Share
บทที่ 477 พระอาทิตย์ตกและการเต้นรำที่จัตุรัสสาธารณะ
Related chapters
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 478 สัญญากับผม, เป็นของผมนะ
แจ็คสันรีบวิ่งตามเธอไป ขณะที่เธอโบกรถแท็กซี่ เขาก็เลื่อนขึ้นรถก่อนที่จะลากเธอเข้าไปด้วย “โรงแรม พอร์ต เลอ ทรีออมพ์!”ทิฟฟานี่หายใจติดขัด “เราจะไปโรงแรมทำไม? ฉันอยากกลับบ้าน! คุณคะ ไป แฟรงค์ พาร์ค อาเวนิว ได้โปรด!”แจ็คสันดึงเงินก้อนหนึ่งออกมาแล้วโยนมันไปที่ที่นั่งคนข้างคนขับ “ไปโรงแรม!”เมื่อคนขับเห็นเงินสดจำนวนมากนั้น เขาจึงปฏิบัติต่อสิ่งนี้เหมือนการทะเลาะวิวาทระหว่างคู่รัก ดังนั้นเขาจึงขับรถไปที่โรงแรมอย่างถี่ถ้วนแจ็คสันลากทิฟฟานี่เข้าไปข้างในอย่างฉุนเฉียว เธอรู้ว่าเขาจริงจังแต่ไม่กล้าทำให้เป็นเรื่องใหญ่ เธอดิ้นรนเล็กน้อยขณะที่เธอพูดว่า “อย่า… ไปคุยกันที่อื่นเถอะ ตกลงไหม? ฉันจะไม่หนี…”เขาเพิกเฉยต่อเธอและไม่ปล่อยให้เธอได้เจรจาในขณะที่เขาดึงเธอเข้าไปในลิฟต์เมื่อเธอเห็นว่าไม่มีใครอยู่ในลิฟต์ ทิฟฟานี่ก็กรีดร้องว่า “คุณบ้าไปแล้วเหรอ? ปล่อยฉัน! ฉันขอเตือนคุณนะ หากคุณทำเช่นนี้ ฉันจะ…. ฉันจะ… คุณฟังฉันอยู่หรือเปล่า?”เขาเหลือบไปด้านข้างและมองลงมาที่เธอ “ผมกำลังฟังอยู่ พูดต่อสิ คุณจะอะไรนะ?”เธอใกล้จะระเบิดจากความโกรธ เขาต้องอยู่ในโรงแรมนี้ตลอดการมาเยือนที่นี่ของเขา นั่นเป็นเหตุผลท
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 479 เดินบนอากาศ
แจ็คสันส่งวิดีโอไปที่โทรศัพท์ของเขา “คุณอยากกลับบ้านหรือจะอยู่ที่นี่?” เขาถามพลางจ้องมองเธอด้วยรู้สึกที่ค่อนข้างพอใจเธอกระโดด “แน่นอนว่าฉันจะกลับบ้าน!” ช่างเป็นเรื่องตลก! แบบนั้นวีดีโอที่บันทึกของเธอจะไม่สูญเปล่าเหรอ? ทั้งหมดไม่ใช่เพียงเพราะเห็นแก่การหลบหนีจากเงื้อมมืออันชั่วร้ายของเขาหรอกหรือ? ก่อนหน้านี้ ตอนที่นอนด้วยกัน เขาไม่ได้แตะต้องเธอ เพราะตอนนั้นมันเป็นแค่การแสดงทั้งหมด ตอนนี้เธอกลายเป็นแฟนตัวจริงของเขาแล้ว เธอปฏิเสธที่จะเชื่อว่าเขาจะควบคุมตัวเองได้!แจ็คสันไม่ยืนกรานเช่นกัน “ก็ได้ ผมจะไปส่งคุณกลับบ้าน อีกอย่าง ผมกับมาร์คจะกลับเมืองหลวงพรุ่งนี้ ผมจะมาพบคุณเมื่อผมมีเวลา หากคุณ… กล้าที่จะเล่นตลกกับผมอีก ผมจะส่งวิดีโอนี้ไปให้แอเรียนและเพื่อนในร้านเล็ก ๆ ของคุณ แล้วให้พวกเขาจัดการให้ผม”ทิฟฟานี่กัดฟันและสาปแช่งบรรพบุรุษของเขาในใจ เธอเพิ่งเดินออกจากห้องไปเมื่อทั้งคู่พบกับมาร์ค ซึ่งมาหาแจ็คสัน… พวกเขาน่าจะพักอยู่ที่โรงแรมเดียวกัน ทิฟฟานี่ซ่อนใบหน้าของเธอจากสายตาเขาและวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ตาม แจ็คสันยิ้มอย่างหน้าด้าน “มาร์ค ฉันจะไปพบนายเมื่อฉันกลับมา!”มาร์คมองดูทั้งคู
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 480 ทำไมฉันต้องกลับไปด้วย?
