แชร์

ธรรศธร

ผู้เขียน: มณีภัทรสร
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-06-23 15:25:54

‘พิมพ์มาดา’ ชื่อนี้เริ่มจะเป็นข่าวในวงสังคมมากขึ้น ไม่ว่าจะเป็นข่าวจากหน้าหนังสือพิมพ์ หรือจากสายข่าวขาเมาท์ทั้งหลายในวงการไฮโซ มีใครบ้างที่ไม่รู้จัก’พิมพ์มาดา

จอมแก้วตะการ’ นอกจากนามสกุลของเธอแล้ว ชื่อเสียงของเธอที่บ่มเพราะมาจากคุณหญิงอรสาผู้ที่เป็นแม่งานสังคมสงเคราะห์ต่างๆ และยิ่งมามีข่าวถึงการทาบทามหมั้นหมายของ’ตระกูลกิตติไพศาล’ เจ้าพ่ออสังหาริมทรัพย์ระดับต้นๆของเมืองไทยด้วยแล้ว ยิ่งพาให้ชื่อเสียงดังมากขึ้นอีกเท่าตัว

           ข่าวซุบซิบจากหน้าสังคมที่ตอนนี้มีคนสนใจมากกว่าข่าวหน้าดาราผ่านสายตาของคุณปานวาด ซึ่งเป็นหนึ่งในคนดังของสังคมไฮโซอีกคน นางวางหนังสือพิมพ์แล้วหันกลับไปมองร่างสูงใหญ่ที่กำลังก้าวเข้ามายังห้องอาหาร ซึ่งมีนางและสามีนั่งทานอาหารเช้าอยู่ก่อนแล้ว

           "ตาหนึ่งแกเห็นข่าวหนูแอ้หรือยัง"ทันทีที่ร่างสูงเดินมาหยุดตรงที่นั่งประจำนางก็เอ่ยถามทันที ตาหนึ่งหรือ ‘ธรรศธร’ขมวดคิ้วทำหน้างุนงงหนัก

           "ข่าวอะไรครับแม่"ถามหลังจากรอให้เด็กรับใช้ยกอาหารเช้ามาเสิร์ฟแล้วเดินออกไป

           "ก็ข่าวหมั้นนะสิยะ อ้าว!นี่แกไปอยู่ไหนมาเนี่ยถึงได้ตกข่าว"คำตอบและคำถามของมารดา ทำให้มือที่ยกถ้วยกาแฟขึ้นดื่มชะงักไปนิดหนึ่ง ก่อนเจ้าตัวจะยกดื่มตามปกติ 

           "ฉันก็เห็นแกเฝ้าหนูแอ้มาตั้งนาน ไงยะไปทำอีท่าไหนเข้าล่ะถึงได้พลาด"สายตาที่มองมาแบบสงสัย และคำพูดที่จิกกัดของมารดาทำให้หนุ่มหล่อถึงกับไปไม่เป็น แม่ก็นะชั่งซ้ำเติมเขาได้ทุกเรื่องจริงๆ

           "ผมไปก่อนนะ เช้านี้มีประชุม"คุณอรรถเอ่ยพร้อมกับลุกขึ้นเตรียมชิ่งหนีแม่ลูก ดูท่าศึกสายเลือดจะอีกยาว

           "ไปพร้อมพ่อไหมหนึ่ง"ก่อนไปไม่วายเอ่ยชวนลูกชายให้เตรียมชิ่งด้วยอีกคน

           "เดี๋ยวผมขับรถไปเองครับพ่อ พอดีมีนัดคุยกับลูกค้าตอนแปดโมง ทางผ่านพอดีจะแวะเลยครับ"ธรรศธรหันไปบอกคนเป็นพ่อก่อนจะตักอาหารเช้าเข้าปาก

           "แกน่ะเจ้าชู้ดีนัก ดีแล้วที่หนูแอ้ไม่เอา เชอะ!"แม่เริ่มบ่น หรือเริ่มกัดในความคิดชายหนุ่ม เขายังนิ่งเฉยเพราะถ้าเขาเถียง นั่นยิ่งเปิดทางให้แม่บ่นเขาได้สะดวกมากขึ้น

