เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่สอง เล่นละคร2 (กรุบกริบ)
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-09-02 12:07:28ตอนที่สอง
เล่นละคร
“พี่หญิงใหญ่คงลืมไปแล้วว่าพวกเราเป็นสามีภรรยากัน” เฉินเทียนอี้เดินเข้าห้องนอนของหญิงผู้เคยนับถือเป็นพี่สาว
“พี่ไม่ได้ลืม แต่นั่นเป็นเพียงข้ออ้างในการรับเจ้าเข้าสกุลเฉินเท่านั้น”
“คงไม่ใช่แค่นั้น พวกเราเข้าพิธีแล้วย่อมต้องเป็นสามีภรรยากันอย่างแท้จริง หรือจะเพียงแค่เล่นละครอย่างที่อาสามกล่าวหา หากเป็นเช่นนั้นอีกไม่นานพวกเขาก็คงจับได้”
“จับได้แล้วอย่างไร”
“พี่หญิงใหญ่คงไม่พ้นความยุ่งยากใจอีกมาก”
“เจ้าหมายความว่าพวกเราจะต้องร่วมหอกันจริงอย่างนั้นหรือ”
“นี่เป็นเรื่องธรรมดาสามัญของสามีภรรยา พี่หญิงใหญ่คงไม่คิดจะแต่งข้าเพียงเอาไว้ใช้งานโดยไม่คิดจะอยู่ร่วมกันอย่างจริงจังกระมัง”
เฉินเป่าลี่ถึงกับสะอึกเมื่อได้ยินคำกล่าวหานี้ เดิมทีนางคิดเพียงแค่นั้นจริงๆ นางไม่ได้คิดว่าจะต้องร่วมหอใช้ชีวิตคู่กับชายหนุ่มซึ่งคิดเป็นน้องชายอย่างจริงจังมาก่อน
“ยามข้ารับปาก ข้าย่อมคิดถึงการใช้ชีวิตอย่างเช่นสามีภรรยาทั่วไป มีครอบครัว มีลูก ช่วยกันทำมาหากินสานต่อกิจการให้เจริญรุ่งเรือง” เฉินเทียนอี้จ้องตาหญิงสาวอย่างคาดหวัง
“เอ่อ...” เฉินเป่าลี่ลังเลใจ
“หากพี่หญิงใหญ่จะเพียงหลอกใช้ข้า ข้าคงเสียใจมาก” ชายหนุ่มก้มหน้าลงเพื่อแสดงอาการเศร้าเสียใจ
“เอาเถอะ ก็จริงของเจ้า พวกเราเข้าพิธีกันแล้ว การร่วมหอก็เป็นส่วนหนึ่ง พี่เพียงละเลยไปเอง เช่นนั้นพี่จะจัดการให้เจ้าเอง” เฉินเป่าลี่ตัดสินใจในฐานะพี่สาวคนโต นางจะทำร้ายจิตใจชายหนุ่มผู้เปรียบประดุจน้องชายไม่ได้
“เจ้ามานี่” หญิงสาวกวักมือเรียกชายหนุ่มให้มานั่งลงบนเตียง
“เอาล่ะ พี่จะทำให้ครบถ้วนเอง” เฉินเป่าลี่ลุกขึ้นถอดชุดออกจนเหลือเพียงเสื้อตัวบางแล้วจับร่างแกร่งของเฉินเทียนอี้ให้ลุกขึ้นเพื่อถอดเสื้อผ้าออกเช่นกัน
ยามนี้สองร่างเหลือเพียงชุดบางเบายืนหันหน้าเข้าหากัน หญิงสาวเริ่มเคอะเขินด้วยแม้จะเติบโตมาด้วยกัน แต่เมื่อพวกเขามีวัยเกิน10ขวบปี ก็แยกเรือนกันโดยสิ้นเชิง
เมื่อพิจารณารูปร่างกำยำของชายหนุ่มซึ่งเคยคิดเช่นน้องชาย ยามนี้เขาสูงกว่านางมากนัก ยิ่งถอดเสื้อออกมาจนเผยให้เห็นมัดกล้ามแน่น เฉินเป่าลี่ถึงกับมือไม้สั่นยามลูบไล้หน้าท้องตึง
