แอเรียนขมวดคิ้วพลางดึงทิฟฟานี่ออกมาและตอบแทนเพื่อนเธอว่า “เรื่องนั้นกับอีธานจบลงไปนานแล้วเอนเจิล… และด้วยเหตุผลที่ดีด้วย ทิฟฟานี่ดีเกินสำหรับไอ้บ้านั่นมาก และเธอเพิ่งหมั้นกับแจ็คสัน เวสต์ด้วย ซึ่งเมื่อพิจารณาจากการที่เธอบริโภคข่าวโลภ ๆ แบบนี้ ฉันแน่ใจว่าเธอคงเคยได้ยินชื่อนั้นใช่ไหม? หากเธอติดต่อกับทิฟฟานี่เร็วกว่านี้ ทิฟฟ์ก็คงจะชวนเธอไปงานหมั้นด้วยแล้ว”จริง ๆ แล้ว ก่อนที่แอเรียนจะพูด เอนเจิลไม่รู้เลยว่าเธออยู่ในห้องน้ำด้วย แต่ตอนนี้ ความสนใจของเธอได้หันไปที่บุคคลที่โด่งดังที่สุดในฐานะผู้หญิงของมาร์ค เทรมอนต์ เอนเจิลรู้ดีถึงเรื่องราวของแอเรียน เพราะเธอเสพข่าวอีกแล้วนั้นเองเธอสำรวจมองแอเรียนอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่น่าสงสัย “โอ้ ไม่! ฉันพลาดงานหมั้นหรอกเหรอ ช่างน่าเสียดาย! อยากรู้อยากเห็นใช่ไหม? ทั้งเธอและทิฟฟานี่ลงเอยด้วยการแต่งงานกับคนที่ไม่ใช่คนที่คุณรักตั้งแต่แรก ซึ่งพิสูจน์ให้เห็นอีกครั้งว่าไม่มีสิ่งใดในโลกนี้ที่แน่วแน่ ฉันสงสัยจัง ตอนนั้นเธอคบกับวิล ซีวานใช่ไหม? มีคนปล่อยรูปถ่ายส่วนตัวเหล่านั้นที่เธอสองคนถ่ายด้วยกันด้วย แต่ถ้าฉันจำไม่ผิด ตอนนี้พวกมันได้หา
“ถ้าเป็นกรณีนี้ มันคงจะดีกว่าถ้าเธอเพียงคิดว่าเขาตายไปแล้ว” แอเรียนกล่าวพร้อมยืดปลอกคอของทิฟฟานี่ “การจมอยู่กับอดีตจะไม่มีประโยชน์ใด ๆ สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือชีวิตที่มีความสุขของเธอกับแจ็คสัน ทุกสิ่งทุกอย่างได้สูญหายไปกับกาลเวลาแล้ว ที่สำคัญกว่านั้น อนาคตของเธอจะไม่ถูกรบกวนจากคนเลวนั่นอีกแล้ว เขาไม่สามารถทำร้ายเธอได้อีกต่อไป”ในเวลานี้เองที่ประตูห้องเล็ก ๆ ถัดไปเปิดออกและเผยให้เห็นธัญญ่าที่กำลังเดินออกมา “อ-เอ่อ หนู…! หนูจะพูดว่า...” เธออึกอัก “หนูไม่ได้ยินอะไรเลย! หนูหมายถึง… อืม หนูขอโทษที่อาจจะได้ยินอะไรนิดหน่อย?”ทิฟฟานี่วางมือบนหน้าผากของตัวเอง “อุบส์ ฉันเกือบลืมเธอไปเลย เธอซ่อนอยู่นานมาก ฉันเกือบคิดว่าเธอตกชักโครกไปแล้วด้วยซ้ำ ไม่ต้องคิดมาก ถ้าเธอได้ยินอะไร แล้วไงล่ะ? ฉันเคยคบใคร แอเรียนเคยคบใคร ใครจะสน? ยังไงก็ตาม เราไปกันเถอะ ถ้าเราไม่ออกไปจากที่นี่เร็ว ๆ นี้ คุณเทรมอนต์จะต้องบุกเข้ามาอย่างเอฟบีไอแน่นอน!”ธัญญ่าพยักหน้าเห็นด้วยเงียบ ๆ เธอไม่กล้าที่จะออกมาตอนที่การสนทนาเริ่มต้นขึ้นเพราะทั้งแอเรียนและทิฟฟานี่ไม่เคยพูดถึงความลับในอดีตเหล่านั้น เธอกล้าออกมาข้างนอกหลังจ