           "ฉันบอกแกไว้เลยนะตาหนึ่ง ฉันไม่รับเลี้ยงเด็กๆนะยะ บ้านฉันไม่ใช่สถานสงเคราะห์"คุณปานวาดพูดพร้อมกับมองมาอย่างเอาเรื่อง ตามสบายครับแม่ชายหนุ่มคิดในใจแล้วลอบอมยิ้ม

           "ไม่มีหรอกครับแม่เด็กๆอะไรที่ไหน ผมจับฉีดยาคุมหมดถ้าแม่ไม่ไว้ใจ ผมจะใส่ถุงยางสามชั้นเลยดีไหมครับ ไปก่อนนะครับมีนัดคุยกับลูกค้า รักแม่ที่สุดในสามโลกเลย"ลุกขึ้นยืนพร้อมกับก้มลงหอมแก้มของมารดาฟอดใหญ่แล้วเดินออกไป ไม่รอฟังมารดาบ่นตามหลัง

           "ไอ้หนึ่ง!ไอ้ทุเรศ!ไอ้ลูกลามก!"คุณปานวาดโวยวายเสียงดังไล่หลังให้ลูกชาย แต่ก็ไม่วายเอามือกุมแก้มข้างที่โดนขโมยหอม ลูกคนนี้ถึงจะเจ้าชู้ไปบ้างแต่ก็มีพิมพ์มาดาคนเดียวที่เขาคิดคบแบบจริงจัง ถึงจะดื้อรั้นบ้างแต่ก็ยังไม่เคยทำให้นางผิดหวังสักครั้ง แต่นิสัยความเจ้าชู้นี่แหละที่นางเป็นห่วง นางอยากให้ลูกลงเอยกับคนดีๆสักคน ซึ่งคนดีๆที่นางหวังก็กำลังจะถูกแย่งไปเสียแล้ว ยิ่งคิดก็ยิ่งเสียดาย

ธรรศธร

           ร่างสูงใหญ่นั่งหลับตานิ่งแบบนี้มาสักพัก ในหัวกำลังคิดถึงคำพูดของมารดาเมื่อเช้า นานแค่ไหนแล้วนะที่เค้าปล่อยให้

พิมพ์มาดาเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในหัวใจของเขา พิมพ์มาดาเป็นรุ่นน้องในคณะเดียวกันกับเขา ธรรศธรยอมรับว่าสะดุดตากับสาวน้อยหน้าหวานในตากลมโตที่มีแววตาประหม่า ตั้งแต่แรกเห็น

วันนั้นเป็นวันรับน้องใหม่ซึ่งตอนนั้นธรรศธรเรียนอยู่ปีสี่ เขาต้องเข้ามาทำกิจกรรมกับคณะเพื่อมาสืบสายรหัส และแน่นอนเหมือนเป็นพรมลิขิต ให้สาวน้อยหน้าหวานคนนี้มาเป็น เหลนรหัสของเค้า เข้าทางชายหนุ่มยิ้มในใจ ตลอดเวลาธรรศธรดูแลหญิงสาวที่เขาอ้างว่าน่าห่วงเป็นอย่างดี จนเพื่อนๆล้อว่าเขาหลงรักเหลนรหัสคนนี้ ความสนิทสนมของเขาและพิมพ์มาดาก็มีเพิ่มมากขึ้นตามลำดับ แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เขาเข้ามาอยู่ในใจของสาวน้อยได้ ในสายตาของพิมพ์มาดามองเขาเป็นแค่พี่ชายคนหนึ่งเท่านั้น จนกระทั่งเค้ามารู้ทีหลังว่าแม่สาวน้อยหน้าหวานของเค้ามีคู่หมายอยู่แล้ว แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาของชายหนุ่มที่จะพัฒนาความสัมพันธ์กับเธอต่อ แต่ปัญหาของเขาคือสาวน้อยคนนี้ไม่เคยเปิดพื้นที่ในใจให้เขาได้เข้าไปเลยสักครั้ง แต่ชายหนุ่มก็ไม่เคยท้อ เค้ายังหวังว่าสักวันความใกล้ชิดจะทำให้ตัวเองเข้าไปในใจเธอ

