กรรมตามสนอง

“ฮ่า ๆ ๆ” ธงชัยหัวเราะร่า เมื่อฟังทนายความพูดจบ

            “ผมยื่นเรื่องให้ท่านเรียบร้อยแล้วนะครับ อีกไม่กี่วันท่านก็จะเป็นอิสระ สะใจจริง ๆ นี่ถ้าไอ้สารวัตรมันรู้ว่าทำอะไรท่านไม่ได้ มันคงฆ่าตัวตายนะครับ”

            “สมน้ำหน้า มันคงคิดว่าความยุติธรรมจะชนะอำนาจของเงินได้ เด็กน้อยเอ้ย ปีกพึ่งแข็งก็บินสูงเกินตัวซะแล้ว” ถึงแม้คำพูดจะต่อว่าสารพัด แต่ในหัวใจกลับชื่นชมในความกล้าสามารถของคนหนุ่ม จนเก็บเอาไว้ไม่ไหว แววตาเด็ดเดี่ยวที่เขาเห็นในดวงตาคนหนุ่ม ครั้งหนึ่งมันก็เคยเกิดขึ้นกับเขา สมัยที่เขาอายุเท่าธาวินทร์ สายตาของเขาก็เป็นแบบนี้ กระหายในอำนาจและชัยชนะ และทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มันมา

            “ผมเห็นท่านหัวเราะได้แบบนี้ก็เบาใจ อย่างที่ผมเรียนให้ทราบ ยังไงเราก็ชนะ ไม่มีอำนาจอะไรจะขวางทางอำนาจของท่านได้หรอกครับ เราไม่ควรเก็บไอ้สารวัตรเอาไว้นะครับ มันจะคอยกวนใจ จะทำให้ท่านรำคาญใจในอนาคตได้นะครับ”

            “อย่าแตะต้องธาวินทร์แม้แต่ปลายเล็บ!” เสียงเหี้ยมประกาศกร้าว ทุกครั้งที่มีการปะทะกัน ธงชัยก็ออกคำสั่งนี้เสมอ ฆ่าทุกคนที่ขวางทาง แต่อย่าแตะสารวัตรธาวินทร์

            “ทำไมครับท่าน”

            “เพราะกูอยากเล่นเกมกับมันต่อไง กูอยากรู้ว่ามันจะเก่งกล้าสักแค่ไหน!” ธงชัยพูดพร้อมกับจ้องหน้าทนายความเขม็ง เป็นการออกคำสั่งไปในตัว อย่าให้ลูกน้องของเขาแตะต้อง

ธาวินทร์เด็ดขาด

            “ผมขอตัวก่อนนะครับ รักษาสุขภาพด้วยนะครับ” ทนายเอ่ยขอตัวเมื่อหมดเวลาเข้าพบผู้ต้องขัง

 จังหวะที่ทนายความเดินออกไป ธาวินทร์ก็เดินสวนเข้ามาในห้อง

            “ลมอะไรหอบสารวัตรมาหาผมครับ” เสือเฒ่าเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเย้ยหยัน

            “ดีใจด้วยนะครับที่ท่านจะได้ปล่อยตัวเร็ว ๆ นี้” ธาวินทร์แสดงความยินดี

            “พูดแบบนี้หมายความว่าไงครับ อย่าบอกนะว่าสารวัตรเปลี่ยนใจมาเป็นพวกผมแล้ว”

            “แล้วถ้าผมเปลี่ยนใจ ผมจะได้อะไรครับ” ธาวินทร์ถามทั้ง ๆ ที่ภายในใจเริ่มเดือดจัด แค่พูดว่าจะไปเป็นพวกเดียวกับคนชั่ว ศักดิ์ศรีของเขาก็ถูกลดลงไปครึ่งหนึ่งแล้ว

            “ได้ทุกอย่างที่สารวัตรต้องการ” ธงชัยบอก เขาให้ได้ทุกอย่างที่ธาวินทร์ต้องการ เพราะถ้าซื้อธาวินทร์ได้ เท่ากับเขาซื้อจังหวัดนี้ได้ทั้งจังหวัด เพราะคนที่ขวางทางเขาเหลือแค่ธาวินทร์คนเดียว

            “หึ หึ” ธาวินทร์หัวเราะในลำคอ ก่อนจะเลื่อนมือถือมาให้คนตรงหน้า

            “อะไร!” ธงชัยถามพร้อมกับจ้องหน้าคนหนุ่มเขม็ง

            “ของขวัญครับ เปิดดูก็รู้” พูดด้วยน้ำเสียงเรียบเย็น แล้วกดเปิดมือถือ ก่อนจะยื่นกลับไปให้ธงชัยอีกครั้ง

 ทันทีที่เสือเฒ่ามองภาพที่ปรากฏบนหน้าจอ ร่างสันทัดล้มลงกับพื้น นิ้วสั่นระริกชี้หน้าธาวินทร์ ตาที่เคยแข็งกร้าวอ่อนลงจนคนมองสัมผัสได้

