Home / โรแมนติก / เดือนร่ายดาว / ตอนที่ 9 เพื่อนชายงอน

Share

ตอนที่ 9 เพื่อนชายงอน

last update Last Updated: 2025-04-18 11:32:54

สองวันผ่านไปแล้ว แต่ทะเลยังคงนั่งหน้าบึ้ง ไม่หายงอนกับบรรดาเพื่อนสาวที่แอบหนีไปกินเหล้ากันโดยไม่ชวนเขา ยิ่งพอรู้ว่าดาหวันไปเจอโนเตอร์ที่ร้านเหล้าอีก ก็ยิ่งทำให้ทะเลหัวเสียจนแทบจะเป็นจะตาย คนตัวเล็กอย่างดาหวันก็พยายามทำทุกอย่างง้อเขา ทั้งพาไปกินของอร่อย ซื้อน้ำหวานที่เขาชอบ แต่ทะเลกลับทำเป็นไม่สนใจ หลบหน้าหลบตาเธอตลอด ข้าวก็ไม่ยอมกินด้วย

“ทะเล...งอนอะไรนักหนาวะ มึงเป็นอะไรไปเนี่ย” ดาหวันเอ่ยถามเสียงอ่อนๆ พยายามนั่งข้างๆ เพื่อนรักที่หันหน้าหนีตลอด

ทะเลยังคงไม่พูดอะไร แถมทำเป็นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น ไม่สนใจดาหวันเลยแม้แต่น้อย

"มึงจะไม่พูดกับกูจริงๆ เหรอ" ดาหวันทำหน้าสลด ยิ่งเห็นเพื่อนรักเป็นแบบนี้เธอก็ยิ่งรู้สึกผิด

ทะเลได้ยินคำถามก็ถอนหายใจลึกๆ ก่อนจะเงยหน้ามองเธอแว่บหนึ่งแล้วกลับไปจ้องโทรศัพท์ต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"ทะเล...มึงโกรธกูเรื่องพี่เตอร์ใช่ไหม" เธอถามตรงๆ ซึ่งทำให้ทะเลสะดุดไปชั่วขณะ แต่ก็ยังไม่ยอมตอบ

ดาหวันถอนหายใจหนัก "ถ้ามึงไม่พูด กูก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้วนะ จะให้กูกราบมึงเลยไหมเนี่ย"

คำพูดนั้นทำให้ทะเลเผลอหลุดขำเบาๆ แต่ก็ยังคงพยายามเก็บท่าทีเหมือนเดิม

ดาหวันสังเกตเห็นปฏิกิริยาเล็กๆ นั้นแล้วก็รู้ว่าทะเลคงเริ่มใจอ่อนบ้างแล้ว เธอจึงค่อยๆ เอื้อมมือไปจับมือเขา "มึงเป็นเพื่อนรักกูนะ กูไม่อยากให้มึงเป็นแบบนี้เพราะเรื่องไร้สาระเลย"

ทั้งๆที่เธอก็รู้เต็มอกว่าทะเลคิดยังไงกับตัวเอง

ทะเลหันมามองดาหวันอีกครั้ง คราวนี้สายตาอ่อนลง "กูแค่ไม่ชอบที่มึงไปไม่บอกกู แล้วมึงก็ไปเจอไอ้เตอร์อีก"

"เอาน่า มันก็แค่บังเอิญ..." ดาหวันพยายามอธิบาย

ทะเลถอนหายใจอีกครั้ง ก่อนจะพยักหน้าเบาๆ "ก็ได้...กูจะหายงอนละ แต่อย่าทำอีกนะเว้ย"

ดาหวันยิ้มกว้างออกมา "โอเค! สัญญา! เดี๋ยวกูเลี้ยงข้าวมึงวันนี้เลย!"