ได้บ้าง แต่ก็คิดผิดเพราะพิมพ์มาดาไม่เคยมีใจหรือทำอะไรเกินเลยกับเขาเลยสักครั้ง คงมีเพียงพุฒิพัฒน์เท่านั้นที่อยู่ในใจและกำลังจะหมั้นกันในอีกไม่นาน ชายหนุ่มถอนหายใจเสียงดังพร้อมกับกดเครื่องติดต่อภายในถึงเลขาหน้าห้อง

           "ช่วงบ่ายมีนัดลูกค้าไม่กลับเข้ามานะ ถ้ามีใครติดต่อมาก็รับเรื่องไว้ตามสมควรได้เลย"

           "ครับคุณหนึ่ง"ดนัยเลขาคนสนิทตอบกลับมาตามสาย

           ธรรศธรเลือกเลขาที่เป็นผู้ชายเพราะคิดว่าทำงานด้วยง่ายกว่าเลขาผู้หญิง บวกกับงานที่เขาทำต้องออกนอกพื้นที่บ่อยๆการพาเลขาผู้ชายไปด้วยจะสะดวกกว่า ชายหนุ่มสวมสูทก่อนจะเก็บเอกสารที่ต้องใช้แล้วออกจากห้องไปทันที งานพบลูกค้าครั้งนี้เขาไม่ต้องใช้เลขาเพราะค่อนข้างสนิทกับลูกค้าการพูดคุยเลยง่ายและเป็นกันเอง 

           หลังเสร็จจากคุยธุระธรรศธรก็ขับรถเลยมายังบ้านของหญิงสาวที่วันนี้ใบหน้าหวานๆของเธอมาทำลายสมาธิเขาทั้งวัน

           "พี่หนึ่ง มาได้จังหวะพอดีเลยค่ะแอ้กำลังทำคุกกี้ ดีเลยจะได้มาช่วยชิม"เสียงหวานใสร้องทักทันทีที่ชายหนุ่มเดินตามสาวใช้เข้ามาในครัวของบ้านจอมแก้วตะการที่เขาเข้าออกมาหลายปี

           "พี่กำลังหิวเลยครับ"ชายหนุ่มตอบแบบเอาใจ ส่งผลให้ได้ยิ้มหวานกลับมาเป็นรางวัล

           "เชิญพี่หนึ่งที่ห้องนั่งเล่นดีกว่าค่ะตรงนี้มันรก เดี๋ยวแอ้ตามออกไปพร้อมขนมอร่อยๆค่ะ"หญิงสาวบอกก่อนจะหันไปสนใจกับงานที่ทำตรงหน้าต่อ ขนมคุกกี้อบสุกใหม่ๆจากเตาส่งกลิ่นหอม เมื่อคนร่างบางบรรจงจัดใส่จาน

           ชายหนุ่มเดินออกมายังห้องนั่งเล่นที่มีเจ้าของบ้านทั้งสองคนนั่งอยู่

           "สวัสดีครับคุณอา"ธรรธรยกมือไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสองคน

           "อ้าวตาหนึ่งมาเมื่อไรจ้ะ"คุณหญิงอรสาเอ่ยถาม

           "เพิ่งมาถึงครับ พอดีแวะไปดูน้องแอ้ในครัวมาครับ"ตอบอย่างสุภาพพร้อมกับนั่งลงตรงโวฟาฝั่งตรงข้าม

           "ยายแอ้เค้าทดลองสูตรขนมค่ะ เจอสูตรใหม่ๆต้องลองทำทุกที นี่อาก็ชักจะเริ่มไม่ไหวแล้วนะคะชิมกันทุกวัน ดีเลยวันนี้ให้หนึ่งชิมแทน"

