"ยกขาขึ้นเป็นรูปตัวเอ็ม" ชายหนุ่มไม่พูดเปล่ามือของเขาจับลงไปที่ข้อเท้าเรียว พร้อมกับดันให้เป็นรูปตัวเอ็ม
"ดะ...ดะ เดี๋ยวก่อนค่ะ" หญิงสาวถึงกับพูดออกมาด้วยความรู้สึกหวาดกลัวทันทีทันใด เมื่อใบบัวไม่คิดว่าครั้งแรกก็ต้องเจอกับศึกหนักเสียแล้ว
พรึบ!!
"กรี๊ด! ม่ายยย" หญิงสาวร้องออกมาพร้อมกับน้ำหูน้ำตาเล็ด เมื่อเธอไม่คิดว่าความใหญ่ของมันจะคับแน่นเต็มรู จนเธอสัมผัสได้ถึงความเจ็บ เมื่อมันกำลังขยายพองตัวใหญ่แข็งทื่อขึ้นเรื่อยๆ ถ้าหากเขาดันเข้ามาเต็มแรง รูเสียวเธอมันต้องฉีกขาดแน่
"เฮ้ย!! อย่าบอกนะว่าไม่เคย มันคือครั้งแรกของเธอใช่ไหม บอกฉันมาตามตรงเดี๋ยวนี้" ชายหนุ่มถึงกับต้องเบรกเอาไว้ เมื่อเจ้ามังกรยักษ์ลำเขื่องเหลื่อมล้ำเข้าไปได้เพียงแค่ส่วนหัวเท่านั้น จนทำให้เขาไม่กล้าขยับ เพราะกลัวว่าเธอจะรู้สึกเจ็บ เพราะขนาดของเจ้าดุ้นของเขาที่มันใหญ่กว่าชายทั่วไป
"หนู...คือว่า มันคือครั้งแรกของใบบุญค่ะ" ใบบุญพยายามพูดสารภาพความจริงออกมาด้วยน้ำเสียงที่เป็นปกติ เมื่อเธอกำลังกลัวว่าเขาจะยุติทุกอย่างเอาไว้เพียงแค่นี้ ซึ่งชายหนุ่มอาจจะไม่จ่ายเงินค่าเสียหายให้กับเธอ เพราะเงินก้อนนี้สำคัญกับหญิงสาวมาก ถ้าหากได้มามันคงจะทำให้ใบบุญกับน้องๆ อิ่มปากอิ่มท้องไปได้เป็นเดือน
ภายในห้องที่ตกแต่งไว้อย่างสวยหรู ชายหนุ่มพึ่งรู้ว่าการได้เป็นคนแรกของผู้หญิง ความรู้สึกมันแตกต่าง และตื่นเต้นมากกว่าทุกครั้งเป็นทวีคูณ สายตาคมจับจ้องไปที่หญิงสาวร่างเล็ก เขากวาดมองตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าของเธอ แล้วกระตุกยิ้มขึ้นมาที่มุมปาก ก่อนจะดึงถุงยางออกจากเจ้าดุ้นยักษ์หน้าตาเฉย
"เพราะอะไร ทำไมถึงยอมขาย" เสียงทุ้มของกวินเอ่ยถามออกมาด้วยความสงสัย เมื่อหญิงสาวตรงหน้าดูสวย ดวงตาของเธอสุกใสราวกับพระจันทร์คืนวันเพ็ญ ใบหน้าขาวผ่องปากนิดจมูกหน่อยของใบบุญ โดยรวมแล้วเธอน่ารักและดูมีเสน่ห์มาก จนทำให้สะกดสายตาคมของชายหนุ่มเอาไว้อย่างง่ายดาย ในเวลานี้เขายอมรับว่าหลงใหลเธอมากกว่าผู้หญิงคนไหนๆ ที่เคยผ่านเข้ามาในชีวิต
"สินค้าไม่เคยมีตำหนิ ถ้าคุณไม่อยากซื้อก็ไม่เป็นไร ถ้าหากว่าเปลี่ยนใจหนูขอตัวนะคะ"
หมับ!!
