LOGINShare
Chapter 9 ต้องการรู้ความจริง2
Last Updated:
2025-07-01 21:58:26“ไม่ว่าเธอจะมีใคร ฉันก็แค่อยากรู้เธอสุขสบายดีหรือเปล่า ถ้าเธอลำบากฉันยินดีที่ช่วยเธออย่างไร้เงื่อนไข” กวินพูดพร้อมกับเดินเข้ามานั่งที่โต๊ะทำงานเหมือนเดิม จนตะวันอดคิดไม่ได้ว่าใบบุญ มีความสำคัญกับนายรองของเขายังไงกันแน่ เพราะที่ผ่านมากวินไม่เคยไยดีผู้หญิงคนไหนด้วยซ้ำ แต่กับสาวโรงงานคนนี้ แม้เธอจะมีใครเขาก็ยังทำเป็นห่วงใย “ได้ครับนายรอง ผมจะเริ่มคืนนี้เลยหลังจากที่เธอนั่งรถออกไป” ตะวันพูดพร้อมกับโค้งคำนับ ยอมรับในคำสั่งของเจ้านาย ก่อนที่เขาจะเดินออกไป เพื่อสังเกตการทำงานของใบบุญ
ช่วงพักกลางวันใบบุญยังคงถือปิ่นโตเข้ามานั่งกับชมพู่เฉกเช่นทุกวัน แต่วันนี้เธอคงกินไม่ลง เมื่อหัวหน้าใหญ่อย่างเพชรภูมิเดินเข้ามาทัก พร้อมกับชวนเธอออกไปรับประทานมื้อเที่ยงข้างนอก อย่างออกนอกหน้านอกตา จนใบบุญกลัวว่าเรื่องจะถึงหูเลขาของท่านประธาน
“ว่ายังไง พาเพื่อนไปด้วยก็ได้นะผมเลี้ยงไม่อั้น”
“ใบบุญไปเลย นะ นะ นะ” เพื่อๆที่นั่งร่วมโต๊ะต่างคะยั้นคะยออยากให้ใบบุญตกลงรับคำหัวหน้าใหญ่
“ใครอยากไปก็ไปสิ แต่ฉันไม่ไปหรอกนะ คุณเพชรภูมิค่ะ อย่าหาเรื่องให้ฉันต้องถูกไล่ออกเลยนะคะ” ใบบุญพูดออกไปด้วยใบหน้าบึ้ง เมื่อเธอไม่ปรารถนาที่จะเกี่ยวข้องกับชายใด
ตะวันที่ใส่ชุดฟอร์มโรงงาน นั่งฟังใบบุญพูดพร้อมกับแอบคิดในใจ เธอทำไมไม่ไปกับเพชรภูมิ เธอไม่เหมือนคนอื่นที่ดูอยากจะไปกับเขาเต็มที ทั้งที่ไม่ถูกชวน
“อ้าว! คุณเพชรภูมิ ทำไมวันนี้ลงมาที่โรงอาหารได้ละค่ะ” อันดาเดินเข้ามาทัก พร้อมกับแววตาที่อยากสานสัมพันธ์ เมื่อมีข่าวลือว่าเขากับคุณเลขาได้เลิกรากันไปแล้ว
“พอดีว่าผมมาหาเพื่อนไปทานมื้อเที่ยง แต่ก็ไม่มีใครสนใจ คงต้องไปทานคนเดียว” คำบอกเล่าของเพชรภูมิทำให้อันดาแอบอมยิ้ม ก่อนที่หล่อนจะเสนอตัวออกไปกับเขา
“ให้อันดาไปทานเป็นเพื่อนไหมละค่ะ”
“ได้สิครับ ถ้าคุณชวนใบบุญและเพื่อนของเธอไปด้วยได้” เพชรภูมิพูดออกมาพร้อมกับแววตาที่มองไปยังใบบุญอย่างเจ้าเล่ห์
“ใบบุญเธอกับเพื่อนออกไปทานข้าวข้างนอกกับฉันสิ” อันดาหันไปสั่งใบบุญเสียงแข็ง