ในที่สุดทะเลก็ยอมกลับมาคุยด้วย

ดาหวันรู้สึกโล่งใจอย่างมาก

"ต่อไป..ไปไหนต้องบอกกูเข้าใจไหม" ทะเลย้ำด้วยน้ำเสียงจริงจัง

"เข้าใจค่ะ" ดาหวันตอบรับด้วยหน้าตาทะเล้น แกล้งทำเป็นยิ้มหวานใส่ทะเล

"มึงบ่นจนคนอื่นคิดว่ามึงเป็นผัวกูแล้วเนี่ย" เธอบ่นให้คนหล่อที่ยืนอยู่ตรงหน้า

ทะเลยิ้มมุมปาก แกล้งทำเป็นรับคำด้วยท่าทางกวนๆ "อ้าว พร้อมเสมอจ้าหากเธออยากได้ผัวแบบทะเล"

"นี่แน่ะ!" ดาหวันยกมือขึ้นฟาดเขาเบาๆ ที่แขน แต่ทะเลแกล้งทำเป็นเจ็บเกินจริง

"โอ้ยย เจ็บ!" ทะเลแกล้งร้องออกมา พร้อมกับหัวเราะไปด้วย

ดาหวันส่ายหัวพร้อมหัวเราะเบาๆ เธอรู้ว่าเพื่อนของเธอแค่เล่นสนุก ไม่ได้คิดอะไรมาก แต่ในใจลึกๆ เธอก็รู้ว่าทะเลเป็นห่วงเธอมากแค่ไหน

"ยังไม่หายงอนนะ ขอบอก พาไปดูหนังด้วย ไม่งั้นไม่ยอม" ทะเลพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ พร้อมกับทำหน้าตาน่ารักแบบตั้งใจให้ดาหวันใจอ่อน

"เยอะนะมึงไอ้ทะเล" ดาหวันส่ายหัวพลางหัวเราะ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาเมื่อเห็นเพื่อนทำท่าอ้อนขนาดนี้

"ก็เยอะกับมึงคนเดียวนี่แหละ" ทะเลยิ้มหวานส่งสายตาล้อเลียน

"โอ๊ยยย เอาเถอะ พาไปก็พาไป" ดาหวันตอบกลับอย่างยอมแพ้ ทะเลยิ้มอย่างผู้ชนะ

ทันที

พอมาถึงโรงหนัง ดาหวันก็เริ่มจะหงุดหงิดเมื่อเห็นคนเยอะจนแทบไม่มีที่เดิน ความเหนื่อยและความเบื่อก็เพิ่มขึ้นทุกที

"มึง ซื้อของกินแล้วไปดูหนังที่ห้องมึงดีกว่าป่ะ แม่ง คนเยอะกูขี้เกียจรอ" ดาหวันบ่นพร้อมดึงแขนทะเลให้พาออกไปจากโรงหนัง

ทะเลหัวเราะเบาๆ กับท่าทางของดาหวัน "โอเค งั้นตามใจมึง ไปซื้อของกินกันแล้วกลับไปนอนดูหนังสบายๆ ที่ห้องกัน"

ดาหวันยิ้มออกมาเมื่อทะเลยอมตามใจ ก่อนจะพากันเดินออกไปหาของกินข้างนอก

พอมาถึงห้อง ทะเลก็รีบเก็บของที่วางเกะกะอยู่ตามโต๊ะและพื้นอย่างรวดเร็ว ทำให้ห้องดูเป็นระเบียบขึ้นภายในไม่กี่นาที

"เอาล่ะ พร้อมดูหนังแล้ว!" ทะเลพูดพลางทิ้งตัวลงนั่งข้างดาหวันบนโซฟา

ดาหวันหยิบรีโมตขึ้นมาเปิด N*****x "มึง หนังเยอะมากเลย ดูเรื่องไหนดีวะ?"

ทะเลเหลือบตามองหน้าจอ "แล้วแต่เลย กูตามใจมึงอยู่แล้วนิ"

ดาหวันยิ้มก่อนจะเลือกหนังที่เธออยากดู ทะเลแอบถอนหายใจเบาๆ เพราะหนังที่ดาหวันเลือกดันเป็นแนวโรแมนติกที่เขาไม่ค่อยชอบ แต่ก็ยอมทนดูเพราะเห็นแก่เพื่อนสาว

ดูไปได้พักนึง

"มึงกูปวดขี้ เข้าห้องน้ำแป๊บนะ"ทะเลบอกเธอก่อนจะปรี่เข้าห้องน้ำและอาบน้ำไปเลย

พอทะเลเดินออกมาจากห้องน้ำในหนังก็กำลังเป็นฉากรักผู้ใหญ่ที่ยัยดาหวันก็ดูตาแทบจะไม่กระพริบหน้ายื่นจะสิงจอทีวีอยู่แล้ว