เมื่อเห็นว่าเขาไปนอนบนเตียงจริง ๆ เธอก็ผ่อนคลาย แต่เธอยังคงตกใจอยู่ เธอไม่ชินกับการต้องเปิดประตูทิ้งไว้ระหว่างที่อาบน้ำ แม้ว่าประตูห้องน้ำจะค่อนข้างโปร่งใสแต่ก็มีหมอกหนาที่สามารถปกปิดร่างของเธอตอนอาบน้ำได้ แต่ตอนนี้ เมื่อประตูเปิดอยู่ เธอก็รู้สึกอึดอัดแม้ว่าเขาจะไม่ได้มอง...เธอปิดประตูลงอีกเล็กน้อยตอนที่เขาไม่ได้มองพลางทิ้งช่องไว้ที่ประตูเพียงครึ่งเดียวเมื่อเธออาบน้ำเสร็จมาร์คก็ปิดไฟและนอนลง ความมืดจะทำให้นอนหลับได้ง่ายกว่าแอเรียนอารมณ์ดีอย่างประหลาดและไม่รู้สึกง่วงนอนเลย อาจเป็นเพราะเธอได้กินของที่เธอต้องการจริง ๆ หลังจากที่ไม่มีความอยากอาหารมาเป็นเวลานาน แล้วได้อาบน้ำอย่างสดชื่นหลังจากนั้นด้วย มันเป็นวันที่หนาวเย็นในฤดูหนาวและผ้าห่มก็ทำให้รู้สึกดีและอบอุ่น ไม่มีอะไรสบายไปกว่านี้อีกแล้ว ทำให้คน ๆ หนึ่งสามารถโยนความกังวลใจทิ้งไปและเพียงแต่เพลิดเพลินกับความสงบและความเงียบนั้นจู่ ๆ มาร์คก็เอื้อมมือออกไปกอดเธอ “ฉันขอโทษ”แอเรียนตัวแข็งทื่อ เธอคิดว่าเขากำลังเดือดปุด ๆ และคงจะดีขึ้นหลังจากที่ได้นอน หรือถ้าเขาเปิดปากพูดมันก็คงเป็นการทะเลาะวิวาทกัน แต่ที่ทำให้เธอแปลกใจคือคำขอโทษ เธ
เธอพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อหายใจให้นิ่งราวกับว่าเธอหลับไปแล้ว เธอคิดว่าเขาคงจะหยุดหลังจากที่ขโมยจูบไปสองสามครั้งแต่มือของเขาก็เริ่มซุกซน จิตใจของเธอวุ่นวายมาก นี่มัน… ปกติหรือเปล่า? พวกเขาเป็นสามีและภรรยากันอยู่แล้ว ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่เคยลึกซึ้งกันเสียหน่อย แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขา… แอบทำกับเธอแบบนี้“แอริ?” เขาเรียกชื่อเธอออกมาอย่างแผ่วเบา น้ำเสียงนั้นไม่ดังพอที่จะปลุกเธอ เขาเพียงแค่พยายามจะตรวจสอบดูว่าเธอหลับแล้วอยู่หรือยังแอเรียนคิดหนักว่าจะปฏิบัติตามดีหรือไม่หรือเธอควรบอกเขาไปว่าเธอยังคงตื่นอยู่... ขณะที่เธอกำลังครุ่นคิด เขาก็ดำเดินต่อไปอีกเล็กน้อยแล้วจูบเธอที่ริมฝีปาก ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่าบางทีมันอาจจะไม่ใช่ความคิดที่ดีที่สุดที่จะมองเขาจากมุมมองที่เธอเคยมีในอดีต ไม่ว่าพวกเขาจะห่างเหินกันแค่ไหนแต่เขาก็ยังเป็นผู้ชาย พวกเขาแทบจะไม่มีเพศสัมพันธ์กันเลยแม้จะแต่งงานกันมาหลายปีแล้ว มันเป็นเรื่องปกติสำหรับเขาที่จะมีความต้องการบางอย่างใช่ไหม?มาร์ครู้สึกประหลาดใจที่เธอยังคงตื่นอยู่ เพราะหลังจากที่ตั้งครรภ์เธอก็มักจะผล็อยหลับไปทันทีและนอนหลับเป็นตายเสมอ เขาตัวแข็งและดึงเธอเข้าไ
