FAZER LOGIN
หลายวันผ่านไป “พี่จันทร์” มินตราลุกเดินออกมาจากห้องหลังจากที่เธอนอนซมอยู่หลายวันเพราะพิษไข้ และวันนี้ก็เพิ่งจะรู้สึกตัวว่าเริ่มหายดีบ้างแล้ว “อ้าวคุณหนู เป็นยังไงบ้างคะยังเวียนหัวอยู่อีกหรือเปล่า?” “นิดหน่อยค่ะ ขอบคุณพี่จันทร์มากนะคะที่คอยดูแล”“ไม่ใช่พี่หรอกค่ะ แต่เป็นนายต่างหากที่คอยดูแล”“นาย?”“ก็คุณมังกรนั่นแหละค่ะ”“อ๋อ” “เดี๋ยวพี่มานะ”“พี่จันทร์จะไปไหนคะ?”“นายสั่งเอาไว้ว่าถ้าคุณหนูพื้นแล้วให้พี่ไปบอกนาย” “ไม่ต้องไปบอกเค้าหรอกค่ะพี่จันทร์ มินอยากอยู่แบบนี้มากกว่า มินไม่อยากเห็นหน้าเขา พี่จันทร์เข้าใจใช่มั้ยคะ”“ค่ะคุณหนู ไม่บอกก็ไม่บอก” “…..”“พี่ขอนะคะคุณหนูอย่างหนีอีกเลย ที่นี่มันเป็นเกาะค่ะทางออกทางเดียวก็คือต้องนั่งเรือออกไปเท่านั้นค่ะ พี่ไม่อยากเห็นคุณหนูต้องเจ็บตัวอีก”“ต่อให้มินคิดหนีอีก มันก็คงไม่มีทางหนีออกไปได้หรอกค่ะ”“ยังดีนะคะที่คุณหนูรอดกลับมาได้ ตรงนั้นมันเป็นหน้าผาข้างล่างก็เต็มไปด้วยหินแหลมๆ มีคนเคยตกลงไปแล้วตายเพราะตกใส่หิน จากนั้นก็ไม่มีใครกล้าไปตรงนั้นอีกเลย” “มินออกไปเดินเล่นแถวๆ นี้ได้มั้ยคะ”“คุณหนู…” “พี่จันทร์ไม่ต้องกลัวว่ามินจะหนีหรอกค่ะ ต่อให
เวลาผ่านไป “คุณหนูขา อย่าวิ่งค่ะคุณหนู” เสียงของศรีจันทร์ร้องลั่น เมื่อมินตรากระชากสายน้ำเกลือแล้ววิ่งหนีออกมาจากบ้าน มังกรรีบมาคว้าตัวของเธอเอาไว้ทันที “ปล่อย! ปล่อย! ปล่อย!” “มินตราตั้งสติก่อนนะ มินตรา!” “…..” มินตรายืนนิ่งพร้อมกับหันมองรอบๆ ตัวอย่างงงๆ เหมือนกับพยายามนึกว่าเธอมายืนอยู่ตรงจุดนี้ได้ยังไงและมาตั้งแต่ตอนไหน และเกิดอะไรขึ้นกับเธอบ้าง “เธอเป็นอะไรไปมินตรา ฝันร้ายเหรอ?” “…..” เธอไม่ได้ตอบอะไร และผลักตัวของมาเฟียหนุ่มออกไปให้ห่างเธอทันที “ตัวเธอยังร้อนอยู่เลยนะ ยังมีไข้อยู่เลย”“ไม่ต้องยุ่ง!” “เอ่อคุณมินตราครับ ผมเป็นหมอนะครับ ขออนุญาตตรวจร่างกายของคุณมินตราหน่อยนะครับ เชิญด้านในครับ”“….” มินตราหันกลับไปมองที่มังกรก่อนจะเดินตามคุณหมอเข้าไปด้านใน ผ่านไปสักพัก หลังจากที่คุณหมอตรวจร่างกายของเธอเสร็จเรียบร้อยแล้ว “เท่าที่คุณมินตราเล่ามาน่าจะไม่มีอาการผิดปกติทางสมองนะครับ”“มินจำได้หมดทุกอย่างค่ะคุณหมอ เรื่องที่เกิดขึ้นมินไม่เคยลืม!” เธอพูดพร้อมกับหันไปมองที่หน้าของมาเฟียหนุ่ม เธอผ่านความเป็นความตายมาแล้วและตอนนี้เธอก็ไม่ได้กลัวมันอีกแล้ว ถ้าเธอจะตายจริงๆ เธอก็เต็ม
