로그인공유
EPISODE 02 : Tulip
최신 업데이트:
2025-03-14 23:40:21EPISODE 02 : Tulip
(ดอกทิวลิป - เป็นดอกไม้แห่งความรู้สึกดีๆ และความสมบูรณ์แบบทั้งในเรื่องความรัก ความสัมพันธ์หรือความเป็นเพื่อน)
“โลกใบนี้สดใสขึ้น เพราะความน่ารักของคุณ”
[PUNDAO’S PART]
- PUNDAO’S APARTMENT-
“เชิญค่า” ไอโกะเปิดประตูห้องของฉันที่อยู่เพียงชั้น 2 ของอพาร์ทเมนท์แห่งนี้ ฉันเดินตามไอโกะเข้าไปภายในห้องก่อนที่มายูจะลากกระเป๋าตามฉันมา ตั้งแต่เกิดเหตุการณ์ไม่ขาดคิดขึ้นที่สนามบินมายูก็ยังไม่ยอมให้ฉันลากกระเป๋าเองอีกเลย
“ว๊าวววว!!”
“อาจจะเล็กไปหน่อยนะ แถวนี้ไม่มีห้องว่างแล้วน่ะ” มายูเอ่ยบอกกับฉันพร้อมกับลากกระเป๋าของฉันเข้ามาภายในห้องขนาด 107 ตารางฟุต ซึ่งถือว่าเล็กมากที่นี่มี 2 ชั้น มีบันไดขนาดเล็กที่สามารถเลื่อนไปทางซ้าย-ทางขวาได้ เพื่อขึ้นไปด้านบนซึ่งเป็นส่วนของที่นอนนั่นเอง ห้องขนาดเท่านี้เหมาะสำหรับพักอาศัยอยู่เพียงคนเดียวเท่านั้น
อพาร์ทเมนท์นี้ถูกตกแต่งด้วยสไตล์ลอฟท์ เฟอร์นิเจอร์ที่ทางเจ้าของจัดไว้ให้ก็เข้ากับพื้นที่ที่มีอยู่อย่างจำกัด ในขณะที่ยังคงไว้ซึ่งความสะดวกสบายของผู้พักอาศัย
“ดาวอยู่ได้สบายมากเลย ขอบคุณมายูกับไอโกะมากเลยนะ” ฉันเอ่ยบอกกับร่างบางต้องหน้าเสียงอ่อนพร้อมกับโค้งหัวให้กับพวกเธอเล็กน้อยอย่างนอบน้อม
“ดาวชอบฉันก็ดีใจ” ไอโกะหันมาบอกกับฉันพร้อมกับส่งยิ้มหวานมาให้
“มีห้องครัวด้วย”
“ใช่จ้า มีแต่จาน ชาม ช้อน ซ้อม และก็ตะเกียบนะอย่างอื่นฉันให้เขาเอาออกไปหมดแล้ว” มายูลากกระเป๋าของฉันไว้ตรงหน้าตู้ผ้า ก่อนที่เธอจะเดินเข้ามายืนข้างกายของไอโกะพร้อมกับกอดอกมองมาที่ฉันนิ่งๆ ตามนิสัยของเธอ
“ทำไมเหรอ?”
