로그인공유
EPISODE 03 : Delphinium
최신 업데이트:
2025-03-14 23:40:26EPISODE 03 : Delphinium
(ดอกเดลฟิเนียม - ดอกไม้แห่งความสบายใจ ความสนุกสนานในโลกที่สดใสในมุมมองของคุณ)
“เธอเข้ามาทำให้โลกทั้งใบของฉันมีชีวิตชีวาขึ้นนะรู้ไหม”
[PUNDAO’S PART]
-SHIBUYA (ชิบูย่า)-
“ดาวจะชอบใครก็ได้ในประเทศนี้แต่มีอยู่คนหนึ่งที่ถ้าเจอเขา...ดาวต้องออกให้ห่างที่สุด” ไอโกะพึมพำพร้อมกับมองไปที่ร่างสูงตรงหน้านิ่งๆ ร่างสูงที่มาพร้อมกับชายชุดดำเกือบ 10 คนหยุดเดินก่อนจะเงยหน้ามองขึ้นไปยังตึกฝั่งตรงข้ามนิ่งๆ ก่อนที่ขายาวของเขาจะก้าวเข้าไปด้านใน
“...ห๊ะ?...” ฉันเอ่ยถามร่างบางตรงหน้าออกไปด้วยความสงสัย
“พี่ชายคนละแม่ของฉันเอง”
“หืม”
“เคนจิ พี่ชายของไอโกะเองดาวห้ามเข้าใกล้เขาเด็ดขาด เข้าใจไหม” ฉันมองร่างบางตรงหน้าอย่างอึ้งๆ ไม่ใช่ว่าฉันไม่เชื่อเธอหรอกนะ แต่ฉันแค่สงสัยน่ะปกติไอโกะเธอไม่เคยมีท่าทีแบบนี้มาก่อนต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆ...
“เขาหล่ออะป่าว?” ฉันถามร่างบางตรงหน้าอย่างไม่ได้จริงจังมากนัก เพราะฉันแค่ชอบมองคนหล่อ แต่ไม่ได้มีความคิดอะไรที่เกินเลยไปมากกว่านั้นสักหน่อย
“หล่อไม่หล่อไม่รู้ถึงยังไงฉันก็ไม่ยกให้หรอกนะ” ร่างบางตรงหน้าเอ่ยบอกกับฉันพร้อมกับส่งยิ้มหวานมาให้
“แงงง...ทำไมอะ พันดาวชอบคนหล่อนะ” ฉันจึงตอบกลับร่างบางตรงหน้าออกไปอย่างไม่ได้จริงจังอะไรมากนัก ฉันเห็นว่าเธอกังวลอย่างน้อยฉันก็อยากให้เธอคลายเครียดบ้าง
“หวง”
“หืม” มายูเองก็มองไปยังไอโกะด้วยความสงสัยไม่ต่างอะไรจากฉันสักเท่าไหร่
“ฉันหวงพันดาวนะ ไม่ได้หวงเคนจิ”
“.../...” ฉันกับมายูมองหน้ากันอย่างงงๆ ก่อนจะหันไปมองที่ไอโกะเป็นตามเดียวเพื่อกดดันให้เธออธิบายข้อมูลเพิ่มเติม
“เคนจิน่ะ ได้แค่หล่ออยากเดียวอยู่ด้วยแล้วไม่สนุกหรอก เย็นชาจนน่ากลัว แต่เวลาโกรธน่ากลัวกว่า” ฉันมองร่างบางตรงหน้าพร้อมกับส่งยิ้มแห้งๆไปให้กับเธอ นี่ขนาดน้องสาวของเขายังพูดขนาดนี้ คนอื่นอย่างฉันไม่ควรเอาตัวเองเข้าไปเสี่ยงดีกว่าเนอะ ‘ถึงฉันจะชอบคนหล่อ แต่ฉันก็กลัวคนดุเหมือนกัน’
“อยู่ให้ห่างจากเคนจินะดาว มีอะไรบอกฉันได้ตลอดเลย”
“เข้าใจแล้วค่ะ อีกอย่างเราไม่มีโอกาสได้เจอเขาหรอกน่า โลกก็ไม่ได้กลมขนาดนั้น” ฉันเอ่ยบอกกับร่างบางตรงหน้าพร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้เธอ
“ทำได้จริงเหรอ แพ้คนหล่อไม่ใช่เหรอเราน่ะ” มายูที่นั่งอยู่ข้างๆไอโกะพูดขึ้น พร้อมกับมองมาที่ฉันอย่างไม่เชื่อในสิ่งที่ฉันพึ่งพูดออกไป
“ไม่เถียงกับมายูแล้วชอบเอาความจริงมาพูดอยู่เรื่อย ดาวหิวแล้ว...”
“สู้ไม่ได้ก็บอก”
“ไอโกะดูมายูสิ” ไม่ใช่ว่าฉันสู้มายูไม่ได้หรอกนะ แต่คนฉลาดเขาไม่สู้อยู่เพียงลำพังกันหรอกน่า
“มายูเลิกแกล้งพันดาวเลยนะ” เสียงไอโกะเอ็ดมายูเบาๆ ฉันจึงหันไปมองมายูอย่างผู้ชนะ
“ชิ”
“ฮี่ฮี่” ฉันหัวเราะใส่มายูอย่างผู้ชนะ ก่อนกันทานเนื้อย่างต้องหน้าอย่างเอร็ดอร่อยในขณะเดียวกันสายตาของฉันก็ยังคงชำเลืองมองไปยังบริเวณที่ร่างสูงเดินเข้าไป
“ต่อไปฉันอยากนำเสนอเนื้อวากิวจากวัวพันธ์ญี่ปุ่นขนดำ...” ฉันนั่งมองไอโกะสลับกับเนื้อวากิวในมือของเธอพร้อมกับกลืนน้ำลายลงคอไปด้วย เนื่องจากฉันใช้ตะเกียบไม่เป็น ฉันจึงใช้ที่คีบที่ตัวเองถืออยู่คีบเนื้อในจากตรงหน้าของไอโกะมาย่าง ขืนรอให้เธออธิบายความพิเศษของวัตถุดิบเสร็จฉันคงหิวตายก่อนแน่ๆ
“เรายังพูดไม่จบเลยนะ”
“พูดไปย่างไปก็ได้นี่” ฉันเอ่ยบอกกับร่างบางตรงหน้าพร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้กับเธอ
“อร่อยไหม” ไอโกะเอ่ยถามฉันพร้อมคีบเนื้อตรงหน้าของเธอมาให้ฉันกับมายูคนละชิ้นก่อนที่เธอจะคีบเนื้ออีกชิ้นเข้าปากของตัวเอง
“อืมมมมม อร่อย/อ๊ายยยยย อร่อยๆ” ฉันมายูร้องออกมาอย่างตื่นเต้นพร้อมกัน นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ฉันได้ลองชิมเนื้อวากิวไม่คิดว่ามันจะอร่อยตัวลอยขนาดนี้มาก่อนเลย ‘ฉันตกหลุมรักเลยอะ’