“ไม่ได้หรอกค่ะ เดี๋ยวก็ถึงเวลางานแล้ว” ใบบุญรีบปฏิเสธออกไป ซึ่งเธอเองก็ไม่เข้าใจ ทำไมเพชรภูมิต้องตามมารีวีเธอไม่เลิกแบบนี้ด้วย
“ฉันสั่ง เธอต้องไป” น้ำเสียงของอันดาทำให้ตะวันถึงกับอดไม่ได้ ที่จะเดินเข้าไปหาเธอ
“ขอโทษนะครับ ใช่คุณใบบุญหรือเปล่า”ทุกคนในโรงงานคงจำหน้าตะวันไม่ได้ เพราะเขามีหน้าที่ขับรถให้กับท่านประธาน และไม่ค่อยได้มาที่โรงงานแห่งนี้
“ใช่ค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะ” ใบบุญเอ่ยถามออกไปด้วยความสงสัย เพราะเธอไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับใคร แต่ทำไมชีวิตของเธอถึงได้มีแต่เรื่องวุ่นวาย
“คุณทำงานเป็นคิวซี คงจะทราบเรื่องที่สินค้าถูกตีกลับแล้วนะครับ ทานข้าวเสร็จเชิญไปพบท่านประธานที่ห้องทำงานด้วยนะครับ”
“อะไรนะคะ!” ไม่ใช่แค่ใบบุญที่อุทานออกมาเสียงดัง ทุกคนที่ได้ยินตะวันพูดล้วนอุทานออกมาด้วยความตกใจเช่นกัน
“ใบบุญ เอาไงดี ท่านประธานเอาเรื่องพวกเราตายแน่” ชมพู่กระซิบลงไปที่ข้างหูของใบบุญด้วยใบหน้าที่ดูเครียด เมื่อเพื่อนรักต้องไปพบกับท่านประธาน
“คุณเพชรภูมิคงได้ยินแล้วนะคะ ฉันขออนุญาตเตรียมตัวไปพบท่านประธานก่อนนะคะ” ใบบุญพูดออกมาด้วยใบหน้าเครียดไม่แพ้กัน เพราะเธอไม่รู้ว่าท่านประธานหน้าตายังไง เขาจะไล่เธอออกหรือเปล่า ที่เป็นสาเหตุทำให้ลูกค้าขอยกเลิกออเดอร์ทั้งหมด
“เอาไว้วันหลังก็ได้ครับ ผมรอได้” คำพูดของเพชรภูมิทำให้อันดาถึงกับเบ้ปากออกมาด้วยความหมั่นไส้
“ขอให้โชคดีนะใบบุญ หวังว่าท่านประธานคงไม่เอาเรื่องที่งานผ่านคิวซีแต่มีตำหนิเกือบทุกชิ้น” ดูเหมือนว่าอันดาจะสะใจที่สามารถทำให้ใบบุญถูกท่านประธานเรียกไปพบได้
“ขอบคุณนะคะหัวหน้า ที่เป็นห่วงลูกทีมอย่างพวกเรา” ใบบุญพูดออกไปด้วยประโยคที่แฝงความประชดประชันเอาไว้ ก่อนที่หญิงสาวจะเดินออกไปจากโรงอาหาร โดยมีชมพู่เดินตามไปติดๆ ด้วยความรู้สึกห่วงใยเพื่อนรักของเธอ
“ฉันว่าหัวหน้าต้องแกล้งเธอแน่ๆ ทำไมคนทั้งแผนก ถึงถูกท่านประธานเรียกไปพบแค่คนเดียว”
“ช่างเถอะชมพู่ เขาถามฉันก็แค่ตอบไปตามความเป็นจริง ถ้าโชคชะตาจะเล่นตลกให้ตกงาน คงต้องยอมรับกรรมด้วยความจำนน” ใบบุญพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ตัดพ้อต่อโชคชะตา เพราะเธอผ่านร้อนผ่านหนาวมาหลายฤดูกาล จนไม่รู้จักคำว่าเหนื่อย เมื่อลมหายใจของเธอมีไว้ให้กับใบพลูและใบบัวเท่านั้น ส่วนใบโพธิ์โตพอที่จะเอาตัวรอดได้ เธอจึงไม่ห่วงน้องชายเท่าไหร่นัก
