ไลลาได้รับมอบหมายไปให้รับคน ซึ่งน่าจะเป็นผู้หญิง ที่สถานบันเทิงแห่งหนึ่ง พร้อมกับคนของเจย์เลอร์ พอมาถึงเธอก็เดินเข้าไปข้างใน ทุกคนที่ยืนอยู่หน้าประตูต่างพากันจับจ้องมองราวกับว่าเธอมันน่ากินอะไรอย่างนั้น
แต่พอเห็นว่าเธอมากับใคร ก็ไม่มีใครกล้ายุ่ง แม้กระทั่งจะพูดแซวก็ยังไม่กล้า
"สวัสดีค่ะคุณหยีใช่ไหมคะ?" เธอเดินเข้าไปทักทายหญิงสาวคนนึง ที่ดูเหมือนว่าจะยืนรอใครอยู่
"เธอเป็นใคร?" หญิงสาวเอ่ยถาม พร้อมกับไล่สายตามองเหมือนดูถูก ก็แหงล่ะเธอมาที่นี่ทั้งที่ยังใส่ชุดนักศึกษานี่นา
และสิ่งที่เธอทำก็ไม่ต่างอะไรจากแม้เล้าเลยสักนิด
"ฉันเป็นคนของคุณเจย์ค่ะ ฉันมารับคุณ" ไลลารีบแสดงตัว
"อะไรกัน นี่ให้เด็กเหลือขอมารับฉันงั้นเหรอ?" สายตาที่มองเหมือนดูถูกมันก็น่าโกรธแล้วนะ นี่ยังใช้คำพูดแบบนี้อีก โกรธแหละแต่ข่มอารมณ์ไว้อยู่ เธอเป็นคนนิสัยแบบนี้อยู่แล้ว ไม่ได้ยอมคนขนาดนั้นสักหน่อย
"....." ไลลาไม่ได้ตอบ เธอได้แต่ท่องไว้ว่านี่คืองาน ข่มอารมณ์ และกัดฟันพูดประโยคต่อไป "เชิญขึ้นรถค่ะ"
"ฉันไม่ไป ให้เด็กแบบนี้เนี่ยนะมารับฉัน?"
"แล้วคุณหยีจะให้ทำยังไงคะ?"
"ให้เจย์มารับฉันเอง"
"เรื่องนี้คุณคงต้องไปคุยกับเจย์เองนะครับ แต่ผมคงให้คำตอบได้เลยว่าคุณคงถูกเฉดหัวทิ้ง ไม่ไปก็ตามใจครับ"
"....."
"ขอตัวนะครับ"
คนของเจย์เลอร์พาไลลากลับไป ไม่มีการง้อผู้หญิงที่หยิ่งยโสคนนั้น เธอแอบกลัวเหมือนกันนะ กลัวว่าจะทำให้เจ้านายไม่พอใจ เพราะเขาสั่งให้เธอมารับผู้หญิงของเขา แต่ตอนนี้กลับไม่ได้ผู้หญิงกลับมา
คอนโดแห่งหนึ่ง
"ทำไมเป็นเธอ?" ชายหนุ่มเอ่ยถาม เมื่อเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วกลับไม่พบเด็กของเขา แต่กลับเป็นไลลาแทน
"เอ่อ...เกิดเรื่องนิดหน่อยค่ะ"
"เธอนี่นะ มาทำงานวันแรกก็วุ่นวายซะแล้ว มีเรื่องอะไรอีกล่ะ" เขาพูดอยางไม่สบอารมณ์ เหมือนไม่พอใจ แต่ก็ไม่ได้ดูโมโหอะไรขนาดนั้น
"คือว่าผู้หญิงที่คุณเจย์ให้ไปรับเธอไม่ยอมมาค่ะ เธอบอกว่าต้องให้คุณเจย์ไปรับเองเท่านั้น ถึงจะยอมมาค่ะ พี่ทอลเลยพาหนูกลับ แล้วให้หนูมารายงานกับคุณเจย์ตามตรงค่ะ"
"อืม..."
"ขอตัวนะคะ"
"เดี๋ยวสิ..."
"คะ?"
