Share

02

Author: Moonlace
last update Last Updated: 2025-04-15 19:00:00

นานเท่าไรแล้ว... วินตาไม่อาจรู้

เวลาแห่งความทุกข์ทรมานล่วงเลยผ่านไปนับชั่วโมงจนเธออยากจะหายตัวไปจากสถานที่แห่งนี้ เธอไม่รู้ว่าอีกฝ่ายไปถึงจุดสุดยอดแล้วกี่ครั้ง รวมถึงไม่สามารถนับหยดน้ำตาที่สูญเสียไปได้เช่นเดียวกัน

ภายในห้องพักของวินตายามนี้กลับกลายเป็นสถานที่ก่อกิจกามของร่างสูงที่การเสพสมครั้งไหนก็ยังไม่สามารถสนองตัณหาของเขาได้ ร่างกายเปลือยเปล่าของทั้งสองหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกันครั้งแล้วครั้งเล่าโดยที่ร่างสูงไม่เคยถอนส่วนที่เชื่อมอยู่ภายในกายของอีกคนออกมาเลย... เสร็จแล้วก็เริ่มใหม่... เหมือนยังไม่หนำใจและจะดำเนินต่อไปแม้ว่าเหตุการณ์ครั้งนี้จะจบลงและเริ่มเข้าสู่เช้ากันใหม่

สิ่งเดียวที่วินตาทำได้ในตอนนี้คืออดทนรอให้ทุกอย่างผ่านพ้นไป

“อืม... นี่ฉันมีอะไรกับท่อนไม้เหรอเนี่ย ทำไมถึงได้นิ่งเงียบขนาดเน้”

จาริลส่ายหน้าไม่พอใจ ก่อนจะก้มลงกดจูบไปที่ทรวงอกงามของหญิงสาวจนเป็นรอยแดง อีกฝ่ายพยายามดันใบหน้าของคนด้านบนออกห่างแต่ก็ถูกตรึงมือทั้งสองข้างไว้

กับเตียงแน่น

ใบหน้าของวินตาเชิดขึ้นเมื่อปลายลิ้นของจาริลระรานยอดอกข้างซ้ายของเธอ

“อื้มมม”

อีกฝ่ายส่งเสียงครางในลำคออย่างอิ่มเอมใจเมื่อได้ครอบครองเรือนร่างงามทั้งส่วนบนและส่วนล่างไปพร้อมๆ กัน เขี้ยวคมของเขากัดกระชากเชอร์รี่ผลงามจนถูกตอกกลับด้วยกำปั้นไปหลายครั้ง

กายบางพยายามอดทนและอดกลั้นอารมณ์อย่างยิ่งยวดเพราะรู้ดีว่าหากถูกปลุกปั้นอารมณ์ขึ้นมาแล้วนั้น ผลที่ตามมาจะเป็นเช่นไร เธอไม่อยากจะปลดปล่อยความอัดอั้นนั้นอีกแล้ว เพราะในสถานการณ์เช่นนี้มันทำให้เธอเจ็บปวดทรมานมากนัก ดังนั้นถ้าเธอไม่รู้สึกอะไรกับมัน เธอก็จะไม่ตกหลุมพรางของจาริลอีก

กายแกร่งพรมจูบไปทั่วเรือนร่างของวินตาอย่างบ้าคลั่ง โดยทุกพื้นผิวที่ริมฝีปากของเขาเคลื่อนผ่าน ร่างหนาก็จะฝากรอยสีกลีบกุหลาบไว้ให้เห็นอยู่ประปราย ลิ้นร้อนลากวนอยู่บริเวณท้องน้อยของหญิงสาว ปลุกความเสียวซ่านของอีกฝ่ายจนคนที่พยายามอดทนอดกลั้นต้องแพ้พ่าย ปล่อยให้ผู้ชนะครอบครองเรือนกายของเธออย่างน่าอับอาย

“อา...”

