‘พิมพ์มาดา’ ชื่อนี้เริ่มจะเป็นข่าวในวงสังคมมากขึ้น ไม่ว่าจะเป็นข่าวจากหน้าหนังสือพิมพ์ หรือจากสายข่าวขาเมาท์ทั้งหลายในวงการไฮโซ มีใครบ้างที่ไม่รู้จัก’พิมพ์มาดา
จอมแก้วตะการ’ นอกจากนามสกุลของเธอแล้ว ชื่อเสียงของเธอที่บ่มเพราะมาจากคุณหญิงอรสาผู้ที่เป็นแม่งานสังคมสงเคราะห์ต่างๆ และยิ่งมามีข่าวถึงการทาบทามหมั้นหมายของ’ตระกูลกิตติไพศาล’ เจ้าพ่ออสังหาริมทรัพย์ระดับต้นๆของเมืองไทยด้วยแล้ว ยิ่งพาให้ชื่อเสียงดังมากขึ้นอีกเท่าตัว
ข่าวซุบซิบจากหน้าสังคมที่ตอนนี้มีคนสนใจมากกว่าข่าวหน้าดาราผ่านสายตาของคุณปานวาด ซึ่งเป็นหนึ่งในคนดังของสังคมไฮโซอีกคน นางวางหนังสือพิมพ์แล้วหันกลับไปมองร่างสูงใหญ่ที่กำลังก้าวเข้ามายังห้องอาหาร ซึ่งมีนางและสามีนั่งทานอาหารเช้าอยู่ก่อนแล้ว
"ตาหนึ่งแกเห็นข่าวหนูแอ้หรือยัง"ทันทีที่ร่างสูงเดินมาหยุดตรงที่นั่งประจำนางก็เอ่ยถามทันที ตาหนึ่งหรือ ‘ธรรศธร’ขมวดคิ้วทำหน้างุนงงหนัก
"ข่าวอะไรครับแม่"ถามหลังจากรอให้เด็กรับใช้ยกอาหารเช้ามาเสิร์ฟแล้วเดินออกไป
"ก็ข่าวหมั้นนะสิยะ อ้าว!นี่แกไปอยู่ไหนมาเนี่ยถึงได้ตกข่าว"คำตอบและคำถามของมารดา ทำให้มือที่ยกถ้วยกาแฟขึ้นดื่มชะงักไปนิดหนึ่ง ก่อนเจ้าตัวจะยกดื่มตามปกติ
"ฉันก็เห็นแกเฝ้าหนูแอ้มาตั้งนาน ไงยะไปทำอีท่าไหนเข้าล่ะถึงได้พลาด"สายตาที่มองมาแบบสงสัย และคำพูดที่จิกกัดของมารดาทำให้หนุ่มหล่อถึงกับไปไม่เป็น แม่ก็นะชั่งซ้ำเติมเขาได้ทุกเรื่องจริงๆ
"ผมไปก่อนนะ เช้านี้มีประชุม"คุณอรรถเอ่ยพร้อมกับลุกขึ้นเตรียมชิ่งหนีแม่ลูก ดูท่าศึกสายเลือดจะอีกยาว
"ไปพร้อมพ่อไหมหนึ่ง"ก่อนไปไม่วายเอ่ยชวนลูกชายให้เตรียมชิ่งด้วยอีกคน
"เดี๋ยวผมขับรถไปเองครับพ่อ พอดีมีนัดคุยกับลูกค้าตอนแปดโมง ทางผ่านพอดีจะแวะเลยครับ"ธรรศธรหันไปบอกคนเป็นพ่อก่อนจะตักอาหารเช้าเข้าปาก
"แกน่ะเจ้าชู้ดีนัก ดีแล้วที่หนูแอ้ไม่เอา เชอะ!"แม่เริ่มบ่น หรือเริ่มกัดในความคิดชายหนุ่ม เขายังนิ่งเฉยเพราะถ้าเขาเถียง นั่นยิ่งเปิดทางให้แม่บ่นเขาได้สะดวกมากขึ้น
