คนที่เข้มแข็งที่สุด

วาสินีกลับมาบ้านพักพร้อมพชรทั้งสองเดินคุยกันมาเรื่อยทาง จนคนที่เห็นยังนึกแปลกใจ ถ้าไม่รู้ว่ามาก่อนว่าวาสินีอกหักก็คงไม่รู้ เพราะหญิงสาวไม่แสดงทีท่าว่ากำลังเสียใจเลยสักนิด

“มากันแล้ว กินข้าวเลยไหมลูก แม่ตั้งโต๊ะรอแล้ว”

“ได้ค่ะแม่วากำลังหิวพอดีเลย”

“ขอฝากท้องด้วยนะครับคุณแม่” พชรเสนอตัวแล้วไปนั่งรอที่โต๊ะอาหาร โดยไม่รอให้ใครอนุญาต

“ถ้างั้นทานเลยสิจ้ะ แม่ทำแกงเทโพกับผัดหอยลาย ทานได้ไหมคะ” ม่านไหมแนะนำเมนู เพื่อกลบเกลื่อนความเงียบบนโต๊ะอาหาร

“ของชอบเลยครับ”

“ชอบก็ทานเยอะ ๆ นะตั้ม เอานี่พี่ตักให้” วาสินีตักแกงเทโพให้พชร เมื่อเห็นชายหนุ่มตั้งซ้ำหลายรอบ บอกเป็นนัยให้รู้ว่าชอบจริง ๆ

“ขอบคุณครับพี่หมอ”

“เห็นหมอตั้มทานได้แบบนี้แม่ก็ดีใจ แวะมาทานข้าวกับวาบ่อย ๆ นะ วาจะได้มีเพื่อน” ม่านไหมบอกกับหมอหนุ่มที่ตอนนี้ ตักข้าวใส่ปากตุ้ย ๆ

“วากับตั้มทานข้าวด้วยกันทุกวันคะแม่”

“ลืมเลยว่าตั้มทำงานที่เดียวกับวา” ม่านไหมบอกแก้เก้อ แอบสังเกตอาการลูกกับหมอหนุ่มอยู่เงียบ ๆ แล้วแอบถอนหายใจ ถ้าว