หลังจากที่กวินรับประทานมื้อกลางวันเสร็จ เขาได้รับสายโทรเข้าจากตะวัน เรื่องที่เขากุเรื่องที่ท่านประธานเรียกให้ใบบุญไปพบที่ห้องทำงาน จนท่านประธานหนุ่มถึงกับทำตัวไม่ถูก เพราะเขายังไม่อยากเปิดเผยสถานะที่แท้จริงให้ใบบุญได้ทราบ เพราะเขาไม่อยากให้เธอไม่สบายใจ ถ้าหากหญิงสาวรู้ว่าเขาเป็นใครเธออาจจะลาออกไปทำงานที่อื่นก็ได้
แต่สิ่งสำคัญตะวันได้เล่าเรื่องที่หัวหน้างานอย่างเพชรภูมิเข้าไปพัวพัน เหมือนกำลังตามจีบใบบุญ และยังมีอีกเรื่องที่เขาสงสัยคืออันดา ซึ่งเป็นหัวหน้าที่เป็นเป็นกลางดูไม่ชอบหน้าใบบุญเลยสักนิด
“น่าแปลกนะครับที่ไอ้เพชรภูมิ แฟนหนุ่มคุณไพลิน ลงไปที่โรงอาหารชวนพนักงานออกไปทานมื้อเที่ยงข้างนอก”
“เรื่องนั้นเอาไว้ทีหลัง เดี๋ยวฉันสะสางเอง แต่เรื่องนี้ทำไมนายไม่ปรึกษาฉันก่อนละตะวัน ฉันจะทำยังไงดี ฉันยังไม่พร้อมจะเจอกับเธอในตอนนี้ ในฐานะของท่านประธานบริษัท ฉันกลัวว่าเธอจะหนีไป ใบบุญคงโกรธมาก” คำพูดของกวินฟังดูเป็นกังวลอย่างมาก ทำให้ตะวันถึงกับกลั้วหัวเราะออกมาอย่างไม่ตั้งใจ
“นายรองรู้ตัวรู้เปล่า ว่ากำลังทำเหมือนกับคนที่กำลังกลัวเมีย เธอเป็นแค่พนักงานนะครับ ทำไมนายรองถึงต้องซีเรียสขนาดนั้นด้วย” คำพูดของตะวันกำลังทำให้กวิน นึกทบทวยถ้อยคำที่เขาเคยสนทนากับเอเดน ที่เคยบอกว่า ‘เออ! นายไม่กลัวเมียบ้างให้มันรู้ไป’ สรุปว่าเขากลัวใบบุญทำไม ในเมื่อสถานะของเธอกับเขานั้น ยังไม่มีวี่แววว่าจะสามารถสานสัมพันธ์ไปในทิศทางใดได้เลย บางทีเธออาจจะมีใครที่เป็นเจ้าของหัวใจแล้วก็ได้
“ใบบุญเธอคือผู้หญิงของฉัน นายต้องระวังตัวให้ดี การสะกดรอยตามครั้งนี้ห้ามให้เธอจับได้เด็ดขาด” กวินพูออกมาด้วยน้ำเสียงเข้ม จนตะวันเริ่มแน่ใจ เจ้านายของเขาคงตกหลุมรักพนักงานสาวอย่างจังเข้าให้แล้ว
“ตกลงครับ นี่ก็ใกล้เวลางานแล้ว นายรองเตรียมตัวพบกับเธอได้เลยครับ” พูดจบตะวันก็รีบตัดสายก่อนที่เขาจะถูกเจ้านายหนุ่มด่าเข้าให้ แต่สิ่งที่เขาทำในวันนี้ ก็ได้ข้อมูลเพิ่มเติม นั่นคือผู้หญิงของเจ้านาย ที่ดูเหมือนจะมีอิทธิพลของกวินกลับเป็นใบบุญไม่ใช่ริสา