หลังจากที่ฉันเราทานอาหารกันเสร็จเรียบร้อย เราทั้ง 3 คนก็พากันมาช้อปปิ้งต่อที่ชิบูย่า109 (SHIBUYA109) ซึ่งเปิดทำการมาตั้งแต่ปี 1979 เรียกได้ว่าเปิดคู่กับย่านชิบูย่ามาอย่างเนินนานเลยก็ได้ ที่นี่เป็นแหล่งรวมเสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้า และเครื่องประดับมากมายจากแบรนด์ต่างๆ ราคาค่อนข้างดี ขาช้อปอย่างพวกฉันพลาดไม่ได้เลยล่ะ
“เสื้อโค้ทร้านนี้สวย” ไอโกะชี้ไปยังร้านขายเสื้อผ้าตรงหน้าก่อนจะดึงมือของฉันกับมายูให้เดินตามเธอไปยังร้านที่เธอหมายตาเอาไว้
ช่วงเดือนมีนาคม – พฤษภาคม ของทุกปีจะเป็นช่วงของฤดูใบไม้ผลิโดยเฉลี่ยแล้วอุณหภูมิยังคงเย็นสบายอยู่ที่ประมาณ 21 องศาเซลเซียส ฉันจึงคิดว่าจะเลือกซื้อเพียงเสื้อโค้ทบางๆ ก็คงพอ
“ซากุระ”
‘ซากุระ’ เป็นสัญลักษณ์แห่งฤดูใบไม้ผลิในญี่ปุ่น ผู้คนส่วนใหญ่นิยมรวมตัวกันใต้ต้นซากุระ เรียกว่า ‘โอฮานามิ’ หมายถึงการชมดอกซากุระบานทั่วญี่ปุ่น และแน่นอนว่าสาวน้อยนักล่าฝันอย่างฉันจะพลาดเทศกาลสำคัญเหล่านี้ไม่ได้โดยเด็ดขาด การมาเรียนต่อที่ญี่ปุ่นของฉันในครั้งนี้ฉันตั้งใจไว้แล้วว่าฉันจะเที่ยวญี่ปุ่นให้ครบทุกจังหวัดทุกภูมิภาคเลยล่ะ
“พันดาวตัวนี้สวย” มายูยื่นเสื้อโค้ทสีชมพูอ่อนมาให้ฉันพร้อมกับทาบที่ตัวของฉัน
“น่ารักเหมือนกับดาวใช่ปะ”
“เฮ้อ...ฉันเหนื่อยใจเหลือเกิน” มายูพูดขึ้นอย่างเหนื่อยใจก่อนจะแขวนเสื้อไว้บนราวตามเดิม
“เหนื่อยอะไรกัน...ดาวพูดเรื่องจริงทั้งนั้น” ฉันบ่นพึมพำก่อนจะเดินไปเลือกเสื้อโค้ทของตัวเองต่อ และดูเหมือนไอโกะเองก็จะไม่น้อยหน้าสังเกตจากในมือของเธอที่ถือเสื้อโค้ทเต็มสองมือเลยจนมายูต้องรีบเดินเข้าไปยั้งเธอไว้บ้าง
...
-PUNDAO’S APARTMENT-
เราใช้เวลาเดินเลือกซื้อเสื้อผ้าพร้อมกับของใช้เล็กๆน้อยๆที่ฉันจำเป็นต้องใช้ ก่อนที่มายูกับไอโกะจะมาส่งฉันที่อพาร์ทเมนท์หลังจากนั้นพวกเธอจึงแยกย้ายกันกลับไปพักผ่อน
ฉันวางของลงบนโต๊ะก่อนจะเดินไปทิ้งตัวลงยังโซฟาขนาดพอดีกับห้องอย่างหมดแรง ฉันมองนาฬิกาข้อมือของตัวเองก่อนจะเห็นว่าตอนนี้เป็นเวลาเกือบจะ 2 ทุ่มแล้ว ซึ่งเวลาที่ไทยช้ากว่าที่นี่ 2 ชั่วโมง งั้นหมายความว่าตอนนี้ที่ไทยก็น่าจะประมาณ 6 โมงเย็น
“พอได้อยู่คนเดียวแบบนี้ก็เหงาเหมือนกันเนอะ”
White Lily
(ดอกลิลลี่สีขาว - ดอกไม้แห่งความบริสุทธิ์ เป็นความรู้สึกที่ใสซื่อและไร้เดียงสาเอามากๆ เลย)
“ขอบคุณอะไรก็ตามที่ทำให้เราได้พบกัน”
[PUNDAO’S PART]
1 อาทิตย์ต่อมา...
20.00 น.
~จ๊อกกกกกกกกกกกก~
“ฮืออออ จะมาร้องตอนนี้ไม่ได้นะ” คนอื่นจากบ้านจากเมืองมาไกลกินอาหารกันไม่ค่อยจะได้ แต่ฉันจากบ้านมาได้ 1 อาทิตย์ก็เจริญอาหารเสียเหลือเกิน
“ไปทำอย่างอื่นดีกว่า” ฉันเดินเข้าไปแยกผ้าออกมาใส่ตะกร้าเพื่อรอซัก ก่อนจะเดินเอาของเข้าไปเก็บไว้ในห้องครัว
“ทำไมไม่ซื้อขนมมาบ้างเลยดูไม่ใช้ฉันเลยนะเนี่ย”
~จ๊อกกกกกกกกกกกก~
1 อาทิตย์ที่ผ่านมาฉันจะออกไปทานข้าวและเที่ยวเล่นรอบๆ เมืองกับเพื่อนๆ อยู่แล้วทุกครั้งที่ออกไปฉันก็มักจะซื้อขนมมาเก็บไว้ แต่วันนี้ดันลืมซะได้
ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาค้นหาร้านสะดวกซื้อใกล้ๆฉัน หรือที่คนที่นี่เรียกว่า คอนบินี (convenience store) ฉันมองดูแผนที่โทรศัพท์ของตัวเองนิ่งๆ ก่อนจะตัดสินใจอย่างแน่วแน่ที่จะออกไปซื้อขนมและของกินเล่นมาตุนเอาไว้
ฉันใช้เวลาไม่นานเดินลัดเลอะมาตามตรอกซอกซอยจนกระทั่งฉันทำสำเร็จฉันพาตัวเองมาถึงร้านสะดวกซื้อได้สำเร็จ
“หืม ของกินก็เยอะเหมือนกันนะเนี่ย” ปกติเวลาซื้อของเพื่อนๆ พวกเธอมักจะพาฉันซื้อไปซื้อที่ซุปเปอร์มาร์เก็ต นี่จึงเป็นครั้งแรกที่ฉันมาร้านสะดวกซื้อและที่สำคัญไปมากกว่านั้นคือฉันเดินมาคนเดียวได้ด้วย ‘พันดาวคนนี้โตเป็นสาวแล้วสินะ’ ฉันได้แต่ชื่นชมตัวเองอยู่ภายในใจ พร้อมกับส่องนมรสโปรดของตัวเองที่อยู่ภายในตู้แช่ตรงหน้าไปด้วย
