บทที่ 73 กลับมาเป็นเด็กเลี้ยงอีกครั้ง

“ขอโทษค่ะ แพงคิดไปไกล แพงนึกว่าคุณเองก็ชอบแพงถึงได้ตามมา” ถึงแม้ว่าจะยังไม่เข้าใจกับการกระทำอย่างลึกซึ้ง แต่คำพูดเหล่านั้นก็เพียงพอแล้ว มันกระจ่างซะจนหน้าของเธอร้อนวูบวาบ รู้สึกชาไปทั้งแถบ ปากถูกฟันแหลมคมขบกันจนเจ็บได้กลิ่นคาวคลุ้งของเลือด และที่สำคัญน้ำตากำลังจะมา “ถ้าอย่างนั้นก็ปล่อยแพงไปเถอะนะคะ ส่งแพงกลับด้วยค่ะ พรุ่งนี้แพงจะต้องเผาศพน้อง”

“เรื่องอะไร?”

“คะ?”

“เรื่องอะไรจะทำ”

เขาพูดหน้าตาย ในขณะเธอนั้นหน้าชา

“พี่ต้องทำตามค่ะ เพราะแพงไม่ยอม ตอนนี้เราไม่มีเงื่อนไขอะไรกันแล้วนะคะ สัญญาฉบับนั้นมันหมดอายุไปแล้ว”

“ก็ทำมันขึ้นมาใหม่ ระยะเวลายาวๆไปเลย สิบปี ยี่สิบปีเป็นไง หรือ..ตลอดชีวิต”

เธออยากตะโกนใส่หน้าเขาให้มันรู้แล้วรู้รอด อะไรก็ได้ที่สามารถบรรเทาความมึนงงของเธอได้ เขาต้องการอะไร เธอไม่เข้าใจเลยจริงๆ

“สรุปง่ายๆเลยนะ ก็คือพี่ต้องการมีแพง แบบมีไปตลอด โดยที่แพงต้องเป็นเมียเก็บ แพงเข้าใจถูกไหม?”

“ครับ นั่นแหละที่พี่เปลี่ยนใจ ถึงได้มาหา”

“แล้วแพงก็บอกพี่ไปแล้วว่า แพงไ