“พันดาวเผื่อเธอจะลืมไปนะ...เธอทำอาหารไม่เป็น และฉันก็ไม่อยากให้เธอเผาอพาร์ทเมนท์นี้ด้วยสงสารเจ้าของที่นี่น่ะ”
“อธิบายซะยาวเชียวไม่มีก็ไม่มีสิ” ฉันเอ่ยบอกกับมายูอย่างงอนๆ ก่อนจะเดินเข้าไปสำรวจยังห้องน้ำที่อยู่ไม่ไกลจากห้องครัวเท่าไหร่นัก
“มายูนี่นะ ชอบแกล้งดาวอยู่เรื่อย” ไอโกะบ่นร่างบางที่ยื่นอยู่ข้างๆ ของเธอเบาๆ พร้อมกับเดินไปนั่งลงยังโซฟาที่อยู่ไม่ไกล
“ฉันพูดเรื่องจริงทั้งนั้น ยัยนี่แค่ถือกิ่งไม้ยังสามารถทำให้ตัวเองเลือดไหลได้ ขืนมีมีดอยู่ใกล้ๆ เลือดคงได้หมดตัวก่อนเรียนจบแน่ๆ”
“มายูฉันได้ยินนะ”
“ฉันก็พูดให้เธอได้ยินนี่แหละ”
“มายู”
“โอเคๆ ไม่ต้องเถียงกันเลยทั้งคู่ เก็บของเลยไหมดาวเราจะได้รู้ว่าดาวขาดอะไรบ้างจะได้ซื้อมาเพิ่มได้ถูก” ไอโกะหันมาบอกฉันกับมายูด้วยน้ำเสียงสดใสปนเหนื่อยใจให้กับฉันทั้งสองคน ก่อนที่เธอจะเดินเข้ามาหาฉันพร้อมกับช่วยเอาเสื้อผ้าของฉันออกจากกระเป๋าพร้อมกับผับมันเข้าไปไว้ในกล่องสำหรับเก็บเสื้อผ้า
เราทั้งสามคนเป็นนักศึกษาปริญญาโทเหมือนกัน แต่อาจจะต่างกันตรงที่เราเรียนกันคนละคณะ จริงๆ แล้วมายูมีหอพักเช่นกันแต่หอพักของเธออยู่ห่างจากฉันไปอีกประมาณ 800 เมตร ส่วนไอโกะเธออาศัยอยู่ที่บ้านกับครอบครัวซึ่งก็อยู่ไม่ไกลจากพวกฉันเท่าไหร่นัก
เหตุผลที่ฉันต้องมาอยู่แถวนี้นั่นก็คงเป็นเพราะฉันพึ่งจะมาอาศัยอยู่ที่นี่พี่ทิวาค่อยข้างจะเป็นกังวลจึงอยากให้ฉันอยู่ใกล้กับมายูให้มากที่สุด อย่างน้อยถ้าเกิดอะไรขึ้นมาก็ยังมีมายูที่สามารถช่วยเหลือฉันได้ นี่ถ้าไม่ติดว่าอพาร์ทเมนท์ของมายูเต็มไปแล้วฉันก็คงได้อยู่ที่เดียวกันเธอแน่นอน
และอีกเหตุผลหนึ่งพวกเรากำลังศึกษาต่อในระดับปริญญาโทของมหาวิทยาลัยโตเกียวซึ่งมีอยู่ 5 วิทยาเขต และวิทยาเขตที่พวกเราอยู่ก็คือฮงโง ซึ่งเป็นหนึ่งในเขตบุงเกียว ตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกของย่านอูเอโนะ เป็นย่านการศึกษาที่สำคัญตั้งแต่สมัยเมจิ (สมัยเมจิ เป็นศักราชในประวัติศาสตร์ญี่ปุ่นตั้งแต่ตุลาคม ค.ศ.1868 ถึง กรกฎาคม ค.ศ.1912) ย่านที่ฉันอยู่เป็นที่ตั้งของมหาวิทยาลัยโตเกียว มหาวิทยาลัยจุนเทนโด และมหาวิทยาลัยโทโยกาคุเอ็ง จึงทำให้คนที่พักอาศัยอยู่ระแวกนี้ส่วนใหญ่จะเป็นพวกนักศึกษา ทำให้ราคาที่พักบริเวณนี้ถือว่าค่อนข้างถูกกว่าย่านอื่นๆ
“เย้ๆๆ เสร็จแล้ว”
“งั้นก็ไปอาบน้ำเลย จะได้มาพัก” มายูเอ่ยบอกกับฉันเรียบ ฉันคิดว่ามายูนี่จะเหมือนพี่ทิวาเข้าไปทุกวันแล้วนะ ฉันหันไปมองค้อนร่างบางตรงหน้าเล็กน้อย ก่อนจะหอบเสื้อผ้าที่จะนำไปเปลี่ยนเข้าไปในห้องน้ำกับฉันด้วยไว้
เพียะ!!!
