เข้าสู่ระบบตอนที่สอง
เล่นละคร
“พี่หญิงใหญ่คงลืมไปแล้วว่าพวกเราเป็นสามีภรรยากัน” เฉินเทียนอี้เดินเข้าห้องนอนของหญิงผู้เคยนับถือเป็นพี่สาว
“พี่ไม่ได้ลืม แต่นั่นเป็นเพียงข้ออ้างในการรับเจ้าเข้าสกุลเฉินเท่านั้น”
“คงไม่ใช่แค่นั้น พวกเราเข้าพิธีแล้วย่อมต้องเป็นสามีภรรยากันอย่างแท้จริง หรือจะเพียงแค่เล่นละครอย่างที่อาสามกล่าวหา หากเป็นเช่นนั้นอีกไม่นานพวกเขาก็คงจับได้”
“จับได้แล้วอย่างไร”
“พี่หญิงใหญ่คงไม่พ้นความยุ่งยากใจอีกมาก”
“เจ้าหมายความว่าพวกเราจะต้องร่วมหอกันจริงอย่างนั้นหรือ”
“นี่เป็นเรื่องธรรมดาสามัญของสามีภรรยา พี่หญิงใหญ่คงไม่คิดจะแต่งข้าเพียงเอาไว้ใช้งานโดยไม่คิดจะอยู่ร่วมกันอย่างจริงจังกระมัง”
เฉินเป่าลี่ถึงกับสะอึกเมื่อได้ยินคำกล่าวหานี้ เดิมทีนางคิดเพียงแค่นั้นจริงๆ นางไม่ได้คิดว่าจะต้องร่วมหอใช้ชีวิตคู่กับชายหนุ่มซึ่งคิดเป็นน้องชายอย่างจริงจังมาก่อน
“ยามข้ารับปาก ข้าย่อมคิดถึงการใช้ชีวิตอย่างเช่นสามีภรรยาทั่วไป มีครอบครัว มีลูก ช่วยกันทำมาหากินสานต่อกิจการให้เจริญรุ่งเรือง” เฉินเทียนอี้จ้องตาหญิงสาวอย่างคาดหวัง
“เอ่อ...” เฉินเป่าลี่ลังเลใจ
“หากพี่หญิงใหญ่จะเพียงหลอกใช้ข้า ข้าคงเสียใจมาก” ชายหนุ่มก้มหน้าลงเพื่อแสดงอาการเศร้าเสียใจ
“เอาเถอะ ก็จริงของเจ้า พวกเราเข้าพิธีกันแล้ว การร่วมหอก็เป็นส่วนหนึ่ง พี่เพียงละเลยไปเอง เช่นนั้นพี่จะจัดการให้เจ้าเอง” เฉินเป่าลี่ตัดสินใจในฐานะพี่สาวคนโต นางจะทำร้ายจิตใจชายหนุ่มผู้เปรียบประดุจน้องชายไม่ได้
“เจ้ามานี่” หญิงสาวกวักมือเรียกชายหนุ่มให้มานั่งลงบนเตียง
“เอาล่ะ พี่จะทำให้ครบถ้วนเอง” เฉินเป่าลี่ลุกขึ้นถอดชุดออกจนเหลือเพียงเสื้อตัวบางแล้วจับร่างแกร่งของเฉินเทียนอี้ให้ลุกขึ้นเพื่อถอดเสื้อผ้าออกเช่นกัน
ยามนี้สองร่างเหลือเพียงชุดบางเบายืนหันหน้าเข้าหากัน หญิงสาวเริ่มเคอะเขินด้วยแม้จะเติบโตมาด้วยกัน แต่เมื่อพวกเขามีวัยเกิน10ขวบปี ก็แยกเรือนกันโดยสิ้นเชิง
เมื่อพิจารณารูปร่างกำยำของชายหนุ่มซึ่งเคยคิดเช่นน้องชาย ยามนี้เขาสูงกว่านางมากนัก ยิ่งถอดเสื้อออกมาจนเผยให้เห็นมัดกล้ามแน่น เฉินเป่าลี่ถึงกับมือไม้สั่นยามลูบไล้หน้าท้องตึง