“ขอบคุณค่า อึบ” ฉันหยิบถุงผ้าขึ้นมาอุ้มไวก่อนจะเดินออกมาด้านนอกพร้อมกับมองไปยังของที่ตัวเองพึ่งซื้อมาอย่างวู่วาม ความหิวเป็นเหตุทำให้มือไม้ของฉันหยิบจับขนมและนมเยอะแยะมากมายโดยที่ไม่ได้คิดไตร่ตรองให้ดีว่าจะเอากลับคนเดียวไหวไหม รู้ตัวอีกทีก็จ่ายเงินไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“โทรศัพท์อยู่ไหนน้า” ฉันอุ้มถุงผ้าไว้เพียงมือเดียวก่อนที่มืออีกข้างฉันจะเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ของตัวเองออกมาจากกระเป๋ากางเกง
“บ้าน่า แบตหมดเหมือนในละครเลยรึไง” ฉันบนพึมพำกับตัวเองก่อนจะเก็บโทรศัพท์ของตัวเองไว้ที่เดิม ‘ถ้าเป็นในละครฉากต่อไปฉันต้องเจอกับพระเอกแน่นอน’ ฉันบอกกับตัวเองก่อนจะเดินออกไปตามทางเก่าที่ฉันเดินมา ฉันมั่นใจว่าฉันสามารถพาตัวเองกลับหอได้อย่างปลอดภัยแน่นอน แผนที่มันอยู่ในหัวของฉันอยู่แล้ว เส้นทางแค่นี้ทำอะไรคนที่มีความจำเป็นเลิศอย่างฉันไม่ได้หรอก
“...” ฉันเดินมาตามทางที่ตัวเองเดินมาในตอนแรกแต่ผ่านไปกว่าครึ่งชั่วโมงแล้วยังไม่เห็นถนนเส้นที่จะตัดไปยังหอพักของฉันเลย และอีกอย่างยิ่งฉันเดินไปไกลก็ยิ่งมืด เนื่องจากบริเวณนี้มีไฟทางที่คอยให้แสดงสว่างอยู่ไม่กี่ดวงเท่านั้น ถึงมันจะดูไม่น่ากลัว แต่ฉันก็มั่นใจว่ามันไม่ใช่ทางที่ฉันเคยเดินมาแน่ๆ
“อ๊ะ!” ฉันวางของลงที่พื้นก่อนจะมองไปรอบๆ เพื่อดูว่าจะขอความช่วยเหลือจากใครได้บ้าง แต่ดูเหมือนบุญที่ฉันเคยสั่งสมมาจะหมดไปแล้ว เพราะบริเวณนี้ไม่มีใครเลยนอกจากฉันกับขนม 1 ถุงใหญ่
“พันดาวเจ้าแม่แห่งการหลงทางกลับมาอีกแล้วเหรอเนี่ย อยู่ไทยจะหลงที่ไหนก็ได้แต่อยู่ที่นี่ไม่ได้...ฉันจะทำไงดีล่ะที่นี้” ฉันย่อตัวนั่งลงข้างๆกับถุงขนมของตัวเอง ฉันพยายามใช้ความคิดที่มีอยู่อย่างน้อยนิดเพื่อพาตัวเองออกไปจากที่นี่
“เฮ่อออออ...!!!”
“ไปต่อดีกว่า...ถนนมันตัดกันหมดถ้าเดินต่อไปต้องเจอถนนใหญ่แน่นอน” อะ เอ่อ ฉันคิดแบบนั้นอะนะ ฉันหยิบถุงขนมของตัวเองขึ้นมาอุ้มเอาไว้แนบอกอีกครั้ง ก่อนจะเดินออกไปตามทาง
ตุบ!!
“...” เท้าทั้งสองของหยุดชะงักทันทีที่ได้ยินเสียงเหมือนมีอะไรสักอย่างล่วงตกลงมาจากที่สูง ฉันค่อยๆ เงยหน้าขึ้นไปมองยังวัตถุประหลาดตรงหน้า ‘เปรตรึป่าว หน้าเขาญี่ปุ่นมีเปรตด้วยรึไง’ ฉันมองไปยังร่างสูงตรงหน้าอย่างกลัวๆ ฉันไม่เห็นหน้าของเขาด้วยซ้ำ เพราะเขาใส่เสื้อฮู้ดแขนยาวสีดำตัวใหญ่คลุมศีรษะของตัวเองไว้จนมิด ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคนตรงหน้าของฉันเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย แต่ถ้าให้ฉันเดาดูจากรูปร่างและความสูงที่ยังไงก็คงเกิน 185 เซนติเมตร เขาต้องเป็นผู้ชายแน่นอนเลย
“คะ คุณจะทำอะไรคะ” ฉันขยับถอยหลังเพื่อให้ตัวเองอยู่ห่างจากร่างสูงตรงหน้าพร้อมกับเอ่ยถามเขาออกไปด้วยความสงสัย
“...”
“อย่าเข้ามานะ”
“...”
“บอกว่าอย่าเข้ามาไง”
ฟุบ!!!
“กรี๊ดดดดดดด” ฉันร้องออกมาเสียงหลงพร้อมกับวิ่งหนีเขาอย่างไม่คิดชีวิต ก่อนที่จะหันกลับไปมองก็ยังคงเห็นเขาวิ่งตามฉันมา ช่วงขาของเขายาวกว่าฉันมากทำให้ตอนนี้เราทั้งคู่อยู่ห่างกันไม่มาก ‘เอาวะ’ ฉันกำลังจะใส่เกียร์หมาวิ่งสุดกำลัง แต่...
ฟุบ!!! ปึก!!!
“อ๊ะ โอ้ย” ฉันสะดุดขาของตัวล้มลงกับพื้นพร้อมกับถุงขนมที่ล่วงหล่นพื้นกระจัดกระจากเต็มพื้นถนนไปหมด ฉันจึงหันกลับไปมองร่างสูงที่ค่อยๆ ก้าวเข้ามาหาฉัน ‘ทำไมฉันไม่เจอพระเอกเหมือนในละคร แต่ดันเจอฆาตกรโรคจิตเหมือนในซีรี่ย์สยองขวัญซะได้ ชาติที่แล้วฉันทำบุญมาด้วยอะไรกันนะ’
“ยะ อย่าทำอะไรฉันเลยนะ อยากได้ขนมก็เอาไปเลย หรืออยากเงินไหม เงินล่ะกระเป๋าเงินไปไหนล่ะ” ฉันรีบหากระเป๋าเงินก่อนจะพบว่ากระเป๋าเงินของฉันหล่นหายไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้
“ฮืออออ ชีวิตฉันซวยซ้ำซวยซ้อน ซวยซ่อนเงื่อนอะไรขนาดนี้ ฉันไม่มะ...” ฉันบ่นพึมพำก่อนจะหันไปบอกกับร่างสูงตรงหน้า แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบเขาก็ยื่นกระเป๋าเงินของฉันมาคืนให้กับฉัน
“ขอบคุณค่ะ” ฉันรับกระเป๋าคืนมาจากเขาอย่างงงๆ นี่เขาไม่ได้จะทำอะไรฉันหรอกเหรอ เขาวิ่งตามฉันเพื่อที่จะคืนกระเป๋าตังให้กับฉันเนี่ยนะ แต่ทำไมเขาไม่เรียกฉันล่ะ ถ้าเขาบอกกับฉันตรงๆ ฉันก็คงไม่ต้องวิ่งหนีมาให้เหนื่อยแบบนี้หรอกน่า...