“มายูชอบแกล้งดาว”
“ก็น่าแกล้งจริงๆนี่” ฉันหยุดเดินก่อนจะหันกลับไปมองมายู พร้อมกับแลบลิ้นปลิ้นตาหลอกเธอ
“น่ะ! ดูดาวทำดิ”
“ก็พอกันนั่นแหละ”
…
~ครืนนนนนนนน~ ~ครืนนนนนนนน~
“อือออ ดาวโทรศัพท์เธอดังรึป่าว” เสียงมายูเอ่ยบอกกับฉันด้วยน้ำเสียงงัวเงีย ฉันจึงควานหาโทรศัพท์ของตัวเองก่อนจะกดรับทันทีทั้งที่ตาของฉันยังคงหลับอยู่อย่างนั้น
“ค่า”
(นี่พันดาวน้องลืมพี่รึไงบอกว่าถึงแล้วให้โทรหาพี่ด้วย) เสียงพี่ทิวาดังออกมาจากโทรศัพท์เสียงเข้มๆ ของเขาปลุกฉันให้ตื่นจากภวังค์ ก่อนที่ฉันจะพบว่าเราทั้ง 3 นอนหลับกอดกายกันอยู่บนเตียนนอนขนาด 5 ฟุตของฉัน ‘นี่พวกเรานอนคุยจนต่างคนต่างหลับไปเลยเหรอเนี่ย’ ฉันค่อยๆคลายอ้อมกอดออกจากไอโกะที่นอนอยู่ตรงกลางระหว่างฉันกับมายู พร้อมกับมองไปยังชื่อที่โชว์อยู่บนหน้าจออีกครั้ง
(ได้ยินพี่รึป่าวตัวแสบ)
“ค่าได้ยิน หนูหลับอยู่แต่ตอนนี้ตื่นแล้วค่า”
(พี่ก็เป็นห่วง ที่พักเป็นไงบ้างโอเคไหมหนูชอบรึป่าว) ปลายสายเอ่ยถามฉันออกมาด้วยความเป็นห่วง
“โอเคค่ะหนูชอบมาก เดียวหนูส่งรูปที่ถ่ายไว้ให้ดูนะคะ”
(ได้ครับ...ดูแลตัวเองให้ดีพันดาว มีอะไรโทรหาพี่ได้ตลอดเวลาเลยนะเข้าใจไหม)
“เข้าใจค่า”
(ดีมาก)
ติ๊ด! !!
“ดาวหิวแล้วอะ” ฉันหันไปมองร่างบางทั้งสองก่อนจะเห็นว่าพวกเธอมองมาที่ฉันอยู่ก่อนแล้ว ฉันจึงเอ่ยบอกกับทั้งคู่อย่างออดอ้อน
“ฉันจองร้านอาหารเอาไว้แล้ว ทานข้าวเสร็จแล้วเราค่อยไปซื้อของกันโอเคไหมดาว”
“โอเคที่สุด ไอโกะน่ารักที่สุด” ฉันขยับเข้าไปกอดเอวบางของไอโกะเอาไว้ก่อนจะเอ่ยบอกกับเธออย่างอ้อนๆ
“ชิ!”