ทะเลใส่แค่กางขาสั้นสบายๆ พลางเช็ดผมตัวเองด้วยผ้าขนหนูจึงเอ่ยทักเธอให้ตกใจเล่นๆ

"เฮ้ย! ดูอะไรอยู่เนี่ย?" ทะเลถามขำๆ เมื่อเห็นฉากรักผู้ใหญ่กำลังดำเนินไปอย่างเผ็ดร้อนบนหน้าจอ

ดาหวันสะดุ้งเล็กน้อยหันมามองทะเล "อะ...อะไร กูก็ดูหนังเฉยๆ อะ" เธอพยายามทำหน้าปกติ แต่ใบหน้าเริ่มมีสีแดงระเรื่อ

ทะเลหัวเราะ "เออๆ ดูต่อไปเถอะ แต่อย่าหลงไปในหนังล่ะ กูหวง"

ดาหวันพยายามเบือนหน้าหนีจากสิ่งที่เห็นตรงหน้า แต่สายตาของเธอดันกลับมาจับจ้องอยู่ที่จุดเดิมโดยไม่รู้ตัว กล้ามเนื้อหน้าท้องของทะเลที่เรียงเป็นลอนชัดเจนทำให้เธอรู้สึกร้อนวูบวาบ ความคิดเริ่มฟุ้งซ่าน ร่างกายเริ่มร้อนรุ่มจากภายใน

เธอกลืนน้ำลายอย่างไม่ทันตั้งตัว เสียงดังพอที่จะทำให้ทะเลหันมามอง

"เป็นอะไร? มองอะไรอยู่?" ทะเลถามด้วยน้ำเสียงที่ปนความสงสัยและขี้เล่นเล็กน้อย

ดาหวันสะดุ้งอีกครั้ง "อะ...เปล่า กูไม่ได้มองอะไรทั้งนั้น!" เธอรีบตอบกลับ รู้สึกหน้าร้อนขึ้นมาทันที

ทะเลยิ้มมุมปาก หยิบผ้าขนหนูมาเช็ดผมต่อ "หืมม...แน่ใจนะว่าไม่ได้มองอะไร

แปลกๆ?"

"มึงนี่ก็น่าดูเอ็น..เห้ยไม่ใช่น่าเอ็นดูดีเนาะมานั่งนี้เดี๋ยวกูเช็ดให้"

ทะเลหัวเราะในลำคอเมื่อได้ยินคำที่ดาหวันเผลอหลุดปากออกมา ใบหน้าของเธอแดงก่ำอย่างเห็นได้ชัด

"มึงว่าไงนะ? น่าเอ็นดูเหรอหรืออะไรนะ?" เขาแซวพลางเดินเข้ามานั่งข้างเธอ

"กูหมายถึง...เอ่อ...ก็มึงน่ะ ผมยังเปียกอยู่เลย เดี๋ยวกูเช็ดให้!" ดาหวันรีบเปลี่ยนเรื่อง หยิบผ้าขนหนูมาเช็ดผมให้เขาโดยไม่รอคำตอบ

ทะเลปล่อยให้ดาหวันเช็ดผมให้เงียบๆ เขายิ้มมุมปากอย่างรู้ทัน "มึงนี่ก็ช่างเป็นห่วงเป็นใยดีนะ แต่เมื่อกี้กูได้ยินชัดเลยนะว่า ‘ว่ามึงอยากดูเอ็น...กู"

"ไอ้ทะเล!" ดาหวันโวยวาย ปล่อยผ้าขนหนูลงบนหัวเขาแล้วลุกหนีทันทีด้วย

ความอายเขารีบคว้าคนตัวเล็กมากอดทันที

ทะเลกอดดาหวันแน่นในอ้อมแขน ร่างนุ่มนิ่มของเธอสัมผัสเขาอย่างชัดเจนจนใจเขาเต้นแรง มือใหญ่ค่อยๆ ใช้นิ้วสัมผัสริมฝีปากอวบอิ่มของเธอเบาๆ สายตาของทั้งคู่จ้องกันนิ่งเหมือนถูกดึงดูดเข้าหากัน

