แจ็คสันบล็อกเบอร์ของอเลฮานโดรทันทีก่อนที่เขาจะกลับไปที่เตียง ทว่าเขาได้เสียอารมณ์ที่จะทำในสิ่งที่เพิ่งจะโดนคัดจังหวะต่อ เขาเหนื่อยมากเพราะไม่ได้นอนมาสองวันแล้ว “เข้านอนกันเถอะ ผมเหนื่อยนิดหน่อย…"เขาหลับตาในขณะที่เขาพูดทิฟฟานี่รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย เธอไม่แน่ใจว่าเขาโกรธหรือเหนื่อยจริง ๆ เมื่อไม่นานนี้เขายังดูตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัด แต่เมื่อเขาเห็นข้อความจากอเลฮานโดรนั้น เขาก็… เธอจึงตรวจสอบอย่างรวดเร็วว่าเขาเหนื่อยจริง ๆ หรือเปล่าโดยการเตะเขาอย่างเบา ๆ เขาเพียงแค่จับเท้าอันบอบบางของเธอ ตามปกติแล้วเขาจะตบที่ก้นของเธอด้วยที่คฤหาสน์เทรมอนต์แอเรียนนั่งอยู่บนเตียงพลางถือโทรศัพท์อย่างครุ่นคิด ดูเหมือนเธอจะไม่เข้าใจน้ำเสียงของแจ็คสันในระหว่างการสนทนาทางโทรศัพท์นั้น เธอจึงหันไปหามาร์คซึ่งอยู่ข้าง ๆ เธอ แล้วถามว่า “คุณคิดว่าพวกเขาดีกันแล้วหรือยัง? แจ็คสันเพิ่งรับสายแทนทิฟฟานี่เมื่อกี้”มาร์คหยิบโทรศัพท์ของเธอออกแล้ววางมันห่างไกลจากเธอ “เขารับสายแทนทิฟฟานี่แล้ว แน่นอนว่าพวกเขาดีกันแล้ว หยุดกังวลเถอะ นี่ก็เกือบเที่ยงคืนแล้ว แม้ว่าพวกเขาจะทะเลาะกัน ป่านนี้พวกเขาคงจะทะเลาะกันเสร็จแล้วแหละ แ
มาร์คอดยิ้มไม่ได้เมื่อเห็นสีหน้าของแอเรียน “ถ้าอย่างนั้น พวกเราขอตัวกลับก่อนนะครับ ขอบคุณครับคุณหมอ”ใบหน้าที่ร้อนรุ่มของแอเรียนค่อย ๆ กลับคืนสู่สภาพปกติ แพทย์ไม่เห็นต้องพูดถึงเรื่องเซ็กส์ด้วยซ้ำ เธอตระหนักดีถึงเรื่องนั้นอยู่แล้ว ยิ่งพูดมันออกมาก็ยิ่งน่าอายมากขึ้นเท่านั้น…“เธอจะหน้าแดงทำไม?” มาร์คถามเพื่อล้อเลียนเธออย่างตั้งใจเธอมองออกไปนอกหน้าต่างและแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น "ฉันเปล่าซะหน่อย ที่โรงพยาบาลนั้นอุ่นไปหน่อย ฉันจึงรู้สึกร้อนเพราะเสื้อผ้าที่หนาเกินไปเหล่านี้ มันผิดตรงไหน?”เนื่องจากการเดินทางไปที่โรงพยาบาลกลางดึกมาร์คจึงตื่นสายกว่าปกติในเช้าวันถัดมา กว่าเขาจะถึงออฟฟิศก็เกือบจะ 10 โมงเช้าแล้ว เขาเพิ่งก้าวออกจากลิฟต์เมื่อเดวี่ เลขาของเขา ทักทายเขาและพูดว่า “คุณเทรมอนต์ คุณคาเมรานมาพบคุณครับ”คุณคาเมราน จะเป็นใครไปได้อีกนอกจากเฮเลน?มาร์คไม่แปลกใจเลย นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เฮเลนมาพบเขาลับหลังแอเรียน "เข้าใจแล้ว"เมื่อเขาเข้าไปในห้องทำงานของเขา เฮเลนก็กำลังพลิกหน้านิตยสารแฟชั่นบนโต๊ะกาแฟเธอลุกขึ้นเมื่อเห็นเขาเดินเข้ามาและยิ้ม “มาร์ค คุณมาช้าจัง”เขายกมือขึ้นชี้ให้