“มายูอิจฉาเหรอ”
“รีบไปไม่หิวไง”
“ฮ่าฮ่าฮ่า” ฉันปีนบันไดตามไอโกะลงไปด้านล่าง พร้อมกับหันไปหัวเราะใส่มายูที่กำลังปีนบันไดตามฉันลงมา
Mimoza
(ดอกมิโมซ่า - ดอกไม้แห่งความอ่อนไหวแต่ไม่อ่อนแอ มิโมซ่าถูกมองว่าเป็นวัชพืชที่ใครๆ ต่างก็มองว่าไร้ค่าหากใครตั้งใจมองให้เห็นคุณค่า ดอกมิโมซ่าจะกลายเป็นดอกไม้ที่สวยงามและน่าจดจำ)
“สำหรับฉันแล้ว...เธอเป็นคนที่แสนพิเศษเสมอเลยนะ”
[PUNDAO’S PART]
-SHIBUYA (ชิบูย่า) -
เรานั่งรถไฟฟ้ามาลงที่สถานีชิบูย่าก่อนจะพากันเดินไปยังทางออกฮาจิโกะ ห้าแยกซิบูย่าเป็นแยกขนาดใหญ่ที่อยู่หน้าสถานีชิบูย่า ที่นี่เป็นอีกจุดแลนด์มาร์คของโตเกียวเป็นหนึ่งในสถานที่ที่นักท่องเที่ยวต่างพากันมาเก็บภาพเพื่อเป็นที่ระลึก
“คนเยอะจริงๆด้วย นี่ขนาดตอนเย็นนะเนี่ย”
“ที่นี่มีคนพลุกพล่านแทบจะตลอดทั้งวันนั้นแหละ” มายูเอ่ยบอกกับฉันพร้อมกับดันหลังฉันกับไอโกะให้เดินไปตามทางเพื่อมุ่งหน้าไปยังร้านอาหารที่ไอโกะได้จองเอาไว้
“ดาวอยากไปถ่ายรูปกับฮาจิโกะ” ฉันหันไปบอกกับร่างบางทั้งสองคนอย่างออดอ้อน
รูปปั้นที่ระลึกของ ‘ฮาจิโกะ (Hachiko)’ น้องเป็นสุนัขพันธุ์อากิ ซึ่งได้ถูกขนานนามว่าเป็นสุนัขยอดกตัญญู นั่นก็เพราะว่าเจ้าฮาจิโกะจะมารอเจ้านายกลับมาจากที่ทำงานทุกวัน แม้ว่าเจ้านายจะเสียชีวิตไปหลายปีแล้วก็ตาม แต่น้องก็ยังคงมาเฝ้ารอเจ้านายทุกวันจนกระทั่งน้องได้เสียชีวิตลง
“ตอนนี้คนเยอะ เราไปทานข้าวกันก่อนดีกว่า” ไอโกะหันมาบอกกับฉันเสียงอ่อน พร้อมกับกอดแขนเรียวของฉันให้เดินไปกับเธอ
“ก็ได้ค่ะ”
“ฉันขออนุญาตหมั่นไส้ได้ปะ” มายูที่เดินตามหลังฉันกับไอโกะมาพูดขึ้นเสียงเรียบ พร้อมกับมองมาที่เราสองคงอย่างเอือมๆ
“ไม่อนุญาตค่ะ” ไอโกะหันกลับไปบอกร่างบางด้านหลังพร้อมกับส่งยิ้มไปให้กับมายู
“ฮ่าฮ่าฮ่า มายูน่าสงสารจัง”
“พันดาว”
“ไอโกะมายูดุดาว” ฉันรีบหันไปร้องหาตัวช่วยทันที
“โอ๋ๆ ไม่ต้องทะเลาะกันถึงแล้วค่ะ” ไอโกะหันมาบอกกับฉันและมายู ก่อนที่เธอจะเดินเข้าไปคุยกับพนักงานของร้านทิ้งให้ฉันยืนเถียงกับมายูอยู่สองคน
“เป็นแฟนกันแล้วใช่ปะ” ฉันกระซิบถามเพื่อนสนิทของตัวเองเบาๆ เพื่อให้เราได้ยินกันแค่สองคน พร้อมกับมองไปที่ร่างบางตรงหน้าอย่างรอคำตอบ
“ดูออกเหรอ” ร่างบางตรงหน้าเอ่ยถามฉันพร้อมกับมองมาที่ฉันอย่างอึ้งๆ
“นี่อย่ามาดูถูกสายตาอันเฉียบคมของพันดาวคนนี้นะ อีกอย่างมองจากนอกโลกยังดูออกเลย...ตอบคำถามดาวก่อนสิ ว่าไง...” ฉันยังคงเซ้าซี้ร่างบางตรงหน้าไม่เลิก
“อืม”