"เธอทำให้เด็กของฉันไม่มา เธอต้องรับผิดชอบสิ"
"รับผิดชอบ?"
"เธอต้องทำหน้าที่นั้นแทน"
"ดะ เดี๋ยว แต่นี่มันไม่ได้อยู่ในข้อตกลงนะคะ!" การที่เด็กของเขาไม่ยอมมามันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเธอเลยสักนิดนะ มันเกี่ยวอะไรกับเธอด้วยล่ะ
"ฉันให้คนของฉันไปสืบมา เธอต้องรีบใช้เงินไม่ใช่เหรอ ถ้าเธอยอมทำ ฉันจะให้เงินเธอ ไม่รวมกับเงินเดือน รับรองว่ามันมากพอที่เธอจะสบายไปอีกนาน"
"....." จะว่าเธอเห็นแก่เงินก็ได้ แต่ในสถานการณ์นี้เธอต้องการเงินจริงๆ และข้อเสนอของเขามันก็น่าสนใจไม่น้อย
เธอไม่ใช่ผู้หญิงหัวโบราณที่จะรักนวลสงวนตัวเป็นผ้าที่พับไว้เรียบร้อยขนาดนั้น นี่มันยุคไหนแล้ว มันหมดยุคที่ผู้หญิงถูกมองว่าต่ำกว่าผู้ชายแล้ว ตอนนี้ทุกคนเท่าเทียมกันหมด
"หนึ่งแสน ถ้าเธอยอม"
"ได้ค่ะ"
"ง่ายขนาดนั้นเลย?"
"เงินดีขนาดนี้ จะเล่นตัวไปทำไมล่ะคะ" เธอปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาของตัวเองออก เพื่อเตรียมพร้อมอุ่นเตียงกับเขา
"....." เจย์เลอร์ยกยิ้มมุมปากด้วยความพึงพอใจ เขาไม่คิดว่าเธอจะตกลงแบบไม่ปฏิเสธอะไรเลยอย่างนี้
มันดีกว่าที่คิดไว้อีกนะ
"เธอจะทำก่อน หรือให้ฉันทำ?"
"....." พอได้ยินอย่างนั้นเธอก็ชะงักไป ลืมไปเลยว่านี่เป็นครั้งแรก เธอไม่มีประสบการณ์มาก่อน แล้วจะทำแบบนั้นได้ยังไง แม้กระทั่งจะจูบเธอก็ยังทำไม่เป็นเลย "เอ่อ..."
"คิดลังเลอะไรอีก บอกไว้ก่อนนะ มาหยุดตอนนี้มันไม่ทันแล้ว" พูดจบชายหนุ่มก็ดึงผ้าขนหนูที่ห่อพันช่วงเอวของตัวเองอยู่ออกไป เผยให้เห็นความเป็นชายแสนใหญ่โตมโหฬารตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้าของเธอ
อะไรมันจะใหญ่ขนาดนั้น ตอนแม่เขาแพ้ท้องกินไม้เบสบอลเข้าไปหรือไง นี่มันเกินมาตรฐานไปไกลแล้วนะ ยิ่งแข็งมันยิ่งใหญ่ เหมือนข่มเธอยังไงก็ไม่รู้ แต่ก็สมส่วนกับตัวของเขาแหละ สูงใหญ่บึกบึนก็ไม่แปลกที่ตรงนั้นจะใหญ่ตามด้วย
"มะ มันเป็นครั้งแรกของหนู คุณเจย์...ทำได้ไหมคะ"
"หึ! ไม่อยากจะเชื่อ" สีหน้าของเขาดูพึงพอใจมากกว่าเดิม ไม่คิดว่าผู้หญิงที่ดูมั่นใจเหมือนคนชำนาญในเรื่องอย่างว่าจะไม่เคยผ่านมือผู้ชายมาก่อน
"ตะ แต่ว่า อย่าทำแรงได้ไหม"
"ฉันไม่รับปาก"
ร่างบางถูกผลักให้นอนลงกับเตียง ไม่นานนักเสื้อผ้าของเธอก็ถูกถอดออกไปจนหมด เธอเขินอายอยากจะปกปิดส่วนสงวนของตัวเอง แต่ก็ถูกเขาจับจ้องไปหมดทุกส่วนแล้ว ปิดไปมันก็เท่านั้นแหละ
ชายหนุ่มเล้าโลมอยู่ได้พักใหญ่ๆ เขาเอื้อมหยิบถุงยางพร้อมกับเจลหล่อลื่น บีบหยดมันลงไปบนนิ้วของตัวเอง และสอดนิ้วเข้าไปในช่องทางคับแคบของหญิงสาว
เธอสะดุ้งเพราะไม่เคยมีใครรุกล้ำเข้าไปถึงส่วนนั้นมาก่อนเลย แม้กระทั่งตัวเธอเองก็ไม่เคย
"จะ เจย์!"