เช้าวันรุ่งขึ้น มาร์คเดินลงไปข้างล่างด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม แมรี่ที่เห็นว่าเขาดูมีความสุขมากจึงถามว่า “วันนี้มีอะไรดี ๆ เกิดขึ้นเหรอนายท่าน? เช้านี้นายท่านอารมณ์ดีเชียว นายหญิงตื่นหรือยังคะ? ให้ฉันไปเรียกเธอมาทานอาหารเช้าไหม?”มาร์คยืดจัดเนคไทให้ตรง “ไม่มีอะไรมาก ผมแค่ชอบอากาศวันนี้ เธอตื่นแล้ว ไปบอกให้เธอลงมาเลย”แมรี่มองออกไปนอกหน้าต่างอย่างสงสัย หิมะกำลังตก อากาศแบบนี้ดีตรงไหน?แอเรียนตัวสั่นเมื่อเธอลงมาถึงชั้นล่าง เธอสงสัยว่าใครเปิดประตูที่ชั้นล่างทิ้งไว้ เกล็ดหิมะปลิวไปตามอากาศที่เย็น แมรี่รีบปิดประตูอย่างรวดเร็ว “คุณหนาวเหรอ? ใส่เสื้อผ้าเพิ่มอีกสักชั้นเถอะค่ะ คุณคงไม่อยากเป็นหวัดหรอก เมื่อคุณยังเล็กคุณมักจะสวมเสื้อผ้าบางไปโรงเรียนในช่วงฤดูหนาวเสมอ ดังนั้นคุณจะเป็นหวัดทุกฤดูหนาวและจะฟื้นตัวหลังจากที่ฤดูกาลเปลี่ยนไปเท่านั้น ร่างกายของคุณอ่อนแออยู่เสมอและคุณมีแต่จะอ่อนแอลงเท่านั้น คุณจะต้องใช้เวลานานหลายปีกว่าคุณจะกลับมาสุขภาพแข็งแรงเหมือนเดิม”แอเรียนเหลือบมองไปที่มาร์ค แน่นอนว่าสีหน้าเขาเปลี่ยนไปแล้ว เขารู้ว่าเขาเคยใจร้ายกับเธอแค่ไหนใช่ไหม? เขาจะไม่มีวันให้อะไรดี ๆ กับเธอเว
“แอริ นายท่านดูเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงเลยนะ เธอได้สังเกตไหม?” จู่ ๆ เสียงของแมรี่ก็ดังขึ้นจากด้านหลังเธอแอเรียนกลับมารู้สึกตัวและตอบอย่างไม่ใส่ใจว่า “ไม่ มันหนาวเกินไป ฉันรู้สึกไม่อยากจะขยับเขยื้อนตัวเลย ฉันจะขึ้นไปนอนต่อนะ อ้อ ถ้าเฮนรี่ออกไป บอกให้เขาไปเอาหนังสือมาให้ฉันสักสองเล่มด้วยนะคะ เอาแบบที่ฉันอ่านอยู่ประจำนั้นแหละ คุณบอกให้เขามาถามฉันก็ได้ถ้าเขาไม่แน่ใจ”แมรี่ตอบด้วยเสียงฮึดฮัดและรอให้แอเรียนขึ้นไปชั้นบนก่อนที่เธอจะโทรหามาร์ค “นายหญิงอยากได้หนังสืออีกสองเล่ม ท่านช่วยนำมันมาให้ตอนท่านกลับบ้านได้ไหม? เอาแนวที่เธออ่านอยู่ประจำนั้นแหละค่ะ นายหญิงเพิ่ง…โอเค”ที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่าวันนี้แจ็คสันบังคับให้ทิฟฟานี่อยู่บ้าน อันที่จริงเธอไม่ได้เจ็บท้องแล้วแต่เธอไม่สามารถเอาชนะการยืนกรานของเขาได้เธอจำได้ว่าเธอไม่ได้ไปที่บ้านของตัวเองมาระยะหนึ่งแล้ว ลิเลียนอยู่คนเดียวและทิฟฟานี่ก็ไม่ค่อยได้ติดต่อเธอ ทิฟฟานี่ควรจะไปเยี่ยมเธอทิฟฟานี่ขับรถกลับเข้าไปในคอนโดมิเนียม ขึ้นลิฟต์และขึ้นไปที่ชั้นบนอย่างสบาย ๆ เธอได้ซื้ออาหารเช้าสุดโปรดของลิเลียนและของขวัญให้เธอด้วย ขณะที่ทิฟฟานี่เปิดประต