“แล้วทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ” ฉันเอ่ยถามร่างบางตรงหน้าออกไปด้วยความสงสัย เพราะสีหน้าของเธอดูไม่ค่อยดีเอาซะเลยน่ะสิ
“ที่นี่ไม่ค่อยเหมือนที่ไทยน่ะ ที่บ้านของไอโกะเองก็น่าจะยังไม่ยอมรับเรื่องนี้” มายูเอ่ยบอกกับฉันเสียงอ่อนลง
“เอาน่า...ทุกอย่างมันจะดีขึ้นนะ ขอแค่คนสองคนรักกัน จับมือไปด้วยกัน ดาวเชื่อว่าไม่มีใครทำลายความรักของมายูกับไอโกะได้หรอกนะ...เชื่อฉันสิ” ฉันเอ่ยบอกกับร่างบางตรงหน้าด้วยน้ำเสียงสดใสพร้อมกับส่งยิ้มไปให้เธออย่างให้กำลังใจ
“ดาวคิดแบบนั้นจริงน่ะเหรอ” ไอโกะที่เดินกลับมาได้ยินพอดีเอ่ยถามฉันขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ไม่ต่างจากมายูเท่าไหร่นัก
“ใช่ค่ะ...ความรักไม่ใช่สิ่งที่เกิดขึ้นกับใครก็ได้นะ แต่ตอนนี้มันเกิดขึ้นกับมายูและไอโกะแล้ว ดาวเชื่อว่ามันจะสดใสและงดงาม แต่ถ้าวันไหนที่มันมืดมนไปบ้างก็ขอแค่ทั้งสองคนจับมือกันไว้ยังไงก็ต้องผ่านไปได้...ดาวเชื่อแบบนั้น เชื่อแบบนั้นจริงๆ” ฉันเอ่ยบอกกับทั้งสองตรงหน้าด้วยน้ำเสียงหนักแน่น พร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้กับพวกเธอ
ฉันไม่ใช่คนโลกสวยอะไรหรอกนะ แต่ฉันเชื่อมาตลอดว่าถ้าเมื่อไหร่ที่คนสองคนรักกันมากพอ ต่อให้มีคนอื่นมาทำลายความรักของพวกเขาสักกี่ครั้ง ก็ไม่ทำให้คนสองคนที่รักกันมากปล่อยมือออกจากกันได้หรอก ‘โจทย์ที่มันยากก็เผื่อพิสูจน์ว่าคนสองคนรักกันมากพอรึป่าว พอที่จะพากันผ่านบททดสอบเหล่านั้นไปได้หรือไม่’ ถึงสุดท้ายจะไปต่อด้วยกันไม่ได้ ฉันก็เชื่อว่าทุกคนจะเข้าใจว่าต่างคนต่างทำทุกอย่างอย่างดีที่สุดแล้ว และความรักของคนทั้งคู่ก็เคยเกิดขึ้นมาจริงๆ นี่เนอะ
“ขอบคุณนะดาว ไอโกะโชคดีจริงๆที่มีดาวเป็นเพื่อน” ไอโกะเดินเข้ามากอดฉันไว้ฉันจึงกอดตอบเธอกลับไปเช่นกัน ก่อนที่มายูจะเดินเข้ามากอดเราทั้งสองคนเอาไว้
“ดาวก็โชคดีที่มีมายูกับไอโกะเป็นเพื่อน” ฉันเอ่ยบอกกับทั้งสองคนออกไปเสียงอ่อน สิ่งที่ฉันพูดออกไปเป็นความรู้สึกที่ออกมาจากใจของฉันจริงๆ
“ความรักเป็นสิ่งสวยงามไม่ว่าจะรูปแบบไหน มันก็จะยังงดงามเสมอ”
“พอๆ พวกเราจะมาดราม่ากันหน้าร้านเนื้อย่างไม่ได้ ไปทานข้าวกันเถอะ” มายูพูดขึ้นพร้อมกับดันหลังของฉันและไอโกะให้เดินเข้าไปด้านใน
ร้านอาหารที่ไอโกะจองไว้เป็นร้านปิ้งย่างธรรมดา แต่ต้องจองมาก่อนเท่านั้นไม่รับวอล์คอิน เราเดินตามพี่พนักงานเข้าไปด้านในก่อนจะหยุดที่โต๊ะของเราซึ่งอยู่ติดกับกระจกใสหน้าร้าน ‘กินไปดูคนที่เดินผ่านไปผ่านมาก็น่าจะเพลินดีเหมือนกัน’