หญิงเผลอปล่อยเสียงครางที่คิดว่าน่าอายนั้นออกมาอย่างไม่ตั้งใจ เธอรีบเม้มริมฝีปากแน่น อดทนกับสัมผัสรุนแรงที่ปรนเปรอส่วนล่างของเธอด้วยเรียวนิ้ว แต่ก็ผวาครางทุกครั้งที่ก้านนิ้วยาวกดย้ำเข้าที่จุดกระสัน เพียงไม่นานเธอก็รู้สึกได้ถึงมวลของเหลวที่กำลังจะปลดปล่อย เป็นจังหวะเดียวกันกับที่จาริลยันตัวลุกขึ้นนั่ง

ชายหนุ่มยกเอวบางให้ขึ้นมานั่งทับบนตักของตน เขานำพาให้ช่องทางรักของหญิงสาวสัมผัสกับยอดของแท่งเนื้อร้อนของเขาจนนำมาซึ่งความรู้สึกวาบหวาม ก่อนจะกดร่างวินตาลงจนสุดให้สามารถครอบครองเจ้าโลกของเขาไว้ได้มิด

หญิงสาวอ้าปากค้าง อยากร้องออกมาด้วยความเจ็บแต่ก็ไม่สามารถทำได้เมื่อโพรงปากถูกแทนที่ด้วยลิ้นร้อนที่เริ่มคุ้นเคยนั้นอีกครั้ง มันเกี่ยวกระหวัดชอนไชและพรากลมหายใจของเธอไปไม่เคยพลาด ร่างสูงเกือบจะทำให้ร่างบางโอนอ่อนด้วยรสจูบอันร้อนแรงนั่นแล้ว หากไม่ใช่เพราะกายท่อนล่างของเธอถูกกระแทกจากกายท่อนล่างของเขา

“อื้อ”

วินตาส่งเสียงครางในลำคอแล้วผันหน้าหนีออกมาด้วยความตกใจ เห็นดังนั้นจาริลจึงกระชับเอวบางของอีกฝ่ายไว้เพื่อไม่ให้ดิ้นตัวหนีไปได้

ร่างบางที่กำลังจะเผชิญชะตากรรมครั้งใหม่รีบดันหน้าอกกว้างของจาริลให้ออกห่าง

“ไม่! ไม่เอาแล้ว พอแล้ว!”

วินตาตะคอกบอกคนที่โอบรั้งกายเธอไว้ แต่คนด้านล่างก็กระแทกแก่นกายเข้ามาในทันที

หญิงสาวเอี้ยวตัวออกไปด้านข้าง หวังจะหลุดออกจากส่วนกายที่เชื่อมต่อร่างกายของพวกเขาไว้ แต่จาริลก็จับสะโพกของเธอไว้แน่นก่อนจะยกร่างเธอขึ้นรับกับแรงกระแทกที่แรงไม่ต่างจากครั้งไหนๆ

ดวงหน้าหวานถึงกับเปลี่ยนสีหน้า อยากจะร้องไห้อีกครั้งแต่ก็ร้องไม่ออก ในเมื่อเธอสูญเสียน้ำตามากเสียจนไม่เหลือน้ำตาให้ไหลอีกแล้ว

ไม่เหลืออะไรแล้ว นอกจากความเจ็บปวด...

ร่างบางเริ่มหอบหนักขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งใกล้จะปลดปล่อยมากเท่าไรเธอก็ยิ่งรู้สึกทรมานมากขึ้นเท่านั้น ใบหน้าของเธอเอนซบลงไปกับแผ่นอกกว้างของจาริลอย่างไม่รังเกียจ หากนาทีนี้มันจะเป็นที่พักพิงให้เธอได้บ้าง เธอก็ยอม...

ในตอนนั้นเธอได้ยินเสียงหัวใจของจาริลดังชัดเจนเมื่อใบหูแนบเข้ากับแผ่นอกกว้าง และจังหวะการเต้นของหัวใจเธอเองก็ไม่แตกต่าง เว้นเสียแต่มันมีที่มาของความรู้สึกที่แตกต่างกันเท่านั้นเอง

เปลือกตาสีน้ำนมปิดลงช้าๆ เมื่อหยาดน้ำหวานหลั่งไหลออกมาปนเมือกเหลวและคราบเลือดที่โคนขาด้านในของวินตา ก่อนที่หลังจากนั้นจาริลจะพลิกร่างบางให้ควํ่าหน้าลงกับเตียงแล้วเสือกไสแก่นกายเข้าไปในช่องทางอุ่นร้อนอีกครั้งโดยไม่ทอดทิ้งจังหวะ

วินตาครางหวือกับการรุกล้ำครั้งนี้ มือข้างหนึ่งของเธอจำต้องยกขึ้นปิดปากเพื่อปิดกั้นเสียงคราง ทั้งที่ไม่อยากเปล่งเสียงที่น่าอับอายเช่นนั้นออกไปแท้ๆ แต่จาริลก็บังคับให้เธอต้องร้องมันออกมาอยู่ดี

“อย่าเงียบสิ ฉันเกลียดความเงียบ”

“ร้องออกมา! เวลาเอากับฉันจำไว้ว่าต้องครางออกมาดังๆ ร้องสิ!”