"มึงนี่...จะทำอะไรกูอีกเนี่ย?" ดาหวันถามเสียงเบา แต่ในใจกลับเต้นรัวเมื่อรู้สึกถึงความใกล้ชิด

ทะเลยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ "กูแค่อยากรู้ว่า...มึงจะทำยังไงถ้ากูจูบมึงตอนนี้"

เขาค่อยๆ ก้มหน้าเข้าไปใกล้เธอเรื่อยๆ สัมผัสปลายจมูกเบาๆ ดาหวันหลับตาลงอย่างตั้งใจ รอคอยการจูบที่จะเกิดขึ้น

แต่แล้วทะเลก็ใช้นิ้วดีดเข้าที่หน้าผากมน

"ไอ้ทะเลมึงแกล้งกูเหรอ"

ทะเลหัวเราะเสียงดังเมื่อเห็นดาหวันจับหน้าผากตัวเองด้วยความเจ็บ "เออ กูแกล้งมึงไง ใครใช้ให้มึงทำหน้าแบบนั้นล่ะ" เขาพูดอย่างอารมณ์ดี

ดาหวันทำหน้ายู่ใส่ "มึงมันน่าตีให้ตายจริงๆ" เธอว่าแล้วใช้มือตีแขนทะเลเบาๆ ทะเลยังคงหัวเราะไม่หยุด

"โอ้ยๆ ขอโทษๆ อย่าโกรธดิ กูก็แค่ล้อเล่นนิดเดียวเอง" ทะเลยกมือยอมแพ้ แต่ยังยิ้มอยู่

"นิดเดียวบ้านมึงสิ!" ดาหวันตอบ แต่เธอก็หลุดหัวเราะออกมาเบาๆ"ทำไมอยากจูบกูล่ะสิ"

ทะเลพูดหยอกเย้าแหย่

ดาหวันรู้สึกถึงใบหน้าเริ่มร้อนขึ้นเมื่อทะเลพูดแบบนั้น เธอพยายามทำเป็นเฉยๆ แต่สายตาของทะเลที่มองมาทำให้เธอรู้สึกเขิน

"ไอ้ทะเลหยุดพูดเรื่องบ้าๆ สักทีสิ" ดาหวันพูดเสียงห้วน แต่มือเธอแทบจะหลุดไปสัมผัสกับหน้าอกของทะเลอยู่แล้ว

ทะเลยิ้มกว้างและยิ้มให้เธอ "เอาน่า แค่ล้อเล่นเอง มึงก็น่ารักดีนะ....ดูหื่นดี" เขาพูดพร้อมกับยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์

อีน้องใจเย็นๆลูกยุบหนอพองหนอไว้นั้นมันเพื่อนรักเธอนะเห็นกล้ามท้องเป็นลอนถึงกับใจสั่นเชียวรึ5555

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 60 ความจริงที่เจ็บปวด [ จบบริบูรณ์ ]

    "พี่เตอร์มาหรือยังค่ะ"ดาหวันยกโทรศัพท์โทรหาเขาแต่เช้า วันนี้เป็นวันครบรอบวันเกิดเธอกะจะไปใส่บาตรแต่เช้าจากนั้นค่อยไปบ้านสวนเพราะนัดกับเตอร์ไว้แล้ว"พี่ใกล้จะถึงแล้วครับ หวันจะลงมารอพี่เลยไหมหรือให้พี่ขึ้นไปรับ""ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวหวันลงไปรอข้างล่างเลย"เพราะถ้าให้เขาขึ้นมาก็จะเสียเวลาไปกันใหญ่อีกอย่างเธอก็ไม่ได้ป่วยหรือมองไม่เห็นนิพอเขาขับรถมาถึงเธอก็อ้อมไปขึ้นฝั่งคนนั่งข้างเขาทันที"พี่เตอร์เราไปใส่บาตรกันตรงไหนดีค่ะ"เธอเอ่ยถามเขา"แถวหมู่บ้านใกล้ๆ นี่ก็ได้ครับ"ตรงนี้เป็นแหล่งชุมชนมีคนขายอาหารหลากหลายเมนู เขากับเธอจึงลงไปซื้ออาหารคาวหวานพร้อมทั้งน้ำและดอกไม้แล้วก็ใส่บาตรเลยเมื่อพระท่านเดินบิณฑบาตรมาพอดี"เป็นไงบ้างรู้สึกดีไหมครับ""รู้สึกดีมากค่ะ""งั้นไปกันเถอะถ้าหิวก็บอกนะจะได้แวะหาอะไรทาน""ได้ค่ะ ป่ะขึ้นรถ"ดาหวันรู้สึกคิดถึงบ้านสวนมากตั้งแต่ผ่าตัดตาเธอก็ไม่ได้มาเหยียบที่นี่เลย เพราะทะเลไม่อยู่ด้วยและ อีกอย่างแม่ก็ไปทำงานต่างประเทศบ่อยด้วย ขับรถจากกรุงเทพไปราชบุรีใช้เวลาเกือบสองชั่วโมงเพราะรถติด "นึกถึงตอนนั้นที่หวันอยู่ที่นี่ พี่ได้แต่แอบมองหวันจากไกลๆ และโกรธที่ตัวเองขี้ขลาด