“สั่งเลยเรากินได้หมด” ฉันเอ่ยบอกกับไอโกะที่นั่งอยู่ข้างกับมายูซึ่งทั้งคู่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับฉัน
ระหว่างที่รอมายูกับไอโกะสั่งเนื้อฉันจึงมองไปรอบร้าน ก่อนที่จะหันไปสนใจกับผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาที่อยู่ด้านนอกสายตาของฉันก็ไปสะดุดเข้ากับคนคนหนึ่ง นี่ขนาดมองไกลๆ ความหล่อของเขายังกระแทกตาของฉันได้ขนาดนี้เลยอะ
“โอ้โห!...โคตรหล่อเลยอะ” ฉันร้องออกมาอย่างอึ้งๆ พร้อมกับมองไปที่ร่างสูงตรงหน้าอย่างไม่ยอมละสายตาไปไหน ทำให้มายูและไอโกะที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามหันไปมองตามสายตาของฉัน
“หนุ่มรูปหล่อที่นี่มีให้ดาวได้เชยชมอีกเยอะ จะรีบตื่นเต้นไปทำไมกัน”
“หื้ม?” ฉันหันไปมองไอโกะเล็กน้อย ก่อนจะหันไปมองร่างสูงที่กำลังเดินมาทางเรา ยิ่งเข้ามาใกล้ออร่าของเขาก็ยิ่งชัดเจนมากขึ้นไปอีก ‘นี่เขาเป็นพระเอกที่ออกมาจากมังงะที่ฉันชอบอ่านรึไงนะ’
관련 챕터
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 03 : Delphinium
EPISODE 03 : Delphinium(ดอกเดลฟิเนียม - ดอกไม้แห่งความสบายใจ ความสนุกสนานในโลกที่สดใสในมุมมองของคุณ)“เธอเข้ามาทำให้โลกทั้งใบของฉันมีชีวิตชีวาขึ้นนะรู้ไหม”[PUNDAO’S PART]-SHIBUYA (ชิบูย่า)-“ดาวจะชอบใครก็ได้ในประเทศนี้แต่มีอยู่คนหนึ่งที่ถ้าเจอเขา...ดาวต้องออกให้ห่างที่สุด” ไอโกะพึมพำพร้อมกับมองไปที่ร่างสูงตรงหน้านิ่งๆ ร่างสูงที่มาพร้อมกับชายชุดดำเกือบ 10 คนหยุดเดินก่อนจะเงยหน้ามองขึ้นไปยังตึกฝั่งตรงข้ามนิ่งๆ ก่อนที่ขายาวของเขาจะก้าวเข้าไปด้านใน“...ห๊ะ?...” ฉันเอ่ยถามร่างบางตรงหน้าออกไปด้วยความสงสัย“พี่ชายคนละแม่ของฉันเอง”“หืม”“เคนจิ พี่ชายของไอโกะเองดาวห้ามเข้าใกล้เขาเด็ดขาด เข้าใจไหม” ฉันมองร่างบางตรงหน้าอย่างอึ้งๆ ไม่ใช่ว่าฉันไม่เชื่อเธอหรอกนะ แต่ฉันแค่สงสัยน่ะปกติไอโกะเธอไม่เคยมีท่าทีแบบนี้มาก่อนต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆ...“เขาหล่ออะป่าว?” ฉันถามร่างบางตรงหน้าอย่างไม่ได้จริงจังมากนัก เพราะฉันแค่ชอบมองคนหล่อ แต่ไม่ได้มีความคิดอะไรที่เกินเลยไปมากกว่านั้นสักหน่อย“หล่อไม่หล่อไม่รู้ถึงยังไงฉันก็ไม่ยกให้หรอกนะ” ร่างบางตรงหน้าเอ่ยบอกกับฉันพร้อมกับส่งยิ้มหวานมาให้“แงงง...ทำไมอะ พันดาว
최신 업데이트 : 2025-03-14เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 04 : Calla Lily
