ที่อยู่ใหม่

เสียงไก่ขันที่ดังมาตามลม ปลุกคนที่พึ่งงีบหลับในตอนเช้ามืดให้ตอนขึ้นดังเช่นทุกวัน ไม่ว่าจะเหนื่อยหรือเพลียแค่ไหน ก็ไม่เคยทำให้ธาวินทร์ตื่นสายเลยสักครั้ง ร่างลุกขึ้นจากโต๊ะไม้ใต้ถุนบ้านที่ที่เผลองีบหลับไปเมื่อคืน เสียงนกกระจอกขับขานพูดคุยเป็นทำนองเหมือนเช่นทุกเช้าที่เขาตื่นขึ้น เดินไปตักข้าวเปลือกหว่านให้ไก่ป่าที่มักจะมาวิ่งเล่นหน้าบ้าน ให้อาหารนกแล้วเดินเข้าครัวหาอะไรใส่ท้องแก้หิว นวลแพรคงออกจากโรงพยาบาลแล้ว จากกันวันนั้นเขาก็ไม่ได้เจอกับเธออีกเลย คิดมาถึงตรงนี้ก็ทำให้หัวใจเขาเจ็บร้าว เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างเขากับนวลแพร ให้เขาหันหลังให้กับทุกอย่าง ตัดสินใจมาประจำการที่นี่ ที่ที่เหมือนตอนแรกที่สอบข้าราชการตำรวจใหม่ ๆ ห้อมล้อมไปด้วยป่าไม้ขุนเขาและสายหมอก บรรยากาศไม่ต่างจากเชียงรายนัก แต่มันไกลจนคิดว่าคงหาไม่เจอ จะใช้สายหมอกและหุบเขาซ่อนเร้นตัวตนจากความเจ็บปวดที่ผ่านมา

“สารวัตรจะขึ้นไปดูเด็ก ๆ ไหมครับ” จ่าอำนาจที่ย้ายตามนายมาด้วยถาม เพราะวันหยุดธาวินทร์จะขึ้นไปดูเด็กที่โรงเรียนบนภูเขาที่อยู่ตรงข้ามกับบ้านพัก

“ไปช่วงบ่าย ต้องเข้าเมืองไปซื้อของใช้และขนมให้เด็ก ๆ