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 59 เริ่มต้นชีวิตใหม่

    ดาหวันตัดสินใจเรียนปริญญาโทต่อ กว่าจะผ่านความเจ็บปวดทางใจมาได้ก็หนักเอาการ เธอไม่ควรยึดติดกับสิ่งที่ทำให้ทุกข์ใจ เวลาผ่านไปจิตใจของเธอก็แข็งแกร่งขึ้น เธอไม่โทษทะเลหรอกนะไม่โทษเขาแล้ว อย่างน้อยเขาก็เคยเป็นเพื่อนและเป็นแฟนที่แสนดีของเธอ ชีวิตคนเรามันต้องเดินไปข้างหน้า"หวัน...เราลองกลับมาคบกันอีกสักครั้งได้ไหม ให้โอกาสพี่จีบหวันใหม่ พี่รับรองว่าจะไม่ทำให้หวันเสียใจ"เตอร์คุกเข่าลงต่อหน้าเธอพร้อมดอกกุหลาบช่อหนึ่ง "ก็ได้ค่ะ"ไหนๆ แล้วก็ให้โอกาสเขาอีกสักครั้งก็แล้วกันเห็นกับที่เขาพยายามมานานเตอร์อึ้งกับคำตอบที่เธอตอบรับไม่คิดว่าคนตัวเล็กจะยอมกลับมาคบกับเขา นี่เขาคงไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม"เมื่อกี้หวันว่าไงนะ"แหงนหน้ามองเธอน้ำตาคลอ"หวันบอกว่าก็ได้ค่ะ หวันให้โอกาสพี่จีบหวันอีกครั้ง"เธอรับดอกไม้ช่อนั้นขึ้นมาดมและยื่นมือให้เขาจับ เตอร์จับมือบางแล้วลุกขึ้นยืนเต็มตัวก่อนจะก้มลงจุมพิตที่หน้าผากของเธออย่างแผ่วเบาในช่วงที่เธอเรียนต่อเขาค่อยไปรับไปส่งทำตัวเป็นแฟนที่ดีที่สุดเขาอย่างให้เธอกลับมารักเขาหมดใจถึงแม้จะรับรู้ได้ว่าในส่วนลึกเธอไม่เคยลืมทะเลเลยก็ตามถึงแม้ในบางทีที่เธอหลับยังคงละเมอเพ้อถึงเขาสั

