บทนำ

“หนูกับเหม เราเลิกกันแล้วค่ะ” สิ้นคำบอกเล่าของคริมา ทั่วทั้งห้องโถงใหญ่ของบ้าน ‘ปองกูล’ ก็ตกอยู่ในความเงียบแทบจะทันที นั่นเป็นเพราะสิ่งที่เธอเพิ่งจะเอ่ยบอกออกไปนั้น ถือเป็นเรื่องใหญ่ของทั้งสองตระกูล ที่คาดหวังเอาไว้ว่าเธอกับอีกคนจะลงเอยกันด้วยการแต่งงาน  ซึ่งชีวิตจริงบางทีมันก็ไม่ได้สวยงามขนาดนั้น!

            “ละ…ลูกว่าอะไรนะ! ทำไม นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น!” เป็นคุณดวงกมลที่ถามขึ้น แน่นอนว่าคำบอกกล่าวของลูกทำให้นางตกใจจนแทบสิ้นสติ เพราะไม่คิดไม่ฝันเลยว่าวันนี้จะมาถึง อีกทั้งนอกจากปฏิพัทธ์แล้ว นางก็ยังมองไม่เห็นเลยว่าจะมีผู้ชายคนไหน ที่จะเหมาะสมกับลูกสาวเพียงคนเดียวของตนเองไปได้มากกว่านี้อีก เพราะฝ่ายนั้นไม่เพียงแต่เป็นลูกชายของเพื่อนสนิทของนางและสามีเท่านั้น แต่ยังเป็นถึงทายาทหมื่นล้านของตระกูล สิงค์ราช ตระกูลเก่าแก่ที่มีธุรกิจในมือมากเป็นอันดันต้นๆ ของประเทศ ใครเล่าจะไม่อยากได้อีกฝ่ายมาเป็นลูกเขย นางคนหนึ่งละที่เฝ้ารอวันที่สองครอบครัวจะเกี่ยวดองมาโดยตลอด

            “หนูแค่รู้สึกว่าตัวเองกับเขาเหมาะสมที่จะเป็นเพื่อนกันมากกว่า มันก็เท่านั้นเองค่ะ”

เดิมทีคริมาเองก็ใช่ว่าอยากจะยุติความสัมพันธ์ของตนเองกับคนรักหนุ่ม ที่ไม่เพียงแต่เป็นแฟนคนแรกของเธอเท่านั้น แต่เขายังเป็นเพื่อนสนิทสมัยเรียนของเธออีกด้วย ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขาเริ่มต้นขึ้นที่ตรงนั้น ก่อนที่อีกฝ่ายจะหอบหิ้วความกล้ามาสารภาพรักกับเธอเมื่อห้าปีก่อน ซึ่งมันเป็นห้าปีที่ดีที่สุดในชีวิตของเธอเลยก็ว่าได้ ที่ได้อยู่ในสถานะคนรักของผู้ชายที่แสนดีคนนั้น

             เธอมีครอบครัวที่ดี มีพ่อแม่ที่พร้อมจะซับพอร์ตเธอทุกอย่างเท่าที่ใจเธอต้องการ อีกทั้งยังมีคนรักที่คอยเอาใจใส่ในทุกเรื่อง แต่ทั้งหมดที่ว่ามานี้มันกลับยังไม่ใช่สิ่งที่เธอกำลังไล่ตามหาอยู่ดี ความรู้สึกเหล่านี้เหมือนว่ามันจะยิ่งชัดเจนมากขึ้นเรื่อยๆ เอาก็ตอนที่ทั้งสองครอบครัวเริ่มเร่งรัดถึงงานหมั้นที่กำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่ช้านี้ นั่นเองที่มันทำให้เธอเริ่มรู้สึกอึดอัด ไม่เป็นตัวของตัวเอง เพราะแค่คิดภาพตัวเองที่ต้องอยู่แต่บ้านเลี้ยงลูกไปวันๆ เธอก็แทบทนไม่ไหวแล้ว   สิ่งเหล่านั้นไม่ใช่ความฝันของเธอ ไม่ใกล้เคียงเลย!