“อ๊ะ!”

กายหนาถาโถมเข้ามารัวเร็วเพื่อเร่งจังหวะให้ตนเองไปถึงฝั่งฝัน ใบหน้าที่โชกไปด้วยหยาดเหงื่อแนบเข้ากับแผ่นหลังเปลือยเปล่าของร่างบางก่อนบรรจงจูบมันอย่างแผ่วเบาเป็นครั้งแรกโดยไม่ทิ้งร่องรอยใดใดไว้

วินตาครางแผ่วเป็นระยะและไม่สามารถหยุดได้จนกว่าร่างสูงจะพึงพอใจ กายหนายังตอกย้ำ แกล้งเธอให้ครางหวือด้วยจังหวะรุนแรงที่ส่งมาไม่หยุดง่าย และเสียงของเธอคงจะดังต่อไปเรื่อยๆ หากไม่มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น

1 ชั่วโมงก่อนหน้านี้

เสียงเพลงที่ดังอย่างต่อเนื่องด้วยจังหวะเร้าใจนี้กำลังทำให้ ริล หรือ จาริล รู้สึกมึนงงไปชั่วขณะ ร่างสูงหรือไอดอลที่รู้จักกันในชื่อ ริล รับรู้ถึงจังหวะการก้าวเดินที่ผิดทิศทางไปเล็กน้อย แต่นั่นก็มากพอที่จะเตือนเขาให้รู้ว่าต้องรีบควบคุมตนเองทันใด เพราะยามนี้ชายหนุ่มที่เริ่มส่อเค้าอาการเมากำลังเดินไปตามแรงฉุดของหญิงสาวออกไปจากฟอร์แดนซ์ เธอพาเขาแทรกกายผ่านผู้คนที่เบียดเสียดอยู่ตามโถงทางเดินออกมาอย่างยากลำบาก และเมื่อร่างสูงถูกพามาหยุดยังชานพักบันไดที่ไร้ซึ่งผู้คน ไม่นานหลังจากนั้นริมฝีปากของเขาก็ถูกจู่โจมโดยหญิงสาวแสนสวยตรงหน้าอย่างอดใจไม่ไหว

เรียวลิ้นแทรกผ่านโพรงปากของจาริลเข้าไปก่อนอย่างไร้ซึ่งความเขินอาย ทว่าชายหนุ่มนั้นเคลิบเคลิ้มกับเรียวลิ้นหวานได้ไม่นานก็ต้องถึงกับสำลัก เมื่อเรียวลิ้น

ชื้นส่งผ่านเม็ดยาบางอย่างเข้ามาในโพรงปากของเขาจนมันลื่นไหลลงคอไปในที่สุด

จาริลผละออกมาจากร่างสวยแล้วเอามือจับคอตัวเองด้วยความตระหนก ใบหน้าจ้องมองคนที่กำลังคบหาด้วยสายตาตำหนิ และนั่นเป็นเสมือนคำถามที่ส่งตรงไปให้หญิงสาว เธอคนนั้นยกยิ้มมุมปากอย่างพอใจก่อนจะล้วงเอาบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกงยีนส์ของตัวเองแล้วยื่นให้ชายหนุ่มได้เห็นสิ่งนั้นใกล้ๆ

เม็ดยาสีขาวขนาดพอๆ กับยาพาราเซตามอนคือสิ่งที่จาริลเห็น แต่ชายหนุ่มรู้ดีว่ามันไม่ใช่

“นั่นมันอะไรกันฮะ?”

“ก็ยาที่จะทำให้เราสองคนมีความสุขมากขึ้นไงคะ” ว่าจบหญิงสาวก็ส่งยาเม็ดนั้นเข้าปากตัวเองกลืนลงคอ

ฝ่ายจาริลยืนอึ้งให้กับการกระทำของแฟนสาว แต่เธอก็ไม่ปล่อยให้เขาครุ่นคิดอะไรอีกต่อไป แขนเรียวกระชากเสื้อยืดของชายหนุ่มให้เข้ามาแนบชิดแล้วประกบริมฝีปากบดเบียดกลีบปากนุ่มของชายที่แสนรักแสนหลงใหล ทว่าไม่ใช่แค่เธอเพียงคนเดียวเท่านั้นที่รู้สึกทั้งรักทั้งหลง

เพราะจาริลคือคนที่มีความรู้สึกแบบนั้นเฉกเช่นเดียวกัน

นาทีนี้ไม่มีอีกแล้วความถูกผิด...