แอเรียนเกือบจะละลายเป็นของเหลว “ชาติที่แล้วเธอต้องทำบุญมาเยอะแน่ ๆ เลยนายา ลูกสาวเธอน่ารักมาก เธอชื่ออะไร?”นายาเหม่อมองลูกสาวของเธอด้วยรัก “เธอชื่อ ลูซี่ สกาย ชื่อเล่นเธอชื่อลูลู่”“น่ารักมากเลย คราวหน้า ถ้าไม่สะดวกให้เธออยู่ที่บ้านก็พามาที่นี้ได้เลยนะ ไม่มีปัญหา” แอเรียนอยากเห็นเด็กน้อยที่น่ารักแบบนี้ทุกวันนายาพยักหน้าและพูดว่า “เธอควรมีลูกสาวสักคนนะ เธอสวยมาก ลูก ๆ ของเธอต้องหน้าตาดีแน่ ๆ”รอยยิ้มของแอเรียนแข็งทันที “ฉัน… ฉันมีลูกไม่ได้”นายาตกใจ “ทำไม?”แอเรียนไม่อยากพูดถึงอดีต “ไม่สำคัญหรอก เธอน่าจะได้ยินจากลินน์และคนอื่น ๆ แล้วว่าฉันแต่งงานแล้ว ฉันแค่มีลูกไม่ได้”นายาสงสัย “เป็นเพราะสามีของเธอเหรอ?”แอเรียนส่ายหัว “เพราะฉันเอง ฉันมีลูกไม่ได้ เอาล่ะ ฉันต้องกลับไปทำงานล่ะ”นายารู้สึกไม่ดีหลังจากได้ยินเช่นนั้น แอเรียนยังอายุน้อยอยู่เลย การเป็นหมันในอายุนี้ช่างโหดร้านเกินไป นายาไปถามทิฟฟานี่เมื่ออยู่ด้วยกันตามลำพัง ทิฟฟานี่ตอบอย่างเรียบง่ายว่า “มาร์ค เทรมอนต์ คือสามีของเธอใช่ไหม? เธอเคยเจอเขาแล้ว มดลูกของแอเรียนเสียหายหลังจากที่แท้งลูกถึงสองครั้ง มันค่อนข้างซับซ้อน ฉันไม่อย
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 481 แฟนฉัน
แจ็คสันหัวเราะ “ผมไม่กล้าหรอก ผมจะกล้าเรียกพี่สะใภ้ผมอย่างนั้นได้อย่างไร? ผมแค่เปรียบเทียบเฉย ๆ ผมไม่ได้ว่าใครทั้งนั้น อย่าใส่ร้ายผมสิ”แอเรียนพูดไม่ออกชั่วขณะ “เอ้ แจ็คสัน เมื่อกี่ทิฟฟานี่บ่นว่าเธอจะเป็นบ้าเพราะความสามารถในการทำอาหารของเธอมันแย่มาก เธอคิดถึงคุณและอยากเจอคุณจะแย่แล้ว” ทิฟฟานี่ตัดสายวีดีโอคอลทันทีและกอดแอเรียนด้วยความเขินอาย “อย่าพูดแบบนั้น! ฉันเขินนะ! ฉันไม่ได้คิดถึงเขาสักหน่อย!”แอเรียนหัวเราะจนหัวโยก “เธอคิดถึงเขา! มันเป็นความผิดของเธอที่หันกล้องมาทางฉัน มือฉันมันแพลบไปหมดและฉันก็ยังถือกุ้งอยู่ด้วย ฉันเสียศักดิ์ศรีไม่ได้ แม้ต่อหน้าเพื่อนสนิทอย่างแจ้คสันก็ตาม เธอเริ่มก่อนนะ!”ณ คฤหาสน์ เทรมอนต์ แจ็คสันหันไปหามาร์คผู้ซึ่งนั่งข้าง ๆ เขา “นายเห็นแอเรียนไหม? ฉันว่านายไปหาเธอได้แล้ว ไม่อย่างนั้น ทิฟฟานี่อาจจะคิดว่าฉันแค่คบกับเขาเพื่อให้นายสามารถเข้าถึงแอเรียนได้ง่ายขึ้น… มันไม่ยุติธรรมกับฉันนะ…”มาร์คส่ายหัว “ยัง ฉันไม่สามารถวางใจได้หากอีธานยังคงมีชีวิตอยู่”แจ็คสันจริงจังขึ้น “ฉันส่งคนไปจัดการแล้ว การจัดการเรื่องแบบนี้ในต่างประเทศเป็นเรื่องที่มีความท้าทายมาก นายก็ร
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 482 เกลี้ยกล่อมเล็กน้อยก็จบแล้ว