"ฉันบอกแกไว้เลยนะตาหนึ่ง ฉันไม่รับเลี้ยงเด็กๆนะยะ บ้านฉันไม่ใช่สถานสงเคราะห์"คุณปานวาดพูดพร้อมกับมองมาอย่างเอาเรื่อง ตามสบายครับแม่ชายหนุ่มคิดในใจแล้วลอบอมยิ้ม
"ไม่มีหรอกครับแม่เด็กๆอะไรที่ไหน ผมจับฉีดยาคุมหมดถ้าแม่ไม่ไว้ใจ ผมจะใส่ถุงยางสามชั้นเลยดีไหมครับ ไปก่อนนะครับมีนัดคุยกับลูกค้า รักแม่ที่สุดในสามโลกเลย"ลุกขึ้นยืนพร้อมกับก้มลงหอมแก้มของมารดาฟอดใหญ่แล้วเดินออกไป ไม่รอฟังมารดาบ่นตามหลัง
"ไอ้หนึ่ง!ไอ้ทุเรศ!ไอ้ลูกลามก!"คุณปานวาดโวยวายเสียงดังไล่หลังให้ลูกชาย แต่ก็ไม่วายเอามือกุมแก้มข้างที่โดนขโมยหอม ลูกคนนี้ถึงจะเจ้าชู้ไปบ้างแต่ก็มีพิมพ์มาดาคนเดียวที่เขาคิดคบแบบจริงจัง ถึงจะดื้อรั้นบ้างแต่ก็ยังไม่เคยทำให้นางผิดหวังสักครั้ง แต่นิสัยความเจ้าชู้นี่แหละที่นางเป็นห่วง นางอยากให้ลูกลงเอยกับคนดีๆสักคน ซึ่งคนดีๆที่นางหวังก็กำลังจะถูกแย่งไปเสียแล้ว ยิ่งคิดก็ยิ่งเสียดาย
ธรรศธร
ร่างสูงใหญ่นั่งหลับตานิ่งแบบนี้มาสักพัก ในหัวกำลังคิดถึงคำพูดของมารดาเมื่อเช้า นานแค่ไหนแล้วนะที่เค้าปล่อยให้
พิมพ์มาดาเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในหัวใจของเขา พิมพ์มาดาเป็นรุ่นน้องในคณะเดียวกันกับเขา ธรรศธรยอมรับว่าสะดุดตากับสาวน้อยหน้าหวานในตากลมโตที่มีแววตาประหม่า ตั้งแต่แรกเห็น
วันนั้นเป็นวันรับน้องใหม่ซึ่งตอนนั้นธรรศธรเรียนอยู่ปีสี่ เขาต้องเข้ามาทำกิจกรรมกับคณะเพื่อมาสืบสายรหัส และแน่นอนเหมือนเป็นพรมลิขิต ให้สาวน้อยหน้าหวานคนนี้มาเป็น เหลนรหัสของเค้า เข้าทางชายหนุ่มยิ้มในใจ ตลอดเวลาธรรศธรดูแลหญิงสาวที่เขาอ้างว่าน่าห่วงเป็นอย่างดี จนเพื่อนๆล้อว่าเขาหลงรักเหลนรหัสคนนี้ ความสนิทสนมของเขาและพิมพ์มาดาก็มีเพิ่มมากขึ้นตามลำดับ แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เขาเข้ามาอยู่ในใจของสาวน้อยได้ ในสายตาของพิมพ์มาดามองเขาเป็นแค่พี่ชายคนหนึ่งเท่านั้น จนกระทั่งเค้ามารู้ทีหลังว่าแม่สาวน้อยหน้าหวานของเค้ามีคู่หมายอยู่แล้ว แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาของชายหนุ่มที่จะพัฒนาความสัมพันธ์กับเธอต่อ แต่ปัญหาของเขาคือสาวน้อยคนนี้ไม่เคยเปิดพื้นที่ในใจให้เขาได้เข้าไปเลยสักครั้ง แต่ชายหนุ่มก็ไม่เคยท้อ เค้ายังหวังว่าสักวันความใกล้ชิดจะทำให้ตัวเองเข้าไปในใจเธอ