           "นินทาอะไรแอ้กันหรือเปล่าคะ คุณพ่อคุณแม่ "เสียงหวานใสเอ่ยนำมาก่อนที่ตัวจะมาถึง

           "แม่เขายกหน้าที่ชิมขนมให้พี่หนึ่งเขาน่ะ ส่วนพ่อขอนิดเดียวนะไม่ไหวทานของหวานบ่อยๆน้ำตาลจะขึ้นสักวัน" คุณโชติตอบกลับไปแบบอารมณ์ดี

           "หนึ่งมีธุระอะไรหรือเปล่า "คุณโชติหันไปถามชายหนุ่ม เพราะปกติแล้วถ้าไม่มาหาหญิงสาว ธรรศธรก็จะมาคุยเรื่องงานกับเขาบ้างเป็นบางครั้ง 

           "ไม่มีธุระอะไรครับ แวะมาเยี่ยมเฉยๆครับ"ชายหนุ่มตอบพร้อมกับยื่นมือไปรับจานแบ่งขนมที่สาวสวยจัดการแบ่งมาให้

           "คุกกี้ผลไม้รวมค่ะพี่หนึ่ง แอ้ปรับสูตรใหม่ลองเอานมสดผสมลงไป เผื่อจะอร่อยขึ้น"หญิงสาวเริ่มแนะนำขนม

           "อร่อยครับไม่หวานมาก หอมนมสดด้วย"ชายหนุ่มตอบหลังจากกลืนคุกกี้หน้าตาน่ารักลงคอ

           "ดีเลยค่ะ เดี๋ยวแอ้ฝากไปให้คุณอาด้วย ทานกับน้ำชาตอนบ่ายคุณอาน่าจะชอบ"หญิงสาวยิ้มอวดฟันสวยหลังจากได้รับคำชมที่ถูกใจ

           "หืม จริงเหรอตาหนึ่งทานได้ด้วยเหรอนั่น"คุณโชติเอ่ยล้อบุตรสาวส่งผลให้ใบหน้าสวยงอง้ำลงทันที

           "คุณพ่อคะพูดแบบนี้แอ้ก็เขวสิคะ"สาวสวยหน้าเสียลงเล็กน้อย

           "ยายแอ้เขาจะทำไปให้บ้านโน้นน่ะ ทำไปเอาใจว่าที่แม่สามี"คุณหญิงอรสาเอ่ยบอกชายหนุ่มถึงที่มาของขนมสูตรใหม่นี้ ส่งผลให้มือแกร่งที่กำลังจะส่งขนมชิ้นที่สองเข้าปากชะงัก แต่เจ้าของมือยังควบคุมให้ปกติได้

           "คุณแม่ก็…แม่สามีที่ไหนกันคะ แอ้ยังไม่ได้หมั้นด้วยซ้ำ"หญิงสาวตอบกลับพร้อมกับใบหน้าที่เริ่มมีเลือดฝาดขึ้นจางๆด้วยความเขินอาย 

           "ถ้าตาพุฒิช่างเอาใจน้องแบบหนึ่งก็ดีสินะ รายนั้นเขาชอบคนสวยสังคมจัด ดูสาวๆที่ควงแต่ละคนสิ"คุณอรสาหยุดไว้เพียงแค่นั้น เหมือนนึกอะไรขึ้นได้ จริงสินะธรรศธร เข้านอกออกในบ้านของเธอมาหลายปี ถ้าไม่ใช่เรื่องงานที่มาปรึกษาคุณโชติ ก็คงเป็นอีกเหตุผลหนึ่งซึ่งเหตุผลนั้นก็นั่งอมยิ้มหน้าแดงอยู่ข้างเธอนั่นเอง มีหรือที่คนอย่างคุณหญิงและสามีจะดูไม่ออกว่าชายหนุ่มคิดอะไรกับลูกสาวของเธอ ทำไมนะฟ้าถึงได้ลิขิตมาแบบนี้ ถ้าสาวน้อยของเธอมีใจให้หนุ่มหล่อตรงหน้านี้บ้างเรื่องคงไม่วุ่นวายแบบนี้ คุณหญิงลอบถอนใจ