“นี่เจ้าแข็งแรงเพียงนี้เชียว”
“ข้ายังแข็งแรงกว่านี้อีก” ชายหนุ่มได้ทีคุยโม้โอ้อวด
เขาก้มลงถอดกางเกงเพื่อให้ส่วนที่แข็งแกร่งได้หลุดออกมาให้ผู้เคยเป็นพี่สาวได้เห็นอย่างชัดเจน
เฉินเป่าลี่เหลือกตาอย่างแตกตื่น
เหตุใด เจ้าหนอนน้อยในยามนั้น จึงเติบใหญ่จนกลายเป็นหนอนยักษ์ถึงเพียงนี้
นี่จะใหญ่โตเกินไปแล้ว ใหญ่ขนาดนี้จะเข้าไปในร่างของนางได้อย่างไรกัน
หญิงสาวเริ่มหวั่นวิตก แต่ไม่อยากแสดงออกให้ชายหนุ่มได้เห็นจึงเสแสร้งหยอกล้อ
“ข้าจำได้ว่าเมื่อก่อนเจ้านี่ทั้งเล็กทั้งยับย่น ยามนี้หน้าตาก็ยังคงดูไม่ได้อยู่นั่นเอง”
“ถึงหน้าตาจะไม่งามไปบ้าง แต่ข้ารับรองว่ากินอร่อยและทรงพลัง พี่หญิงใหญ่จะต้องติดใจอย่างแน่นอน” เฉินเทียนอี้คุยโม้ขึ้นอีก
“เชอะ...จะสักเท่าใดกัน” หญิงสาวได้แต่บ่นออกมาทั้งๆที่ในใจเริ่มหวาดกลัว
“เอาล่ะ ไม่ต้องพูดมาก นอนลง” เฉินเป่าลี่หันไปผลักร่างแกร่งของชายผู้เคยคิดดั่งน้องชายให้นอนลงบนเตียง ซึ่งทำให้เจ้าหนอนยักษ์พุ่งขี้หน้าอย่างขึงขัง
“จะชี้หน้าข้าทำไมนักหนา” หญิงสาวบ่นพึมพำ แล้วลงมือถอดเสื้อของตัวเองออกจนเหลือเพียงร่างเปลือยเปล่างดงาม
”หญิงรองแสนเร่าร้อน”พี่สาวคนรองผู้แสนเร่าร้อนอย่างนางจำต้องควานหาชายหนุ่มซึ่งมีสมองมาช่วยคิดหาหนทางไม่ให้กิจการค้าโดนตะครุบไปต่อหน้าต่อตา ที่สำคัญชายหนุ่มผู้นั้นยังต้องยินยอมแต่งเข้าสกุลเฉินด้วยความเต็มใจ เรื่องที่ยากเย็นนี้กลับง่ายดายเมื่อนางได้พบกับคุณชายหนุ่มผู้นี้ เขาทั้งช่างเจรจาและยังตามทันนางทุกท่วงท่าความเร่าร้อนที่บังเกิดจึงทำให้เรือนของสกุลเฉินแทบลุกเป็นไฟตอนพิเศษห่มเนื้อตัวเจ้าด้วยมือและปากเฉินอู๋ฟานอาศัยอยู่ในบ้านสกุลเฉินมาเกือบเดือนโดยไม่ได้กลับไปช่วยงานที่สกุลห่านเลย เมื่อเห็นว่าสินค้าผ้าไหมแพรพรรณได้เตรียมพร้อมแล้ว เขาจึงตัดสินใจกลับไปเพื่อจัดการข้าวของที่จะนำออกขายด้วยตนเองชายหนุ่มไม่ได้รับเงินและไม่ยุ่งเกี่ยวเรื่องใดทั้งสิ้นในสกุลเฉิน เขาเพียงปกป้องดูแลภรรยาสาว และคอยสอดส่องไม่ให้มีผู้อื่นมาฉวยโอกาสและทำร้ายบรรดาหญิงสาวทั้งเจ็ดเท่านั้นการค้าของเขายังคงอยู่ที่สกุลห่าน โดยลุงห่านของเขายังให้เงินค่าจ้างแล