"ฉันแค่ใส่เจลหล่อลื่น ตอนใส่เข้าไปมันจะได้ไม่ฝืด เธอจะได้ไม่ต้องเจ็บมาก"
"......" หญิงสาวกลืนน้ำลายอึกใหญ่ เธอเฝ้าจ้องมองการกระทำของเขาทุกทวงท่า ยิ่งได้เห็นส่วนนั้นของเขาขยับไปมา ทุกครั้งที่เขาขยับตัว มันยิ่งทำให้เธอรู้สึกกลัว จนกระทั่งมาถึงช่วงเวลา ที่เขาจะสอดใส่ความเป็นชายเข้ามาแล้วจริงๆ
"ถ้าไม่อยากเจ็บมากก็อ้าขาให้มันกว้างๆ และก็อย่าเกร็ง ถ้าฉันใส่เข้าไปแล้วเธอขัดขืน ฉันไม่รับรู้ด้วยนะ ถ้ามันเจ็บมากกว่าเดิม"
สวบ!
"......" ร่างบางเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ ริมฝีปากอ้าพะงาบๆ รับรู้ถึงความรู้สึกเจ็บ รับรู้ถึงความใหญ่โตที่สอดใส่เข้าไป ข้างในท้องน้อยของเธอ มันรู้สึกเหมือนมีอะไรอัดแน่นอยู่ในนั้น
นี่สินะที่เขาเรียกว่า sex นี่สินะ คือรสชาติของความเจ็บปวด การถูกเปิดซิง
"แน่นฉิบหาย!"
"มะ มันใหญ่เกินไป"
"ใหญ่แบบนี้ อีกหน่อยเธอต้องชอบ"
"อยะ อย่าเพิ่งขยับ นะคะ หนูเจ็บ.."
"ยิ่งปล่อยเอาไว้นานต่างหากเล่าที่จะยิ่งทำให้เธอเจ็บ!"
"......"
"เธอนี่...ดีกว่าที่ฉันคิดไว้อีกนะ รูแน่น เนื้อเยอะ กระแทกมันส์ล่ะคราวนี้!"
ตกดึกวันเดียวกัน หลังจากที่เจย์เลอร์พาลูกสาวเข้านอน เขาก็รู้สึกว่าวันนี้เหมือนได้ใช้ร่างกายไปทั้งชีวิตแล้วเลย มันเหนื่อยมากๆ กับการเลี้ยงเด็กครืด~ไลลา : ลูกนอนแล้วมาหาไลลาที่ห้องค่ะ ตอนแรกเหนื่อยนะ พอเห็นข้อความของไลลาที่ส่งเข้ามาเขาก็ตาสว่างทันทีเลย ก่อนจะรีบลุกขึ้นแล้วออกไป เพราะตอนนี้เจย์ลินก็นอนหลับไปแล้วแกร๊ก~"ไลลา..""มาแล้วเหรอคะ?""เธอจะให้ฉันทำอะไรเหรอ?""นี่ค่ะ"ไลลายื่นถุงบางอย่างให้กับเขา เป็นถุงที่เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าข้างในมันคืออะไร"คืออะไร?""เปิดดูสิคะเดี๋ยวก็รู้เอง"เจย์เลอร์หยิบของข้างในออกมาดูอย่างงงๆ แล้วก็ต้องตกใจเพราะของข้างในมันคือชุดชั้นในที่แบบ ตัวใหญ่หน่อย แถมมันสีแดงเรื่ออีกด้วย และที่สำคัญมันเป็นลายลูกไม้!"เธออย่าบอกนะว่า...""ใส่มันค่ะ""จะบ้าเหรอ นี่มันชุดผู้หญิงนะ!"ไม่เด็ดขาดให้ตายยังไงเขาก็จะไม่มีวันใส่ชุดนี้เด็ดขาด เขาปฏิเสธเธอด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น เป็นมาเฟียแต่ต้องมาใส่ชุดชั้นในลายลูกไม้สีแดงแบบนี้ รู้ถึงไหนอายถึงนั่นเลยนะ"ใส่มันค่ะ" ไลลาพูดข่ม น้ำเสียงและท่าทางของเธอก็จริงจังหนักแน่นไม่ต่างจากเขาเลยเพราะรู้ว่าถ้าพูดดีๆ เจย์เลอร์จะไม