           "คุณหนึ่งทานข้าวเย็นด้วยกันนะ วันนี้อาจะทำแกงเขียวหวานไก่ให้ทานของชอบเรานี่ ยายแอ้คุยกับพี่เค้าไปก่อน

นะลูก แล้วอย่าบังคับให้พี่เค้าทานขนมจนอิ่มล่ะ เดี๋ยวกับข้าวแม่จะเป็นหม้าย ไปค่ะคุณไปช่วยฉันในครัวดีกว่า นั่งเฉยๆเดี๋ยวไขมันจะกำเริบเอา"พูดจบคุณหญิงก็ดึงมือสามีเดินตรงไปที่ครัว

           "คู่นี้เขาเหมาะกันนะ ไม่รู้อะไรบังตายายแอ้ ไม่เคยมองตาหนึ่งบ้างเลย"คุณหญิงบ่น

           "คนมันไม่รักก็ไม่รักสิคุณ"คุณโชติเอ่ยแก้ให้

ถ้ายายแอ้ของเขารักตาหนึ่งเรื่องก็คงไม่เป็นแบบนี้ ทั้งรูปสมบัติและคุณสมบัติผู้ชายคนนี้ก็มีให้ลูกเขาอย่างพร้อมเพรียง จะมีก็แต่ข่าวเสียๆเรื่องความเจ้าชู้ที่มีมาเข้าหูบ้าง แต่ก็ธรรมดาเพราะธรรศะรยังเป็นหนุ่มโสดนี่น่า คุณโชติได้แต่คิดในใจ

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • เธอคือรักที่(ไม่)ตั้งใจ[นิยายชุดรักไม่ตั้งใจ]   มาทำอะไรที่นี่(จบ)

    มานี่เลยคุณ"ธรรศธรออกเเรงลากหญิงสาว "ปล่อยฉันนะ ช่วยด้วยค่ะ!"เธอดิ้นพร้อมกับร้องขอความช่วยเหลือ มีเจ้าหน้าที่หลายคนขยับเข้ามา "ใครเข้ามากูยิง!"ธรรศธรขู่ ทำให้เจ้าหน้าที่หยุดชะงัก "มานี่!"ชายหนุ่มลากต่อ ร่างบางที่ดิ้นและขืนตัวไว้ทิ้งตัวลงกับพื้น เธอไม่ยอมเดินตามเขา "ลุกขึ้น!"ธรรศธรกระชากแขนหญิงสาวให้ลุกขึ้น "นี่คุณ! เบาๆหน่อยสิ"วิชุดาที่ยืนตะลึงดูเหตุการณ์แหวใส่ เมื่อเห็นชายหนุ่มชักจะทำกับเพื่อนเธอหนักเกินไปแล้ว เธอรีบถลาเข้าหาหวังจะเข้าไปหาเพื่อนดนัยจึงรีบเข้าไปขวางไว้ "ปล่อยให้คุณหนึ่งจัดการเองดีกว่าครับ"ดนัยขวางหน้า พร้อมกับเอ่ยอย่างสุภาพ "วิช่วยฉันด้วย!"มณีรินทร์กรีดร้อง "มายด์…"วิชุดาอยากจะเข้าไปหาเพื่อนรัก "คุณเป็นคนโทรตามผมมาที่นี่ เพราะฉะนั้นอย่ามายุ่งดีกว่า เมื่อคุณเองก็ไม่มีปัญญาจัดการกับเธอ"ธรรศธรเอ่ยเสียงดังฟังชัด วิชุดาหน้าซีดเผือด "วิ!"มณีรินทร์ร้องเรียกชื่อเพื่อนเสียงดัง หันมามองด้วยสายตาสงสัย "ยังไงผมก็ต้องขอบคุณนะ"ธรรศธรเอ่ยขอบคุณ หลังจากหันไปช้อนร