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 58 ข้อความตัดเยื่อใย

    วันเวลาล่วงเลยผ่านไป สำหรับคนอื่นอาจจะไวแต่สำหรับเธอกว่าจะผ่านมันมาได้ในแต่ละวัน ทุกเวลาทุกนาทียังคงรอคอยทะเลอยู่เสมอ เหตุใดเขาจึงใจร้ายได้เพียงนี้"หวันยินดีด้วยนะครับ"เตอร์ถือดอกไม้ช่อใหญ่มาร่วมยินดี"ขอบคุณค่ะพี่เตอร์"เธอยื่นมือไปรับช่อดอกไม้นั้นทุกวันเวลาที่ผ่านมาเตอร์พยายามตามง้อขอคืนดีเธอนับครั้งไม่ถ้วนแต่เธอก็ปฎิเสธให้เรื่องเพียงความสัมพันธ์ที่แสนดีถึงแม้จะทราบถึงเหตุผลที่เขาเจอมาก็ตาม อีกอย่างเรื่องราวในอดีตทำให้เธอรู้ว่าเขาอ่อนแอเกินไปหากมีวันหนึ่งเกิดเรื่องขึ้นเหมือนในอดีตเขาคงเลือกที่จะปล่อยมือเธอต่างจากทะเลที่ไม่มีวันทำเช่นนั้นแน่แต่ว่าตอนนี้ทะเลกำลังทำมันกับเธอ เธอเหนื่อยที่ต้องรออย่างไร้จุดหมาย น้ำตาที่ไหลรินด้วยความเสียใจเริ่มจะชินชา"มึง วันนี้ไปฉลองไหนดี"ต้นหอมถามเพื่อนสาว ถึงต้นหอมกับมิเกลจะเรียนจบและทำงานก่อนก็ไม่ได้ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเธอลดลงไปเลย"ร้านเดิมแหละ"ดาหวันบอกเพื่อนสาวสองคนเพราะเธอเองก็ไม่รู้จะไปที่ไหน"ร้านเดิมอีกแหละ มึงไปร้านใหม่กัน ร้านนี้เขาบอกเล่นเพลงสนุกมากคนไปเยอะ"มิเกลทำหน้าสดใสเมื่อพูดถึงร้านใหม่ที่มีคนชักชวนมาอีกที"จะดีเหรอกูอยากไปร

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 57 ภาพแรกคือเธอ

    วันนี้ถึงวันที่ต้องเปิดตา มันเป็นอะไรที่ทำให้หัวใจของดาหวันหวั่นไหวเป็นอย่างมาก หากเปิดมาแล้วเธอยังมองไม่เห็นล่ะ ก็คงไม่เป็นไรหรอกนะยังไงเธอก็มองไม่เห็นมาเป็นปีๆ อยู่แล้วนิ ที่สำคัญตอนนี้คืออยากติดต่อทะเลให้ได้ เขาจะรู้ไหมว่าเธอไม่ต้องการอะไรอีกแล้วนอกจากให้เขากลับมาอยู่ข้างกาย"พร้อมนะครับ หมอจะเปิดแล้วนะ"ดาหวันพยักหน้ารับคำ มิเกลต้นหอมพร้อมกับแม่ของเธอต่างนั่งไม่ไกลให้กำลังใจเธอคุณหมอค่อยๆ ถอดผ้าปิดตาและใช้แอลกอฮอล์เช็ดแผลค่อยๆ ทำความสะอาดรอบดวงตาและบอกให้เธอลืมตาได้เธอค่อยๆ ปรือตาช้าๆ ตามที่หมอบอกหัวใจสั่นระรัวไม่เป็นจังหวะ เธอมองเห็นแล้วมองเห็นจริงๆ ด้วย ภาพแรกที่อยู่เบื้องหน้าคือหน้าของทะเลผู้ชายที่เธอรักเขามากเธอยิ้มด้วยความดีใจ"ทะเล" เมื่อม่านตาขยายภาพตรงหน้ากับค่อยๆ จางหายไปและภาพทุกอย่างตรงหน้าก็ชัดขึ้นเรื่อยๆ น้ำตาที่เอ่อล้นไหลลงอาบแก้มทันทีเพียงแต่กระพริบตา"ทะเลๆๆๆ"เสียงสะอื้นไห้จุกภายในอก มือก็คว้าอากาศเบี้ยงหน้า ทำให้ทุกคนอดสงสารคนตัวเล็กไม่ได้"ไหนลองบอกหมอได้ไหม ภาพแรกที่คุณมองเห็นคืออะไร""ภาพแรกของฉันคือเขาฮือๆ คือทะเล...ตะแต่ความเป็นจริงกับไม่ใช่เพราะอะไร...เพรา