หลังจากที่รู้ข่าวจากคนในเกาะว่ามินตราหนีออกไปมังกรก็รีบมาที่เกาะทันทีเพราะกลัวว่าเธอจะได้รับอันตราย “เป็นยังไงบ้าง เจอบ้างมั้ย”“ไม่เจอเลยครับคุณมังกร”“….” มาเฟียหนุ่มรีบวิ่งไปดูรอยเท้าที่วิ่งฝ่าเข้าไปในพงหญ้านั้น และเขาก็มั่นใจว่าจะต้องเป็นรอยของมินตราแน่ๆ “หรือว่าเธอจะวิ่งไปทางหลังเกาะครับ?” “ตามมา!” “ครับ” มังกรและชาวบ้านอีกจำนวนหนึ่งวิ่งเข้าไปในป่าเพื่อตามหาเด็กสาวและก็ได้รู้ว่าเธอวิ่งไปไกลพอสมควรจากตัวบ้านพักที่เธออยู่ จนกระทั่งมาเจอกับเธอจริงๆ แต่มินตรายืนอยู่ตรงหน้าผาพอดี “มินตรา!” มาเฟียหนุ่มเอ่ยเรียกชื่อของเธอด้วยความร้อนใจ “คะ คุณ!” เด็กสาวหันไปมองด้วยความตกใจเมื่อเห็นมาเฟียหนุ่มกับชาวบ้านที่เป็นผู้ชายตามมาถึงที่นี่ “อยะ อย่าเข้ามานะ!” มินตราพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ พร้อมกับทำท่าถอยหนีไปทีละนิด “ถอยกลับมามินตราข้างล่างมันอันตราย ถ้าตกลงไปเธออาจจะตายได้เลยนะ” “ไม่….พวกคุณนั่นแหละที่ต้องถอยออกไป ไม่อย่างนั้นมินจะโดด!” “อย่านะ!” มังกรรีบห้าม “ถอยไป!”“กลับมาคุยกันดีๆ เถอะนะมินตรา เธอต้องการอะไรอยากได้อะไรเดี๋ยวฉันหามาให้เธอหมดเลย”“มินแค่อยากกลับบ้าน แต่คุ
หลายวันผ่านไป หลังจากที่หายดีกลับมาเป็นปกติแล้วทางเดียวที่มินตรากำลังคิดอยู่ในตอนนี้ก็คือหาทางออกจากที่นี่ให้ได้ เพราะเธอคิดเสมอว่าถ้ามีทางเข้ามาได้ก็ต้องมีทางออกไปเช่นกัน แต่ไม่ว่าเธอจะมองไปทางไหนก็มีแต่ป่าและคลื่นทะเล และเธอก็ไม่รู้ด้วยว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหน แต่มันก็ต้องมีทางออกจากที่นี่สิ! และที่สำคัญมังกรก็กลับออกไปแล้วด้วย มันเป็นโอกาสดีเลยที่เธอจะหนีออกจากที่นี่โดยที่ไม่ให้ใครรู้ และไม่ให้มังกรจับได้ ผู้ชายคนนั้นน่าไว้ใจได้มากแค่ไหนกัน อยู่ก็อาจจะตายได้เพราะมินตราไม่สามารถความคิดของมาเฟียหนุ่มได้เลย แต่ถ้าออกไปแล้วสามารถหนีรอดจากคนพวกนี้ได้เธอก็จะหนีไปอยู่ให้ไกลๆ จะได้ไม่ต้องมีคนตามหาเธอเจอ แต่คนที่นี่ก็ดีกับเธอมากเช่นกัน โดยเฉพาะศรีจันทร์ภรรยาของหัวหน้าชาวบ้านที่นี่ เธอมีจิตใจที่ดีและอ่อนโยนกับมินตราไม่ว่าเธอจะดื้อหรือใช้คำพูดไม่เหมาะสมกับผู้ใหญ่แบบไหนศรีจันทร์ก็ไม่เคยโกรธหรือดุด่าเลย “มินขอโทษนะพี่ศรีจันทร์ แต่มินไม่อยากอยู่ที่นี่จริงๆ สักวันเราคงมีโอกาสได้พบกันอีกนะ” พูดจบมินตราก็ย่องเดินออกไปจากบ้านทันทีเธอแอบหนีไปช่วงกลางดึก วิ่งเข้าไปในป่ามืดทึบโดยที่ยังไม่มีจุดหม