ตอนพิเศษ (เรื่องหญิงใหญ่สายรุก)ใครรุกใครรับเฉินเป่าลี่ยังคงฝั่งใจในความเป็นพี่สาวซึ่งดำรงอยู่มาหลายปี เมื่อต้องมาใช้ชีวิตเช่นสามีภรรยาจึงเคยชินกับการออกคำสั่งและการต้องเป็นผู้นำ เมื่อถึงยามร่วมรักหญิงสาวจึงเพียรพยายามขึ้นนำและโยกขย่มด้วยตนเองอยู่หลายครา แต่ทุกครั้งกลับจบลงด้วยการโดนชายหนุ่มผู้อ่อนวัยกว่าโยกขย่มควบขี่อย่างดุเดือด ส่วนตัวนางกลับต้องนอนพับหมดแรงจนบางคืนถึงกับต้องร้องขอชีวิตกันเลยทีเดียวไยนางจึงไม่สามารถรุกไล่เขาได้ทั้งคืนเล่า นางช่างอ่อนแอเสียจริงหญิงสาวคิดอย่างไม่เข้าใจในความแข็งแกร่งของชายหนุ่ม ยิ่งเมื่อนางชักชวนให้เขาปรับเปลี่ยนท่วงท่าลีลาแปลกใหม่ตามตำรา ชายหนุ่มก็ยิ่งคึกคักเร่าร้อนจนเตียงนอนแทบมอดไหม้พังพินาศไปอย่างเช่นคืนนี้ซึ่งนางสั่งการให้เฉินเทียนอี้นอนหงายนิ่งๆอยู่บนเตียงนอน“เจ้าห้ามขยับตัว ให้ข้าขยับได้เพียงผู้เดียว”“ได้ ให้เจ้าขยับ” ชายหนุ่มรับปากอย่างตื่นเต้นด้วยคืนนี้ภรรยาสาวมีลูกเล่นใหม่มาให้เขาได้
ตอนพิเศษสองรวมพลังหกคู่สองบ่าวสาวใช้เวลาร่วมรักอย่างมีความสุขโดยไม่ออกจากเรือนหอจนข้ามวันข้ามคืน แม้จะผิดธรรมเนียมปฏิบัติแต่ด้วยท่านเจ้าเมืองและฮูหยินต่างอยากได้หลานจึงไม่เคร่งครัดยึดถือปล่อยให้พวกเขาส่งน้ำเชื้อเข้าร่องน้ำของสะใภ้รองเพื่อปั้นหลานตัวน้อยอย่างเต็มที่กว่าเหอโยวหมิงจะพาเฉินซินหลินออกมายกน้ำชาคารวะบิดามารดาของสามี สาวน้อยก็ขาอ่อนต้องเดินประคองตลอดทางชายหนุ่มพาหญิงสาวกลับไปเยี่ยมพี่สาวที่บ้านสกุลเฉินในวันที่สามตามธรรมเนียม จากนั้นจึงพากลับมาอยู่ร่วมกันที่บ้านสกุลเหออย่างมีความสุข ด้วยบุตรสาวทั้งเจ็ดของสกุลเฉินต่างแต่งงานอย่างต่อเนื่องในช่วงเวลาไม่นาน แม้พวกเขาจะยังมีความพยายามในการตามหาบิดามารดา แต่ชีวิตคู่ย่อมต้องเติมเต็มอยู่โดยตลอด เฉินเป่าลี่พี่สาวใหญ่และสามีหนุ่มเฉินเทียนอี้ซึ่งเป็นเด็กหนุ่มอ่อนวัยกว่าป