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 56 ผ่าตัด

    ถึงวันนัดผ่าตัดเมื่อเดินทางมาถึงโรงพยาบาลดาหวันก็มีอาการตื่นเต้นจนมือเท้าเย็นไปหมด"ที่รักทำใจให้ร่มๆ ไม่มีอะไรน่ากลัวเขาจะอยู่กับที่รักเสมอ ไม่ต้องกลัวนะคนดี"ทะเลโอบหลังคนตัวเล็กเอาไว้เพื่อไม่ให้เธอเป็นกังวลมากเกินไป "รู้สึกกลัวนิดหน่อย""ไม่เป็นไรนะ ที่รักมองหน้าเขา จำสัมผัสนี้ไว้เขาจะอยู่กับเธอเสมอ"ทะเลก้มจูบหน้าผากเธอเบาๆการผ่าตัดดำเนินไปหลายชั่วโมงจนกระทั่งสำเร็จ ทีมแพทย์ออกมาจากห้องผ่าตัดพร้อมรอยยิ้ม"การผ่าตัดสำเร็จด้วยดีครับ ตอนนี้ต้องรอการฟื้นตัวและดูผลในไม่กี่วัน"หมอบอกแม่ของดาหวัน เธอยกมือไหว้หมอยิ้มทั้งน้ำตาปากก็ขอบคุณซ้ำๆ ในที่สุดลูกสาวก็จะกลับมามองเห็นดาหวันอยู่ห้องพักฟื้นซึ่งเป็นห้องพิเศษที่ทะเลจัดเตรียมไว้ให้ ไม่นานแม่เธอก็เดินเข้ามาด้วยความที่ยังมองไม่เห็นจึงคิดว่าเป็นแฟนหนุ่ม"ที่รัก ที่รักใช่ไหมไปไหนมาเหรอ เขาออกมาจากห้องผ่าตัดตั้งนาน""แม่เองหวัน""อ้าว แม่เองเหรอแล้วทะเลไปไหนค่ะ""ที่บ้านทะเลมีปัญหานิดหน่อยนะลูก เขาเลยต้องรีบกลับไป""แต่ครอบครัวทะเลย้ายไปอยู่อเมริกากันหมดแล้วนะคะ อย่าบอกนะเขาบินไปแล้ว""ใช่ลูกเป็นธุระด่วนเลย พ่อกับแม่ทะเลคงจะเกิดเรื่องไม่งั้นคง

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 55 ขอพร

    สามเดือนถัดมาวันนี้เป็นวันเกิดของดาหวัน ซึ่งทะเลก็เตรียมของขวัญให้เจ้าตัวอย่างลับๆ โดยการแอบออกไปข้างนอกตอนเธอหลับ แม่ของเธอกลับจากงานที่ต่างประเทศก็มาร่วมฉลองวันเกิดให้เธอและที่ขาดไม่ได้ก็คือเพื่อนสุดสวยสองคนนั้นที่กำลังเตรียมของกินกันใหญ่"พวกมึงไม่ต้องเตรียมอะไรเยอะหรอก เดี๋ยวกินไม่หมด"ดาหวันบอกเพื่อนสาวเพราะกินกันแค่นี้ถ้าไม่หมดเสียดายแย่อีกอย่างก็ไม่อยากให้เหนื่อยกันตอนเก็บด้วย"เออๆ เดี๋ยวกูจะย่างกุ้งตัวใหญ่ๆ ให้มึงกินด้วยแหละ มีหมึกกับปูด้วยนะ"ต้มหอมบอกดาหวันพร้อมยกของในมือให้เธอดูแม้จะรู้ว่าเธอมองไม่เห็นก็ตาม"อืมม์ได้กลิ่นแล้วหอมมาก สู้สู้กูรอกินอยู่"เธอได้กลิ่นของอาหารทะเลลอยมาพาให้น้ำลายไหล"ได้เลยจ้าคุณหนูของบ่าว เดี๋ยวบ่าวไปตำน้ำจิ้มรสเด็ดสักครู่ก่อนนะจ๊ะ"มิเกลตบไหล่เพื่อนสาวพร้อมพูดหยอกเย้าอย่างอารมณ์ดีดาหวันนั่งยิ้มหน้าบานแฉ่งจะได้กินของอร่อย อยู่ๆ ก็มีมือหนาใหญ่เอื้อมมือเธอไปจับ"ว่าไงพ่อครัววันนี้ไม่ลงมือทำกับข้าวเองเหรอ"ดาหวันเอ่ยปากเพราะรู้ว่าสัมผัสนั้นเป็นแฟนของเธอ"เดี๋ยวก่อนสิ เขาจะพาที่รักไปเปลี่ยนชุดก่อน""ชุดอะไรบอกใบ้ได้ไหมค่ะ""ชุดวันเกิดครับ""ชุดวันเกิด

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status