แอรี่หน้าซีด เธอรู้ว่าเฮเลนกำลังพูดความจริง ในอดีต เฮเลนจะโกรธมากทุกครั้งที่เธอทำผิดพลาด อย่างไรก็ตาม ตลอดกระบวนการประกันตัวเธอออกจากคุกเฮเลนยังคงสงบนิ่ง แอเรียนก็เป็นลูกสาวของเฮเลนเช่นกัน อย่างไรก็ตาม ก่อนหน้านี้เฮเลนยังคงละทิ้งแอเรียนไป สั้น ๆ ก็คือเฮเลนเป็นคนที่เย็นชาและโหดร้าย แอรี่เริ่มรู้สึกหวาดกลัวเมื่อเธอนึกถึงสิ่งเหล่านี้ เธอคว้าแขนเสื้อของเฮเลนและพูดว่า “แม่… ฉันผิดเอง ฉันจะไม่ทำมันอีก ฉันสัญญาว่าต่อจากนี้ไปฉันจะฟังแม่ แม่… แม่ช่วยอ้อนวอนพี่มาร์คที่รักให้พาพ่อออกจากคุกด้วยได้ไหม? พ่อต้องติดคุกเพราะฉัน ได้โปรดเถอะ ฉันขอร้อง…”เฮเลนไม่ได้รู้สึกอะไรอีกแล้วเมื่อเธอนึกถึงฌอง “มันไม่ได้ง่ายสำหรับฉันกว่าที่จะช่วยเธอได้และเธอยังต้องการให้ฉันช่วยพ่อเธออีกเหรอ? เธอคิดว่าฉันสามารถทำตามใจชอบงั้นเหรอ? เธอคิดว่าเธอสามารถทำตามใจชอบได้เหรอ? ฉันไม่ได้โง่ขนาดที่จะประกันตัวพ่อของเธอออกจากคุก มันจะยิ่งน่ารำคาญขึ้นไปอีกถ้ามีปรสิตตัวอื่นมารบกวนฉัน หากเธอต้องการชีวิตที่สงบสุข ฟังฉันนะ ไปเรียนต่อที่ต่างประเทศเถอะ ถ้าเธอยังคิดที่จะไม่เชื่อฟังฉันก็อย่ามาปรากฏในชีวิตฉันอีกเลย”แอรี่พยักหน้าซ้ำ
วันนี้เป็นวันส่งท้ายปีเก่า ทิฟฟานี่รู้สึกประหม่าเล็กน้อย โดยปกติพวกเขาจะหยุดเป็นเวลาสามวัน เธอควรจะกลับไปที่บ้านของตระกูลเวสต์กับแจ็คสัน แต่ดูเหมือนแจ็คสันจะค่อนข้างแน่วแน่ที่จะไม่กลับบ้านในช่วงวันส่งท้ายปีเก่าและอีสเตอร์เมื่อเธอตื่นแต่เช้า เธอก็โทรหาแอเรียนเพื่อขอความช่วยเหลือ “ที่รัก ตอนนี้ฉันควรทำอย่างไรดี? ฉันต้องการกลับไปที่บ้านของตระกูลเวสต์ในวันส่งท้ายปีเก่า ฉันอยากกลับบ้านไปหาแม่เหมือนกัน แต่แจ็คสันแกล้งหลับตลอด เขาไม่อยากจะตื่นจนถึงตอนนี้ ฉันเครียดมาก เขายังคงทะเลาะกับพ่อแม่ของเขา มันคงจะไม่เหมาะสมถ้าฉันไม่ไปเยี่ยมพวกเขาเลย แต่มันคงจะน่าอึดอัดใจถ้าฉันจะไปคนเดียว”แอเรียนก็คิดไม่ออกเหมือนกัน “เธอสามารถสนับสนุนสามีของเธอหรือเพิกเฉยต่อความอึดอัดใจและกลับไปที่บ้านของตระกูลเวสต์เพียงลำพัง ฉันก็คิดไม่ออกแล้วเหมือนกัน ท้ายที่สุด เรื่องแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นกับฉัน อย่างไรก็ตาม การโทรมาของเธอได้เตือนฉันว่าฉันต้องโทรหาคุณย่าและถามเกี่ยวกับเธอในภายหลัง เธอไปคุยกับแจ็คสันและหาทางแก้ไขเรื่องนี้เสียนะ”ทิฟฟานี่หงุดหงิดเมื่อวางสาย เธอไปที่เตียงแล้วดึงผ้าห่มออก “แจ็คสัน ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้