관련 챕터
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 04 : Calla Lily
EPISODE 04 : Calla Lily(ดอกคาลล่า ลิลลี่ - ดอกไม้ของการเริ่มต้นใหม่และละทิ้งตัวตนเก่า เพื่อมีชีวิตใหม่ และยังเป็นดอกไม้แห่งความสว่างไสวให้กับผู้คนที่ได้รับอีกด้วย)“รู้ตัวไหม...เธอคือคนที่ดึงฉันขึ้นมาจากความมืดมนเลยนะ”[PUNDAO’S PART]“ช่วยด้วย!!!” เสียงร้องขอความช่วยเหลือดังมาแต่ไกล ทำให้ฉันกับร่างสูงตรงหน้าหันไปมองทางต้นเสียงพร้อมกัน ภาพตรงหน้าของพวกเราก็คือชายหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกันกับฉันกำลังโดนพวกนักเลงอีก 5 คนวิ่งไล่ตามมาในมือของพวกเขาถืออาวุธครบมือ ถึงอาวุธของพวกเขาจะเป็นไม้เบสบอลก็เถอะ มันอาจจะดูไม่ใช่อาวุธที่อันตรายแต่ถ้าใช้มันทำร้ายคนอื่นสำหรับฉันไม่ว่าอาวุธชนิดไหนก็อันตรายทั้งนั้น“ชะ ช่วยด้วยครับพวกเขาจะไถเงินผม” ระหว่างที่ชายทั้งสองคุยกันฉันจึงได้จังหวะเก็บขนมของตัวเองเข้าถุงตามเดิม ก่อนที่มือหนาของชายร่างสูงคนเดิมจะดึงแขนเรียวของฉันเข้าหาตัวเขาพร้อมกับดันฉันให้หลบออกไปจากทาง...“อะ อื้อ คนอะไรมือหนักชะมัด” ฉันนั่งลงไปกองอยู่พื้นทันทีตามแรงเหวี่ยงของเขา พร้อมกับยังคงกอดถุงขนมไว้แน่นอย่างหวงแหน ความเจ็บปวดบริเวณข้อเท้าของฉันทำให้ฉันไม่สามารถขยับตัวไปไหนได้ ฉันทำได้เพียงแ
최신 업데이트 : 2025-03-14เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 05 : Buttercup
EPISODE 05 : Buttercup(ดอกบัตเตอร์คัพ - ดอกไม้แห่งความสุภาพและให้เกียรติผู้อื่นเสมอ นอกจากนี้บัตเตอร์คัพยังเป็นดอกไม้ที่ใช้แทนคนซื่อบื้อ ไม่ประสีประสาอีกด้วย)“ที่รัก...สิ่งที่เธอเป็นมันทำให้ฉันแพ้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า”[PUNDAO’S PART]วันเปิดภาคเรียน...วันนี้เป็นวันเปิดเทอมแรกหรือเปิดเทอมฤดูใบไม้ผลิ เนื่องจากฉันเรียนต่อในระรับปริญญาโทจะเป็นการศึกษาและทำวิจัย ซึ่งจะเรียนวิชาที่ลึกกว่าในระดับปริญญาตรี เรียกว่า course work (การเรียนการสอนรายวิชา) วิชาดังกล่าวยังแยกเป็นวิชาบรรยาย (kougi) และสัมมนา (seminaa) เรียกย่อๆว่า ‘เซมิ’ในช่วงของปีแรกฉันจะเรียนบรรยาย แต่เมื่อผ่านปีหนึ่งไปแล้วก็จะต้องส่งหัวขอวิทยานิพนธ์ที่แน่นอน และเริ่มต้นทำงานวิทยานิพนธ์และในภาคเรียนสุดท้ายฉันจะต้องส่งวิทยานิพนธ์เพื่อขอจบปริญญาโท เรียกว่า ‘ซูชิรมบุง’ ซึ่งจะมีการสอบในตอนท้ายด้วย หากวิทยานิพนธ์ไม่ผ่านเกณฑ์ฉันก็จะไม่จบหลักสูตร ดูเหมือนจะง่ายแต่ความจริงแล้วมันไม่ง่ายเลยสักนิด ฉันเรียนต่อในระดับปริญญาโทสาขาวิชาการออกแบบอุตสาหกรรม ถึงฉันจะมีความรู้มาบ้างแล้ว แต่ก็คงมีอีกหลายเรื่องที่ฉันยังคงต้องปรับตัว ‘ระดับพันดาวคนนี้ ผ่
최신 업데이트 : 2025-03-14เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 06 : Plum Blossom
EPISODE 06 : Plum Blossom(ดอกเหมย - เป็นดอกไม้แห่งความโชคดี สนุกสนาน และเป็นความหวังที่ทำให้อบอุ่นหัวใจ และดอกเหมยยังหมายถึงความบริสุทธิ์ สดใส อ่อนโยนอีกด้วย)“ฉันประทับใจในความเป็นธรรมชาติของเธอ...ดวงดาวของฉัน”[PUNDAO’S PART]“เราไปกินข้าวกันฉันซื้อมา 2 กล่องพอดีเลยนายจะได้กินยาแก้ปวดด้วย” ฉันบอกกับเขาก่อนจะเดินไปตั้งโต๊ะเพื่อรับประทานอาหาร เนื่องจากขนาดห้องของฉันค่อนข้างเล็กกระทัดรัดเฟอร์นิเจอร์ที่อยู่ในห้องนี้จึงถูกออกแบบมาเพื่อให้พับเก็บได้ ซึ่งมันก็ช่วยให้ลดพื้นที่ใช้สอยภายในห้องไปได้เยอะเลย“…”“ไม่ต้องเกรงใจ มาสิ...” ฉันไปดึงแขนเขาให้ลุกขึ้นมานั่งลงยังเก้าอี้พับที่ฉันเตรียมไว้ให้ ก่อนที่ฉันจะเดินเข้าไปในห้องครัวเพื่อเตรียมน้ำดื่มกับช้อนส้อมมาให้เขา คนที่นี่ส่วนใหญ่มักจะใช้ตะเกียบทานอาหารกัน ซึ่งฉันใช้ตะเกียบไม่เป็นจึงจำเป็นต้องพกช้อนติดตัวไปด้วยตลอดน่ะ“ดัน...ฉันว่านายมาล้างมือก่อนดีกว่า” ฉันชะโงกหน้าออกไปบอกกับร่างสูงที่นั่งรอฉันอยู่ที่โต๊ะทางอาหารด้วยน้ำเสียงสดใส พร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้เขา“...” ร่างสูงเดินเข้ามาหาฉันก่อนที่เขาจะยืนมองมาที่ฉันนิ่งๆ ฉันเองก็หันไปมองเขาอย่าง
최신 업데이트 : 2025-04-20เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 07 : Wisteria
