ตอนที่หนึ่ง ต้องแต่งงาน2

ตอนที่หนึ่ง

ต้องแต่งงาน

เมื่อนั่งคิดถึงสิบกว่าปีที่แล้วซึ่งวันหนึ่งบิดาของนางจูงเด็กชายตัวอวบอ้วนน่ารักเข้ามาพลางบอกให้พวกนางดีต่อเขาและช่วยกันดูแลอย่างพี่น้องด้วยเขาไม่มีบิดามารดาแล้ว

เด็กน้อยแสนเชื่อฟังในวันนั้นซึ่งนางช่วยดูแลดั่งน้องชายมาโดยตลอด เติบโตขึ้นมาเป็นชายหนุ่มหน้าตาดีและช่วยเหลือกิจการสกุลเฉินอย่างเต็มกำลัง แต่ถึงอย่างไรพวกเขาก็เห็นกันมาแต่เยาว์วัย อีกทั้งซูเทียนอี้ยังอ่อนวัยกว่านางถึง2ปี

ทำเช่นนี้ จะโดนกล่าวหาว่ากินเด็กหรือไม่นะ

หากมีทางเลือกมากกว่านี้ เฉินเป่าลี่คงไม่อยากฝืนใจตนเองแต่ในเมื่อจำต้องเร่งรีบ เช่นนั้นก็รีบคุยรีบแต่งจะได้จบเรื่องโดยเร็วไวเถอะ

หญิงสาวเรียกซูเทียนอี้เข้ามาเจรจาในเย็นวันต่อมา

“อาอี้ เจ้าคงรับรู้เรื่องที่อารองและอาสามเข้ามากดดันพวกเราพี่น้องแล้ว” เฉินเป่าลี่เปิดฉากการพูดคุย

“ข้ารู้แล้ว พี่หญิงใหญ่จะให้ข้าช่วยเหลือสิ่งใดหรือ” ซูเทียนอี้รีบเอ่ยขึ้นอย่างกระตือรือร้น

“เจ้ายินดีช่วยทุกเรื่องหรือ” หญิงสาวหยั่งเชิง

“แน่นอน เรื่องของสกุลเฉินก็เหมือนเรื่องของข้า” ซูเทียนอี้ยืดอกอย่างภาคภูมิ

“อาทั้งสองอ้างว่าบ้านเราไม่มีผู้ชายสักคน จึงเสนอตัวเข้ามาช่วยดูแล” เฉินเป่าลี่เล่าออกมา

“ข้าก็เป็นผู้ชาย” ซูเทียนอี้รีบลุกขึ้นตบอกตัวเอง

“แต่เจ้าไม่ได้ใช้แซ่เฉิน” หญิงสาวตอกย้ำ

ซูเทียนอี้ทรุดลงนั่งอย่างยอมรับในความจริงข้อนี้

“หากพี่จะเสนอให้เจ้าใช้แซ่เฉินด้วยการแต่งเข้าสกุลของเรา เจ้าจะยินยอมหรือไม่” เฉินเป่าลี่ได้โอกาสยื่นข้อเสนอออกมาทันที

ซูเทียนอี้เงยหน้าอย่างตกใจ ใช่ว่าที่ผ่านมาเขาจะไม่รับรู้ความตั้งใจของผู้เลี้ยงดู เพียงแต่คาดไม่ถึงว่าผู้เสนอจะเป็นพี่สาวคนโตไม่ใช่ผู้เป็นบิดา

“ข้าย่อมยินยอม แต่ข้าจะสามารถเลือกได้หรือไม่ว่าจะแต่งกับผู้ใด” ชายหนุ่มต่อรอง

“เจ้ามีคนที่ชื่นชอบหรือ เช่นนั้นลองบอกออกมา” เฉินเป่าลี่ย่อมคาดไม่ถึงเพราะที่ผ่านมาชายหนุ่มผู้นี้ไม่มีทีท่าชอบพอน้องสาวคนใดของนางมาก่อน

“ข้าอยากแต่งกับพี่หญิงใหญ่” ซูเทียนอี้เอ่ยอย่างมาดมั่นพร้อมจ้องตาของหญิงสาวตรงหน้าเพื่อแสดงความจริงใจ

เฉินเป่าลี่ตะลึงค้างด้วยความตกใจ

เขา...น้องชายคนนี้ อยากแต่งกับนาง เขามีความคิดเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อใด

“เหตุใดจึงอยากแต่งกับพี่”

“หากอยากให้อาทั้งสองสงบลง ย่อมต้องแต่งกับพี่หญิงใหญ่จึงจะดีที่สุด” เมื่อได้ฟังเหตุผลที่เขาบอกออกมา เฉินเป่าลี่จึงสงบใจลงได้

“นับว่ามีความคิด เช่นนั้นพวกเราจัดพิธีเรียบง่ายกันในอีกสามวันก็แล้วกัน” เฉินเป่าลี่เอ่ยอย่างไม่เห็นความสำคัญของการแต่งงาน

หญิงสาวเตรียมคำพูดหว่านล้อมมามากมายแต่สุดท้ายกลับไม่ต้องใช้งาน ด้วยซูเทียนอี้ตอบตกลงอย่างง่ายดาย นางจึงเดินออกไปสั่งการเรื่องงานการค้าอย่างเบาใจด้วยเพียงสามารถเจรจาตกลงกับซูเทียนอี้ได้ ทุกสิ่งก็ไม่สำคัญแล้ว