บทที่ 5

“บัว...ผมเป็นคนแรกใช่มั้ย ที่เห็นมัน?” ชายหนุ่มตั้งคำถามขณะบีบคลึงเบา ๆ ที่ฐานเต้ากลม ไม่ใช่ว่าบัวชมพูไม่อยากตอบคำถามของเขา แต่เธอกำลังตื่นเต้นจนพูดอะไรแทบไม่ออกตอนนี้

            “ค่ะ” เธอพยักหน้าน้อย ๆ “คุณเป็นคนแรกที่ได้เห็นค่ะ ซีนิธ”

            หญิงสาวตอบอย่างเอียงอาย ไม่เคยรู้สึกอะไรอย่างนี้มาก่อน ในท้องไส้ปั่นป่วน ความร้อนพุ่งขึ้นสูงและเหมือนจะพาลไม่สบาย เนื้อตัวของเธอกำลังเปิดเผยต่อเขาจนหมดไม่มีเหลือ

“บัว...ขอผมดูชัด ๆ “ เขาร้องขอแต่มือหนากลับดึงแขนของเธอออกโดยไม่ฟังเสียงอนุญาตจากเจ้าของเสียก่อน ศาสตราตรึงข้อมือของหญิงสาวไว้ข้าง ๆ ลำตัว ประกายตาสีฟ้าแกมเขียวบนใบหน้าหล่อเหลาเป็นประกายระยิบระยับ เนื้อในของบัวชมพูงดงามเหมือนชื่อของเธอ

ทรวงอกเต็มตึงที่ทั้งอวบใหญ่และหนั่นแน่นกระเพื่อมขึ้นลงตามแรงหายใจและจุดความร้อนรุ่มในกายหนุ่มจนไม่อาจเก็บกลั้น ศาสตราโน้มใบหน้าลงต่ำและกดริมฝีปากร้อนลงบนส่วนยอดสีสวยที่อ่อนไหวและทำให้ร่างสาวสะดุ้งเล็กน้อย

“อุ๊ย! ซี๊ด...” เสียงครางที่หลุดออกมาจากปากจิ้มลิ้มเบามากจนเขาแทบไม่ได้ยินในตอนแรก แต่เมื่อพ่อเลี้ยงหนุ่มตวัดปลายลิ้นไปบนยอดอัญมณีสีสวยหญิงสาวก็สะดุ้งอีกครั้ง

“อา...ซี๊ด...ซีนิธ”

คราวนี้เสียงของบัวชมพูดังยิ่งกว่าเก่า หญิงสาวบิดตัวไปมาด้วยความรัญจวนเมื่อศาสตราหยอกเอินยอดอกของเธอด้วยการขบเม้มเบา ๆ สลับกับดูดแรง ๆ หลายครั้ง

“อู๊ว...อ๊า...ซีนิธ...บัว...อา...บัว...”

บัวชมพูหลับตาด้วยความเสียวซ่าน เธอได้ยินเสียงลิ้นและปากของเขาที่กำลังดูดชิมความหอมหวานอยู่บนเนื้อตัวของเธอ ศาสตรารุกเร้าและทำให้เธอซ่านเสียวเจียนคลั่ง นี่น่ะหรือคือสัมผัสระหว่างชายหญิงซึ่งในชีวิตของเธอไม่เคยยอมให้ใครได้สัมผัสเลยสักครั้ง

เนื้อตัวผุดผ่องของสาววัยยี่สิบเอ็ดเป็นสีชมพูเหมือนดอกไม้ที่กำลังเบ่งบานสะพรั่ง บัวชมพูไม่อาจสะกัดกั้นเสียงตัวเองแม้จะพยายามเก็บกลั้นด้วยการเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น

“อูว...ซีนิธขา...บัว...บัวไม่ไหวแล้วนะคะ”

บัวชมพูหอบหายใจแรง ศาสตราดูดกลืนยอดอกอกอิ่มทั้งสองสลับไปมาเหมือนเขากำลังกระหายและแทบไม่อยากเลื่อนใบหน้าออกจากดอกบัวตูมขนาดใหญ่ทั้งคู่

เขาดูดเม้มสลับกับถูไถคางสากระคายด้วยขนเคราเล็ก ๆ ที่พึ่งขึ้นมาหลังโกนใหม่ ๆ เสียดสีไปบนเนื้อนวลนุ่มที่กำลังแข็งเป็นไตเพราะถูกเร่งเร้ามากขึ้นเรื่อย ๆ

“อ๊า...ซีนิธ...พ่อเลี้ยงขา...อา...บัว...อูว”

บัวชมพูร้องครางขณะรู้สึกล่องลอยเหมือนอยู่บนปุยเมฆ แต่แล้วศาสตราก็ทำให้หญิงสาวประหลาดใจเมื่อเขาเลื่อนใบหน้าออก แววแห่งความเสียดายฉายชัดอยู่ในดวงตากลมโตของหญิงสาวกระทังเขากล่าวขึ้น

“บัว...คุณลืมอะไรไปหรือเปล่า?”

“คะ?”

“คุณยังนวดให้ผมไม่เสร็จเลยนะบัว”

      

บทที่ 5 ปรนเปรอเสน่หา

                 

                  บัวชมพูกระพริบตาปริบ ๆ เธอมองเขาชั่วขณะแม้ไม่เข้าใจแต่ก็เห็นในแววตาของพ่อเลี้ยงหนุ่มยามนี้อาบไว้ด้วยความฉ่ำหวาน หญิงสาวขยับลุกขึ้นนั่ง เธอเอื้อมมือไปหยิบผ้าไหมข้างตัวแต่กลับถูกมือหนารั้งไว้

                  “นวดให้ผมทั้งอย่างนี้ล่ะ”

                  เขาสั่งและนั่นยิ่งทำให้เธอหน้าแดง หญิงสาวปล่อยผ้าในมือแต่โดยดีและขยับตัวให้อยู่ในท่าพร้อมทำตามคำบัญชาของพ่อเลี้ยงหนุ่มอีกครั้ง ส่วนเจ้าของร่างสูงนอนหงายแผ่ลำตัวกำยำใหญ่โตอยู่ต่อหน้าเธอ

                  เจ้าของวงหน้ารูปไข่แสนสวยอดที่จะมองความแข็งแกร่งของกล้ามเนื้อทุกมัดบนลำตัวของเขาไม่ได้ ศาสตราเป็นผู้ชายที่ตัวโตมาก แต่ทุกส่วนของเขากระชับ หนั่นแน่น ทั้งกล้ามบนแขนและหน้าอก หน้าท้องเป็นลอนไร้ไขมัน ไรขนสีทองแต่งแต้มบนอกเป็นแนวต่ำลงไปจรดใต้สะดือ

                  บัวชมพูรู้ว่าตอนนี้บนตัวของเขาไม่มีอะไรปกปิดและหญิงสาวก็อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองบางอย่างที่กำลังชูชันกลางลำตัวของเขา มือเรียวบางสั่นเล็กน้อยเมื่อทาบลงบนไหล่กว้างขณะเริ่มบีบคลึงปลายนิ้วไปบนร่างสูงใหญ่โดยที่ลำตัวช่วงบนของเธอเปล่าเปลือย