“นี่เจ้าแข็งแรงเพียงนี้เชียว”
“ข้ายังแข็งแรงกว่านี้อีก” ชายหนุ่มได้ทีคุยโม้โอ้อวด
เขาก้มลงถอดกางเกงเพื่อให้ส่วนที่แข็งแกร่งได้หลุดออกมาให้ผู้เคยเป็นพี่สาวได้เห็นอย่างชัดเจน
เฉินเป่าลี่เหลือกตาอย่างแตกตื่น
เหตุใด เจ้าหนอนน้อยในยามนั้น จึงเติบใหญ่จนกลายเป็นหนอนยักษ์ถึงเพียงนี้
นี่จะใหญ่โตเกินไปแล้ว ใหญ่ขนาดนี้จะเข้าไปในร่างของนางได้อย่างไรกัน
หญิงสาวเริ่มหวั่นวิตก แต่ไม่อยากแสดงออกให้ชายหนุ่มได้เห็นจึงเสแสร้งหยอกล้อ
“ข้าจำได้ว่าเมื่อก่อนเจ้านี่ทั้งเล็กทั้งยับย่น ยามนี้หน้าตาก็ยังคงดูไม่ได้อยู่นั่นเอง”
“ถึงหน้าตาจะไม่งามไปบ้าง แต่ข้ารับรองว่ากินอร่อยและทรงพลัง พี่หญิงใหญ่จะต้องติดใจอย่างแน่นอน” เฉินเทียนอี้คุยโม้ขึ้นอีก
“เชอะ...จะสักเท่าใดกัน” หญิงสาวได้แต่บ่นออกมาทั้งๆที่ในใจเริ่มหวาดกลัว
“เอาล่ะ ไม่ต้องพูดมาก นอนลง” เฉินเป่าลี่หันไปผลักร่างแกร่งของชายผู้เคยคิดดั่งน้องชายให้นอนลงบนเตียง ซึ่งทำให้เจ้าหนอนยักษ์พุ่งขี้หน้าอย่างขึงขัง
“จะชี้หน้าข้าทำไมนักหนา” หญิงสาวบ่นพึมพำ แล้วลงมือถอดเสื้อของตัวเองออกจนเหลือเพียงร่างเปลือยเปล่างดงาม
บทล่าสุด
เจ็ดสาวงาม ตอนที่ห้า จะกินกันทุกคืนเลยหรือ (NC)
ตอนที่ห้า จะกินกันทุกคืนเลยหรือ ยามเมื่อเขาปลุกเร้าด้วยนิ้วที่นวดวนตรงติ่งเกสรกลางร่องดอกไม้งาม นางถึงกับเด้งร่างส่งร่องกลีบให้เขาได้คลึงวนอย่างถนัดถนี่ ยิ่งยามเขาสะบัดลิ้นระรัวตวัดเลียติ่งเสียวพร้อมกดลิ้นร้อนแยงลง นางถึงกับเกร็งร่างค้างแข็งรอรับอย่างไม่อายพร้อมส่งเสียงครวญครางซ่านกระเส่าชายหนุ่มเอื้อมมือวนบดคลึงเต้าหู้งามด้านบนพร้อมดูดกลืนกินดอกไม้ด้านล่างจนเฉินเป่าลี่อารมณ์กระเจิดกระเจิงด้วยความรัญจวนใจ สัมผัสร้อนเร่าทั้งบนล่างส่งให้นางตักตวงความหอมหวานเสียวซ่านจนยั้งใจไม่อยู่ไม่นานหญิงสาวก็เปิดทางให้หนอนยักษ์ได้เข้าซุกไซ้หาความอบอุ่นในร่องน้ำชื้น เมื่อไม่ใช่ครั้งแรก ความเจ็บปวดย่อมลดน้อยลงประกอบกับการปลุกเร้าจนล่องลอย เฉินเป่าลี่จึงสัมผัสความสุขล้นจนเปล่งเสียงดังอย่างลืมตัว เสียงครางกระเส่าบ่งบอกความรู้สึกซ่านสุขจนชายหนุ่มต้องเร่งแรงอย่างสาสมใจร่างบางสั่นไหวโยกโยนไปตามแรงกระแทกที่ถาโถมเข้ามาอย่างต่อเนื่อง ความสุขซาบซ่านเล่นงานจนหญิงสาวต้องจิกเล็บเข้ากับไหล่หนา ขณะร้องครางเสียงดัง“ซี้ด... อ้า... โอว...