สามัญสำนึกของจาริลหายไปทันทีที่ถูกพรากจุมพิต

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • เดทลับลอบรัก I will never date you   30

    ริมฝีปากที่ร้อนราวกับไฟของชายหนุ่มกำลังบดขยี้ริมฝีปากบางราวกับต้องการระบายอารมณ์ที่กำลังเดือดพล่านโดยมีหญิงสาวคอยตอบรับทุกสัมผัสที่แสนรุนแรงและทิ้งความเผ็ดร้อนให้เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆยามนี้มือหนาเริ่มทำหน้าที่ปลดเปลื้องอาภรณ์แต่ละส่วนของอีกฝ่าย ตั้งแต่เสื้อคลุมไปจนถึงเสื้อยืดที่วินตาชื่นชอบก็ถูกร่างสูงถอดทิ้งกองลงกับพื้นอย่างไม่ใยดีในไม่ช้าร่างกายท่อนบนของวินตาก็เหลือสภาพเปลือยเปล่า ตอนนั้นเองที่ร่างสูงจับประคองร่างบางให้เข้ามาแนบชิดมากยิ่งขึ้นโดยที่ริมฝีปากนั้นยังคงไม่หยุดการรุกล้ำ เขายังคงดื่มดํ่ากับจุมพิตแสนหวานขณะดันร่างบางนำพาไปหยุดนั่งบนเตียงนอนหลังใหญ่วินตาถูกทาบทับโดยร่างของพลับพลาในตอนนั้น คนตัวโตกว่ายังคงเก็บเกี่ยวความหวานจากโพรงปากฉ่ำไม่หยุดหย่อนและเมื่อชายหนุ่มรับรู้ถึงลมหายใจของอีกฝ่ายที่เริ่มติดขัดเพราะรสจูบที่แสนยาวนานครั้งนี้ เขาก็ยอมปล่อยให้กลีบปากบางเป็นอิสระก่อนจะเลื่อนริมฝีปากไปจูบหนักๆ ที่แก้มซ้ายและลดระดับลงไปคลอเคลียที่ซอกคอขาวเนียนของวินตาบ้าง“ริล...จาริล...”“จาริล...เดี๋ยวคนอื่นมาเห็น” สิ้นประโยคนั้นพลับพลาก็เงยหน้าขึ้นมาจ้องมองใบหน้า

  • เดทลับลอบรัก I will never date you   29

    “ค่ารถเท่าไรคะ จะลงตรงนี้ล่ะ” วินตาถามขณะทำท่าล้วงกระเป๋าสตางค์เมื่อโชเฟอร์บอกราคาตามตัวเลขหน้ามิเตอร์ หญิงสาวก็ยื่นเงินให้ครบตามจำนวนแล้วเปิดประตูลงจากรถ เธอก้าวเท้าไปตามฟุตบาทพลางเดินถือถุงกระดาษใบเล็กที่บรรจุเครื่องสำอางส่วนตัวตรงไปยังสถานบันเทิงที่หมายมั่นพร้อมกับความคิดที่จะดื่มดํ่าและสนุกไปกับผู้คนที่นี่ เพราะในคํ่าคืนนี้เธอจะเป็นคนสุดท้ายที่กลับถึงบ้าน ไม่ใช่จาริลเหมือนทุกทีเก่งนักใช่ไหมเรื่องแบ่งเวลาไปหาผู้หญิง งั้นคราวนี้ขอเธอเถลไถลบ้าง เธอจะดื่มให้กลิ่นเหล้าติดตัวแล้วกลับดึกที่สุดเลยคอยดูขณะที่จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวนั่นเอง เท้าข้างหนึ่งของเธอก็ไม่ทันหลบเลี่ยงมันเหยียบเข้ากับเท้าของใครคนหนึ่งเต็มแรง และด้วยความตกใจนั๋นเองทำให้ร่างของเธอชนเข้ากับสีข้างของผู้โชคร้ายที่ถูกเธอเหยียบเท้าเข้าโดยไม่ได้เจตนา“โอ๊ะ! ขะขอโทษค่ะ” วินตาอุทานด้วยความตกใจ เธอรีบถอยออกมาโค้งกายกล่าวขอโทษ เพราะตัวเองผิดเข้าเติมประตูที่เผลอไปเหยียบเท้าและชนกับชายคนนี้ที่เดินสวนผ่านมาใบหน้าหวานเงยขึ้นสบตากับคนตรงข้ามช้าๆ แ