EPISODE 07 : Wisteria(ดอกวิสทีเรีย - เชื่อกันว่าดอกไม้ชนิดนี้สามารถป้องกันสิ่งชั่วร้ายได้ ดอกวิสทีเรียหมายถึงการอวยพรให้คนผู้นั้นมีชีวิตที่ยืนยาว ไม่เจ็บไม่ป่วย)“ผมอยากให้คุณมีชีวิตอยู่เคียงข้างกับผมไปนานๆ”[PUNDAO’S PART]3 วันต่อมา...“...อือ...” ฉันนั่งบิดไปมาตัวอย่างทุกข์ทรมานอยู่บนโต๊ะภายในห้องเรียนพร้อมกับภาวนาให้หมดเวลาสักที ฉันเปิดกระเป๋าของตัวเองเพื่อหายาธาตุน้ำขาวซึ่งปกติฉันจะพกมันติดตัวตลอด แต่วันนี้กลับลืมเอามันมาซะได้“วันนี้พอแค่นี้ค่ะ”“ฟู่!!!” ฉันรีบเก็บของใส่กระเป๋าเป้ของตัวเองทันที ก่อนจะพยายามพาตัวเองเดินออกมาด้านนอกห้อง ฉันไม่ได้ปวดท้องแบบนี้มาสักพักแล้ว แต่วันนี้ฉันลืมกินข้าวกลางวันเพราะมัวแต่ยุ่งอยู่กับงานเสริมที่พึ่งรับมาทำ ฉันเป็นนักออกแบบฟรีแลนด์น่ะฉันสามารถออกแบบได้หลายอย่างไม่ว่าจะเป็นแผ่นโฆษณา ลายเสื้อ โลโก้สินค้า ตัวอักษรและอื่นๆอีกมากมาย และเนื่องจากลูกค้าส่วนใหญ่ของฉันเป็นคนไทย ยังดีที่การสื่อสารสมัยนี้พัฒนาไปไกลมากไม่ว่าฉันจะอยู่ส่วนไหนของโลกฉันก็สามารถทำงานได้“พักก่อนแล้วกัน” ฉันนั่งงอตัวลงกับเก้าอี้หินอ่อนซึ่งอยู่ภายในสวนสาธารณะที่ฉันเดินผ่านทุกวัน
최신 업데이트 : 2025-04-20เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 08 : Cherry Blossom
EPISODE 08 : Cherry Blossom(ดอกซากุระ - ดอกไม้แห่งความสำเร็จ หัวใจที่เข้มแข็งและการเริ่มต้นใหม่)“เรามาเริ่มต้นทำสิ่งนั้นไปพร้อมๆ กันเถอะนะครับ”[PUNDAO’S PART]~ติ้งงงงง~ ~ติ้งงงงง~ ~ติ้งงงงง~ไอโกะ : พันดาววันที่ 15 อย่าลืมไปดูดอกซากุระน่ะมายู : จะไปคนเดียวได้รึป่าวไอโกะ : ก็หาหนุ่มไปด้วยพันดาว : ทำไมต้องไปวันที่ 15 ด้วยอะปกติดอกซากุระก็บานอยู่แล้วไอโกะ : Full Bloom น่ะพันดาว : คือ?มายู : ดอกซากุระจะบานสะพรั่งสุดในวันนี้ตามที่พยากรณ์บอกอะนะพันดาว : งั้นก็พลาดไม่ได้น่ะสิพันดาว : ชวนผู้ชายไปดีกว่าไอโกะ : กรี๊ดดดดด!!! มีหนุ่มเหรอมายู : ???พันดาว : เพื่อนจ้าไอโกะ : หว่า...มายู : เพื่อนก็ดีแล้วถ้าไปสะดุดล้มต่อหน้าผู้ชายก็คงอายแย่พันดาว : มายูนี่พันดาวเองจ้า เพื่อนรักของเธอไงมายู : ก็เพราะเธอเป็นเพื่อนรักฉันไงถึงได้เป็นห่วง‘เทศกาลฮานามิ (Hanami)’ หมายถึง เทศกาลชมดอกไม้ เป็นกิจกรรมที่คนญี่ปุ่นออกมาชื่นชมความงามของดอกซากุระสีชมพูบานสะพรั่งในช่วงฤดูใบไม้ผลิ และเพื่อให้ได้ภาพที่งดงามและอรรถรสในการชมดอกซากุระจึงต้องไปชมตอน Full Bloom หรือที่เรียกว่าช่วงที่ดอกซากุระบานสะพรั่งสุ
최신 업데이트 : 2025-04-20เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 09 : Peony
EPISODE 09 : Peony(ดอกพีโอนี - ดอกไม้แห่งความโชคดี และชีวิตรักที่สมบูรณ์แบบ เป็นความรักที่ลึกซึ้งซะจนใครต่อใครต่างก็อิจฉา)“ผมตกหลุมรักคุณจนไม่สามารถหันหลังกลับได้แล้วล่ะที่รัก”[PUNDAO’S PART]-แม่น้ำเมกุโระ (Meguro River)-“จะไม่ทำให้ดาวต้องเสียใจจากการเลือกของตัวเอง”“...”“ดันรับปาก”“...” ฉันมองร่างสูงตรงหน้าพร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้เขา ฉันเคารพการตัดสินใจของตัวเองเสมอ เมื่อตอนนี้หัวใจเขาบอกว่าต้องเป็นเขาฉันก็จะเลือกเขา บางทีความรักก็ไม่จำเป็นต้องใช้เหตุผลอะไรเยอะเหรอ ถ้าความรู้สึกบอกว่าเขาคือคนที่ใช่ไม่มีเหตุผลอะไรที่ฉันจะไม่เลือกเขาเราทั้งคู่นั่งรถมาจากสวนชินจูกุเกียวเอนใช้เวลาประมาณ 20 นาที ก็ถึงจุดชมซากุระอีกจุดหนึ่งนั่นก็คือ จุดชมวิวบริเวณ ‘แม่น้ำเมกุโระ (Meguro River)’ ในช่วงฤดูใบไม้ผลิที่นี่จะสวยงามไปด้วยสีชมพูของดอกซากุระ เนื่องจากมีต้นซากุระเรียงรายไปตลอด 2 ข้างทางของแม่น้ำก็เหมือนกับอุโมงค์ในช่วงที่ดอกซากุระบานสะพรั่งแบบนี้ช่วยฮีลใจใครหลายๆ คนได้มากจริงๆ“ดาวจะคอยจับตาดูเลยล่ะ” ฉันหันไปบอกกับร่างสูงตรงหน้าด้วยน้ำเสียงสดใส“จับมือได้ไหม”“แน่นอน” ร่างสูงยื่นมือหนาของเขา
최신 업데이트 : 2025-04-20เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 10 : Edelweiss
EPISODE 10 : Edelweiss(ดอกเอเดลไวส์ - ดอกไม้แห่งก้อนเมฆเหมือนเป็นความฝัน หรือเทพนิยาย และดอกเอเดลไวส์ยังหมายถึง ความพยายามในความรักที่ลึกซึ้ง)“ผมยอมทำทุกอย่างเพื่อคุณเพียงคนเดียว”[PUNDAO’S PART]2 อาทิตย์ต่อมา...~ติ้งงงงง~ ~ติ้งงงงง~ ~ติ้งงงงง~ไอโกะ : คืนนี้รวมตัวกันไหม วันนี้เป็นวันที่ไม่ดีของไอโกะเลยมายู : หนักเลยเหรอ?ไอโกะ : ประมาณนึงพันดาว : ใครทำอะไรไอโกะของดาวไอโกะ : เยอะเลยดาว...พยายามจัดการกับตัวเองแล้ว แต่ก็อยากให้พันดาวกับมายูช่วยด้วยพันดาว : นาเบะ (หม้อไฟ) ไหม? เดี๋ยวดาวซื้อของไปให้มายูทำมายู : ทำไมเป็นฉันล่ะพันดาว : ในบรรดาพวกเราสามคน มายูคือที่สุดไอโกะ : เห็นด้วย อยากกินเหมือนกันมายู : งั้นก็ได้ พันดาว : จ้า...มายู : เดี๋ยวฉันจดให้ว่าเธอต้องซื้ออะไรมาบ้าง โปรดอ่านให้ละเอียดทุกบรรทัดและก็ซื้อมาให้ครบด้วยนะคะพันดาว : รับทราบค่ะ“ดัน” ฉันเรียกร่างสูงที่เดินอยู่ข้างๆ เสียงอ่อนพร้อมกับซบลงที่แขนแกร่งของเขาอย่างอ้อนๆ เราทั้งคู่กำลังเดินกลับหอพักของฉันกันน่ะ วันธรรมดาในทุกๆ วันเขาก็จะมารอรับฉันที่หน้ามหาวิทยาลัย ทานข้าวเย็นด้วยกัน สำหรับฉันดันเปลี่ยนวันธรรมดาที่
