ตอนที่134หายไป

อินหลัวกรีดร้องเสียงแหลมอย่างสุดชีวิต ท่ามกลางความมืดมิดในห้องนั้นคิดหาทางหนีทีไล่ อย่างอินหลัวไม่มีทางอยู่นิ่งๆ ให้จับตัวหรอกนะเมื่อเข้ามาหาอีกครั้ง ความหวาดกลัวที่สะสมมานานพุ่งขึ้นเต็มเปี่ยมจนอินหลัวไม่สามารถควบคุมตัวเองได้

"ปล่อยข้า ปล่อยข้านะช่วยด้วยอุ๊ปมือของอ๋องเหล่ยปิดปากครึ่งจมูกของอินหลัวทันที" อินหลัวร้องเสียงดังแต่ไม่มีเสียง

ขยับไปข้างหน้าเพื่อลุกขึ้น แต่ยังไม่ทันที่ร่างเล็กจะขยับไปไหน มือของอ๋องเหล่ยก็คว้าอินหลัวไว้แน่น ปากของเขายิ้มกว้างเกินไปเมื่อเห็นว่าหญิงงดงามในอ้อมแขนเริ่มทำท่าทางหวาดกลัว รู้สึกผิดไม่นย้อย

"ไม่ต้องกลัว ข้าแค่จะพาเจ้าไป...กับข้า ข้ามาช่วยเจ้าเราเป็นสามีภรรยากันนะเจ้าเป็นชายาข้านะอินหลัว" เสียงของอ๋องเหล่ยที่พยายามรื้อฟื้นความจำที่อินหลัวไม่เคยมี แต่คำพูดนั้นกลับยิ่งทำให้อินหลัวขุ่นเคืองมากขึ้น

“ใครเป็นเมียท่านข้าไม่รู้เรื่องนี้เสียหน่อย”

อินหลัวไม่ยอมถอยถ้าไม่ต้องมีใครหยุดอินหลัวไว้ อินหลัวพยายามผลักอ๋องเหล่ยออกแต่กลับกลายเป็นเหมือนการผลักใส่กำแพง อ๋องเหล่ยยังคงยิ้มอย่างไม่คำนึงถึงความรู้สึกของอินหลัว

อินหลัวหันหลังแล้ววิ่งไปทางประตูไม้แต่ก็ไม่ทันเมื่