            “ฮ่า ๆ ๆ” ถึงกับทรุดเลยเหรอครับ นี่แค่ภาพนิ่งนะครับ ไม่ดูภาพเคลื่อนไหวก่อนเหรอครับ จะได้รู้ว่าลีลาลูกสาวตัวเองเด็ดขนาดไหน”

            “ไอ้ชั่ว! ไอ้สารเลว!” ธงชัยด่ากราด ร่างกายสั่นด้วยความโกรธ

            “แค่นี้ยังน้อยไปกับสิ่งที่มึงทำไว้กับพวกกู และคนบริสุทธิ์” พูดจบธาวินทร์ก็ลุกขึ้น แล้วสั่งให้ลูกน้องลากตัวธงชัยออกไป

            “ไอ้สารเลว!...มึงทำได้ยังไง!” คำด่ามากมายที่หลุดออกมาจากปากของธงชัย ไม่ได้มีผลกับความรู้สึกของธาวินทร์เลยสักนิด ผิดชอบชั่วดีอะไรเขาไม่สนใจทั้งนั้น รู้เพียงแต่ว่าสะใจที่ทำให้เสือเฒ่าเจ็บปวดได้แค่นั้นก็พอ

ธงชัยนั่งกอดเข่าอยู่กับพื้น สะอื้นไห้ออกมาจนคนที่อยู่ห้องติดกันยังแปลกใจ เพราะตอนที่ออกไปกับตอนที่กลับเข้ามาช่างแตกต่างกัน ร่างกายที่กำยำแข็งแรงสั่นเทาไม่ต่างจากนกที่ตกน้ำ

            “ฮือ ๆ ๆ” สิ่งที่เสือเฒ่าทำได้ตอนนี้ก็คือกอดตัวเองแล้วสะอื้นไห้ออกมา ปล่อยน้ำตาให้ไหลลงมาเป็นสาย ในที่สุดสิ่งที่เขากลัวที่สุดก็มาถึงจริง ๆ ธาวินทร์ไม่ได้ขู่ แต่เขาทำจริง ๆ

            “พระเจ้า ทำไมถึงเป็นแบบนี้” ทำไมเวรกรรมไม่จบลงที่เขา ทำไมถึงตกไปถึงคนที่ไม่เกี่ยวข้องอะไรด้วยเลย

            “ดาว! คุณทำโทษผมใช่ไหม ผมขอโทษ! ผมขอโทษ! ได้ยินไหมว่าผมขอโทษ!” ธงชัยร้องออกมาสุดเสียง แล้วนอนอยู่กับพื้นอยู่แบบนั้น หมดแรงที่จะทำอะไรแล้วจริง ๆ เรื่องมันเป็นแบบนี้ได้ยังไง เพราะความเลวของเขาจึงทำให้เรื่องเลวร้ายเกิดขึ้น มันสายไปแล้ว เขาไม่สามารถกลับไปแก้ไขอะไรได้อีกแล้ว

            “ทำไม! ทำม้ายยย!” ธงชัยตะโกนออกมาสุดเสียง ก่อนจะลุกขึ้นแล้ววิ่งเข้าหาลูกกรงอย่างแรง ความตายเท่านั้นที่จะสามารถทำให้เขาสงบลงได้

            “แพร! พ่อของโทษ พ่อขอโทษที่ปกป้องลูกไม่ได้”

ธาวินทร์เป็นลูกของอิงดาว นวลแพรเป็นลูกที่เกิดจากม่านไหมอดีตเมียแต่งของเขา ทำไมสวรรค์ใจร้ายกับเขาเหลือเกิน

            “ทำม้ายยย!!!”

            “ผู้ต้องหาคลุ้มคลั่งทำร้ายตัวเองครับสารวัตร” สามารถรายงานผู้บังคับบัญชา เมื่อเกิดเหตุโกลาหลในห้องขัง ธาวินทร์ฟังด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย ผิดกับแววตาที่มีความดีใจและสะใจจนเก็บเอาไว้ไม่ไหว

            “ส่งกำลังลงไประงับเหตุ เตรียมรถพยาบาลให้พร้อม เผื่อมีเหตุฉุกเฉินเกิดขึ้น” สั่งลูกน้อง ก่อนจะพิงหลังกับพนักเก้าอี้ พาดขาไปกับเก้าอี้พักขาด้วยท่าทางสบายใจ แผนของเขาได้ผลเกินคาดจริง ๆ ธงชัยคลุ้มคลั่งจนถึงขั้นฆ่าตัวตาย มันคงเจ็บปวดมากจริง ๆ

 ธงชัยถูกนำส่งโรงพยาบาลประจำจังหวัด เมื่อทีมแพทย์ในเรือนจำประเมินอาการว่าหนักเกินไป เขาเห็นธงชัยทำร้ายตัวเองมาสักพักหนึ่งแล้ว ที่ไม่สั่งให้คนไประงับเหตุก็เพราะความสะใจ

.......................................................................................

ฝากสารวัตรธาวินทร์ด้วยนะคะ 

สารวัตรธาวินทร์เป็นหนึ่งในซีรี่บ้านไร่นะคะ อ่านไล่มาจากพ่ายรักเมียสวมรอย จะฟินมากค่ะ