สุดท้ายเมื่อได้มีโอกาสใช้เวลากับตัวเองพักใหญ่ ถึงตัดสินใจได้ว่า เธอยังไม่พร้อมที่จะหยุดทุกสิ่งเพียงเพราะ ‘ความรัก’ แค่เพียงอย่างเดียว เธอยังมีความฝันในชีวิต ที่อยากจะสานต่อให้จบ      และที่สำคัญกว่าอะไรทั้งหมดคือเธอยังสนุกกับงานที่ทำอยู่!

ทั้งหมดนี้เมื่อนำมารวมกันแล้ว มันเลยทำให้เธอตัดสินใจยุติทุกสิ่งลง ด้วยการบอกเลิกกับผู้ชายที่แสนดี คนที่ไม่ได้ทำผิดอะไรเลย แต่เป็นเธอเสียมากกว่าที่รักเขาไม่มากพอที่จะยอมแลกทุกสิ่ง เพื่อเริ่มต้นใหม่กับเขาในสถานะที่มันจะผูกมัดตัวเธอให้ต้องติดกับเขาไปจนตาย    ซึ่งมันไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการให้เกิดขึ้นเร็วๆ นี้

            “แม่ไม่ยอม! ให้ตายยังไงแม่ก็ไม่มีวันยอมรับเรื่องบ้าๆ พวกนี้เด็ดขาด!งานหมั้นถูกจัดเตรียมเอาไว้หมดแล้วนะ ว่าแต่แล้วนี่ตาเหมเขาว่ายังไงบ้าง เขายอมรับเรื่องบ้าๆ พวกนี้เหรอ!” แน่นอนว่าปฏิพัทธ์ไม่ยอม ไม่มีวันยอม  แต่ถึงเขาจะไม่ยอมมันก็เท่านั้น เพราะว่าท้ายที่สุดแล้วไม่ว่าจะเป็นเขาหรือใครคนไหน ก็ย่อมไม่มีสิทธิ์มาตัดสินใจเรื่องนี้แทนเธอได้ทั้งนั้น   เพราะว่านี่มันคือชีวิตเธอ  

และเธอจะขอ เป็นคนเลือกทุกสิ่งในชีวิตด้วยตัวของเธอเอง!

            “หนูกับเหมเราคุยกันเข้าใจแล้วค่ะแม่ และเขาก็ยอมรับทุกการตัดสินใจของหนูทุกอย่างด้วย แม่อย่าห้ามหนูเลยนะคะ ทั้งหมดนี้หนูไม่ได้วู่วามด่วนตัดสินใจเลยสักนิด แต่มันคือสิ่งที่หนูต้องการจริงๆ” นับว่าเป็นโชคดีของเธอ ที่ถูกเลี้ยงดูมาอย่างตามใจตั้งแต่เกิด เลยไม่มีใครกล้าพอที่จะบังคับให้เธอทำในสิ่งที่เธอไม่อยากทำ ยิ่งผู้เป็นแม่ยิ่งแล้วใหญ่ แม้ว่าตอนนี้ท่านอาจจะดูไม่เห็นด้วย และยืนยันที่จะให้งานหมั้นเกิดขึ้นตามกำหนดเดิม แต่สุดท้ายแล้ว   เรื่องทั้งหมดก็ต้องจบลงที่เธอได้ทุกอย่างตามใจต้องการอยู่ดี

            “แต่ว่า…”

            “หนูตัดสินใจไปแล้วค่ะแม่ และจะไม่มีอะไรมาเปลี่ยนใจหนูได้!” เมื่อลูกสาวยืนกรานมาเช่นนี้ นางจะว่าอะไรต่อได้นอกจากยอมรับทุกการตัดสินใจของลูก แต่ถึงนางจะยอมรับก็เท่านั้น เพราะท้ายที่สุดแล้ว    ก็ยังมีอีกคนที่คงไม่มีวันยอมรับเรื่องบ้าๆ พวกนี้แน่