  • เธอคือรักที่(ไม่)ตั้งใจ[นิยายชุดรักไม่ตั้งใจ]   มาทำอะไรที่นี่(จบ)

    อาการกระสับกระส่ายนั่งไม่ติดกับที่ของวิชุดาอยู่ในสายตาของมณีรินทร์มาสักพักแล้ว วิชุดาคงห่วงเธอมาก ทำเรื่องแบบนี้ถ้าพลาดขึ้นมาก็ตายกันมาหลายคนแล้ว แต่เธอไม่กลัว อีกแค่นิดเดียวทุกอย่างก็จะจบลง เมื่อหญิงสาวที่นั่งคิวก่อนหน้าเริ่มทยอยเข้าไปกันหลายคนแล้ว "วิแกเป็นอะไรหรือเปล่า"มณีรินทร์เอ่ยถามหลังจากเห็นวิชุดาชะเง้อมองทางเข้าตลอดเวลา "เปล่า เปล่า ฉันแค่ห่วงแก"บอกพร้อมกับส่งมือไปกุมมือบางที่ชื้นเหงื่อ "ฉันโอเค ถ้าแกอึดอัดแกลงไปรอที่รถก็ได้ ฉันอยู่ได้" "ไม่เป็นไรมายด์ฉันจะอยู่กับแก"บอกพร้อมกับส่งยิ้มจืดชืดมาให้ เวลาผ่านไปนานเท่าไรแล้ว ยังไม่มีทีท่าว่า'ไอ้ชั่ว'ของ มณีรินทร์จะมาถึงสักที และ'ไอ้ชั่ว'หน้าตาจะเป็นยังไงกันนะลองว่าคิดทำเรื่องเลวๆแบบนี้ได้หน้าตาคงจะน่ากลัวน่าดู วิชุดา จินตนาการหน้า 'ไอ้ชั่ว'ไปต่างๆนานา เริ่มอยู่ไม่สุขเมื่อคิวก่อนหน้ามณีรินทร์ถูกเรียกเข้าไปข้างใน คุณพระคุณเจ้าช่วยลูกด้วย ขอให้ทุกอย่างทันเวลา วิชุดาคิดพึ่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในใจ เมื่อหาที่จอดรถได้ร่างสูงใหญ่รีบลงจากรถ และวิ่งอย่างรีบร้อน พร้อมกับกดหาเบอร์ของคนท

  • เธอคือรักที่(ไม่)ตั้งใจ[นิยายชุดรักไม่ตั้งใจ]   มาทำอะไรที่นี่

    "มีอุบัติเหตุข้างหน้าครับคุณหนึ่ง"ดนัยรายงานเมื่อจับอาการของคนที่นั่งกระสับกระส่ายมาสักพัก ธรรศธรเพียงพยักหน้าตอบ สายตาของเค้าจับจ้องอยู่ที่นาฬิกาข้อมือเรือนหรู "ว่าแต่คุณหนึ่งให้ไปที่นั่นทำไมครับ"ดนัยเอ่ยถามเพราะมันเป็นคนละทางกับทางกลับออฟฟิศของเขา "มีหน้าที่ขับก็ขับไปเถอะ"เสียงที่ดังมาแบบไม่สบอารมณ์ทำให้ดนัยแอบขำ นั่นไงองค์ลงดนัยส่ายหัวไปมากับคำตอบของเจ้านาย "ไอ้โอมึงเหยียบไปเลยนะกูให้เวลาสิบนาที มึงต้องถึง" "ห๋า!คุณหนึ่งรถนะครับไม่ใช่ไอรอนแมน" "ถ้ามึงช้ากูไล่ออก"กรรมของไอ้โอจริงๆ มีเจ้านายวัยทอง ดนัยอยากจะเอาหัวโขกกับพวงมาลัยรถให้ตายๆไปสะ อาการกระสับกระส่ายนั่งไม่ติดกับที่ของวิชุดาอยู่ในสายตาของมณีรินทร์มาสักพักแล้ว วิชุดาคงห่วงเธอมาก ทำเรื่องแบบนี้ถ้าพลาดขึ้นมาก็ตายกันมาหลายคนแล้ว แต่เธอไม่กลัว อีกแค่นิดเดียวทุกอย่างก็จะจบลง เมื่อหญิงสาวที่นั่งคิวก่อนหน้าเริ่มทยอยเข้าไปกันหลายคนแล้ว "วิแกเป็นอะไรหรือเปล่า"มณีรินทร์เอ่ยถามหลังจากเห็นวิชุดาชะเง้อมองทางเข้าตลอดเวลา "เปล่า เปล่า ฉันแค่ห่วงแก"บอก