  • เดทลับลอบรัก I will never date you   28

    “ริล พี่อยากขอให้น้องเลิกทำแบบนั้น ทั้งกับผู้หญิงของน้อง และกับพี่ พี่รู้สึกดีนะที่น้องไว้ใจให้พี่เป็นคนเดียวที่รู้ความลับ แต่หลังจากนี้ ขออย่าพาพี่เข้าไปรู้จักกับคนของน้องอีก... ยิ่งเป็นเรื่องที่ผิด พี่ยิ่งไม่อยากรู้ พี่อาจจะห้ามน้องไม่ให้ทำไม่ได้ แต่พี่ก็หวังว่าน้องจะไม่ทำมันอีก” “ครับ ผมจะไม่ทำแบบนั้นอีก” “เรื่องแอบเดทน่ะพี่ไม่ก้าวก่ายหรอก แต่เรื่องมีอะไรกับแฟนคลับในขณะที่น้องยังมีแฟน พี่รับไม่ได้ว่ะ น้องทำผิดหลายสถานเลยนะริล ทั้งนอกใจแฟน นอนกับแฟนคลับ น้องกล้าทำแบบนั้นทั้งที่เรากำลังเดินทางกันอยู่ น้องนี่แม่ง... โคตรแย่” คำพูดแต่ละประโยคของวินตานั้นเติมไปด้วยความผิดหวัง กระแสเสียงที่หญิงสาวเอ่ยกับรุ่นน้องมันสั่นไหวและแฝงไว้ด้วยความเจ็บปวดเช่นเดียวกับลูกแก้วกลมวาวคู่นั้นที่สะท้อนอารมณ์ความรู้สึกออกมาอย่างไม่ลวงหลอก ผิดหวัง... เจ็บปวด... ทั้งหมดนั้น เพราะจาริล “ผมขอโทษ... ผมขอโทษสำหรับทุกอย่าง ขอโทษที่ทำให้พี่ผิดหวัง ขอ โทษที่ปล่อยให้พี่อยู่ตามลำพัง ขอโทษ...” จาริลพรั่งพรูถ้อยคำขอโทษออกมามากมาย ใบหน้าแสดงความรู้สึกผิดดังที่พูด คำขอโทษเหล่านั้นทำให้หญิงสาวคลายอคติ

  • เดทลับลอบรัก I will never date you   27

    ความเงียบครอบคลุมอยู่นานจนกระทั่งรถตู้ของบริษัทพาทุกคนมาถึงสนามบิน วินตาเริ่มพูดคุยกับทุกคนยกเว้นจาริล เธอไม่สนใจรุ่นน้องที่มาด้วยกันแม้แต่น้อย เมื่อเธอเดินไปนั่งลงบนเก้าอี้ที่เพิ่งมีกลุ่มคนลุกจากไป จาริลก็ทำท่าจะเดินตามลงไปนั่งข้างๆ แต่เธอก็รีบฉุดแขนของแม้นเมืองที่ยืนอยู่ให้นั่งตามลงมาแทน ทำให้ที่นั่งฝังนี้ไม่เหลือที่ว่างให้ร่างสูงอีกแล้ว จาริลมองรุ่นพี่อย่างเข้าใจดีทุกอย่าง แต่มันสายเกินไปที่เพิ่งจะมารับรู้ ความรู้สึกของอีกฝ่ายเอาตอนนี้ เขายอมรับว่าเขาผิดที่ทิ้งพี่วินนี่ให้อยู่คนเดียว แบบนั้น เขาน่าจะคิดให้ดีก่อนที่จะทำมันลงไป “พี่โกรธผมจริงๆ ใช่ไหม?” จาริลถามต่อหน้าสมาชิกในวงทั้งสามคนของเขา อคินที่เห็นท่าไม่ดีจึงรีบลุกจากที่นั่งแล้วผลักจาริลให้นั่งลงแทนที่ตน ส่วน อีกสองคนที่เหลือต่างก็หันไปมองทิศทางอื่นทำราวกับไม่สนใจการมีอยู่ของชายและหญิงคู่นี้สองคนตรงนี้ เพราะทุกคนต่างรู้ดีว่าจาริลกำลังง้อรุ่นพี่อยู่ “โกรธผมเหรอ...” จาริลยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้ร่างบางมากขึ้น จนวินตาต้องใช้ สองมือดันหน้าอกจาริลไ