최신 업데이트 : 2025-04-20เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 11 : Orchid
EPISODE 11 : Orchid(ดอกกล้วยไม้ - ดอกไม้แห่งความสง่างาม มั่นคงและความแข็งแกร่ง)“แค่เป็นเธอมันดีที่สุดแล้วนะ เชื่อมั่นในตัวเองเข้าไว้”[PUNDAO’S PART]“ไฟดาวนี่สวยจังเลยเนอะ อยากไปเห็นของจริงจัง” ไอโกะพูดขึ้นพร้อมกับมือบางของเธอเอื้อมออกไปกลางอากาศราวกับว่าอยากจับดวงดาวตรงหน้ามาไว้ในมือ แต่ความเป็นจริงภาพตรงหน้าของเราก็เป็นเพียงแสงของโคมดวงดาวที่พอเราปิดไฟดวงอื่นภายในห้องจนมืดสนิด และเปิดโคมไฟนี้มันจะความรู้สึกเหมือนเรากำลังนอนมองดวงดาวมากมายที่ล่องลอยอยู่บนท้องนภา“จริงๆพวกเราก็ไปกันได้นะ ไปแคมป์ปิ้งกลางป่า”“จริงเหรอ”“จริงสินี่ถ้าเป็นประเทศไทยนะดาวสามารถพาไอโกะไปได้เลย แต่เราอยู่นี่ขอดาวศึกษาข้อมูลก่อนนะ ดาวกับมายูจะพาไอโกะไปเอง” ฉันเอ่ยเสริมมายูด้วยอีกคน“พูดแล้วนะ”“แน่นอน / เดี๋ยวพาไป”ฉันมองไปยังร่างบางที่นอนอยู่ตรงกลางระหว่างฉันกับมายูด้วยความเป็นห่วง ถึงฉันกับไอโกะจะรู้จักกันมาได้สักพักแล้ว แต่เนื่องจากเมื่อก่อนเราอยู่กันคนละประเทศ ทำให้เราไม่ได้มีโอกาสพูดคุยถึงเรื่องส่วนตัวของกันและกันสักเท่าไหร่ฉันจึงไม่รู้ว่าเธอไปเจอกับอะไรมาถึงได้เปลี่ยนไปแบบนี้“ดาวขอกอดได้ไหม” ฉันเอ่ยบ
최신 업데이트 : 2025-04-20
최신 챕터
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย SPECIAL EPISODE 02 : Wintersweet
SPECIAL EPISODE 02 : Wintersweet(ดอกวินเทอร์สวีท เป็นดอกไม้แห่งความรัก ความเอ็นดู เหมือนกับมีใครบางคนที่เฝ้ามองดูการเติบโตของอีกคนเสมอ คอยสนับสนุน และอยู่เคียงข้างทุกช่วงเวลาของเขา)“ไม่ว่าคุณจะไปอยู่ที่ไหนบนโลกใบนี้ ฉันคนนี้ก็จะคอยอยู่เคียงข้างพวกคุณเอง”[PUNDAO’S PART]9 ปีต่อมา...-Niseko, Japan-“รัน…คุณพ่อบอกไว้ว่ายังไงครับ” เร็นคุงในวัน 9 ขวบเอ่ยบอกกับน้องชายของเขาออกไปเสียงเรียบ ก่อนจะก้มลงผูกเชือกรองเท้าให้กับเด็กน้อยตรงหน้าอีกครั้ง เร็นนอกจากเขาจะมีใบหน้าที่ละม้ายคล้ายกับดันแล้ว เขายังได้นิสัยและความเฉลี่ยวฉลาดมาจากพ่อของเขาทั้งหมด“ต้องตรวจสอบอุปกรณ์ทุกครั้งก่อนออกมาครับ” รันตอบพี่ชายกลับไปเสียงอ่อน พร้อมกับก้มมองพี่ชายตรงหน้าด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความสดใส รันลูกชายคนเล็กในวัย 7 ขวบของเราถึงเขาจะมีนิสัยที่เหมือนกับฉันมากกว่าดันเขารู้จักออดอ้อนคนอื่นเหมือนกับฉัน แต่ในเรื่องความฉลาดหลักแหลมต้องขอบอกเลยว่าลูกชายทั้งสองคนของฉันไม่มีใครได้ฉันมาเลยสักคน ซึ่งมันก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีที่พวกเขาได้เรื่องนี้มาจากดันทั้งหมด เพราะคุณสามีของฉันน่ะเก่งที่สุดแล้ว“พร้อมไหมครับ” ดันเดินเข้
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย SPECIAL EPISODE 01 : Zinnia
SPECIAL EPISODE 01 : Zinnia(ดอกซินเนีย เป็นสัญลักษณ์ของความเสมอต้นเสมอปลาย ความสม่ำเสมอ แทนความรู้สึกของคนที่ไม่เคยเปลี่ยนไปเลยสักนิด วันแรกเป็นยังไง วันนี้ก็ยังคงเป็นแบบนั้น)“ฉันเคยรักคุณมากแค่ไหน วันนี้ฉันก็ยังคงรู้สึกแบบนั้น”[PUNDAO’S PART]แอ๊ดดดดด!! ปัง!!“สรุปหมอว่ายังไงบ้าง” พี่ทิวาวิ่งเข้ามาในบ้านหน้าตื่น ก่อนจะคว้าโทรศัพท์ในมือของคุณพ่อมาถือเอาไว้ ก่อนจะมองมาที่ฉันกับดันผ่านทางหน้าจอโทรศัพท์ตรงหน้าของเขาอย่างรอคำตอบ“ดาวท้องได้ 13 สัปดาห์แล้วค่ะ”“ห๊ะ!! 13 สัปดาห์ 3 เดือนเหรอ นี่น้องท้องแล้วไม่รู้ตัวเหรอพันดาว” พี่ทิวาเอ่ยถามฉันออกมาเสียงดุ“อย่าดุน้องนะเดี๋ยวหลานก็ตกใจหรอกค่ะ” ฉันแกล้งบอกปลายสายออกไปเสียงอ่อน แต่มันก็เป็นอย่างที่พี่ทิวาบอกฉันไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองกำลังตั้งท้อง ถ้าดันไม่สงสัยเรื่องที่ประจำเดือนของฉันไม่มา ฉันก็ไม่ได้สังเกตเลยว่าในกายของฉันกำลังมีอีกหนึ่งชีวิตอยู่ ตลอด 3 เดือนที่ผ่านมาฉันไม่เคยแพ้ท้องเลยจะมีอ่อนเพลียซึ่งก็ถือว่าเป็นเรื่องปกติของคนที่กำลังตั้งครรภ์“ถ้า 3 เดือน นี่อย่าบอกนะว่าติดตั้งแต่คืนเข้าหอน่ะ” พี่ทิวาหันไปถามดันที่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 52 : Jasmine (THE END)