ตอนพิเศษหนึ่งคืนเข้าหอเจ้าบ่าวหนุ่มยิ่งได้ยินเสียงครางเสียว เรี่ยวแรงยิ่งมามาก เอวสอบเด้งออกแล้วสวนเข้า เด้งออกแล้วสวนเข้า เข้าๆออกๆอีกครั้งและอีกครั้ง ท่อนทวนแกร่งตอกอัดจนมิดด้ามส่งเสียงดังกังวาน กลีบดอกไม้แดงปริเข้าปริออกตามแรงมุดของท่อนเนื้ออวบ ร่างบางกระเพื่อมแรงจนเส้นผมปลิวสยาย เฉินซินหลินถูกความเสียวซาบซ่านเล่นงานจนต้องจิกเล็บเข้ากับไหล่ ร้องครางเสียงดังลั่นก่อนจะสั่นกระตุกเกร็งค้างอยู่เนิ่นนาน เหอโยวหมิงไม่ปล่อยจังหวะให้เว้นว่าง เมื่อโพรงอุ่นคลายการตอดรัดแล้ว จึงเอื้อมมือไปบดขยำคลึงขยี้ทรวงอวบใหญ่จนบี้แบน สะโพกหนาโยกเข้าโยกออกถี่รัว เอวสอบโยกขยับส่ายควงขย่มกระหน่ำบดขยี้ทิ่มแทงไม่ยั้งสัมผัสเร่าร้อนทั้งบนล่างส่งความรู้สึกพลุ่งพล่านจนมิอาจดับลงได้ เฉินซินหลินเสียวซ่านราววิญญาณจะออกจากร่างด้วยความรัญจวนวาบหวามอันต่อเนื่องไปไ
ตอนที่สิบ สวรรค์สรรค์สร้าง“ชิ เอาไว้ให้ถึงคราของพวกเขา พี่หมิงอย่าลืมรั้งตัวพวกเขาไว้นานๆด้วยเล่า” เด็กน้อยย่อมชอบการแก้แค้น“ได้ พี่จะรั้งพวกเขาเอาไว้จนดึกดื่นทีเดียว” เจ้าบ่าวหนุ่มตอบอย่างเอาใจ“พวกเราอย่าใส่ใจผู้อื่นเลย มาดื่มสุรามงคลให้ครบพิธีก่อนเถิด”สองหนุ่มสาวคล้องแขนดื่มสุรามงคลตามกระบวนการ ก่อนที่เจ้าบ่าวหนุ่มจะก้มลงมาละเลียดชิมสุราซึ่งตกค้างอยู่ในอุ้งปากบาง “อืม...สุราในปากของน้องหลินหวานกว่าของพี่มากนัก” “เชอะ มาจากกาเดียวกัน เหตุใดจึงหวานกว่า” “นั่นเพราะน้องหลินหอมหวานไปทั้งกาย พี่ช่างโชคดีนักที่ได้สาวน้อยแสนงามและหอมหวานอย่างน้องหลินมาครอบครอง”&
ตอนที่สิบ สวรรค์สรรค์สร้าง เฉินซินหลินโดนท่วงท่าโยกขยับกลางน้ำย่อมแตกตื่นไม่กล้าดิ้นหนี สาวน้อยเพียงโยกร่างคล้อยตามไปกับว่าทีสามีจนถึงฝั่นฝันไปอีกคราว เหอโยวหมิงอุ้มร่างเล็กซึ่งเริ่มขาสั่นขึ้นจากน้ำพามาเช็ดตัวแล้ววางลงบนเตียง “พี่จะให้เจ้าแน่ใจในความจริงใจของพี่” เสียงทุ้มบ่งบอกความตั้งใจ แล้วสอดใส่มาทางด้านหน้าของร่างบางซึ่งนอนหงายเปลือยกายอย่างเชิญชวน ความอวบใหญ่ยังคงขยายคับในร่องรูแคบซึ่งเพิ่งโดนขยายไปเพียงไม่กี่ครา แรงโยกขยับจากเนิบช้าค่อยๆเร่งเร็วก่อนจะร้อนแรงจนร่างเล็กสะท้านไหว&nb