ใบบุญพูดพร้อมกับขยับกายเตรียมลุกขึ้นยืน จึงทำให้กวินรีบคว้าข้อมือเล็กเรียวของเธอเอาไว้ ทั้งที่ความเป็นจริงแล้วหญิงสาวพูดออกมาแบบนี้ เพราะอยากโก่งราคาค่าตัวมากกว่าเดิม ซึ่งภายในใจของเธอนั้นลุ้นจนตัวโก่ง เพราะกลัวว่ากวินจะเปลี่ยนใจไม่ใช้บริการจากเธอ
"เธอรู้หรือเปล่าการที่ฉันสอดมันเข้าไปเมื่อสักครู่ นั่นก็หมายความว่าเธอไม่ใช่สาวพรหมจรรย์อีกต่อไป เพราะเธอกลายเป็นผู้หญิงที่มีตำหนิแล้วแม่สาวน้อย" ชายหนุ่มพูดออกมาด้วยใบหน้าที่กรุ้มกริ่ม เมื่อเขากำลังจะได้ลองความสดใหม่จากเธอ หญิงสาวที่มีรูปร่างงดงามจนทำให้กวินไม่สามารถที่จะยุติกิเลสตัณหาลงได้
"แค่มีรอยเปื้อนนิดหน่อย ล้างน้ำออกก็สะอาดแล้วค่ะ" หญิงสาวเถียงออกไปข้างๆ คูๆ ทั้งที่เธอก็รู้อยู่แก่ใจ ถึงยังไงก็ไม่สามารถเรียกร้องความสาวกลับคืนมาได้แล้ว เมื่อสายตาคมกริบจับจ้องมาที่เรือนกายของเธอไม่กะพริบ ทำให้หญิงสาวเอื้อมมือไปคว้าผ้าห่มมาคลุมกายเอาไว้
"ต่อให้เธอใส่ตะกร้าล้างน้ำกี่ร้อยรอบ ราคีคาวก็ไม่อาจจะจางหายไปจากตัวก็ได้ ฉันจะจ่ายเพิ่มให้เธออีกสองเท่า แต่..." ชายหนุ่มพูดค้างเอาไว้พร้อมกับฉายแววตาเจ้าเล่ห์ออกมา เมื่อเขากำลังคิดว่ากระต่ายน้อยตรงหน้า เนื้อของเธอคงหวานนุ่มลิ้นน่าดู หากได้ชิมสักครั้งมันคงทำให้เขาจดจำและตราตรึงไปจนวินาทีสุดท้าย
"แต่อะไรคะ..." หญิงสาวรีบถามออกไป ด้วยแววตาที่ดูใส่ซื่อไร้เดียงสา เมื่อข้อเสนอของเขากำลังทำให้หัวใจของเธอพองโต เพราะใบบุญกำลังคิดว่ามันคงคุ้มค่ากับความสาวที่จะต้องสูญเสียให้กับชายตรงหน้า ถ้าหากได้เงินมาในจำนวนที่มากกว่าเดิมหลายเท่า ซึ่งมันคงเป็นเพียงแค่ก้อนเดียวในชีวิตที่เธอหามาได้มากที่สุด
"เอาสดไม่ใส่ถุง แต่เธอห้ามลืมไปซื้อยาคุมฉุกเฉินมากิน" ชายหนุ่มพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเข้ม แววตาของเขาดูดุดัน เมื่อกวินกำลังจริงจัง เพราะไม่อยากเห็นสาวน้อยตั้งครรภ์ เนื่องจากว่าเขาไม่อยากรับผิดชอบชีวิตใครในเวลานี้
"ได้ค่ะ หนูตกลงรับข้อเสนอของคุณ" หญิงสาวพูดออกมา พร้อมกับรอยยิ้มที่ผุดขึ้นบนใบหน้า เมื่อความสาวของเธอที่มีถูกตีค่าเป็นราคาหลายหมื่น ซึ่งมันจะทำให้น้องๆ ไม่ต้องอยู่อย่างอดๆ อยากๆ เป็นเวลาหลายเดือน แต่กวินกลับรู้สึกแปลกใจ เมื่อใบบุญไม่มีท่าทีว่าจะปฏิเสธเขา แถมเธอยังทำเหมือนกับว่ามันเป็นเรื่องราวดีๆ ที่เธอกำลังจะเสียเวอร์จิ้นให้กับเขาด้วยซ้ำไป แต่ก็ต้องสลัดความสงสัยนั้นทิ้งไป เมื่อหญิงสาวร่างเล็กช่างเย้ายวนใจ จนทำให้เขาแทบคลั่ง