  • เดทลับลอบรัก I will never date you   26

    หลงทาง วินตารำพึงในใจอย่างห่อเหี่ยว หญิงสาวเดินเต็ดเตร่ไปเรื่อยๆ ก่อนจะพบว่าตนเองวนกลับมาทางเดิม เมื่อรู้ตัวเช่นนั้นเธอจึงไม่มีกะจิตกะใจจะเที่ยวเล่นอีกต่อไป สองเท้าหยุดเดินพลางคลำหาโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าเสื้อสูท เมื่อหยิบมันขึ้นมาแล้วนิ้วเรียวรีบเลื่อนหารายชื่อก่อนจะกดโทรหาคนที่พึ่งพาได้มากหี่สุด รอไม่ถึงสิบวินาทีเท่านั้นเสียงจากปลายสายก็ดังขึ้นทักทายเธออย่างสดใส “ไงคะ” “พี่แอร์โรว์อยู่ไหนคะ?” หญิงสาวเอ่ยถามรุ่นพี่ที่คาดว่าตอนนี้เจ้าตัวคงกำลังเดินอยู่ที่ใดสักแห่งแถวๆ นี้ “พี่อยู่ที่... เอ่อ ที่ร้านขายไก่ย่างเสียบไม้ ตรงนี้มันโซนขายของกิน” “เอ่อ พี่คะ วินนี่หลงทางทำไงดี” วินตาพูดเหมือนจะร้องไห้ ใบหน้าหันมองรอบ กายแต่ไม่มีใครรู้จักเธอ อย่างน้อยยามนี้ถ้าเธอเจอแฟนคลับเข้าสักคน เธอก็คงจะ กล้าขอความช่วยเหลือจากคนเหล่านั้นบ้าง “แล้วจาริลไปไหน? วินนี่ ไปกับจาริลไม่ใช่เหรอ แล้วมันอยู่ไหน?” “ไม่รู้ วินนี่หลงกับน้อง” “โทรหารึยัง จะได้พากันกลับมา” แต่คำแนะนำนั้นกลับทำให้วินตารู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา จะให้เธอโทรตามอีกฝ่ายได้อย่างไร เธอไม่คิดจะไปขัดจังหวะคนทั้งสองและก็ไม่อยากเรีย

  • เดทลับลอบรัก I will never date you   25

    สำหรับวินตาแล้วมันเป็นเพียงร้านธรรมดาๆ ร้านหนึ่งจึงพาลให้นึกสงสัยว่าคนที่พามากำลังคิดอะไรอยู่กันแน่ถึงได้พาเธอแวะเข้าร้านที่เหมาะกับเด็กผู้หญิงแบบนี้ “จะซื้อของฝาก?” วินตาถามตามความคิดที่น่าจะเป็นไปได้แต่จาริลกลับให้คำตอบที่เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อน “ผมมาตามหาสาวคนหนึ่งน่ะครับ ตอนจบคอนเสิร์ตเธอตามมาส่งเราขึ้นรถ แล้วก็สอดนามบัตรเข้ามาในแขนเสื้อผม” “แล้วนายก็มาจริงๆ เนี่ยนะ” วินตาหันขวับไปมองหน้ารุ่นน้องอย่างไม่อยากจะ เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน เธอไม่อยากเชื่อจริงๆ ว่ารุ่นน้องคนนี้จะกล้าทำเรื่องเช่นนี้ “ครับ พี่อย่าบอกใครนะ” แม้แต่แฟนคลับที่ควรจะยกเว้น แต่เจ้าตัวก็ไม่สนใจงั้นเหรอ วินตาถึงกับพูดไม่ออก คนเป็นรุ่นพี่จึงทำใจนิ่งแล้วเดินเคียงคู่ร่างสูงเข้าไปหยุดอยู่ภายในร้านทันทีที่ก้าวเท้าเข้าไป แขกผู้มาเยือนจึงได้พบกับเจ้าของร้านหรือเจ้าของนามบัตรที่จาริลตั้งใจมาพบเจอ สาวสวยคนนั้นส่งยิ้มกว้างมาทักทายพวกเธอเป็นอย่างแรก บรรยากาศระหว่างพวกเธอทั้งสามเหมือนจะเป็นไปด้วยความอึดอัด หญิงสาวแสดงความ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status