ซ้ำรอยเดิม

หลังจากแยกกับพุฒิพัฒน์ มณีรินทร์ก็ขับรถตรงมาหา ธรรศธรที่คอนโดของเขา ระหว่างทางหญิงสาวคิดไม่ตกกับสิ่งที่เกิดขึ้น เธอไม่รู้ว่าธรรศธรต้องการอะไรจากเธอกันแน่ และเขาทำไปเพื่ออะไร เธอต้องอยู่แบบนี้อีกนานแค่ไหน ความเจ็บปวดที่ได้รับจากชายหนุ่มยังคงฝังใจ เธอเจ็บและกลัวกับสิ่งที่เกิดขึ้น

แค่คิดมาถึงตรงนี้ขนอ่อนบริเวณต้นคอก็ลุกชัน หญิงสาวขับรถมาถึงลานจอดรถของคอนโด ชั่งใจอยู่นาน หลายครั้งที่อยากหนี แต่เธอไม่รู้ว่าในมือถือเขามีอะไรบ้าง มีคลิปตามที่เขาขู่หรือไม่ เพราะเธอไม่เคยเห็นและไม่คิดจะอยากดู เธอไม่รู้จักเขา และไม่รู้ว่าเขาจะทำอย่างที่ขู่จริงหรือไม่ ลำพังตัวเธอเองคงไม่เท่าไร เพราะอย่างมากก็แค่หนีไปให้พ้นๆ แต่เมื่อนึกถึงพ่อกับแม่

มณีรินทร์ก็ไม่อยากเสี่ยง

ธรรศธรมองนาฬิกาเรือนใหญ่บนผนัง สายตาของเขาจ้องมาแบบนี้นานแค่ไหนแล้วนะ เขาเองก็ไม่รู้ตัว รู้เพียงแต่ว่าวันนี้มันเดินช้ากว่าทุกๆ วัน หรือเป็นเพราะเขาจ้องดูมันตลอด

เลยทำให้มันไม่เดิน เวลาหนึ่งชั่วโมงมันช่างยาวนานเหลือเกิน

ในความคิดของชายหนุ่ม แก้วเหล้าในมือถูกยกขึ้นดื่มแบบแก้วต่อแก้วจนเขาเองก็ชักจะมึน

"สั่งเสียกันถึงไหนวะ"บุหรี่ในซองพร่องไปหลายมวน