บทที่ 47 ถูกเนรเทศ

“แค่ก แค่ก…”

เสียงมาจากมาร์ค เทรมอนต์ ในทันใด

แมรี่บ่นเบา ๆ ขณะเดินไปที่ห้องครัว “หมู่นี้ท่านนอนในห้องทำงาน ดิฉันคิดว่าเขาคงเป็นหวัด ดิฉันจะไปเอาน้ำ นายหญิงนำยามาไปให้เขาทีหลังนะคะ”

แอเรียนเคลียร์หัวของเธอแล้วเดินตามแมรี่เข้าไปในครัว เอาน้ำอุ่นและยาไปที่ห้องนั่งเล่น

“ทานยาสักหน่อยสิคะ”

มาร์ค เทรมอนต์ ทำหน้าบึ้งเล็กน้อยโดยไม่สนใจเธอ

แอเรียนยื่นน้ำและยาไปให้เขาอย่างดื้อรั้น “คุณจะรู้สึกดีขึ้นหลังจากทานมัน”

ในที่สุดเขาก็หมดความอดทน "เอามันออกไป"

หลังจากหยุดนิ่งแอเรียนก็วางทั้งสออย่างลงแล้วเดินไปที่โต๊ะอาหาร เมื่อมองไปที่อาหารเช้าของเธอเธอไม่รู้สึกถึงความอยากอาหาร

หลังจากนั้นมาร์ค เทรมอนต์ ก็มุ่งหน้าขึ้นไปชั้นบนเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าและเตรียมพร้อมที่จะออกไปข้างนอก แอเรียนนำแก้วและยามาให้เขาอีกครั้ง

“แมรี่ให้ฉันนำมาให้คุณ”

มาร์ค เทรมอนต์ ไม่ปฏิเสธอีกต่อไปและรับยาด้วยใบหน้าที่เยือกเย็นก่อนจะออกไปทันที เขาคงรู้สึกรำคาญเธออย่างมาก แค่รับยาตราบเท่าที่มันไม่ได้มาจากเธอ

แอเรียนเฝ้าดูขณะที่เขาก้าวออกไปในระหว่างที่ถือแก้วและยาอยู่ หายใจเข้าลึก ๆ เธอรู้สึกว่าหายใจติดขัดเล็กน้อย… ราวกับว่าเ