ค้าเกลือ

ขณะเดียวกันที่เรือนตระกูลหลี่ หญิงสาวได้แปรสภาพเรือนด้านหลังเป็นพื้นที่ทดลองเล็กๆ ที่มีเตาต้มเรียงอยู่สามจุด กระทะใบใหญ่ถูกจัดเตรียมไว้เรียบร้อย เครื่องมือกรองดินและผ้าห่อเกลือถูกจัดไว้อย่างเป็นระเบียบ

น้ำจากแอ่งหินที่ลุงใหญ่ช่วยตักมาให้ก่อนหน้านี้ก็ถูกเก็บไว้ในโอ่งเคลือบ รอพร้อมสำหรับการต้มชุดใหม่ หญิงสาวค่อยๆ ก่อไฟ ทว่าในใจกำลังคำนวณต้นทุนรายได้ที่น่าจะทำกำไร

“ดินเอียดราคาห้าเหวินต่อจิน...ใช้ดินเอียดสามสิบจินสามารถต้มเกลือได้ประมาณหนึ่งจิน เท่ากับว่าต้องจ่ายค่าดินเอียดไปหนึ่งร้อยห้าสิบ เหวิน หักค่าฟืนค่าแรง ก็ยังไม่เกินสองร้อยห้าสิบเหวิน ถ้าข้าต้มได้เกลือออกมาวันละสามสิบจิน แปรรูปให้เป็นเกลือบริสุทธิ์...แล้วขายในราคาหนึ่งจินต่อหนึ่งตำลึง...รวยแล้ว!”

หญิงสาวพึมพำ พลางก้มจดลงในสมุดบันทึก

เกลือสีขาวเป็นเกลือที่หาได้ยาก แน่นอนว่าย่อมทำให้ราคาสูงตามไปด้วย นางไม่เพียงแต่คิดเรื่องกำไร แต่นางกำลังวางระบบ ระบบที่ช่วยให้หมู่บ้านเล็กๆ แห่งนี้มีงานทำในฤดูว่างงาน และในอนาคตอาจกลายเป็นสินค้าเฉพาะถิ่นที่ไม่มีใครเทียบได้

ทุกอย่างดูเหมือนจะเป็นไปอย่างราบรื่น ทว่าเซี่ยชิงหลีไม่รู้ว่าการจำหน่ายเกลือด้