EPISODE 52 : Jasmine (THE END)(ดอกมะลิ เป็นดอกไม้แห่งความปรารถนาดี ความรักและความกตัญญู เปรียบได้กับความสัมพันธ์ของคนในครอบครัว หรือแม้แต่คนที่รักเราด้วยใจที่บริสุทธิ์ ดอกมะลิยังมีอีกความหมายก็คือ ความรักที่เร่าร้อนจากกลิ่นหอมที่ชวนให้คลั่งไคล้อย่างง่ายดายของมันจึงไม่แปลกเลยหากใครจะอยากสัมผัสและดอมดม)“จนเป็นตัวของตัวเองเถอะนะ เพราะทั้งหมดที่เป็นคุณทำให้ฉันตกหลุมรักซ้ำแล้วซ้ำเล่า”[PUNDAO’S PART]2 ปีต่อมา...-THAILAND-หลังจากที่ฉันจบการศึกษาปริญญาโทได้เพียงไม่นาน เรื่องงานแต่งงานระหว่างฉันกับดันก็ถูกพูดถึงอีกครั้ง ตลอด 3 เดือนที่ผ่านมาดันเป็นคนจัดการงานเองทั้งหมดโดยมีพี่ทิวาเป็นคนคอยช่วยเหลือเรื่องสถานที่จัดงาน ส่วนฉันมีหน้าที่ออกความคิดเห็นเท่านั้นและทำตัวให้เรียบร้อยที่สุดในงานก็พองานแต่งงานของเราถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่ายที่ ‘ไร่พันแสง’ ไร่ของครอบครัวฉัน ภายในงานมีเพียงครอบครัวและคนสนิทของเราทั้งคู่เท่านั้น งานแต่งของเราจึงอบอวลไปด้วยความอบอุ่น รอยยิ้ม และเสียงหัวเราะ“If one day you ever have a change of heart that you don’t love my daughter anymore, please don’t hurt her, just
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 51 : Lily of the Valley
EPISODE 51 : Lily of the Valley(ลิลลี่แห่งหุบเขา ดอกไม้แห่งความสุขที่นุ่มนวล หอมหวาน ชวนให้ตกหลุมรักระฆังน้อยแห่งหุบเขาไม่ว่าจะเป็นกลิ่น หรือรูปร่างที่เหมือนระฆังอันเล็กอันน้อยแสนน่ารัก ซึ่งหมายถึงความสุขและการเริ่มต้นใหม่ เหมือนกับความสุขที่เคยขาดหายไปกลับคืนมาอีกครั้ง)“รู้ตัวไหมคุณเป็นคนเข้ามาเติมเต็มความสุขให้กับผม ความสุขที่ผมเคยขาดหายไป”[PUNDAO’S PART]ฉันค่อยๆ ขยับขึ้นไปนั่งคล่อมร่างสูงตรงหน้าก่อนที่สะโพกงามของฉันจะเริ่มขยับถูไถกับท่อนเอ็นอันใหญ่โตของเขา ในขณะที่มือหนาทั้งสองข้างเขายังคนขย้ำและนวดคลึงอกอวบอิ่มของฉันอย่างหลงใหล ใบหน้าหล่อเหลามองมาที่ฉันด้วยแววตาที่หวานหยาดเยิ้ม พร้อมกับริมฝีปากหนาที่กำลังยิ้มออกมาอยู่อย่างนั้น ตั้งแต่เริ่มจนถึงตอนนี้สายตาของดันก็ยังคงจ้องมองมาที่ฉันอย่างไม่ยอมละไปไหน“อะ อ่าส์ที่รักครับ” ดันครางเรียกฉันเสียงกระเส่าพร้อมกับมือหนาของเขาลูบไล้อยู่ที่แผ่นหลังเปลือยเปล่าของฉัน ร่างสูงค่อยๆ ชันตัวขึ้นเล็กน้อยก่อนจะพิงหลังแกร่งของเขากับโต๊ะญี่ปุ่นตัวใหญ่ ในขณะที่มือหนายังคงประคองร่างบางของฉันเอาไว้ไม่ยอมห่าง“อื้อออ ขา ที่รัก”“อืมมมม ดันต้องการดาวคร
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 50 : Stock
EPISODE 50 : Stock(ดอกสต็อกเป็นดอกไม้แห่งความสุขอันเป็นนิรันดร์ ความยินดีและยังเป็นดอกไม้แห่งสายใยรักระหว่างกันและกัน เป็นทั้งความรักความผูกพันที่ยากจะตัดขาด)“ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไหร่ คนพิเศษของผมก็จะยังเป็นคุณ”[PUNDAO’S PART]“ดาว” ร่างสูงตรงหน้าดึงฉันเข้าไปกอดไว้ทันทีที่เขาวิ่งมาเจอฉันซึ่งกำลังยื่นคุยกับคุณตาและคุณปู่อยู่ที่บริเวณทางเข้าบ้าน แขนแกร่งกอดรัดฉันไว้แน่นพร้อมกับใบหน้าหล่อเหลาของเขาซุกไซ้ซอกคอขาวเนียนของฉันอย่างโหยหา หูของฉันแนบลงกับอกแกร่งของเขาทำให้ฉันรู้ว่าหัวใจของเขาเต้นแรงจนฉันกลัวว่ามันจะหลุดออกมาด้านนอก ฉันผงกหัวขึ้นมามองใบหน้าแดงก่ำพร้อมกับเสียงหอบเหนื่อยของร่างสูงตรงหน้า ‘นี่อย่าบอกนะว่าเขาวิ่งตามหาฉันซะทั่วเลยเลยน่ะ’จุ๊บ! จุ๊บ! จุ๊บ! จุ๊บ! !!“ดะ ดัน” ฉันร้องเรียกร่างสูงตรงหน้าเสียงสั่นพร้อมกับมองไปยังคนอื่นๆ ที่กำลังจ้องมองพวกเราอยู่อย่างเขินอาย ก็ดันเล่นจุ๊บทั่วทั้งใบหน้าของฉันแบบนี้ต่อหน้าคนอื่นๆ ใครจะไม่เขินยังไงไหว และอีกอย่างคุณปู่กับคุณตาของเขาก็ยังยืนอยู่ตรงนี้ด้วย ถึงพวกท่านจะไม่ได้ว่าอะไรแต่ฉันก็อดเกรงใจพวกท่านไม่ได้จริงๆ“ดะ ดัน”“ครับ?”ทันท
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 49 : Caspia
EPISODE 49 : Caspia(ดอกแคสเปีย ดอกไม้แห่งความทรงจำ ความสัมพันธ์หรือเรื่องราวของใครบางคนที่ยังติดอยู่ในใจ และอีกความหมายหนึ่ง นั่นก็คือดอกไม้แห่งความสำเร็จ เป็นแรงผลักดันให้คนคนนั้นลุกขึ้นมาสู้เพื่อตัวเองอีกครั้ง)“อย่ายอมแพ้นะคะ หนูจะคอยเป็นกำลังใจให้เอง”[PUNDAO’S PART]-KYOTO (นครเกียวโต)-“คุณปู่อยู่ที่นี่เหรอคะ” ฉันเอ่ยถามร่างสูงที่นั่งอยู่ข้างๆ ออกไปด้วยความสงสัย พร้อมกับมองออกไปยังบ้านหลังใหญ่ตรงหน้าอย่างตกตะลึงกับความอลังการของมัน ลักษณะของบ้านเรือนเป็นหลังคาทรงสูงมุงหลังคาด้วยหญ้าคายะ (Kaya) ซึ่งเรียกหลังคารูปแบบนี้ว่าคายาบุกิ (Kayabuki) หลังคาโครงสร้างแบบดั้งเดิมที่สร้างขึ้นเมื่อราวๆ เกือบ 200 ปีมาแล้ว คนในเกียวโตเรียกบ้านแบบนี้ว่าแบบคิตายามะ (Kitayama Style Farmhouse)“ไม่ได้อยู่หรอกครับ”“อ้าว...”“ดันอยากพาดาวมาพบคนคนหนึ่งก่อนน่ะครับ” ร่างสูงเอ่ยบอกกับฉันเสียงอ่อนพร้อมกับมือหนาลูบลงที่มือบางของฉันอย่างอ่อนโยน ฉันก้มลงไปดูนิ้วนางข้างซ้ายของตัวเองที่กำลังสวมใส่แหวนเพชรเม็ดงามอยู่ด้วยความสงสัย ในทุกๆ เช้าดันจะเป็นคนหยิบแขวนขึ้นมาสวมใส่ให้กับฉันด้วยตัวเองถ้าวันไหนที่ฉันอยู่บ