เจ็ดสาวงาม ตอนที่สี่ ใครกินใครกันแน่ (NC)
ตอนที่สี่ใครกินใครกันแน่“เจ็บเพียงนิดเท่านั้น” เสียงปลอบโยนดังกระซิบอยู่ข้างหูแต่เฉินเป่าลี่หลับหูหลับตากัดริมฝีปากด้วยพยายามอดทนไม่ให้ร้องออกมาจนขายหน้า นางเป็นพี่ ต้องอดทนไหวแม้จะเจ็บมากกว่าที่คิดแต่เฉินเป่าลี่ก็พยายามปลุกปลอบใจตัวเอง จนเมื่อแท่งแกร่งมุดเข้าสู่โพรงถ้ำได้ทั้งหมด ชายหนุ่มจึงขยับสะโพกช้าๆเพื่อสร้างความคุ้นเคยก่อนจะเร่งความเร็วขึ้นเรื่อยๆ ภายใต้ความเจ็บนั้นยามเมื่อเขาขยับเร็วขึ้นกลับมีความรู้สึกเสียวซ่านปะปนมาจนเฉินเป่าลี่เริ่มคล้อยตามและขยับร่างไปตามจังหวะพร้อมเปล่งเสียงอืออาเฉินเทียนอี้เห็นทรวงอกอิ่มเด้งไปมาตามแรงโยกคลอนจึงอ้าปากเข้าครอบครองส่วนยอดของก้อนเนื้อนิ่มแล้วกลืนกินอย่างเอร็ดอร่อยพลางทิ้งรอยแดงเอาไว้จนทั่ว หญิงสาวมัวแต่หลับหูหลับตาร้องครวญครางจึงไม่ได้มีแรงมาห้ามปรามการทิ้งร่อง
เจ็ดสาวงาม ตอนที่สาม หนอนยักษ์ (NC)
ตอนที่สาม หนอนยักษ์ ครั้นนางอ้าปากน้อยๆเพื่อครอบครองตัวหนอนทั้งหมด เขาก็ยิ่งเกร็งร่างดันสะโพกเพื่อช่วยส่งหนอนยักษ์เข้าสู่โพรงอุ่นอย่างรวดเร็ว แต่ไหนเลยโพรงปากอันคับแคบจะกลืนกินตัวหนอนเอาไว้ได้ทั้งหมด แม้เขาจะพยายามดึงดันเข้าไปเพียงใด สุดท้ายหญิงสาวก็พ่นหนอนยักษ์ออกมาทั้งตัวพร้อมกับไอถี่ไม่หยุด“เจ้าจะดันเข้ามาเพื่ออันใด” เฉินเป่าลี่โวยวาย“ปากข้ามีเพียงเท่านี้ จะกินเข้าไปหมดได้อย่างไร” หญิงสาวยังบ่นต่อขณะไอหน้าดำหน้าแดงชายหนุ่มหน้าสลดก่อนจะเอื้อมไปจับมือบางให้กอบกุมหนอนใหญ่เอาไว้อย่างพยายามเอาใจ“หนอนน้อยนี้เป็นของพี่หญิงใหญ่แล้ว พี่หญิงใหญ่จะกินจะขยำขยี้หรือทำอย่างไรก็ย่อมได้ ข้าเพียงอยากให้พี่ได้กินอย่างสาสมใจเท่านั้น”เฉินเป่าลี่ค้อนขวับใส่ชายผู้เพิ่งเข้าพิธีกันมาหมาดๆด้วยรู้ดีว่าเขาเพียงแก้ตัวเท่านั้นแต่นางเป็นพี่สาวจะโกรธน้องชายได้อย่างไร เอาเถอะ ทำให้เสร็จๆไป จะได้นอนเสียทีหญิงสาวขยับมือรูดหนอนยักษ์ขึ้นลงตามแรงชักจูงของชายหนุ่ม จนเมื่อเห็นว่าความแข็งแกร่งเริ่มมากขึ้นแล้ว จึงก้มลงใช้ปากดูดดุนเพื่อหวังให้ตัวหนอนอ่อนนุ่มลง ลิ้นอุ่นร้อนตวัดเลียอย่างเปะปะ ยิ่งเห็นสีหน้าราวเจ็บปวด