Latest chapter
เทพบุตรในคราบซาตาน 82 บทส่งท้าย3
“ก็ลูกเราโตเป็นสาวแล้ว จะไม่ให้ผมหวงได้ยังไง ผู้ชายทุกวันนี้ยิ่งไว้ใจไม่ได้อยู่ด้วย” กวินพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเข้ม แต่ทว่าใบบุญกลับอมยิ้มให้กับความหวงลูกสาวของผู้เป็นสามี “จากประสบการณ์ตรง เลยกลัวว่าผู้ชายทุกคนจะเป็นเหมือนคุณเหรอคะ”หญิงสาวแกล้งพูดแหย่สามี เมื่อกวินกำลังกลัวว่าลูกสาวของเขาจะเจอผู้ชายที่ไม่จริงใจ แม้แต่ออสตินกวินก็เชื่อว่าเมื่อพวกเขาโตขึ้น ต่างคนต่างก็คงแยกย้ายกันไปมีชีวิตในแบบของตน เอเดนคงบังคับลูกชายไม่ได้เช่นกัน “โธ่! ที่รัก คุณก็พูดแรงเกินไป ผมไม่ใช่ผู้ชายแบบนั้นสักหน่อย”กวินไม่พูดเปล่า เขาโอบหญิงสาวร่างอรชรเข้ามาไว้ในอ้อมกอด จนทำให้ลูกชายแอบยิ้มให้กับความอบอุ่นของบิดามารดา “กอดไบเบิลด้วยสิครับ” หนูน้อยวิ่งเข้ามา หาบิดามารดาด้วยรอยยิ้มที่สดใส “ขี้อ้อนเหมือนใครน๊า...เราเนี่ย” กวินพูดพลางเอื้อมมือไปอุ้มลูกชายมานั่งที่ตักของเขา “ลูกชายแม่ ลูกสาวพ่อน่ะถูกแล้ว มองชุดที่ลูกค
เทพบุตรในคราบซาตาน 81 บทส่งท้าย2
เมื่อกวินผละจูบออกจากเรียวปากอิ่มน้ำ ปลายลิ้นอุ่นเปลี่ยนเป้าหมายไปที่สองเต้ากลมโต ซึ่งเม็ดบัวอมชมพูกำลังชูชันแข็งเป็นไต สู้กับปลายลิ้นร้อนของชายหนุ่มได้เป็นอย่างดี “อื้ม อ๊ะ อ๊าย!” เมื่อกวินสอบสะโพกโยกเข้าออก ส่งผลให้คนใต้ร่างครางออกมาไม่เป็นภาษา เมื่อความคับแน่นของร่องกลีบกุหลาบงาม ที่โอบรัดเจ้ามังกรยักษ์ เริ่มตอดหงึกๆ ผลจากการขยายขนาดตามแรงอารมณ์ปรารถนาของเขาและเธอ ท่อนเอ็นลำเขื่องที่กวินอัดแน่นเข้าหาส่วนล่างเน้นๆ กำลังจะทำให้หญิงสาวเดินทางไปถึงจุดหมายปลายทางเต็มทีแล้ว “โอ้วว! ที่รัก อ๊า คุณสุดยอดมาก อื้ม” ชายหนุ่มเอ่ยชมหญิงสาวออกมาด้วยความรู้สึกปลาบปลื้มปีติ ที่เขาได้เธอมาครอบครองทั้งกายและใจ หลังจากที่หมายปองเธอเอาไว้เมื่อหลายปีก่อน กวินไม่คิดเลยว่าโชคชะตาจะนำพาให้เขามาพบเธออีกครั้ง แถมยังมีโซ่ทองคล้องใจ จวบจนกระทั่งเธอยอมจำนนใช้ชีวิตร่วมกับเขา“อืม คุณกวินขาอืม” เสียงหวานเรียกชื่อสามาออกมาด้วยใบหน้าเหยเก ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นไปสบตาเธอ หญิงสาวมองมา