@บ้านของเจย์เลอร์"เมียจ๋า เมียจ๋า ไลลาฉันขอโทษ""....." ไลลาได้แต่สาวเท้าก้าวเดิน พยายามเดินให้ออกห่างจากเจย์เลอร์ให้ได้มากที่สุด และไม่ให้เขาเดินตามได้ทัน"เมียจ๋า ผัวขอโทษ~" เจย์เลอร์ยังคงพูดเสียงหวาน พร้อมกับพยายามรีบเดินมาหาไลลา ขาสั้นๆ แค่นั้นเองทำไมถึงได้เดินเร็วนักนะก่อนหน้านี้ก็พูดแบบนี้แหละ ด้วยความที่ล้อเมียเรื่องขาสั้น ตัวเล็ก เตี้ย ก็คิดว่าเมียคงจะไม่โกรธอะไรหรอก เพราะก็แกล้งพูดแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว แต่วันนี้เมียโกรธจริงจังมากๆ ไลลาหน้าบึ้งใส่ พร้อมกับเดินหนีไม่สนใจเสียงเรียกอีกเลย"ไลลาเดี๋ยว..."ปึก!!"โอ๊ย!!" เสียงร้องดังเพราะประตูหนีบแขน ใช่! ประตูหนีบแขนเขา หนีบแรงเลยด้วย เพราะเจย์เลอร์ดันเอาแขนเข้ามาขวางไว้ขณะที่ไลลานั้นกำลังจะปิดประตูเธอมองเขาตาแข็ง ในใจก็คิดว่า สมน้ำหน้า สมควรแล้วล่ะ คนอย่างเขามันต้องโดนซะบ้าง"เจ็บนะไลลา""หลีกไปค่ะ ไลลาจะเข้าห้อง""ก็เข้าไปสิ เดี๋ยวฉันปิดให้เอง"เจย์เลอร์ยังคงพยายามจะแทรกตัวเข้ามา แต่ไลลาเองก็ไม่ยอมเช่นกัน เอาล่ะคราวนี้ ต่างคนต่างไม่ยอมกันอะไรมันจะเกิดขึ้นทั้งที่เขาก็มีพละกำลังมากพอที่จะสามารถผลักประตูเข้าไปได้เลย แต่มั
โรงพยาบาลเอกชนHHกลางดึกสงัดไลลาปวดท้องกระทันหัน เจย์เลอร์เลยรีบพามาโรงพยาบาลทันที ตอนนี้ก็อยู่ในห้องคลอด ไลลากำลังรอเตรียมคลอดอยู่ เพราะถึงจะปวดท้องแล้วแต่ร่างกายก็ยังไม่พร้อมที่จะคลอดในทันที และเธอก็เลือกที่จะคลอดแบบธรรมชาติ เพราะไม่อยากเจ็บตัวอีก และอีกอย่างเธอก็เป็นคนที่กลัวแผลผ่าตัดมากๆ"อึก..โอ้ย!""ไลลา!""เจ็บจังเลยค่ะ" ว่ากันว่าคลอดลูกเนี่ยเจ็บทรมานมากเหมือนจะตายให้ได้ ตอนแรกก็คิดว่าคงไม่ได้เจ็บมากมายอะไรหรอก แต่ตอนนี้เชื่อแล้วล่ะว่ามันเจ็บมากจริงๆ"หมอครับ ยังคลอดไม่ได้อีกเหรอครับ ภรรยาผมจะทนไม่ไหวแล้วนะ?""