ได้บ้าง แต่ก็คิดผิดเพราะพิมพ์มาดาไม่เคยมีใจหรือทำอะไรเกินเลยกับเขาเลยสักครั้ง คงมีเพียงพุฒิพัฒน์เท่านั้นที่อยู่ในใจและกำลังจะหมั้นกันในอีกไม่นาน ชายหนุ่มถอนหายใจเสียงดังพร้อมกับกดเครื่องติดต่อภายในถึงเลขาหน้าห้อง
"ช่วงบ่ายมีนัดลูกค้าไม่กลับเข้ามานะ ถ้ามีใครติดต่อมาก็รับเรื่องไว้ตามสมควรได้เลย"
"ครับคุณหนึ่ง"ดนัยเลขาคนสนิทตอบกลับมาตามสาย
ธรรศธรเลือกเลขาที่เป็นผู้ชายเพราะคิดว่าทำงานด้วยง่ายกว่าเลขาผู้หญิง บวกกับงานที่เขาทำต้องออกนอกพื้นที่บ่อยๆการพาเลขาผู้ชายไปด้วยจะสะดวกกว่า ชายหนุ่มสวมสูทก่อนจะเก็บเอกสารที่ต้องใช้แล้วออกจากห้องไปทันที งานพบลูกค้าครั้งนี้เขาไม่ต้องใช้เลขาเพราะค่อนข้างสนิทกับลูกค้าการพูดคุยเลยง่ายและเป็นกันเอง
หลังเสร็จจากคุยธุระธรรศธรก็ขับรถเลยมายังบ้านของหญิงสาวที่วันนี้ใบหน้าหวานๆของเธอมาทำลายสมาธิเขาทั้งวัน
"พี่หนึ่ง มาได้จังหวะพอดีเลยค่ะแอ้กำลังทำคุกกี้ ดีเลยจะได้มาช่วยชิม"เสียงหวานใสร้องทักทันทีที่ชายหนุ่มเดินตามสาวใช้เข้ามาในครัวของบ้านจอมแก้วตะการที่เขาเข้าออกมาหลายปี
"พี่กำลังหิวเลยครับ"ชายหนุ่มตอบแบบเอาใจ ส่งผลให้ได้ยิ้มหวานกลับมาเป็นรางวัล
"เชิญพี่หนึ่งที่ห้องนั่งเล่นดีกว่าค่ะตรงนี้มันรก เดี๋ยวแอ้ตามออกไปพร้อมขนมอร่อยๆค่ะ"หญิงสาวบอกก่อนจะหันไปสนใจกับงานที่ทำตรงหน้าต่อ ขนมคุกกี้อบสุกใหม่ๆจากเตาส่งกลิ่นหอม เมื่อคนร่างบางบรรจงจัดใส่จาน
ชายหนุ่มเดินออกมายังห้องนั่งเล่นที่มีเจ้าของบ้านทั้งสองคนนั่งอยู่
"สวัสดีครับคุณอา"ธรรธรยกมือไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสองคน
"อ้าวตาหนึ่งมาเมื่อไรจ้ะ"คุณหญิงอรสาเอ่ยถาม
"เพิ่งมาถึงครับ พอดีแวะไปดูน้องแอ้ในครัวมาครับ"ตอบอย่างสุภาพพร้อมกับนั่งลงตรงโวฟาฝั่งตรงข้าม
