพียงแต่เรื่องเงินเท่านั้นที่สำคัญ    ไหนจะชื่อเสียงที่อาจเสียหายนั่นอีก ยังไงท่านก็รับไม่ได้!

            “ไม่ค่ะ ถ้าพ่อยังอยากให้มีงานหมั้นเกิดขึ้น พ่อก็ต้องไปหาคนอื่นมาเข้าพิธีแทน เพราะว่าหนูจะไม่หมั้นกับใครหน้าไหนทั้งนั้น!” คริมาตอบกลับ ก่อนจะเชิดหน้าขึ้น แต่ไหนแต่ไรก็ไม่มีใครบังคับให้เธอทำในสิ่งที่ไม่อยากทำได้อยู่แล้ว นี่จะเป็นอีกครั้ง ที่เธอจะไม่ยอมให้ตัวเองตกเป็นเครื่องมือของพ่อ หรือใครหน้าไหนทั้งนั้น

            “ยัยมา!”

            “ขอแค่มีงานหมั้นเกิดขึ้น จะเป็นใครก็ได้ใช่ไหมคะคุณ!” กลับกลายเป็นคุณดวงกมล ที่เอ่ยขึ้นยามเมื่อนึกถึงใครอีกคนขึ้นมา

            “คุณพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง!” แม้จะพอเข้าใจถึงจุดประสงค์ของภรรยาคู่ชีวิต แต่ถึงอย่างนั้นคุณรบก็ยังอยากที่จะถามออกไปอยู่ดี  ซึ่งก็ภาวนาเหลือเกินว่าอย่าให้เป็นอย่างที่เขาคิด!

            “น้องว่าคุณพี่น่าจะพอเดาออกนะคะ ว่าน้องหมายความว่ายังไง” ไหนๆ เรื่องก็ออกมาเป็นแบบนี้แล้ว ไอ้ครั้นจะให้ไปบังคับลูกนางก็ไม่กล้า และคิดว่าคงทำไม่ได้ด้วย ที่เหลือก็คงจะมีแค่หนทางเดียวเท่านั้น   ที่น่าจะจบทุกปัญหาได้ และจะต้องจบลงด้วยดีด้วย!

            คงมีแค่ทางเดียวเท่านั้นแล้วจริงๆ ในตอนนี้

            เป็นคริมาที่ต้องหอบเอาความกล้าที่อยู่น้อยนิดมาหาอดีตคนรักถึงที่บ้าน เพราะมีเรื่องสำคัญบางอย่างที่ต้องการให้เขาช่วย เรื่องบางอย่าง ที่มันอาจทำให้เขาโกรธเธอมากกว่าที่เป็นอยู่ถ้าได้รู้

            “พ่อไม่ยอมให้ยกเลิกงานหมั้นค่ะ มาก็เลยคิดว่าจะให้ ‘น้อง’เข้าพิธีแทน” แน่นอนว่าสิ้นคำบอกกล่าวนี้ ใบหน้าคมคายก็ฉายชัดให้เห็นถึงความไม่พอใจทันที    ด้วยไม่คิดว่าคนรักจะกล้าทำแบบนี้

            “มา!” แค่ต้องยอมเลิกกันตามที่เธอขอมันก็น่าจะมากพอแล้วนะ  แต่นี่มันเรื่องบ้าบออะไร เธอเห็นเขาเป็นตัวอะไรกันแน่!

            “นะคะเหม ถ้าคุณไม่ยอม พ่อคงบังคับให้มาเข้าพิธีหมั้นกับคุณตามกำหนดเดิมแน่ๆ ถือว่ามาขอร้องก็ได้ นะคเหม…” เป็นอีกครั้งแล้วที่ปฏิพัทธ์รู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองไม่เคยมีความสำคัญใดๆ ต่อคนตรงหน้า ที่นึกอยากจะเลิกรักกันก็สามารถเลิกรักง่ายๆ แต่แล้วอยู่ๆ วันนี้ เธอกลับบุกมาหากันถึงบ้าน พร้อมกับข้อเสนอบ้าๆ พวกนี้โดยที่ไม่สนเลยสักนิดว่าเขาจะรู้สึกยังไงกับสิ่งที่เธอเพิ่งจะขอ

            “ตลอดเวลาที่เรารู้จักกันมา มันจะมีสักครั้งบ้างไหม…ที่คุณคิดอยากจะรัก และอยากใช้ชีวิตที่เหลือไปพร้อมกันกับผมจริงๆ” คำถามนี้เองที่มันกัดกินใจคนฟังอยู่ไม่น้อย จนเธอนั้นไม่อาจกลั้นน้ำตาเอาไว้ได้อีกต่อไป แต่ถึงอย่างไรก็คงไม่คิดเปลี่ยนใจง่ายๆ เช่นกัน    เพราะทั้งหมดนี้เธอได้เลือกแล้ว และจะไม่มีวันเปลี่ยนใจ!

            “ตกลง! ถ้าทั้งหมดนี้มันเป็นความต้องการของมา ผมก็จะทำให้! แต่อย่างหวังว่าเรื่องระหว่างผมกับน้องสาวคุณมันจะลงเอยด้วยดีเหมือนในนิยายน้ำเน่าที่คุณชอบอ่าน เพราะว่ามันจะไม่มีวันเกิดขึ้น!” ยังไม่ทันที่จะได้พูดอะไร เสียงเข้มก็ดังสวนขึ้น ก่อนที่เขาจะเป็นฝ่ายเดินจากกันออกไปไกล ทิ้งไว้แต่เธอ ที่ได้แต่มองภาพแผ่นหลังของอดีตคนรัก     ที่ค่อยๆ ลับสายตาไปไกลอยู่เพียงลำพัง

            ซึ่งสุดท้ายเธอก็ได้แต่หวัง…