”พวกคุณอยากกินอะไร? สั่งพร้อมกันเลยไหมคะ? แค่บอกมาว่าพวกคุณไม่อยากกินอะไรแล้วหนูจะไม่สั่ง” จู่ ๆ ธัญญ่าพูดแทรกขึ้นมาจู่ ๆ แอเรียนก็มีความคิดขึ้นมาว่า “เดี๋ยวฉันจัดการเอง เราจะกินเลี้ยงกัน”แอเรียนไม่อยากกินอาหารตามสั่งน่าเบื่อ ๆ อีกต่อไป เธอเบื่อที่จะกินอาหารเดิม ๆ ทุกวัน ในเมื่อแจ็คสันกลับมาวันนี้ เธอจึงสามารถสั่งอาหารเที่ยงจากร้านเขาก็ได้ ไหน ๆ เธอก็มีเบอร์ร้านอยู่แล้วและอาหารจากร้านเขาก็จะเร็วกว่าด้วย สุดท้าย การแสดงความมีน้ำใจต่อพนักงานของเธอเป็นครั้งคราวก็เป็นเรื่องจำเป็น แม้ว่าเธอจะขี้เหนียวกับตัวเอง แต่เธอใจกว้างต่อคนอื่นเสมอที่ร้านอาหาร ทิฟฟานี่พยายามจะเป็นผู้หญิงมากขึ้นและถึงขั้นรับประทานอาหารช้าลงด้วยซ้ำ ในอดีตเธอไม่เคยสนใจเรื่องพวกนี้เมื่อรับประทานอาหารกับแจ็คสัน การคบกันเปลี่ยนทัศนคติของเธอ อย่างน้อยเธอก็อยากทำตัวให้น่าประทับใจต่อหน้าเขาแจ็คสันขมวดคิ้วและแซวว่า “พอเลย กินตามปกติเถอะ คุณไม่เป็นตัวของตัวเอง ทำไมคุณต้องทำตัวราวกับว่าผมไม่เคยเห็นว่าคุณกินเก่งแค่ไหนด้วย?”ทิฟฟานี่จ้องมองเขา “โอ้ พระเจ้า… ฉันดูเหมือนฉันไร้ยางอายขนาดนั้นเลยเหรอ? ฉันขอทำตัวให้เหมือนผู้หญิงม
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 483 อวยพรให้คุณ
“คุณคิดว่าฉันเป็นคนทำลายบรรยากาศที่น่าเบื่อหรือเปล่า?” เธอถามอย่างอึมครึมจิตใจของแจ็คสันเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม "ฮะ? มะ-ไม่… ผมคิดว่าคุณก็ปกตินะ คุณถามทำไม?"ทิฟฟานี่ตีความคำตอบของเขาว่าเธอเป็นคนที่น่าเบื่อจริง ๆ 'ก็ปกตินะ' เป็นคำตอบแบบไหนกัน? มันเป็นคำถามใช่หรือไม่ใช่ 'ก็ดี' เป็นอีกวิธีหนึ่งในการตอบว่า 'ใช่'! เธอไม่สนใจเขาและเข้าไปในลิฟต์โดยไม่รอ แจ็คสันรีบตามเธอไปอย่างสับสน “คุณเป็นอะไร? ผมหาเวลามาที่นี่และคุณต้องเสียเวลาหาเรื่องทะเลาะกับผมเหรอ? ผมทำอะไรผิด? แค่บอกผมแล้วผมจะเปลี่ยนเอง”เธอเงยหน้าขึ้นมองเขา “คุณไม่ได้หยุดเจอผู้หญิงคนอื่นใช่ไหม? ถ้าฉันบอกให้คุณเลิกทำเรื่องแบบนั้นหลังจากคบกับฉันแล้ว คุณจะทำได้ไหม? ในทางทฤษฎี คุณทำอย่างนั้นเนื่องจากเราคบกันทางไกล แต่ถ้าคุณเคยนอนกับผู้หญิงคนอื่นลับหลังฉัน ก็ลืมสิ่งที่ฉันพูดไปซะ”แจ็คสันไม่เข้าใจว่าเธอกำลังจะสื่อว่าอะไร “มะ-ไม่… ไม่ต้องมาโหดขนาดนี้ก็ได้ไหม? ผมจะไม่ทำสิ่งเลวร้ายลับหลังคุณแน่นอน แต่คุณต้องให้ผมได้ลองชิมดู... ไม่ว่าในกรณีใด ผมจะไม่ทำอะไรกับคุณโดยปราศจากความยินยอมของคุณเพราะผมเป็นคนมีหลักการ เรา… ทำแบบนั้นได้ทุกวันหลัง
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 484 ดักฟัง