เจ็ดสาวงาม ตอนที่สาม หนอนยักษ์ (กรุบกริบ)
ตอนที่สามหนอนยักษ์เฉินเทียนอี้ตาเหลือกถลนเมื่อเห็นทรวงอกอิ่มชัดเต็มตา เขาลอบมองพี่สาวคนนี้มาเนิ่นนาน ทั้งยังเคยเก็บไปฝันถึงใบหน้างามล้ำและทรวงอกใต้ชุดเสื้อผ้า เมื่อได้มาเห็นของจริงจึงอดเอื้อมมือออกมาบีบเคล้นไม่ได้ “อย่าซุกซน” เฉินเป่าลี่ตวาดแหวพลางเอียงร่างหนี “อย่างไรเสียซาลาเปาคู่นี้ก็เป็นของข้า ให้ข้าได้จับสักหน่อยเถิด” เฉินเทียนอี้เว้าวอนด้วยแววตาละห้อยหา “ห้ามบีบแรง” หญิงสาวยอมเอียงร่างกลับมาแต่ไม่วายสำทับดุดัน มือหนารีบเอื้อมคว้าก้อนเนื้อแน่นพลางเคล้นคลึงอย่างใหลหลง ยิ่งวนบีบขยำก็ยิ่งปลุกอารมณ์ให้ลุกโชนจนเผลอบดขยี้อย่างรุนแรงไม่ได้ “เบาหน่อย” หญิงสาวจำต้องร้องปรามแม้จะรู้สึกล่องลอยไปบ้างนางปล่อยอารมณ์ให้เคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสนั้นพลางก้มมองดูหนอนยักษ์เพื่อตัดสินใจว่าจะทำอย่างไรดี นางเป็นพี่สาวย่อมต้องเป็นผู้จัดการด้วยตัวเอง ในเมื่อรับปากแล้วว่าจะร่วมหอก็ต้องทำให้ได้ แต่หนอนใหญ่แท่งนี้ช่างน่ากลัวนัก หรือนางจะลองกินมันก่อนเพื่อให้มันเชื่อฟัง เฉินเป่าลี่ใช้มือจับกำหนอนย
เจ็ดสาวงาม ตอนที่สอง เล่นละคร2 (กรุบกริบ)
ตอนที่สองเล่นละคร“พี่หญิงใหญ่คงลืมไปแล้วว่าพวกเราเป็นสามีภรรยากัน” เฉินเทียนอี้เดินเข้าห้องนอนของหญิงผู้เคยนับถือเป็นพี่สาว “พี่ไม่ได้ลืม แต่นั่นเป็นเพียงข้ออ้างในการรับเจ้าเข้าสกุลเฉินเท่านั้น” “คงไม่ใช่แค่นั้น พวกเราเข้าพิธีแล้วย่อมต้องเป็นสามีภรรยากันอย่างแท้จริง หรือจะเพียงแค่เล่นละครอย่างที่อาสามกล่าวหา หากเป็นเช่นนั้นอีกไม่นานพวกเขาก็คงจับได้” “จับได้แล้วอย่างไร” “พี่หญิงใหญ่คงไม่พ้นความยุ่งยากใจอีกมาก” “เจ้าหมายความว่าพวกเราจะต้องร่วมหอกันจริงอย่างนั้นหรือ” “นี่เป็นเรื่องธรรมดาสามัญของสามีภรรยา พี่หญิงใหญ่คงไม่คิดจะแต่งข้าเพียงเอาไว้ใช้งานโดยไม่คิดจะอยู่ร่วมกันอย่างจริงจังกระมัง” เฉินเป่าลี่ถึงกับสะอึกเมื่อได้ยินคำกล่าวหานี้ เดิมทีนางคิดเพียงแค่นั้นจริงๆ นางไม่ได้คิดว่าจะต้องร่วมหอใช้ชีวิตคู่กับชายหนุ่มซึ่งคิดเป็นน้องชายอย่างจริงจังมาก่อน “ยามข้ารับปาก ข้าย่อมคิดถึงการใช้ชีวิตอย่างเช่นสามีภรรยาทั่วไป มีครอบครัว มีลูก ช่วยกันทำมาหากินสานต่อกิจการให้เจ
เจ็ดสาวงาม ตอนที่สอง เล่นละคร
ตอนที่สองเล่นละคร สามวันต่อมา พิธีแต่งงานอย่างเรียบง่ายที่สุดก็ถูกจัดขึ้นโดยมีอาคนที่สี่มาเป็นผู้ใหญ่เพียงคนเดียว เฉินเป่าลี่คิดเพียงให้ซูเทียนอี้เปลี่ยนมาใช้แซ่เฉินเท่านั้น จึงเน้นย้ำที่การคำนับเข้าสกุลโดยละเว้นพิธีบ่าวสาวอันยุ่งยากไป หญิงสาวไม่กล้าเชิญอารองและอาสามมาร่วมพิธีด้วยไม่อยากให้การเปลี่ยนสกุลของซูเทียนอี้โดนขัดขวาง จนเมื่อเสร็จสิ้นขั้นตอน สตรีสกุลเฉินทั้งเจ็ดจึงถอนหายใจร่วมกันอย่างโล่งอก ทุกคนแยกย้ายกันไปทำงานอย่างเช่นทุกวัน โดยไม่มีการเข้าหอหรือจัดเลี้ยงแต่อย่างใด แต่มีหรือที่อารองและอาสามจะยอมรับการขายผ้าเอาหน้ารอดในครั้งนี้ของหลานสาว พวกเขาบุกเข้ามาโวยวายที่บ้านสกุลเฉินโดยกล่าวหาว่าเฉินเป่าลี่เสแสร้งและไม่เคารพผู้ใหญ่ “อารอง ท่านกล่าวเกินไปแล้ว พวกเราเพียงแต่งงานเรียบง่ายด้วยยามนี้ท่านพ่อท่านแม่ไม่อยู่ หากพวกท่านกลับมาย่อมต้องจัดงานใหญ่อีกครั้งแน่นอน” เฉินเป่าลี่แก้ตัว “เชอะ พวกเจ้าเพียงเล่นละครเพื่อกีดกันอาผู้หวังดีเท่านั้น ไยพวกเราจะมองไม่ออก” “พวกเจ้าโตมาด้วยกัน อาอี้เองก
บางทีคุณอาจจะชอบ
จากสาวน้อยบ้านนาสู่ภรรยาท่านแม่ทัพ
ประตูฟ้ายั่งยืน17.1K viewsหวนคืนอีกคราสตรีร้ายขอกลับใจ
Tuk Kung34.3K viewsหมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน
ฟู่จินเฟย16.9K viewsเกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง
ปลายฝนต้นหนาว13.1K viewsรอยลิขิตภพนิรมิต
ลันลาบายหมายเลขแปด117 viewsซูเจิน นายหญิงแห่งพฤกษา
l3oonm@7.4K viewsหนิงซินกงจู่ เชลยแค้นแสนรัก
Karawek House141 viewsเกิดอีกครั้งก็ยังเป็นท่าน
Lovedee1.4K views
