บทที่ 307 ลิเลียนไม่น่ารัก

จับจ้องหรอ? ในชีวิตของแอเรียนเธอไม่เคยพบใครที่มีความต้องการแปลก ๆ แบบนี้มาก่อน จึงยากที่เธอจะจินตนาการตามได้

อยู่ ๆ ทิฟฟานี่ก็พูดราวกับเพิ่งนึกได้ว่า “เธอยังไม่ได้กินอะไรใชไหม? เธออยากกินอะไร? เดี๋ยวฉันไปดูในตู้เย็นก่อนว่าเรามีวัตถุดิบอะไรบ้าง หรือถ้าไม่มีเราก็ต้องสั่งอาหารมา”

ทิฟฟานี่ค้นตู้เย็นจนเกลี้ยงแต่ไม่เจอแม้แต่ผักสักชิ้น “แอริ เราไม่เหลืออะไรเลย พรุ่งนี้ฉันจะตื่นไปตลาดแต่เช้า คืนนี้เธออยากกินอะไรก่อนดี?”

แอเรียนกังวลเรื่องความสะอาดเมื่อต้องสั่งอาหารมาที่บ้าน ในความเป็นจริงร้านค้าจำนวนมากมีความสะอาดไม่ถึงมาตรฐานด้วยซ้ำ อีกอย่าง ไม่มีใครอยากสั่งอาหารมา เธอจึงตัดสินใจที่จะออกไปหาอะไรกินดีกว่า “เราไปหาอะไรกินข้างนอกดีกว่าไหม? อะไรก็ได้”

ลิเลียนที่ได้ยินสองคนนี้คุยกันเป็นคนแรกที่แสดงการสนับสนุนอย่างกระตือรือร้น “ใช่ ออกไปหาอะไรกินกันเถอะ เราไม่มีอะไรที่บ้านเลย ไปกันเถอะ ไปกัน!”

ทิฟฟานี่ดมกลิ่นที่ลอยในอากาศ “แม่ แม่ทานข้าวแล้วไม่ใช่หรอ? ยังกินได้อีกหรอ?”

ลิเลียนกรอกตาไปที่ทิฟฟานี่ “อาหารที่สั่งมามันไม่อร่อย แม่กินไปไม่กี่คำเอง ตอนนี้แม่หิวอีกแล้ว”

ทิฟฟานี่ไม่ได้พูดอะไร เธอไม่ย