หมับ!! มือของชายหนุ่มคว้าผ้าห่มคลุมกายใบบุญออก พร้อมกับโยนมันลงไปใต้เตียงอย่างไม่ไยดี จากนั้นคนตัวโตได้เข้าไปคร่อมหญิงสาวร่างเล็กเอาไว้
"คุณทำเบาๆ นะคะ หนูกลัว" คำพูดคำจาพร้อมกับแววตาของเธอ เป็นดั่งกวางน้อยที่ร้องขอความเมตตาจากเสือหนุ่มอย่างเขา ยิ่งกระตุ้นไฟในกายของกวินให้ลุกโชน เพราะปกติแล้วเขาจะโดนผู้หญิงรุกตลอด แต่ทว่าวันนี้เขากลับต้องเป็นฝ่ายรุกเสียเอง ซึ่งดูเธอจะไม่ประสีประสาเรื่องบนเตียงเลยสักนิด และมันก็ไม่แปลก ถ้าหากว่านี่คือครั้งแรกของใบบุญ แน่นอนชายหนุ่มได้พิสูจน์มาแล้วเธอไม่ได้โกหก แต่มันคือความจริงที่กำลังทำให้เลือดในกายของเขาสูบฉีดไปทั่วร่าง เมื่อกำลังจะได้ฉกชิมความหอมหวานจากเรือนกาย ของหญิงสาวบริสุทธิ์
"ฉันจะถนอมเธอจนวินาทีสุดท้าย แต่เธอสัญญาได้ไหมว่าจะไม่ขายให้กับใครนอกจากฉันคนเดียว" แววตาคมกริบสบดวงตาคู่สวย เพื่อรอฟังคำตอบจากหญิงสาว
"ดะ...ได้ค่ะ" เสียงหวานรีบขานตอบรับ ทั้งที่ความเป็นจริงแล้ว เธอเองก็คิดจะขายแค่ครั้งนี้เพียงครั้งเดียว
"ดีมากแม่กวางน้อยของฉัน" พูดจบริมฝีปากอุ่นของชายหนุ่มได้ดูดดึงคาบเกี่ยวหยอกเย้า กับสองเต้าอย่างเมามัน
"อื้ม...อ้า อูยยย" หญิงสาวถึงกับร้องครางกระเส่าออกมาฟังไม่ได้ศัพท์ เมื่อเธอกำลังได้รับความรู้สึกแปลกใหม่ จากการสัมผัสของชายตัวโต ริมฝีปากร้อนกำลังคาบเกี่ยวดูดดึงหัวนมอมชมพู ในขณะที่ฝ่ามือของเขาลูบไล้ไปทั่วเรือนกายขาวของ ก่อนจะค่อยๆ เลื่อนต่ำลงไปเรื่อยๆ แล้วมาหยุดที่กลีบกุหลาบงามอวบนูนอูมเบ่ง
“ฉันว่าเธอไปหาหมอดีกว่าไหม หน้าซีดเชียว” ชมพู่เอ่ยถามเพื่อออกมาด้วยความห่วงใย ขณะที่อันดาเริ่มอยากหาเรื่องใบบุญขึ้นมาอีกครั้ง “ชมพู่นี่เธอคิดจะอู้งานเหรอ” อันดาเดินตรงมาที่สองสาว ขณะที่ชมพู่พัดวีหายาให้ใบบุญทาและสูดดม “วันนี้ฉันขอลาครึ่งวันนะคะ เพราะใบบุญไม่สบาย ในฐานะเพื่อนร่วมงาน ฉันคงทิ้งให้เพื่อนเป็นลมล้มคว่ำไปต่อหน้าต่อตาไม่ได้หรอกนะคะ” คำพูดของชมพู่ทำให้ใบบุญซึ้งใจไม่น้อย คงมีเพียงแค่อันดาที่กำลังใช้ตำแหน่งงานที่สูงกว่าข่มเพื่อนร่วมงานอย่างไม่มีเหตุผล “เกิดอะไรขึ้นครับ” น้ำเสียงทุ้มของเพชรภูมิดังขึ้น ซึ่งทำให้ใบบุญถึงกับถอนหายใจออกมาเสียงดัง “ไม่มีอะไรหรอกค่ะ แค่ฉันรู้สึกไม่สบายนิดหน่อย” ใบบุญรีบพูดออกไปตามความเป็นจริง เพราะเธอเริ่มรู้สึกว่าอันจะเรื่องเยอะขึ้นทุกวัน “คุณเป็นอะไรมากหรือเปล่า ผมพาไปหาหมอไหมครับ” เพชรภูมิพูดพร้อมกับเดินเข้าใกล้ใบบุญ จนเธอรีบเขยิบออกแทบไม่ทัน ทั้งที่กำลังรู้สึกวิงเวียน