ลินน์กดริมฝีปากของเธอเป็นรอยยิ้ม “ฉันไหวน่า”นายาช่วยแอเรียนถามคำถามที่ฝั่งใจซึ่งเธอลังเลที่จะถามว่า “ลินนี่ เธอกับแจ็คสันรู้จักกันมาก่อนเหรอ?”ลินน์เหลือบมองแจ็คสันอย่างรวดเร็ว แล้วก้มหน้าลงเล็กน้อย “ไม่”“ไม่ แต่ฉันมักจะเข้ากับทุกคนได้ดี พวกคุณทุกคนควรดูแลซึ่งกันและกันในเมื่อพวกคุณทำงานร่วมกัน โปรดดูแลแฟนสาวของผมด้วยในกรณีที่ผมไม่อยู่” แจ็คสันกล่าวนายายิ้มให้เขา “ไม่ต้องห่วง เราไม่เคยมีโอกาสได้ดูแลทิฟฟานี่เลย เพราะเธอคือคนที่คอยดูแลเราอย่างดีเสมอมา ฉันว่างงานมาหลายปีแล้วหลังจากคลอดลูกและไม่ได้ติดต่อกับสังคมการทำงานเลยจริง ๆ ยิ่งไปกว่านั้น ฉันต้องพาลูกสาวไปและกลับจากโรงเรียนอนุบาลทุกวัน ดังนั้นจึงเป็นการยากที่จะหางานที่เหมาะสมได้ ฉันเดาว่าฉันได้เลือกที่ทำงานได้ดีเพราะทิฟฟานี่และแอริเป็นหัวหน้าที่ดีมาก”บทสนทนาและเสียงหัวเราะกลับมาที่โต๊ะอาหารอีกครั้ง ลินน์เป็นคนเดียวที่ไม่พูดหรือกิน เธอเอาแต่ดื่ม สัญชาตญาณของแอเรียนที่เป็นผู้หญิงบอกเธอว่าเรื่องราวระหว่างแจ็คสันกับลินน์ไม่ได้เรียบง่ายอย่างที่เห็นแจ็คสันไปที่ห้องน้ำระหว่างทานอาหาร ไม่ถึงนาทีต่อมา ลินน์ก็ลุกขึ้นและออกไปด้วย ทิฟฟา
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 485 ฉันชอบเขา
ลินน์หยุดเธอและขมวดคิ้ว “ฉันชอบเขา!”จริง ๆ แล้วแอเรียนไม่ได้จะคว้าโทรศัพธ์เธอ แต่คำตอบนั้นยังคงทำให้เธอตกใจ “พูดต่อสิ…”ลินน์ดิ้นรนภายในครู่หนึ่งก่อนที่เธอตัดสินใจเล่าเรื่องราวทั้งหมด “ฉันว่ามันไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว เพราะฉันจะไม่อยู่ที่นี่อีกต่อไป ฉันเป็นเด็กกำพร้า ฉันหนีออกมาจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าพร้อมรอยฟกช้ำทั่วร่างกาย แล้วใช้เวลาที่เหลือไปขอทานตามท้องถนน ช่วงเวลาที่มืดมนที่สุดในชีวิตของฉันคงอยู่จนถึงวันที่ฉันได้พบกับคุณเวสต์เมื่อฉันอายุสิบสี่ปี“ความทรงจำยังคงสดใสอยู่ในใจของฉัน มันเป็นวันที่เมฆครึ้มมาก แต่ฝนไม่ตกเลย ลมหนาวพัดปะทะร่างสกปรกของฉันและทำให้ผมยุ่งเหยิง เมื่อเขายืนอยู่ตรงหน้าฉัน ฉันรู้สึกแย่และสิ้นหวังอย่างมากที่จะได้ใกล้ชิดกับใครสักคนเป็นครั้งแรก เขาบอกฉันว่าเขาชอบความดุดันและความดื้อรั้นในสายตาของฉัน จากนั้นจึงรับฉันส่งไปที่สถาบันบอดี้การ์ดภายใต้การก่อตั้งของตระกูลเวสต์ เพื่อที่จะได้รับคำชมจากเขา ฉันซ้อมหนักกว่าใคร ๆ”เธอหยุดและยิ้มอย่างขมขื่น “ฉันคิดว่าเขาชอบฉันเหมือนผู้ชายคนหนึ่งจะชอบผู้หญิงคนหนึ่ง เนื่องจากเขาอายุมากกว่าฉันเพียงห้าปี ฉันจึงคิดว่าระหว่างเราจะมีโอ
Latest chapter
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