ณ ท่าเรือกลางดึกสงัด “คุณมังกรพาใครมาด้วยครับ” “อย่าเพิ่งถาม รีบออกเรือไปก่อน” “ครับๆ” มาเฟียหนุ่มรีบโดดลงเรือไป จากนั้นเรือที่ขับมาจอดรออยู่ที่ท่าก็ขับออกไปทันที และไม่นานก็ไปถึงเกาะแห่งหนึ่งที่อยู่ห่างไกลจากตัวเมืองมาก เป็นเกาะส่วนตัวของมังกรที่เขาซื้อต่อจากเจ้าของเก่า ซึ่งเคยมีปัญหากันมาก่อน และก็ได้ช่วยชีวิตชาวบ้านที่นี่เอาไว้ ชาวบ้านที่นี่ก็เลยรักและเคารพมังกรเหมือนกับเจ้านายคนนึง “คุณมังกรพาใครมาด้วยครับ”“มีปัญหานิดหน่อยครับ รบกวนช่วยดูแลเธอหน่อยนะครับ ส่วนเรื่องเสื้อผ้าและของใช้ส่วนตัวของเธอผมจะให้คนซื้อมาส่งให้” “ได้เลยครับ ว่าแต่เป็นแฟนของคุณมังกรหรอครับ” “….” มาเฟียหนุ่มไม่ได้ตอบอะไรไป “อ่า…ผมขอโทษครับที่ก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของคุณมังกร แต่เดี๋ยวผมให้ศรีจันทร์มันมาช่วยดูแลนะครับ ดูเหมือนเธอจะเป็นไข้ด้วยตัวร้อนเชียว”“ครับ รบกวนด้วยนะครับ” มินตราไม่มีทางตื่นง่ายๆ แน่เพราะเธอถูกมังกรฉีดยาสลบเข้าร่างกายของเธอกว่าจะฟื้นก็คงจะเป็นพรุ่งนี้ หรือไม่ก็ต้องรอดูอาการไข้ของเธอก่อน เช้าวันต่อมา “อือ…” ร่างบางกระพริบตาถี่ๆ เมื่อมีแสงแดดสาดส่องเข้ามากระทบเปลือกตาของเธอ เธอพยาย
ณ.ห้องประชุมลับองค์กรมาเฟีย “ผู้หญิงเมื่อวานเป็นใคร?” แดรงเอ่ยถามขึ้น ถึงตรงนั้นไม่มีไฟสว่างแต่ก็พอจะมองออกว่าลักษณะการวิ่งหนีออกไปมันเป็นของผู้หญิง “ไม่รู้” มังกรตอบเสียงเรียบ ถึงแม้ในใจจะมั่นใจก็ตามว่าคนที่เข้ามาแอบเห็นคือใคร “มึงต้องเอาคนในบ้านมาเค้นถามนะไอ้กร ถ้าปล่อยไปแบบนั้นธุรกิจของเราจะเสียหายแน่” ดีกอนเสนอขึ้นมา “และถ้ารู้ตัวว่าใครเป็นคนทำเรื่องนี้ก็ควรกำจัดทิ้งซะ!” แดรงพูดขึ้น นิสัยของมังกรเป็นยังไงทุกคนก็รู้ดี แต่สำหรับเขาในตอนนี้คือกระทำเด็กสาวตาดำๆ ไม่ลงจริงๆ เขาไม่เคยปราณีใครไม่เคยไว้ชีวิตใครถ้าหากคนนั้นล่วงรู้ความลับที่ไม่สมควรรู้หรือหักหลังทรยศเขา “ไอ้กร!”“เดี๋ยวกูจัดการเอง พวกมึงไม่ต้องยุ่ง” มังกรพูดเสียงแข็ง “มึงจะฆ่าเธอ?” ดีกอนถาม “….” มังกรนั่งเงียบ “กูขอเตือนมึงเอาไว้เลยนะ ผู้หญิงมันไว้ใจไม่ได้ ปากบอกอีกอย่างแต่ใจทำอีกอย่าง รีบกำจัดเธอทิ้งซะก่อนที่เธอจะพาพวกเราซวยไปกันหมด” เพราะงานที่ทั้งสามคนกำลังทำกันอยู่ในตอนนี้เป็นงานผิดกฎหมาย และต้องใช้เงินในการลงทุนจำนวนมากซึ่งก็แน่นอนว่าจะพลาดไม่ได้เลย พลาดเท่ากับตาย! และก็ปล่อยให้คนนอกล่วงรู้เรื่องนี้ไม่ได้ด้