“ไม่จริงหรอกครับ ตอนนี้ใบโพธิ์คงยุ่ง เขากำลังสร้างตัวก็เพื่อคุณกับลูกนะริสา” กวินพยายามคิดหาถ้อยคำมาปลอบหญิงสาว ซึ่งเขาเองก็ไม่รู้ว่าจะสรรหาคำไหนมาพูด เพื่อให้ริสาเข้าใจใบโพธิ์มากขึ้นกว่าที่เป็นอยู่ในเวลานี้ “สร้างตัวมันคนละเรื่องกับการสร้างกำลังใจ ถ้าเขาไม่มีใครทำไมไม่มาเจอกันบ้าง ผู้ชายอย่างเขาคงไม่มีหัวใจ แต่มันก็ไม่แปลกอะไร ที่เขาจะไม่แคร์ผู้หญิงอย่างริสา เพราะเรารู้จักกันแค่วันสองวันเอง ไม่ต่างจากคนแปลกหน้าเลยสักนิด” หญิงสาวจะรู้หรือเปล่าว่า แค่วันสองวันนั้นมีค่ากับใบโพธิ์แค่ไหน เขาจึงรีบตัดสินใจรับข้อเสนอของพี่เขย ยอมติดหนี้สามีของพี่สาวก้อนโต ก็เพราะว่าชายหนุ่มหวังอยากให้บิดาของริสายอมรับในตัวเขาให้เร็วที่สุด “บางทีใบโพธิ์ก็อาจจะคิดถึงคุณจนแทบทนไม่ไหว แต่ที่ยอมหายไป เพราะเขามีเหตุผลบางอย่างก็ได้ อย่าคิดมากเลยนะคุณริสา เอาไว้เดี๋ยวผมจะจัดการคุยกับใบโพธิ์ให้นะครับ” “คงไม่จำเ
“คำพูดคำจาวกมาแต่เรื่องบนเตียง เดี๋ยวก็ไม่บอกข่าวดี ปล่อยให้ง้ออีกสักสี่ห้าเดือน จะได้รู้รสชาติของการถูกเมียงอนเสียบ้าง” “อย่างอนเลยนะครับคุณภรรยา แค่นี้ผมก็ใจจะขาดรอนๆ อยู่แล้ว ขืนคุณงอนต่อไปอีกสี่ห้าเดือน ผมคงต้องตายแน่นอน” กวินพูดออกมาด้วยเสียงอ้อน พร้อมกับตีไฟเลี้ยวเข้าไปในบริษัท ขณะที่ใบบุญยิ้มน้อยๆ ให้กับความน่ารักของท่านประธานหนุ่ม เวลาที่เขาใช้เสียงสองกับเธอดูแล้วไม่ต่างจากลูกแมวดีๆ นี่เอง เมื่อรถยนต์คันหรูจอดสนิท พนักงานรักษาความปลอดภัยรีบเดินตรงมาทันที เพื่อเอารถของท่านประธานไปเก็บในโรงจอดรถของผู้บริหาร แต่ทว่าคราวนี้นอกจากพนักงานรักษาความปลอดภัยจะแสดงสีหน้าสงสัย เมื่อหญิงสาวในชุดฟอร์มโรงงานเดินลงมาจากรถของท่านประธานยังมีพนักงานออฟฟิศหลายคนเริ่มซุบซิบกัน หลังจากที่กวินเดินอ้อมมาเปิดประตูให้กับใบบุญ พร้อมกับส่งปิ่นโตอาหารให้กับเธอ เพราะนั่นหมายถึงหญิงสาวไม่ต่างจากคนสำคัญสำหรับเขา “ขอบคุณค่ะ แล้วเจอกันนะ” “กว่าจะได้กินอาหารก็เย็นหมด เอาไว
นับเวลาจากที่หญิงสาวงอนผู้เป็นสามี นี่ก็ล่วงเลยมาเดือนกว่าๆ แล้ว แต่ทว่าใบบุญก็ยังคงบึ้งตึง จนกวินเริ่มเอะใจ เมื่อภรรยาของเขาเริ่มเปลี่ยนไป ค่อยๆ ห่างเหินจนกลายเป็นความเฉยชา ถึงแม้ว่าเขาจะพยายามเอาอกเอาใจเธอแค่ไหนกลับไม่เป็นผล ซึ่งใบบุญไม่ยอมให้เขาเข้าใกล้ หญิงสาวเกลียดแม้กระทั่งกลิ่นน้ำหอมที่เขาเคยใช้ เธอบ่นท่านประธานหนุ่มจนหูชาแล้วบอกว่ากลิ่นเหม็นชวนให้คลื่นไส้ ซึ่งทำให้กวินต้องเลิกใช้ไปโดยปริยาย บวกกับระยะเวลาหลายวันมานี้ ริสาดูแปลกๆ หล่อนชอบแอบไปหาท่านประธานหนุ่มที่ห้องทำงานบ่อยๆ จึงทำให้หญิงสาวเริ่มงอนเขาหนักกว่าเดิม คงไม่ต้องบอกว่าใบบุญรู้ได้ยังไง