แอเรียนอยู่ในห้องอาหารชั้นล่างพลางลังเลเล็กน้อยขณะมองหาหมายเลขของเฮเลน เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกสับสนเมื่อได้ยินมาร์คบอกเธอว่าเฮเลนถามถึงเธอ เธอได้รู้สึกถึงความรักของครอบครัวเมื่อเธอได้พบกับคุณย่าอีกครั้ง บางที นั่นอาจเป็นเหตุผลที่เธอไม่รังเกียจเฮเลนเท่าเมื่อก่อน ในท้ายที่สุด เธอเพียงแต่ส่งข้อความถึงเฮเลนเพื่ออวยพรเขาในวันส่งท้ายปีเก่า…เฮเลนอารมณ์ดีมากหลังจากที่เธอได้รับข้อความของแอเรียน หลังจากที่เธอตอบข้อความของแอเรียนแล้วเธอก็กลับไปทำในสิ่งที่เธอกำลังทำอยู่ก่อนหน้านี้ ซึ่งก็คือ เธอกำลังช่วยแอรี่เก็บของ วันนี้แอรี่จะไปต่างประเทศ ทุกอย่างถูกจัดเตรียมและจัดการพร้อมแล้วก่อนที่พวกเขาจะออกจากบ้าน แอรี่ยังคงประท้วง “แม่… จริงหรือที่ฉันไม่ได้รับอนุญาตให้กลับบ้านจนกว่าฉันจะเรียนจบ? ไหน ๆ ฉันก็ยอมที่จะไปแล้ว ทำไมแม่ถึงไม่ยอมให้ฉันได้เจอมาร์คที่รัก? ทำไมแม่ถึงไม่ไปเยี่ยมแอเรียนล่ะ? ฉันแค่จะมองมาร์คที่รักจากระยะไกล ได้ไหม?”สีหน้าของเฮเลนแย่ลง “เราได้พูดถึงเรื่องนี้แล้ว มันเป็นไปไม่ได้ ฉันจะไม่ไปเยี่ยมแอเรียนด้วยเหตุผลนี้ มันเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะได้พบกับมาร์ค” เฮเลนรู้ว่าเธอต้องแน่วแน่ ตอน
แจ็คสันรู้สึกหมดหนทาง "ฮัลโหล?"เสียงของลินน์ดังขึ้นจากปลายสาย “ทำไมคุณยังไม่มาอีก?”คำถามนั้นแปลกมาก ทิฟฟานี่กำลังสับสน พวกเขาได้วางแผนที่จะเจอกันลับ ๆ เหรอ? เธอหยิกแขนแจ็คสันอย่างแรงแจ็คสันที่รู้สึกท้อแท้ยอมทนต่อความเจ็บปวดนั้น "ที่ไหน? เธอกำลังพูดเรื่องอะไรของเธอ?”ลินน์ตอบอย่างเป็นธรรมชาติว่า “ที่บ้านพักของตระกูลคุณไง ฉันมาเยี่ยมพ่อแม่คุณ ฉันคิดว่าคุณจะกลับมาบ้านในวันนี้ ทำไมคุณถึงยังไม่มาอีก?”ท่าทางของแจ็คสันเปลี่ยนไป "ทำไมเธอถึงไปที่นั่น?"ในขณะนี้ ลินน์ได้พูดคุยกับซัมเมอร์ที่เบื้องหลัง ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมีความสัมพันธ์ที่ดีทีเดียว เมื่อเธอกลับมาที่โทรศัพท์ เธอก็พูดว่า “นานมากแล้วตั้งแต่ที่ฉันมาที่นี่ครั้งล่าสุด ก่อนหน้านี้แม่ของคุณค่อนข้างดีกับฉันมาก ถูกแล้วที่ฉันมาเยี่ยมเขา แล้วคุณจะกลับมาบ้านไหม?”เขาพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า “ฉันไม่ได้จะไปและฉันจะไม่ไปด้วย ฉันจะไปที่บ้านของแม่ยายกับทิฟฟ์ ถ้าเธอไม่มีอะไรแล้วฉันจะวางสายเดี๋ยวนี้” จากนั้นเขาก็วางสายก่อนที่ลินน์จะทันได้ตอบทิฟฟานี่โกรธจัด “เธอจงใจทำอย่างนั้นเพื่อทำให้ฉันโกรธใช่ไหม? เธอทำตัวเหมือนเป็นลูกสะใภ้ของพ่อแม่คุณ ฉัน