เทพบุตรในคราบซาตาน 80 บทส่งท้าย
ตอนแรกนายคชาคิดว่าใบโพธิ์คงเปิดอู่เล็กๆ แต่พอได้ยินกวินพูดถึงกำไรที่ได้รับ ทำให้ชายสูงวัยเริ่มใช้ความคิด เขาควรลองเปิดใจถ้าหากอู่นั่นใหญ่และให้บริการครบวงจรดังที่กวินพูดมาทั้งหมด แสดงว่าใบโพธิ์ก็ไม่คนธรรมดาอย่างที่เขาเข้าใจตั้งแต่แรก “ก็ได้ ผมจะให้เวลาไอ้หมอนั่นพิสูจน์ตัวเอง ภายในสามเดือน เขาต้องหาสินสอดมาวางต่อหน้าผมเก้าหลัก ไหวหรือเปล่า ถ้าไม่ไหวคุณกวินช่วยบอกให้เขาส่งลูกสาวผมคืนมาด้วย” ถึงแม้ว่าชายสูงวัยจะยอมใจอ่อน แต่ค่าสินสอดโคตรโหด “ได้ครับ ผมจะบอกใบโพธิ์ทุกถ้อยคำที่คุณคชาพูดมาอย่างไม่ตกหล่นเลยครับ” “ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวนะ” “เชิญครับ” กวินพูดพร้อมกับเดินไปส่งชายสูงวัยถึงหน้าประตู ก่อนที่เขาจะเดินกลับมานั่งที่โต๊ะทำงาน ด้วยความรู้สึกโล่งใจ อย่างน้อยเงื่อนไขที่นายคชาสร้างขึ้นมา ก็ไม่ได้ยากเกินกว่าที่ใบโพธิ์จะทำไม่ได้ เวลาผ่านไปหลังเลิกงาน ท่านประธานหนุ่มต้องดินทางไปพบล
เทพบุตรในคราบซาตาน 79 รักก็คือรัก2
“อื้ม ใบโพธิ์” หญิงสาวใต้ร่างถึงกับเอ่ยเสียงหวานเรียกชายตัวโตออกมาอย่างอ่อนระทวย เมื่อเขาผละจูบออกมาโลมเลียที่เม็ดบัวสีหวาน มืออีกข้างเคล้นลงไปที่เต้างามอย่างเมามัน ซึ่งความคับแน่นของขนาดที่พอดีมือ กำลังทำให้ชายหนุ่มลุ่มหลงหมกมุ่นอย่างไม่ยอมลดละ เมื่อจุกสีหวานกำลังแข็งเป็นไตสู้กับปลายลิ้นของชายตัวโตยิ่งส่งผลให้เร้าอารมณ์ เรียวขาอวบถ่างออกกว้าง เพื่อรองรับความเป็นชายจากใบโพธิ์ ทั้งสองยังคงเคลิบเคลิ้มไปตามห้วงอารมณ์พิศวาสอย่างไม่จบสิ้น เมื่อปลายลิ้นอุ่นของชายหนุ่ม กำลังแตะที่ผิวนุ่มไต่ระดับต่ำลงมาเรื่อยๆ “พ่อรักหนูนะ ขอบคุณนะครับ ที่มาถูกจังหวะ ในเวลาที่พ่อพร้อมจะสร้างตัว ขณะที่มีคนหยิบยื่นโอกาสมาให้ รักนะเบบี๋ จุ๊บ!” คำพูดซึ้งๆ จากผู้ชายเซอร์ๆ กำลังส่งผลให้ริสาน้ำตาคลอ เมื่อเขาไม่ผลักไสไล่ส่งเธอไปให้พ้นทาง แต่ทว่าในทางกลับกัน ใบโพธิ์ได้ยืดอกรับอย่างลูกผู้ชาย ยอมเอาชีวิตเข้ามาพันผูกไว้กับผู้หญิงอย่างเธอ ทั้งที่เพิ่งเจอกันได้ไม่นาน ความรู้สึกเสียวซ่านเริ่มวูบวาบไปทั้งตัว เมื่อเลือดลมสูบฉีด พร้อมกับการออกรบในสนามรัก ที่กำลังจะลุกโชนไปด้วยไฟสวาทแผดเผาสองร่างให้หล่อหลอมร