ทิฟฟานี่รู้จักนิสัยประจำวันของแอเรียนดี แอเรียนจะไม่สามารถกลับไปนอนต่อได้อีกหากเธอได้ตื่นนอนแล้ว “ได้ ฉันจะขึ้นไปดูข้างบนนะคะ”ทิฟฟานี่เคาะประตูแล้วเปิดเข้าไป แอเรียนประหลาดใจ “ทิฟฟ์? วันนี้เธอไม่ทำงานเหรอ?”ทิฟฟานี่นึกถึงฉากที่เธอเจอที่บ้าน เธอไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ “ลงมาข้างล่างหน่อย ฉันมีเรื่องจะบอกเธอ ฉันจะไม่ก้าวเข้าไปในห้องของเธอเพราะผู้ของเธอกลัวเชื้อโรค ฉันไม่อยากให้เขารำคาญฉัน”แอเรียนไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรกับโรคกลัวเชื้อโรคของมาร์คเช่นกัน เธอจับมือทิฟฟานี่และเดินไปที่ห้องนั่งเล่นชั้นล่าง “ว่าไง? เธอดูกังวลแต่เช้าเลย”“ฉันไม่ได้กลับไปเยี่ยมแม่ที่บ้านมาพักหนึ่งแล้ว เมื่อเช้านี้ฉันเลยคิดว่าจะไปเยี่ยมเขา” ทิฟฟานี่พูดด้วยสีหน้าที่ขุ่นเคือง “ฉันยังเอาอาหารเช้าและของขวัญไปให้แม่ด้วยเพราะกลัวว่าแม่จะบ่นว่าฉันลืมแม่หลังจากที่เจอผู้ชาย เธอรู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น? แม่ไม่จำเป็นต้องจู้จี้ฉันอีกต่อไปและฉันไม่คิดว่าแม่จะว่าอะไรฉันถ้าฉันไม่กลับบ้าน เพราะเขามีผู้ชายอยู่ที่บ้าน! ฉันไม่ได้เห็นผู้ชายคนนั้น ฉันเห็นแค่รองเท้าคู่หนึ่งที่ประตู ฉันเลยรู้สึกเศร้านิดหน่อย”แอเรียนผงะเมื่อเธอฟัง “เ
“ไม่มีอะไรที่น่าประทับใจ” ทิฟฟานี่ตอบโดยไม่คิดเลย อาจเป็นเพราะเธอยังคงไม่พอใจที่แม่ของเธอจะแต่งงานอีกครั้ง “เขาดูไม่ดีเลย เขาเก่งแต่พูดเท่านั้น เราเคยเจอกันมาก่อน แต่ฉันไม่รู้จริง ๆ ว่าเขาเป็นคนยังไง เขาไม่ใช่พ่อม่าย แต่เป็นผู้ที่หย่าร้าง ต้องมีเหตุผลเบื้องหลังการหย่าใช่ไหม? ฉันไม่ได้จะบอกว่าคนที่หย่าแล้วจะเป็นตัวปัญหา แต่อย่างน้อยฉันต้องเข้าใจว่าการหย่าเกิดขึ้นได้อย่างไรและทำไม ดูข้อมูลจากนักสืบสิ แกรนท์เพิ่งอย่าได้ไม่ถึงปี ฉันต้องหาข้อมูลเพิ่มเติมแล้วแหละ”แอเรียนยิ้มอย่างเงียบ ๆ ดูเหมือนว่าทิฟฟานี่จะไม่ได้สนิทสนมกับแกรนท์แต่เพียงพยายามที่จะเกลี้ยกล่อมตัวเอง เธอจะไม่ถอยจนกว่าเธอจะได้สืบบสวนอย่างละเอียดถี่ถ้วน ถ้าลิเลียนวางแผนที่จะแต่งงานใหม่ พวกเขาจะต้องผ่านอุปสรรคนี้ไปก่อนทิฟฟานี่ลูบท้องที่ป่องเล็กน้อยของเธอขณะที่เธอเคี้ยวของหวานที่แมรี่เสิร์ฟให้ “แอริ ถ้าพูดอย่างมีเหตุผลแล้ว ตามวิธีที่พวกเทรมอนต์ให้อาหารเธอ ตอนนี้เธอน่าจะอ้วนเท่าหมูได้แล้ว ทำไมเธอดูผอมลง? ถ้าฉันทานอาหารที่นี่อีกสักสองสามมื้อ ฉันจะบวมและหนักขึ้น เธอมีอาหารอร่อยเต็มโต๊ะมากมายไปหมดทุกมื้อ ซุปและของหวานแสนอร่อ