เมื่อแจ็คสันเห็นการเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงในการแสดงออกของทิฟฟานี่ แจ็คสันก็รวบรวมตนเองและพูดว่า “ลินน์ ถอยออกมาหน่อย ฉันต้องการคุยกับเธอ"ที่ปลายสายค่อย ๆ เงียบลง ลินน์ดูเหมือนจะก้าวออกมา “มีอะไรเหรอ? ทำไมคุณถึงโทรหาฉัน? ไหนคุณบอกว่าจะไม่กลับมาบ้านไง?”เขาพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าไปเยี่ยมบ้านฉันอีกและอย่าเข้าใกล้พ่อแม่ของฉันอีก ยิ่งไปกว่านั้น อย่าติดต่อฉันอีกด้วย”ลินน์เงียบไปประมาณสองวินาทีก่อนจะถามว่า “ทำไม?”เขาพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า “นั่นเป็นเพราะฉันไม่ต้องการมีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับเธออีก นอกจากนี้ ฉันไม่ต้องการทำให้คู่หมั้นของฉันไม่มีความสุขเช่นกัน เหตุผลนั้นเพียงพอสำหรับเธอหรือยัง? เราเลิกติดต่อกันมาระยะหนึ่งแล้ว สิ่งที่เธอทำอยู่ในตอนนี้ไม่จำเป็นอย่างยิ่ง”ทันใดนั้น ลินน์ก็หัวเราะออกมา “ฉันไม่ได้ทำสิ่งนี้เพราะคุณ ฉันแค่รู้สึกว่าคุณเวสต์เป็นคนดีและฉันต้องการใช้เวลากับเขา ยิ่งกว่านั้นเขาไม่ได้มีปัญหาอะไรกับฉันและปฏิบัติกับฉันเหมือนลูกสาวตัวเอง ถ้าคุณไม่ว่าอะไร ฉันจะถือว่าคุณเป็นพี่ชายของฉัน ชีวิตยังอีกยาวไกล เราคงได้พบกันอีกในอนาคต อย่าโหดร้ายนักเลยและสำหรับทิฟฟานี่ การที่เธอจะไม่
แจ็คสันพยายามสงบสติอารมณ์ตนเอง “นั่น… ผมจะไปอธิบายเรื่องต่าง ๆ ให้แม่ฟังและบอกเขาว่าอย่าติดต่อกับลินน์อีก อย่าโกรธนะ ผมไม่ได้คาดหวังสิ่งนี้ไว้ ผมไม่รู้ว่าเธอจะทำแบบนี้…”ทิฟฟานี่ทำหน้างง “ฉันประทับใจเธอจริง ๆ เธอเป็นผู้หญิงเลวจอมบงการ ฉันยอมรับว่าฉันไม่สามารถแข่งขันกับเธอได้ เธอกำลังคิดอะไรอยู่? เธอควรจะพยายามสร้างความไม่ลงรอยกันระหว่างเราแทนที่จะทำให้แม่สามีต่อต้านฉันไม่ใช่เหรอ? ยิ่งกว่านั้น ฉันไม่ได้จะอาศัยอยู่กับแม่สามีสักหน่อย มันดูเหมือนจะไม่ใช่แผนการที่ดีเท่าไหร่ เธอพยายามจะใช้กลอะไรอีก? หากคุณเป็นสุภาพบุรุษที่แท้จริง คืนนี้คุณก็ไปอธิบายให้แม่คุณฟังแบบส่วนตัวซะ ถ้าคุณปล่อยให้ฉันทรมานอีก ฉันจะไม่มีวันยกโทษให้คุณแน่นอน!”แจ็คสันก็หมดความคิดเช่นกัน เขาทำได้แค่สนองความต้องการของเธอเท่านั้น “ก็ได้ ผมจะไปคืนนี้ แล้วคุณล่ะ? คุณจะไปกับผมไหม?”เธอกัดฟัน “ฉันไม่ต้องการ! แล้วถ้าลินน์ยังอยู่ล่ะ? จะเป็นอย่างไรหากฉันอดใจไม่ไหวเมื่อได้พบเธอ คุณก็รู้อารมณ์ของฉันดี ฉันไม่ต้องการทำลายชื่อเสียงและภาพลักษณ์ของฉันต่อหน้าแม่ของคุณ ฉันไม่สนใจหรอก! คุณต้องแก้ไขมันเอง ไม่อย่างนั้นฉันจะทำให้คุณต้องทน