เทพบุตรในคราบซาตาน 78 รักก็คือรัก
ภายในห้องนอนที่อบอวนไปด้วยความรัก ซึ่งมีใบพลูนอนอยู่ตรงกลางข้างขวาคือบิดาด้านซ้ายมารดาแสนสวยของเธอ ซึ่งใบบุญกำลังหลับตาพริ้ม เมื่อกวินเล่านิทานกล่อมใบพลูก่อนนอน แต่ทว่าภรรยาของเขาก็พลอยจะหลับไปด้วย “คุณพ่อขา น้องเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายค่ะ” หนูน้อยเอ่ยถามบิดาออกมาด้วยความอยากรู้ “แล้วหนูอยากได้น้อง ผู้หญิงหรือผู้ชายล่ะครับ หืม” กวินเอามือยีลงไปที่เส้นผมของลูกสาวด้วยความเอ็นดู ขณะที่ใบบุญนอนฟังสองพ่อลูกคุยกันด้วยความรู้สึกจะคล้อยหลับเสียให้ได้ “น้องผู้หญิงค่ะ ใบพลูอยากได้น้องผู้หญิง” “ทำไมไม่อยากได้น้องผู้ชายเหรอครับ หืม” “ถ้าเป็นผู้ชายจะนิสัยเหมือนออสตินไหมคะ ใบพลูไม่อยากได้น้องผู้ชายค่ะ” หนูน้อยพูดออกมาด้วยแววตาใสซื่อ เมื่อใบพลูกับออสตินชอบทะเลาะกันบ่อยๆ “ไม่หรอกครับ ออสตินก็ไม่ได้ดื้อนะ แค่เขามีเห
เทพบุตรในคราบซาตาน 77 ทั้งหึงและหวง
“นายไม่ควรเรียกคุณครรชิตว่ามัน ที่สำคัญเขาคือแขกของคุณพ่อ แล้วใครเมียนายไม่ทราบ!” ริสาเอ่ยถามใบโพธิ์ออกมาอย่างน้อยอกน้อยใจ “ก็คุณไงริสา หรือต้องให้ผมทบทวนความทรงจำให้ เอาในห้องน้ำก็เร้าใจดีเหมือนกันนะ คุณว่าไหม” ใบโพธิ์พูดพร้อมกับเดินเข้าหาหญิงสาว จนเธอรู้สึกปวดหนึบที่อกข้างซ้าย เมื่อผู้ชายอย่างเขามองเธอไร้ค่า “ฉันเกลียดนาย ถอยไปให้พ้น!” หญิงสาวตะคอกออกมาเสียงดัง ซึ่งเธอกำลังใช้ความพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้สุดกำลัง ถึงกระนั้นน้ำใสๆ ก็ได้ไหลออกมาจากดวงตาคู่สวยจนได้ “คุณเกลียดผมก็เกลียดไปสิ แต่ผมรักคุณ รักตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ แต่พอรู้อีกทีหัวใจดวงนี้ก็มีแค่คุณเต็มหัวใจ อย่าร้องไห้ได้ไหม ผมไม่อยากเห็นน้ำตาของคุณ” ใบโพธิ์พูดออกมา พลางเอามือปาดน้ำตาออกจากแก้มริสา ความใกล้ชิดกำลังทำให้หัวใจดวงน้อยของเธอเต้นแรง บวกกับคำสารภาพรักของใบโพธิ์กำลังทำใ
You may also like