เพราะข่าวคราวการเคลื่อนไหวระหว่างริสากับกวินนั้น มีคนคอยอัปเดตตลอดเวลา เมื่อเหล่าบรรดาสาวโรงงานและพนักงานออฟฟิศต่างก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่าคนทั้งคู่ กำลังจะมีข่าวดีในเร็ววัน แม้เธอจะรู้ว่าริสากับใบโพธิ์มีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งต่อกันมาก่อน แต่ความหึงหวงต่อสามีก็เกิดขึ้นได้โดยอัตโนมัติ “ตอนนี้ผมจัดการเรื่องอู่ให้ใบโพธิ์เ
เมื่อได้ระบายความในใจ ชายหนุ่มได้เดินออกมาที่ระเบียง เขามองไปด้านหน้าด้วยความรู้สึกไม่แน่ใจ เขาควรจัดการกับชีวิตนี้ยังไงดี วิวทิวทัศน์ของท้องทะเลสุดลูกหูลูกตา พร้อมกับพระอาทิตย์กำลังจะลับขอบฟ้า ยิ่งทำให้เขาเกิดความคิดที่หลากหลาย เมื่อสมองกับหัวใจเริ่มตกลงกันไม่ได้ “ถ้าใช่ยังไงก็ใช่ ทำไมโลกใบนี้ถึงได้ลำเอียงกับชีวิตของกูจังวะ” ใบโพธิ์พูดพลางหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุด ก่อนที่ชายหนุ่มจะกลายร่างเป็นสิงห์อมควันเขาสูบเข้าไปแล้วพ่นออกมาราวกับว่ามันคือสิ่งที่จะทำให้คิดหาทางออกกับปัญหาที่กำลังเกิดขึ้น ภาพของชายหนุ่มที่กำลังนั่งสูบบุหรี่อยู่ที่ระเบียงของห้อง ซึ่งมองผ่านประตูกระจกใสบานใหญ่ ทำให้ริสาแอบยกยิ้มที่มุมปาก เมื่อใบโพธิ์อยู่ในลุคของหนุ่มเซอร์ดูมีเสน่ห์ เขาดูดีแบบไม่ต้องเติมแต่งด้วยชุดราคาแพง ความเรียบง่ายสบายๆ เสื้อยืดกางเกงยีนที่ดูแมทช์กันแบบคูลดูสบายๆ แต่ทว่าเขากลับดูน่าค้นหา ซึ่งทำให้หัวใจดวงน้อยของริสาหวั่นไหวจน เธอแอบมองเขาด้วยความปลาบปลื้มใจ จนอดไม่ได้ที่จะลุกเดินออกไปที่ระเบียง
“นายเป็นเป็นช่างเหรอ” “อืม... ผมเป็นช่างซ่อมรถน่ะ” ชายหนุ่มพูดออกไปตามความเป็นจริง เพราะเขาคงไมเหมาะกับเธอ“ขอบคุณนะ ฉันเพิ่งรู้จักกับนาย แล้วทำไมนายถึงดูมีน้ำใจ คอยเอาใจใส่ผู้หญิงอย่างฉันจัง ใครเป็นแฟนนายคงโชคดีมากเลยนะ” “ไม่เป็นไรหรอกครับ บางทีผมอาจจะไม่ได้เป็นผู้ชายที่แสนดีอย่างที่คุณคิดก็ได้ อ้อ... ที่สำคัญผมยังไม่มีแฟน” พูดจบใบโพธิ์ก็เดินเอาชามไปเก็บ ปล่อยให้ริสาหัวใจเต้นแรงจนน่าแปลกใจ เมื่อชายหนุ่มบอกว่าเขายังไม่มีแฟน จากนั้นใบโพธิ์ได้เดินเข้ามาพร้อมกับแก้วน้ำอีกใบและยาลดไข้ให้กับริสา “กินยาก่อนค่อยนอนพัก” “ขอบคุณนะ” ริสายอมกินยาแล้วดื่มน้ำตามอย่างว่าง่าย เมื่อเธอรู้สึกไว้วางใจใบโพธิ์ “ตัวยังรุมๆ อยู่เลย นอนพักก่อนถ้าอาการไม่ดีขึ้น ผมจะพาไปหาหมอ” ใบโพธิ์ไม่พูดเปล่า เขายังรั้งริสาให้นอนลง พร้อมกับห่มผ้าผืนบางให้กับเธอ เนื่องจากบ้านพักตากอากาศริมทะเลมีลมโกรก ชายหนุ่มจึงกลัวว่าเธออาจจะไข้ขึ้น เพราะอากาศที