"ยายแอ้เค้าทดลองสูตรขนมค่ะ เจอสูตรใหม่ๆต้องลองทำทุกที นี่อาก็ชักจะเริ่มไม่ไหวแล้วนะคะชิมกันทุกวัน ดีเลยวันนี้ให้หนึ่งชิมแทน"
"นินทาอะไรแอ้กันหรือเปล่าคะ คุณพ่อคุณแม่ "เสียงหวานใสเอ่ยนำมาก่อนที่ตัวจะมาถึง
"แม่เขายกหน้าที่ชิมขนมให้พี่หนึ่งเขาน่ะ ส่วนพ่อขอนิดเดียวนะไม่ไหวทานของหวานบ่อยๆน้ำตาลจะขึ้นสักวัน" คุณโชติตอบกลับไปแบบอารมณ์ดี
"หนึ่งมีธุระอะไรหรือเปล่า "คุณโชติหันไปถามชายหนุ่ม เพราะปกติแล้วถ้าไม่มาหาหญิงสาว ธรรศธรก็จะมาคุยเรื่องงานกับเขาบ้างเป็นบางครั้ง
"ไม่มีธุระอะไรครับ แวะมาเยี่ยมเฉยๆครับ"ชายหนุ่มตอบพร้อมกับยื่นมือไปรับจานแบ่งขนมที่สาวสวยจัดการแบ่งมาให้
"คุกกี้ผลไม้รวมค่ะพี่หนึ่ง แอ้ปรับสูตรใหม่ลองเอานมสดผสมลงไป เผื่อจะอร่อยขึ้น"หญิงสาวเริ่มแนะนำขนม
"อร่อยครับไม่หวานมาก หอมนมสดด้วย"ชายหนุ่มตอบหลังจากกลืนคุกกี้หน้าตาน่ารักลงคอ
"ดีเลยค่ะ เดี๋ยวแอ้ฝากไปให้คุณอาด้วย ทานกับน้ำชาตอนบ่ายคุณอาน่าจะชอบ"หญิงสาวยิ้มอวดฟันสวยหลังจากได้รับคำชมที่ถูกใจ
"หืม จริงเหรอตาหนึ่งทานได้ด้วยเหรอนั่น"คุณโชติเอ่ยล้อบุตรสาวส่งผลให้ใบหน้าสวยงอง้ำลงทันที
"คุณพ่อคะพูดแบบนี้แอ้ก็เขวสิคะ"สาวสวยหน้าเสียลงเล็กน้อย
"ยายแอ้เขาจะทำไปให้บ้านโน้นน่ะ ทำไปเอาใจว่าที่แม่สามี"คุณหญิงอรสาเอ่ยบอกชายหนุ่มถึงที่มาของขนมสูตรใหม่นี้ ส่งผลให้มือแกร่งที่กำลังจะส่งขนมชิ้นที่สองเข้าปากชะงัก แต่เจ้าของมือยังควบคุมให้ปกติได้
"คุณแม่ก็…แม่สามีที่ไหนกันคะ แอ้ยังไม่ได้หมั้นด้วยซ้ำ"หญิงสาวตอบกลับพร้อมกับใบหน้าที่เริ่มมีเลือดฝาดขึ้นจางๆด้วยความเขินอาย
"ถ้าตาพุฒิช่างเอาใจน้องแบบหนึ่งก็ดีสินะ รายนั้นเขาชอบคนสวยสังคมจัด ดูสาวๆที่ควงแต่ละคนสิ"คุณอรสาหยุดไว้เพียงแค่นั้น เหมือนนึกอะไรขึ้นได้ จริงสินะธรรศธร เข้านอกออกในบ้านของเธอมาหลายปี ถ้าไม่ใช่เรื่องงานที่มาปรึกษาคุณโชติ ก็คงเป็นอีกเหตุผลหนึ่งซึ่งเหตุผลนั้นก็นั่งอมยิ้มหน้าแดงอยู่ข้างเธอนั่นเอง มีหรือที่คนอย่างคุณหญิงและสามีจะดูไม่ออกว่าชายหนุ่มคิดอะไรกับลูกสาวของเธอ ทำไมนะฟ้าถึงได้ลิขิตมาแบบนี้ ถ้าสาวน้อยของเธอมีใจให้หนุ่มหล่อตรงหน้านี้บ้างเรื่องคงไม่วุ่นวายแบบนี้ คุณหญิงลอบถอนใจ