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 48 : Violet
EPISODE 48 : Violet(ดอกไวโอเล็ต ดอกไม้แห่งความอ่อนโยน ความศรัทธา ความอ่อนน้อมถ่อมตนและความจริงใจ)“ฉันศรัทธาและเชื่อมั่นในตัวของเธอเสมอเลยนะ”[PUNDAO’S PART]-บ้านพักประจำตระกูลมินาโมโตะ-วันนี้ดันมีนัดทานข้าวกับคุณปู่ที่บ้านของตระกูลมินาโมโตะ ในตอนแรกฉันก็อยากให้เขาไปคนเดียว แต่เขาก็ไม่ยอมยังไงก็อยากให้ฉันไปด้วย โดยเขาให้เหตุผลมาว่า ‘ดันต้องการกำลังสนับสนุน’ บางทีฉันก็แอบบสงสัยเหมือนกันนะว่าเขาไปรู้เรื่องอะไรมารึป่าวถึงได้ทำตัวมีพิรุธแบบนี้“สวัสดีค่ะคุณปู่”“เธอยังอยู่อีกเลอะ” ทันทีที่คุณปู่เห็นหน้าฉันท่านก็กล่าวทักทายฉันอย่างเป็นกันเอง ถึงประโยคมันอาจจะฟังดูแปลกๆ แต่อย่างน้อยท่านก็จำฉันได้ นี่ขนาดพึ่งเจอกันแค่ครั้งเดียวนะเนี่ย...“อยู่สิคะคุณปู่ หนูจะอยู่ก่อกวนความสงบสุขของคุณปู่ไปนานๆ เลยค่ะ” ฉันเอ่ยบอกกับชายชราตรงหน้าออกไปด้วยน้ำเสียงสดใส พร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้กับท่าน“ยัยตัวประหลาด”“ตัวประหลาดอะไรน่ารักขนาดนี้คะคุณปู่” ฉันตอบร่างสูงตรงหน้ากลับไปพร้อมกับหมุดตัวโชว์ท่านไป 1 ที“หึหึ”“เดี๋ยวนะ...นี่พวกแกสองคน” ชายตรงหน้าจ้องมองมาที่แหวนเพชรเม็ดงามบนนิ้วนางข้างซ้ายของฉัน ก่อนจะ
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 47 : Lisianthus
EPISODE 47 : Lisianthus(ดอกไลเซียทัส ดอกไม้แห่งความใส่ใจ ความเอาใจใส่ของคุณที่มีต่อคนพิเศษ ความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความอ่อนหวาน นุ่มนวล)“คุณคือคนสำคัญในชีวิตผม เพราะฉะนั้นทั้งหมดของผมเป็นของคุณ”[PUNDAO’S PART]“ช่วงเวลาหลายเดือนที่ผ่านมามันทำให้ผมรู้ว่าชีวิตคนเรามันสั้นน่ะครับ ผมอยากใช้ชีวิตที่เหลืออยู่กับคนที่ผมรักครับ และพันดาวลูกของคุณพ่อ คุณแม่และน้องสาวของนายก็คือคนคนนั้น คนที่ผมอยากอยู่ด้วยไปตลอดชีวิตนี้ของผม”“.../.../.../...”“ตามประเพณีไทยถ้าผมไม่แต่งงานกับดาวเธอจะเสียหายใช่ไหมครับ ผมไม่อยากให้เป็นแบบนั้นครับ” ร่างสูงพูดขึ้นอย่างหนักแน่น พร้อมกับมองไปยังคุณพ่อกับคุณแม่ของฉันเพื่อรอคำตอบจากพวกท่าน ฉันเอื้อมมือบางของตัวเองไปกุมมือหนาของดันเอาไว้แน่นพร้อมกับส่งยิ้มไปให้เขา“ดาวคิดว่าไงล่ะลูก” คุณพ่อเอ่ยถามฉันพร้อมกับมองมาที่ฉันอย่างรอคำตอบ“ค่ะ...ดาวอยากแต่งงานกับเขา”“พันดาว” พี่ทิวาเรียกฉันเสียงเรียบ ก่อนจะมองมาที่ฉันกับดันสลับกัน“หนูแน่ใจเหรอลูก เรื่องแต่งงานไม่ใช่เรื่องเล่นๆเลยนะ” คุณแม่ที่นั่งเงียบอยู่นานหันมาถามฉันด้วยอีกคน“หนูแน่ใจค่ะ อย่างที่ดันบอกชีวิตคนเรามันสั้นค่
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 46 : Carnation
EPISODE 46 : Carnation(ดอกคาร์เนชั่น ดอกไม้แห่งความมีชีวิตชีวา สดใส ความรู้สึกที่บริสุทธิ์จริงใจและปรารถนาดีจากคนหนึ่งส่งถึงอีกคนหนึ่ง)“เพราะทั้งหมดที่เป็นเธอมันทำให้ฉัน...หลงรักเธอหมดทั้งหัวใจ”[PUNDAO’S PART]-NIPPORI HOTEL-“พ่อขา” ฉันร้องเรียกร่างสูงที่เดินออกมาจากลิฟท์ทันทีด้วยความดีใจ ก่อนจะวิ่งเข้าไปหาพร้อมกับกระโดดกอดท่านอย่างรวดเร็ว จนร่างสูงเซถอยหลังไปเล็กน้อยในขณะที่มือหนายังคงกอดฉันไว้แน่น“ลูกรักหนูตัวหนักขึ้นรึป่าวเนี่ย”“พ่อว่าหนูอ้วนเหรอคะ” ฉันเอ่ยถามร่างสูงหน้าเสียงอ่อน พร้อมกับยู่หน้าใส่ท่านเล็กน้อยก่อนจะกระโดดลงมายืนตรงหน้าของท่าน“โอ๋ๆๆ ยังไงลูกสาวของพ่อก็สวยอยู่แล้วอ้วนนิดอ้วนหน่อยจะเป็นไรไป ดูสิสวยเหมือนแม่ของลูกเลย” ร่างสูงตรงหน้าเอ่ยบอกกับฉันเสียงอ่อน พร้อมกับมือหนาประคองใบหน้าของฉันเอาไว้อย่างทะนุถนอม แต่ทำไมฉันฟังแล้วถึงรู้สึกแปลกๆ เหมือนท่านจะอวยภรรยาของตัวเองมากกว่าชื่นชมลูกสาวอย่างฉัน“แล้วแม่ล่ะคะ” ฉันเอ่ยถามร่างสูงตรงหน้าพร้อมกับมองหาร่างบางที่ฉันคุ้นเคย แต่ก็ต้องพบกับความว่างเปล่า“เดี๋ยวตามลงมาครับ นั่นไงมาแล้ว” ร่างสูงตรงหน้าพูดขึ้นก่อนจะชี้ไปที่ทาง