  • เธอคือรักที่(ไม่)ตั้งใจ[นิยายชุดรักไม่ตั้งใจ]   โรงพยาบาลเถื่อน

    วิชุดาหาข้อมูลทางอินเตอร์เน็ตอยู่พักใหญ่ หลังจากให้มณีรินทร์นอนพัก เพราะอาการเวียนหัวของเธอเริ่มก่อตัวขึ้นมาอีก หลังจากเจอสถานที่ที่ต้องการแล้ว สองสาวก็พากันออกจากบ้าน วิชุดาเสนอให้มณีรินทร์เลื่อนการเดินทางออกไปก่อน เพราะสิ่งที่คิดจะทำนั้นเธอก็ไม่รู้ว่ามันจะสำเร็จหรือไม่วิชุดาเสนอให้มณีรินทร์มาพักอยู่กับเธอที่บ้าน เพราะสะดวกในหลายๆ เรื่องระหว่างทางวิชุดาคิดหาทางออกให้มณีรินทร์หลายทาง แต่มณีรินทร์ก็ไม่รับข้อเสนอจากเธอสักทาง จนกระทั่งมาถึงจุดหมายที่จีพีเอสพามา เป็นซอยแคบๆ ที่แยกออกมาซอยหลักจากถนนใหญ่อีกที ป้ายหน้าอาคารเขียนว่า’ คลีนิคXXX’ ชื่อหรูฟังดูดีแต่ ทั้งสองสาวรู้ว่าที่นี่คือที่จะทำให้มณีรินทร์หลุดพ้นจากสิ่งที่เป็นอยู่ เมื่อหาที่จอดรถได้วิชุดามองหน้าเพื่อนรักอีกครั้งมาถึงตรงนี้แล้วคงไม่มีสิ่งใดเปลี่ยนใจมณีรินทร์ได้แน่นอน"มันอันตรายนะมายด์ ถ้าแกเปลี่ยนใจไปที่อเม...""ฉันไม่กลัว"คำว่าอเมริกาค้างไว้ที่ปากของวิชุดาเมื่อมณีรินทร์ยังยืนยันความตั้งใจเดิม ทั้งสองเข้าไปติดต่อข้างในและนั่งรอเรียกตามที่เจ้าหน้าที่ ที่แต่งตัวคล้ายๆ พยาบาลสั่งวิชุดาขนลุกซู่เมื่อนึกไปต่างๆ นานา ตาจับจ้อง

  • เธอคือรักที่(ไม่)ตั้งใจ[นิยายชุดรักไม่ตั้งใจ]   มันเกิดขึ้นจริงหรือ

    เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยมณีรินทร์ก็ขับรถตามมาที่บ้านของเพื่อนสนิท เธอเหนื่อยและอยากพัก แต่ด้วยสายตาที่มองมาอย่างสงสัยของวิชุดา บวกกับคำพูดที่บอกว่ามีเรื่องคุยยาวเธอจึงต้องตามมา พรุ่งนี้เธอจะเดินทางไปอเมริกามีบางอย่างที่ยังทำไม่เรียบร้อย และคืนนี้เธออยากบอกฝันดีกับพ่อและแม่ จึงอยากมาคุยให้จบๆจะได้รีบกลับบ้าน "มายด์แกเป็นแบบนี้มานานหรือยัง"วิชุดาเอ่ยถามทันทีที่มณีรินทร์เดินตามเข้ามาในบ้าน "อะไร"มณีรินทร์งงกับคำถาม วิชุดากรอกตามองบนคนฉลาดมากๆอย่างมณีรินทร์บดจะโง่ขึ้นมานี่โง่ได้ใจเลยจริงๆ "ก็อาการที่แกเป็นเนี่ย อ้วก อาเจียน เวียนหัว อะไรที่แกเป็นน่ะ"วิชุดาบอกอย่างรำคาญ "สักพักแล้วสงสัยจะนอนน้อย"มณีรินทร์ตอบตาใส "เหรอยะ มายด์นี่แกแกล้งโง่หรือเปล่า"วิชุดาแหวกลับ "อะไร" "ง่ายๆสั้นๆนะ แกนอนกับพุฒิครั้งสุดท้ายเมื่อไร" "วิ!"มณีรินทร์เรียกชื่อเพื่อนเสียงสูง "เออ! ชัดไหม"มณีรินทร์หน้าซีดเผือดตัวชาหนึบ เหงื่อเม็ดโตผุดขึ้นตามหน้าผากและฝ่ามือ "วิ…แกหมายความว่าไง" "มายด์ ก็ไอ้อากา

  • เธอคือรักที่(ไม่)ตั้งใจ[นิยายชุดรักไม่ตั้งใจ]   นางแบบจำเป็น(จบ)

    มณีรินทร์คิดในใจ และก่อนที่พิธีกรจะประกาศอะไรต่อ เมื่อแสงแฟลชรัวมาที่เธอชุดใหญ่ ร่างกายเธอก็สุดจะทนร่างบางล้มลงตรงนั้นที่กลางเวที มณีรินทร์ไม่รู้ว่ามีการประมูลเพชรที่เธอสวมใส่หรือไม่ เพราะสติเธอดับวูบไม่รู้แม้กระทั่งว่ามีใครมารับเธอไว้ หรือปล่อยให้เธอล้มลงไปอย่างหมดสภาพ เสียงร้องกรีดร้องของแขกในงานดังขึ้นแล้วก็เงียบหาย ทุกอย่างมืดสนิท เธอไม่รับรู้อะไรอีกเลย"มายด์ มายด์ แกเป็นไงบ้าง"เสียงเรียกของวิชุดาปลุกให้หญิงสาวตื่นขึ้น มณีรินทร์ปรือตาขึ้นช้าๆ สมองมึนงง"ที่นี่ที่ไหนนะวิ"เอ่ยถามเมื่อปรับสภาพสายตาให้เข้ากับแสงในห้องได้"ห้องพักของโรงแรมแกล้มลงน่ะ ดีนะที่คุณพีทเขารับไว้ทัน ไม่อย่างนั้นนะแกเอ้ย"วิชุดาพูดค้างไว้แค่นั้น พร้อมกับทำท่าทางหวาดเสียว"คุณมายด์เป็นไงบ้างค่ะ"เสียงทีมงานที่รออยู่เอ่ยถามพร้อมๆ กันมณีรินทร์มองกวาดไปทั่วห้อง เธออยู่บนเวที เธอกำลังเดินแบบแทนนางแบบที่เบี้ยวงาน ทุกอย่างกำลังจะจบลง แล้วหลังจากนั้นเธอก็มานอนอยู่ที่นี่ สายตามณีรินทร์มองไปยังร่างสูงโปร่ง ที่ยืนอยู่อีกมุมหนึ่งของห้อง เขาคนนี้คือคนที่เอาช่อดอกไม้ขึ้นไปให้เธอบนเวที และเป็นคนเดียวกับที่วิชุดาเรียกว่าคุณพี

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status