"คุณหนึ่งทานข้าวเย็นด้วยกันนะ วันนี้อาจะทำแกงเขียวหวานไก่ให้ทานของชอบเรานี่ ยายแอ้คุยกับพี่เค้าไปก่อน
นะลูก แล้วอย่าบังคับให้พี่เค้าทานขนมจนอิ่มล่ะ เดี๋ยวกับข้าวแม่จะเป็นหม้าย ไปค่ะคุณไปช่วยฉันในครัวดีกว่า นั่งเฉยๆเดี๋ยวไขมันจะกำเริบเอา"พูดจบคุณหญิงก็ดึงมือสามีเดินตรงไปที่ครัว
"คู่นี้เขาเหมาะกันนะ ไม่รู้อะไรบังตายายแอ้ ไม่เคยมองตาหนึ่งบ้างเลย"คุณหญิงบ่น
"คนมันไม่รักก็ไม่รักสิคุณ"คุณโชติเอ่ยแก้ให้
ถ้ายายแอ้ของเขารักตาหนึ่งเรื่องก็คงไม่เป็นแบบนี้ ทั้งรูปสมบัติและคุณสมบัติผู้ชายคนนี้ก็มีให้ลูกเขาอย่างพร้อมเพรียง จะมีก็แต่ข่าวเสียๆเรื่องความเจ้าชู้ที่มีมาเข้าหูบ้าง แต่ก็ธรรมดาเพราะธรรศะรยังเป็นหนุ่มโสดนี่น่า คุณโชติได้แต่คิดในใจ
“จะทำอะไรคะ”ถามเมื่อเห็นสายตาแพรวพราวของสามี“ปลุกคนหลับครับ”ธรรศธรตอบหน้าตาเฉย“ลูกอยู่กันเต็มรถเนี่ยนะคะ หื่นให้มันน้อยหน่อยนะคะพี่หนึ่ง”ดุให้สามี เมื่อชายหนุ่มรับลูกสาวไปอุ้มไว้“รักมากที่ครับ เลยอดใจไม่ไหว”หันมาตอบ เมื่ออุ้มลูกคนเล็กเดินเข้าบ้านในท่าเจ้าสาว“ลูกสี่แล้วค่ะ”มรีรินทร์เดินตาม เพราะต้องเข้าไปจัดที่นอนให้เด็กๆ“แล้วไงครับ ความรักก็เกี่ยวกับจำนวนลูกนั่นแหละครับ รักมากก็ต้องมีลูกมาก”“หรอคะ ถ้ารักมายด์มากกว่านี้ มายด์ไม่ต้องมีลูกอีกเป็นคอกเลยหรอคะ”“ใช้คำว่าโหลแทนคอกดีกว่าไหม ใช้คอกมันฟังดูแปลกๆนะ”“ใช้คอกเหมาะแล้วค่ะ มายด์รู้สึกว่าตัวเองเป็นแม่พันธุ์ยังไงก็ไม่รู้ค่ะ เดี๋ยวท้องๆ”“ครับ ถ้าปากดีแบบนี้ เดี๋ยวก็ท้องอีกครับ ไปเปิดน้ำอุ่นรอเลย เดี๋ยวพี่ขนเด็กๆเข้านอนเสร็จจะตามไป นวดให้พี่หน่อยนะ ปวดเมื่อยไปทั้งตัวเลยเนี่ย เดี๋ยวพี่ให้รางวัลอย่างงาม”พูดจบร่างสูงก็เดินกลับไปทางเก่า เพราะในรถยังเหลือหนุ่มน้อย สาวน้อย ให้เขาแบกอีกสามคน พ่อลูกดกก็แบบนี้ ลูกหลับทีก็เหนื่อยหน่อย จะปลุกให้เดินกันเองก็สงสาร ซ้อมไว้ก็ไม่เป็นไร เพราะอนาคตเขาคงต้องเดินแบกแบบนี้อีกหลายคนแน่นอน.............
