บทที่ 4

ณิชาเดินตามแม็กซ์เวลล์ออกมาติดๆ เธอจับแขนเขาแล้วดึงกลับมา ไม่สนใจว่าเขากำลังมองเธอด้วยแววตาที่ไม่พอใจ สิ่งเดียวที่เธอสนใจ ก็คือความรู้สึกของพี่สาวตัวเอง

เธอไม่ยอมให้ผู้ชายคนนี้แต่งงานกับพี่สาวเธอเด็ดขาด เธอมั่นใจว่าเขาไม่ได้นอนกับเธอแค่คนเดียวอย่างแน่นอน แม้ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขามากนัก ทว่าเธอก็รับรู้ถึงบางอย่างจากตัวผู้ชายคนนี้ นอกจากไม่ใช่คนดีแล้ว ประสบการณ์เรื่องบนเตียงกับผู้หญิง...คงมีไม่น้อยเช่นกัน

"ยกเลิกงานแต่งงานของเราซะ"

"ทำไมฉันต้องแบบนั้น"

"เพราะเราสองคนไม่ได้รักกัน" คำตอบของณิชาทำให้มาเฟียหนุ่มแค่นหัวเราะอย่างเย้ยหยัน สำหรับเขา เขาสามารถใช้ชีวิตอยู่ได้โดยไม่ต้องพึ่งพาความรักหรือว่าคนรัก

"ฉันไม่ได้สนใจเรื่องนั้น"

"แต่สำหรับฉัน มันเสียเวลา"

"...."

"ในเมื่อเราสองคนไม่ได้รักกัน เราจะแต่งงานกันไปทำไม ถ้าวันนึงเราเจอคนที่เรารักจริงๆ แต่ดันมีทะเบียนสมรสเป็นตัวผูกมัด แทนที่เราจะได้ใช้ชีวิตคู่กับคนที่ตัวเองรัก..."

"ความรักเหรอ? หึ มันก็แค่เรื่องไร้สาระ" แม็กซ์เวลล์แทรกขึ้น ก่อนจะล้วงกุญแจรถออกจากกระเป๋ากางเกง ปลดล็อกรถหรูราคาแพง จังหวะที่กำลังเปิดประตูรถออก ณิชาได้เข้ามาดันประตูรถปิดไว้ดังเดิม

"ฉันยังพูดไม่จบ"

"งานแต่งงานจะไม่เกิดขึ้นก็ได้..." ทันทีที่แม็กซ์เวลล์เอื้อนเอ่ยประโยคนี้ออกมา ณิชาเผลอยิ้มด้วยความดีใจ โดยไม่ได้สังเกตเห็นรอยยิ้มเล็กๆ บนมุมปากชายหนุ่ม รอยยิ้มของณิชาเริ่มจางลง เมื่อมาเฟียหนุ่มเอื้อนประโยคถัดมา "แต่ต้องแลกด้วยสหเคกรุ๊ป"

"!!!!"

"ถ้าเธอยอมแลก ฉันจะยกเลิกงานแต่งงานให้"

แม็กซ์เวลล์กระตุกยิ้มพร้อมส่งเสียงในลำคอเบาๆ เขาเปิดประตูรถหรูออกแล้วพาตัวเองเข้าไปนั่งหลังพวงมาลัย ก่อนจะสตาร์ตรถแล้วขับออกจากลานจอดรถ ทิ้งให้ณิชายืนเคว้งทำอะไรไม่ถูกอยู่คนเดียว

@Marvel Club

"ได้ข่าวว่าวันนี้ไปลองชุดแต่งงานกับเจ้าสาวมาเหรอ เธอเป็นยังไง สวยไหม" มังกรเอ่ยถามแม็กซ์เวลล์ ซึ่งกำลังนั่งกระดกน้ำสีเหลืองอำพันอยู่เงียบๆ

"หน้าตามึงเหมือนคนไม่อยากแต่งงานเลยนะ"

"มันก็เคยพูดอยู่ไง ว่าไม่อยากแต่งงาน"

"ถ้ามึงไม่อยากแต่งงาน ทำไมมึงไม่ยกเลิกไปเลยวะ" ออสตินถาม

"มึงก็น่าจะรู้นะ ว่าแม็กซ์เวลล์มันยังไงก็ได้ เคยปฏิเสธครอบครัวที่ไหน แต่กูว่ามันแต่งงานก็ดีเหมือนกันนะ คนเย็นชาแบบมันเสี่ยงขึ้นคานจะตาย อย่างน้อยแต่งงาน พอแก่มาจะได้ไม่เหงา" มังกรพูดเหน็บแนมแม็กซ์เวลล์ ถึงอย่างนั้นอีกฝ่ายก็ยังเอาแต่นิ่งเงียบไม่ตอบโต้กลับสักคำ

"...." นัยน์ตาดำขลับกวาดมองไปรอบผับ แล้วหยุดอยู่ที่ใครบางคน แม้อยู่ในระยะไกลพอสมควร แต่แสงไฟจากสปอร์ตไลท์ที่สาดส่องก็ทำให้เขามองเห็นใบหน้าคนๆ นั้นและรอยสักที่ไหล่ชัดเจน

ณิชา...

ชื่อนี้ดังขึ้นมาในหัว เขามองเธอที่กำลังสนุกสนานกับแก๊งเพื่อน เหมือนว่าตอนนี้ณิชาเริ่มกรึ่มได้ที่ เวลาเมาเธอรั่วใช้ได้เหมือนกัน แตกต่างตอนกลางวันที่ยืนพูดจาอวดดีกับเขา

"มึงมองอะไรวะ"

"มองไปเรื่อยๆ"

"เห็นอยู่ชัดๆ ว่ามึงมองผู้หญิงคนนั้น"

"มึงชอบผู้หญิงคนนั้นเหรอ" มังกรเลิกคิ้วถาม

"คนนั้นแหละ…เจ้าสาวของกู"

"สวยว่ะ ขนาดมองไกลๆ ออร่าความสวยยังแผดออกมาขนาดนี้" อังเดรพูด

"นายครับ สินค้าพร้อมส่งแล้วครับ" คนสนิทแม็กซ์เวลล์เดินมากระซิบกับเจ้านายหนุ่ม เขาพยักหน้ารับ ก่อนจะปลีกตัวออกมาจากแก๊งเพื่อน จังหวะที่เขากำลังเดินออกไป ณิชาได้พลันสายตามาสบตากับเขาพอดี เขาละสายตาจากเธอแล้วเดินออกไป

ณิชามองตามแผ่นหลังแม็กซ์เวลล์กระทั่งเขาหายไปในมุมหนึ่งของผับ โลกใบนี้คงกลมจริงอย่างใครว่า เพิ่งเจอกันช่วงบ่ายวันนี้ ตกดึกดันมาเจอกันอีก นี่กะไม่ให้คืนนี้เธอฝันดีเลยหรือไง

"เป็นอะไรไปยัยณิ"

"เปล่า ไม่มีอะไร"

"แล้วนี่จะเอายังไง เรื่องที่ต้องปลอมตัวเป็นพี่สาวเพื่อเข้าพิธีแต่งงาน"

"ยังไม่รู้เลย ฉันขอตัวไปห้องน้ำก่อนนะ เดี๋ยวมา" เธอลุกขึ้นแล้วเดินออกไป ไม่รู้จะหาทางออกเรื่องนี้ยังไง อีกแค่สองวัน พิธีแต่งงานก็จะถูกจัดขึ้น เธอไม่อยากโกหกทุกคนว่าเป็นพี่สาว แล้วก็ไม่อยากให้พี่สาวแต่งงานกับผู้ชายคนนั้น