คุณพ่อใจเย็นๆ ก่อนนะครับ การคลอดลูกแบบธรรมชาติ ต้องรอให้ปากมดลูกเปิดมากพอที่จะคลอดเด็กออกมาได้ก่อนครับ ตอนนี้หมอให้ยาเร่งไปแล้ว""....." ถึงอย่างนั้นเจย์เลอร์ก็ยังใจร้อนอยู่ดี ทุกครั้งที่ได้ยินเสียงร้องโอดโอยของไลลา ใจของเขามันกระสับกระส่ายไปหมดเลย กลัวว่าเธอจะเป็นอะไรไปมือของเธอเย็นเฉียบแถมสั่นเทา หน้าตาก็ซีดเผือกจนน่าสงสารคนรักเมียห่วงเมียแบบเขา จะไปทนได้ยังไง กับการที่เธอเป็นอยู่แบบนี้"ไม่เป็นอะไรนะไลลา ฉันอยู่ตรงนี้ เธอจะต้องไม่เป็นอะไร""ฮึกคุณเจย์ มันปวดมาก ฮือ..
สามเดือนต่อมาช่วงนี้เป็นช่วงที่เจย์เลอร์นั้นเพิ่งทุเลาจากอาการแพ้ท้อง ด้วยความที่แพ้ท้องและต้องรับศึกหนักอยู่หลายเดือน เขาเลยไม่ได้ออกไปทำงาน ไม่ได้ออกไปเจอใครเลยแม้กระทั่งเพื่อนๆตอนนี้ได้รู้เพศลูกแล้ว เขาได้ลูกผู้หญิง ใครต่อใครต่างแอบแซวว่า เพราะได้ลูกผู้หญิงหรือเปล่าเขาถึงได้แพ้ท้องหนักขนาดนี้ ความเชื่อของแต่ละบ้านไม่เหมือนกัน บางคนก็ว่าถ้ามีอาการแพ้ท้องหนักๆ ก็เดาได้เลยว่าเป็นลูกผู้หญิง"ไลลา.." เจย์เลอร์เอ่ยเรียกคนบนเตียงด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน ก่อนจะค่อยๆ คลานขึ้นไปบนเตียงเพื่อปลุกเธอ"อื้อ~""สายแล้วนะ ตื่นได้แล้ว""ง่วงอ่ะ นอนต่ออีกนิดได้มั้ย" ไลลาพูดอย่างงัวเงีย ตอนนี้เหมือนจะสลับหน้าที่กันแล้ว ตอนที่เธอท้องช่วงไตรมาสแรก เป็นเธอที่ต้องดูแลเจย์เลอร์เพราะเขาแพ้ท้องหนักมาก ตอนนี้กลายเป็นเขาที่ต้องดูแลเธอเองพฤติกรรมของไลลาเปลี่ยนไป หลังจากที่ท้องของเธอเริ่มโตขึ้น เธอนอนมากขึ้น บางครั้งก็กินเยอะมากด้วย กินเหมือนคนไม่รู้จักอิ่ม ซึ่งหมอเองก็บอกว่ามันเป็นเรื่องปกติ พฤติกรรมของเธอจะเปลี่ยนไปเรื่อยๆ จนกว่าจะคลอด"ไลลาตื่นเถอะ หมอบอกต้องกินข้าวตอนเช้านะ วันนี้มีกับข้าวที่เธอชอบเยอะเลย"
*****ต่อจากที่เจย์เลอร์ เริ่มมีอาการแพ้ท้อง เป็นช่วงที่เพิ่งจะได้ไปเจอกับ ลูกๆของโอนิกซ์และวานิลมา จากที่ยังบ่นๆกันอยู่เลย ว่าอยากมีลูก และก็ได้แพ้ท้องสมใจ ไลลาเองก็มีอาการเช่นกัน เหมือนว่าจะแพ้ท้องทั้งสองคนเลย แต่คนที่เป็นหนักกว่าก็คือเจย์เลอร์พอแพ้ท้องแล้วอารมณ์ขี้หงุดหงิดก็เพิ่มมากขึ้นกว่าเดิมอีก และก็แน่นอนว่าคนที่รับศึกหนักไปมากที่สุดเลยก็คือลูกน้องของตัวเอง แหงล่ะ ใครจะกล้าไปหงุดหงิดใส่เมียล่ะ เดี๋ยวก็โดนบ้องหูกันพอดี...