“เพราะแกคนเดียวเลย”ธรรศธรหันไปชี้หน้าพุฒิพัฒิน์“ผมไปเกี่ยวอะไรด้วย ผมก็อยู่ของผมดีๆเนี่ย”พุฒิพัฒน์โวยวาย ที่ถูกธรรศธรกล่าวหา“แกนั่นแหละตัวปัญหาใหญ่ เห็นไหมดูสิแอ้ต้องมาเต้นรำคู่แทนคุณเพราะใคร”พุฒิพัฒน์งงหนัก เมื่อหันไปมองพิมพ์มาดาที่กำลังเต้นรำอยู่กับแทนคุณ“ไม่เข้าใจครับ”“โง่จริงวุ๊ย!”“อะไรวะพี่หนึ่ง อยู่ๆก็ด่า”“ก็มึงมีลูกแค่คนเดียวไง เลยไม่พอแบ่งให้ลูกกู ดูแทนคุณสิ มองน้องพรีมตาค้างเลย เห็นแล้วสงสาร”“อืม...จริงด้วย มองเหมือนพี่หนึ่งมองเมียผมเลยนะนั่น”พุฒิพัฒน์เออออตาม แต่ท้ายประโยคกลับแขวะให้ธรรศธรร่างสูงใหญ่ ตรงเข้าล็อคคอคนที่บางกว่า ก่อนจะใช้หมัดกระทุ้งท้องพุฒิพัฒน์อย่างแรง “โอ้ย!”พุฒิพัฒน์ตัวงอ เมื่อถูกธรรศธรฟาดหมัดเข้าใส่เต็มๆ“โทษฐานที่บังอาจแอบมองกู กูมองแอ้ก็จริงโว้ย! แต่กูมองเหมือนน้องสาว ไม่เหมือนมึงหรอก มองเมียกูตาเยิ้มเลยกูเห็นนะ”“ผมก็มองมายด์ในฐานะเพื่อนเหมือนกันนั่นแหละ พี่หนึ่งหึงเกินไปแล้วนะ”“ถ้ามึงมองแบบเพื่อนจริงๆก็แล้วไป แต่ถ้ามึงคิดมากกว่านั้นเจอตีนกูแน่”“พี่...จะมาหึงอะไรวะ มายด์รักพี่หลงพี่ขนาดนั้น จะเอาตาที่ไหนมามองคนอื่นได้วะ แก่แล้วเลอะเลือนนะพี่น่
น่าแปลกที่วันนี้แทนคุณ ไม่เข้ามาแย่งคู่เต้นรำของน้อง เหมือนเช่นทุกครั้ง มณีรินทร์หยุดเท้าที่กำลังจะเดินไปหาลูก เมื่อเห็นพิมพ์มาดากำลังคุยอยู่กับแทนคุณ“ทำอะไรอยู่ครับคนเก่ง”พิมพ์มาดาเอ่ยถาม เมื่อเดินมาถึงโต๊ะที่เด็กชายสุธิรักษ์นั่งอยู่“แทนกำลังดูน้องเต้นรำอยู่ครับ”แทนคุณตอบเสียงเศร้า ก่อนจะหันไปมองฟลอร์เต้นรำต่อ พิมพ์มาดาสังเกตอาการของหนุ่มน้อย ก่อนจะนึกสงสาร เมื่อเห็นสายตาคู่เล็กไปหยุดอยู่ที่คู่ของลูกสาวของเธอ แต่แปลกที่วันนี้แทนคุณไม่งอแง เหมือนทุกปี“ไม่อยากเต้นรำหรือคะ”พิมพ์มาดาถามต่อ“อยากครับ แต่แทนไม่มีคู่ เป็นพี่ต้องเสียสละให้น้องแทนไม่แย่งคู่ของนายหรอกครับ”หนุ่มน้อยตอบพร้อมกับยกแขนขึ้นกอดอก ด้วยท่าทางมุ่งมั่น พิมพ์มาดาอมยิ้ม ท่าทางแบบนี้ ถอดมาจากพี่หนึ่งของเธอชัดๆ หญิงสาวคิดในใจ“ใครบอกแทนแบบนี้คะ ครูที่โรงเรียนหรอคะ”“แม่มายด์บอกครับ แม่มายด์บอกให้แทนรักน้อง และก็ต้องเสียสละให้น้อง แทนเป็นพี่ชายคนโต แทนต้องดูแลน้องๆครับ”เด็กชายสุธิรักษ์ตอบอย่างมุ่งมั่น“เก่งจังเลยลูก แทนคุณเก่งมาก อาแอ้อยากเต้นรำจังเลยค่ะ แทนคุณเต้นคู่กับอาแอ้ได้ไหมคะ”พิมพ์มาดาเอ่ยชื่นชม ก่อนจะชวนให้แทนคุณ
“แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู แฮปปี้เบิร์ดเดย์ แฮปปี้เบิร์ดเดย์ แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู”สิ้นเสียงเพลงอวยพรวันเกิด เสียงปรบมือจากแขกที่มาร่วมงาน ก็ดังขึ้นกึกก้องไปทั้งงานพิมพ์มาดาก้มบอกลูกสาวตัวน้อย ให้อธิฐานขอพรก่อนจะเป่าเทียนตัดเค้ก สาวน้อยกุมมือทั้งสองข้างไว้กลางอก ดวงตากลมโตหลับพริ้ม ก่อนจะทำปากขมุบขมิบอยู่พักหนึ่ง แล้วลืมตาขึ้น แล้วก้มลงเป่าเทียนบนเค้ก“พ่อขอให้ลูกเรียนเก่งๆ สุขภาพแข็งแรง เป็นเด็กดีนะลูก”พุฒิพัฒน์ที่ยืนอยู่ข้างๆ เอ่ยอวยพรให้ลูกสาว ก่อนจะจูบเบาๆบนศีรษะทุยสวยอย่างแสนรัก“แม่ก็ขอให้ลูกมีความสุขมากๆ สุขภาพแข็งแรงนะคะ เป็นเด็กดีนะลูก”พิมพ์มาดาอวยพรให้ลูกเช่นกันเด็กหญิงพิมพ์พัฒน์ หรือน้องพรีม หันไปยกมือไหว้ขอบคุณ ก่อนจะหันไปขอบคุณแขกทุกคนที่มาอวยพรวันเกิดให้เธอ ด้วยกิริยามารยาทที่ใครเห็นแล้วก็นึกเอ็นดู ธรรศธรกับมณีรินทร์ ยืนมองสาวน้อยด้วยสายตาที่รักใคร่ ก่อนจะเข้ามาอวยพรและมอบของขวัญให้เธอเช่นกันคืนนี้สาวน้อยเจ้าของวันเกิดใส่ชุดกระโปรงสีขาวฟูฟ่อง มองแล้วน่ารักน่าถนุถนอมไปทั้งตัวตั้งแต่ก้าวขาเข้ามาในงาน คุณแม่ลูกสี่ก็ยังกลุ้มใจไม่หาย เพราะคืนนี้จะมีงานเต้น
"คุงแม่ขา พี่แทงคุงว่าเจ้าขาไม่จวยค่ะ"เสียงเล็กแหลมที่ดังมาจากห้องนั่งเล่นทำให้คุณแม่ลูกสี่ปาดเหงื่อ เอาอีกแล้วลูกๆ ของเธอทะเลาะกันอีกแล้วใช่ไหม มณีรินทร์กรอกตามองบนอนาถกับชีวิตตัวเอง เธออยู่บ้านเลี้ยงลูกโดยมีคุณปานวาดกับแม่แก้วและเด็กรับใช้ช่วยดูแล ธรรศธรเสนอให้เธอจ้างพี่เลี้ยงมาช่วยเมื่อเธอคลอดเด็กชายบริพัตรหรือน้องเจ้านาย