EPISODE 04 : Calla Lily(ดอกคาลล่า ลิลลี่ - ดอกไม้ของการเริ่มต้นใหม่และละทิ้งตัวตนเก่า เพื่อมีชีวิตใหม่ และยังเป็นดอกไม้แห่งความสว่างไสวให้กับผู้คนที่ได้รับอีกด้วย)“รู้ตัวไหม...เธอคือคนที่ดึงฉันขึ้นมาจากความมืดมนเลยนะ”[PUNDAO’S PART]“ช่วยด้วย!!!” เสียงร้องขอความช่วยเหลือดังมาแต่ไกล ทำให้ฉันกับร่างสูงตรงหน้าหันไปมองทางต้นเสียงพร้อมกัน ภาพตรงหน้าของพวกเราก็คือชายหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกันกับฉันกำลังโดนพวกนักเลงอีก 5 คนวิ่งไล่ตามมาในมือของพวกเขาถืออาวุธครบมือ ถึงอาวุธของพวกเขาจะเป็นไม้เบสบอลก็เถอะ มันอาจจะดูไม่ใช่อาวุธที่อันตรายแต่ถ้าใช้มันทำร้ายคนอื่นสำหรับฉันไม่ว่าอาวุธชนิดไหนก็อันตรายทั้งนั้น“ชะ ช่วยด้วยครับพวกเขาจะไถเงินผม” ระหว่างที่ชายทั้งสองคุยกันฉันจึงได้จังหวะเก็บขนมของตัวเองเข้าถุงตามเดิม ก่อนที่มือหนาของชายร่างสูงคนเดิมจะดึงแขนเรียวของฉันเข้าหาตัวเขาพร้อมกับดันฉันให้หลบออกไปจากทาง...“อะ อื้อ คนอะไรมือหนักชะมัด” ฉันนั่งลงไปกองอยู่พื้นทันทีตามแรงเหวี่ยงของเขา พร้อมกับยังคงกอดถุงขนมไว้แน่นอย่างหวงแหน ความเจ็บปวดบริเวณข้อเท้าของฉันทำให้ฉันไม่สามารถขยับตัวไปไหนได้ ฉันทำได้เพียงแ
최신 업데이트 : 2025-03-14เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 05 : Buttercup
EPISODE 05 : Buttercup(ดอกบัตเตอร์คัพ - ดอกไม้แห่งความสุภาพและให้เกียรติผู้อื่นเสมอ นอกจากนี้บัตเตอร์คัพยังเป็นดอกไม้ที่ใช้แทนคนซื่อบื้อ ไม่ประสีประสาอีกด้วย)“ที่รัก...สิ่งที่เธอเป็นมันทำให้ฉันแพ้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า”[PUNDAO’S PART]วันเปิดภาคเรียน...วันนี้เป็นวันเปิดเทอมแรกหรือเปิดเทอมฤดูใบไม้ผลิ เนื่องจากฉันเรียนต่อในระรับปริญญาโทจะเป็นการศึกษาและทำวิจัย ซึ่งจะเรียนวิชาที่ลึกกว่าในระดับปริญญาตรี เรียกว่า course work (การเรียนการสอนรายวิชา) วิชาดังกล่าวยังแยกเป็นวิชาบรรยาย (kougi) และสัมมนา (seminaa) เรียกย่อๆว่า ‘เซมิ’ในช่วงของปีแรกฉันจะเรียนบรรยาย แต่เมื่อผ่านปีหนึ่งไปแล้วก็จะต้องส่งหัวขอวิทยานิพนธ์ที่แน่นอน และเริ่มต้นทำงานวิทยานิพนธ์และในภาคเรียนสุดท้ายฉันจะต้องส่งวิทยานิพนธ์เพื่อขอจบปริญญาโท เรียกว่า ‘ซูชิรมบุง’ ซึ่งจะมีการสอบในตอนท้ายด้วย หากวิทยานิพนธ์ไม่ผ่านเกณฑ์ฉันก็จะไม่จบหลักสูตร ดูเหมือนจะง่ายแต่ความจริงแล้วมันไม่ง่ายเลยสักนิด ฉันเรียนต่อในระดับปริญญาโทสาขาวิชาการออกแบบอุตสาหกรรม ถึงฉันจะมีความรู้มาบ้างแล้ว แต่ก็คงมีอีกหลายเรื่องที่ฉันยังคงต้องปรับตัว ‘ระดับพันดาวคนนี้ ผ่
