บทที่ 612 เราเป็นแค่เพื่อนกัน!

ธัญญ่าเข้าไปใกล้หูของนายาแล้วถามเบา ๆ ว่า “พี่นายา ตามพัฒนาการแล้ว พี่คิดว่าร้านขนมจะปิดเร็ว ๆ นี้ไหม? สุดท้ายแล้วพี่แอริยังคงเป็นนางเทรมอนต์ เธอจะต้องกลับไปใช้ชีวิตที่หรูหราไม่ช้าก็เร็ว…”

นายาหยุดครุ่นคิดแล้วพูดว่า “แอริบอกว่าเขาไม่เคยคิดที่จะจากไป มันคงจะเป็นข่าวดีถ้าเขากลับไปที่เมืองหลวง เธอไม่อยากให้เขาแก้ไขการแต่งงานของเขาเหรอ? อย่างไรก็ตาม เราไม่ต้องคิดมากตราบใดที่ร้านยังเปิดอยู่ แม้ว่าร้านจะปิด สิ่งเดียวที่ฉันกังวลก็คือมันคงเป็นเรื่องน่าเสียดาย อย่างไรก็ตาม เราสามารถหางานใหม่ได้เสมอ อย่าคิดมากเลย”

ธัญญ่าส่ายหัว “แน่นอนว่าหนูต้องการให้พี่แอริแก้ไขการแต่งงานของเธอ หนูไม่ได้คิดมากเกินไป หนูแค่ถามเฉย ๆ ปู่ของหนูจากไปแล้ว… หนูอยู่ได้ด้วยตัวเอง หนูจะใช้เวลาทุกวันอย่างที่มันเป็น ตราบเท่าที่หนูสามารถผ่านมันไปได้ ถ้าแอริกลับเมืองหลวงและปิดร้านจริง ๆ หนูจะตามเธอไปที่นั้น หนูต้องการเก็บประสบการณ์ ไม่อย่างนั้นชีวิตของหนูจะน่าเบื่อเกินไป หนูออกจากที่นี่ไม่ได้เพราะคุณปู่ ตอนนี้หนูอยู่คนเดียวแล้ว หนูสามารถไปได้ทุกที่ที่ต้องการ…”

นายาตบไหล่ธัญญ่าอย่างปลอบโยน “ปู่ของเธอคงรู้สึกผิดต่อเธอ นั่นเ