แต่เธอปฏิเสธโดยให้เหตุผลกับเขาว่าสามีเธอเจ้าชู้ถ้าจ้างพี่เลี้ยงสาวๆ เข้ามากลัวว่าจะทำหน้าที่เลี้ยงพ่อของลูกด้วย สิ่งที่ธรรศรตอบแทนเธอคือตั้งท้องลูกคนที่สี่เจ้าของเสียงเล็กๆ ที่กำลังร้องหาเธอ เด็กหญิงปิ่นมุก หรือน้องเจ้าขาของเธอนั่นเอง ลูกสาวคนนี้ธรรศธรตั้งชื่อจริงให้ก่อนหน้านั้นลูกๆ ของเธอจะได้รับชื่อมาจากปู่ย่าและตากับยาย ธรรศธรบอกเหตุผลที่ตั้งชื่อลูกคนนี้กับเธอว่า อยากให้ลูกสาวมีชื่อ คล้ายลิเกเหมือนกับเธอ มณีรินทร์ได้แต่มองบนกับเหตุผลของเขา เธอไม่อยากเถียงอะไรกับเขาอีก เพราะกลัวเขาจะหาเรื่องมาทำให้เธอท้องอีก"อะไรกันคะลูก" เสียงหวานใสร้องถามถึงแม้จะเหนื่อยแต่เธอก็ยินดี ใบหน้าสวยยิ้มแย้มทุกครั้งที่ได้เห็นหน้าลูก"แทนคุณหนูแกล้งอะไรน้องอีกคะ"ใบหน้าสวยหันไปทางต้นเห
มณีรินทร์ยังคงมีอาการวิงเวียนหนักในช่วงเช้าเหมือนเดิมถึงจะเป็นท้องที่สามแต่เธอก็ยังแพ้หนัก ร่างบางนั่งมองตัวเองในกระจก ยังนึกเคืองสามีไม่หายเขาทำกับเธอเหมือนเป็นแม่พันธุ์ ของขวัญยังไม่ทันโตเธอก็ตั้งท้อง เธอคลอดลูกชายให้เขา เด็กชายสุทธิรักหรือน้องแทนคุณ เลี้ยงแทนคุณได้ไม่นาน เธอก็ตั้งท้องอีกใจคอเขาจะไม่ให้เธอพักท้องบ้างเลยหรือไงธรรศธรให้เหตุผลว่าเขาแก่แล้วถ้าไม่รีบทำตอนมีแรงอีกหน่อยก็ทำไม่ไหว เหตุผลของเขาฟังไม่ขึ้นแต่มณีรินทร์ก็เถียงไม่ชนะเขาสักครั้งงานแต่งถูกกำหนดก่อนที่มณีรินทร์จะท้องลูกคนที่สาม สามเดือนถ้าคำนวนเวลาแล้วก็พอดีกัน พอลงกำหนดแต่งเธอก็ท้องทันทีทุกอย่างจึงเลื่อนไม่ได้ เธอเลยต้องมานั่งเซ็งให้ช่างแต่งหน้าทำผมรุ่มอยู่แบบนี้ ลูกๆ ของเธออยู่ไหนกันนะเช้านี้ยังไม่เจอหน้าลูกสักคน เจ้าสาวมือใหม่มีอาการคิดถึงหน้าลูกน้อยธรรศธรในชุดเจ้าบ่าวหล่อเหลายืนมองรูปถ่ายงานแต่งงานตัวเองอย่างภูมิใจ วันนี้เขาได้แต่งงานเเล้วภรรยาเขาใจแข็งเหลือเกินไม่ยอมแต่งสักที จนกระทั่งเธอมายอมเมื่อลูกคนที่สองโต แต่ใครจะรู้ว่าเขาจะเชื้อแรงขนาดนี้พอมีสองแล้วสามก็ตามมาติดๆ สมน้ำหน้าถ้ายอมแต่งกับเขาตั้งแต่มีลูกค