ตอนสายๆ ของวันหนึ่งฟึ่บ~"คุณเจย์""จ๋า ครับ""ตื่นได้แล้วค่ะ วันนี้เรามีนัดกับคุณหมอนะคะ""อืม...ไม่อยากตื่นเลย อยากนอนต่อ"ปกติต้องเป็นสามีหรือเปล่าที่ต้องมาปลุกภรรยาและเตรียมตัวไปหาหมอกัน แต่กลับเป็นเธอที่ต้องมาปลุกเขา และตื่นเช้ากว่าเขาวันนี้มีนัดกับคุณหมอเกี่ยวกับอาการไม่สบายที่เป็นอยู่ ถึงคนในบ้านจะสงสัยกันว่าท้องจริงๆ แต่ก็ยังไม่ได้ไปตรวจจนมีใบรับรองมายืนยัน ว่าเรื่องที่สงสัยกันนั้นเป็นความจริง"ไม่ได้ค่ะ เรานัดคุณหมอเก้าโมงนะคะ ตอนนี้แปดโมงแล้วค่ะ กว่าจะเตรียมตัวอีก""....." เจย์เลอร์ยังคงอิดออดเหมือนกับเด็กที่ไม่อยากตื่นตอนเช้าไปโรงเรียน แต่แล้วก็ต้
เวลาผ่านไปจากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี จนตอนนี้ไลลากับเจย์เลอร์แต่งงานกันเรียบร้อยแล้ว ทุกอย่างมันไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไป เพราะทั้งสองยังคงทำเหมือนเดิมตอนก่อนที่จะแต่งงานไลลาได้ทำหน้าที่แม่บ้านอย่างเต็มตัว เพราะเธอไม่ได้ทำงานแล้ว บางครั้งก็ได้ไปร่วมงานกับเจย์เลอร์ เข้าสังคมอยู่บ่อยๆ เขาแค่อยากให้เธอได้เข้าสังคมเรียนรู้เพื่อเอาตัวรอด ประสบการณ์จะสอนให้เราเข้มแข็งเอง เพราะไลลาเป็นคนที่ไม่ชอบเข้าสังคม ไม่ชอบที่ที่มีคนเยอะๆ พลุกพล่าน เป็นไปได้เธอก็จะเลี่ยงมากกว่า แบบนี้เธอเลยไม่ค่อยทันโลกเท่าไหร่แต่พอมีเจย์เลอร์ ชีวิตของเธอก็เปลี่ยนไปจริงๆ เขาทำให้เธอมีความสุข ทำให้เธอกล้า หลายๆ อย่างที่เขาทำให้มันดีจนสุดจะบรรยายจริงๆผู้ชายที่ต่อหน้าคนอื่นเข้มขรึม วางมาดนักธุรกิจ เจ้าพ่อมาเฟียแสนดุดัน แต่พอได้อยู่กับเธอที่สามารถเป็นตัวเองได้ ไม่ต่างอะไรจากแมวน้อยเลย เพราะเขาไว้ใจเธอ ไว้ใจมาก ถึงกล้าแสดงจุดอ่อนออกมาให้เห็นแบบนี้บ้านของทอลและเฟิร์น"แฝดอ้วง คิดถึงสุดเลย มาให้น้ากอดหน่อย"เด็กน้อยวัยขวบเศษพากันวิ่งเข้ามาหาด้วยความดีใจ เด็กแฝดลูกของทอลและเฟิร์น ตอนนี้ก็โตขึ้นเยอะแล้ว แต่ก็ยังทำให้เฟิร์น