최신 업데이트 : 2025-03-14เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 06 : Plum Blossom
EPISODE 06 : Plum Blossom(ดอกเหมย - เป็นดอกไม้แห่งความโชคดี สนุกสนาน และเป็นความหวังที่ทำให้อบอุ่นหัวใจ และดอกเหมยยังหมายถึงความบริสุทธิ์ สดใส อ่อนโยนอีกด้วย)“ฉันประทับใจในความเป็นธรรมชาติของเธอ...ดวงดาวของฉัน”[PUNDAO’S PART]“เราไปกินข้าวกันฉันซื้อมา 2 กล่องพอดีเลยนายจะได้กินยาแก้ปวดด้วย” ฉันบอกกับเขาก่อนจะเดินไปตั้งโต๊ะเพื่อรับประทานอาหาร เนื่องจากขนาดห้องของฉันค่อนข้างเล็กกระทัดรัดเฟอร์นิเจอร์ที่อยู่ในห้องนี้จึงถูกออกแบบมาเพื่อให้พับเก็บได้ ซึ่งมันก็ช่วยให้ลดพื้นที่ใช้สอยภายในห้องไปได้เยอะเลย“…”“ไม่ต้องเกรงใจ มาสิ...” ฉันไปดึงแขนเขาให้ลุกขึ้นมานั่งลงยังเก้าอี้พับที่ฉันเตรียมไว้ให้ ก่อนที่ฉันจะเดินเข้าไปในห้องครัวเพื่อเตรียมน้ำดื่มกับช้อนส้อมมาให้เขา คนที่นี่ส่วนใหญ่มักจะใช้ตะเกียบทานอาหารกัน ซึ่งฉันใช้ตะเกียบไม่เป็นจึงจำเป็นต้องพกช้อนติดตัวไปด้วยตลอดน่ะ“ดัน...ฉันว่านายมาล้างมือก่อนดีกว่า” ฉันชะโงกหน้าออกไปบอกกับร่างสูงที่นั่งรอฉันอยู่ที่โต๊ะทางอาหารด้วยน้ำเสียงสดใส พร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้เขา“...” ร่างสูงเดินเข้ามาหาฉันก่อนที่เขาจะยืนมองมาที่ฉันนิ่งๆ ฉันเองก็หันไปมองเขาอย่าง
최신 업데이트 : 2025-04-20เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 07 : Wisteria
EPISODE 07 : Wisteria(ดอกวิสทีเรีย - เชื่อกันว่าดอกไม้ชนิดนี้สามารถป้องกันสิ่งชั่วร้ายได้ ดอกวิสทีเรียหมายถึงการอวยพรให้คนผู้นั้นมีชีวิตที่ยืนยาว ไม่เจ็บไม่ป่วย)“ผมอยากให้คุณมีชีวิตอยู่เคียงข้างกับผมไปนานๆ”[PUNDAO’S PART]3 วันต่อมา...“...อือ...” ฉันนั่งบิดไปมาตัวอย่างทุกข์ทรมานอยู่บนโต๊ะภายในห้องเรียนพร้อมกับภาวนาให้หมดเวลาสักที ฉันเปิดกระเป๋าของตัวเองเพื่อหายาธาตุน้ำขาวซึ่งปกติฉันจะพกมันติดตัวตลอด แต่วันนี้กลับลืมเอามันมาซะได้“วันนี้พอแค่นี้ค่ะ”“ฟู่!!!” ฉันรีบเก็บของใส่กระเป๋าเป้ของตัวเองทันที ก่อนจะพยายามพาตัวเองเดินออกมาด้านนอกห้อง ฉันไม่ได้ปวดท้องแบบนี้มาสักพักแล้ว แต่วันนี้ฉันลืมกินข้าวกลางวันเพราะมัวแต่ยุ่งอยู่กับงานเสริมที่พึ่งรับมาทำ ฉันเป็นนักออกแบบฟรีแลนด์น่ะฉันสามารถออกแบบได้หลายอย่างไม่ว่าจะเป็นแผ่นโฆษณา ลายเสื้อ โลโก้สินค้า ตัวอักษรและอื่นๆอีกมากมาย และเนื่องจากลูกค้าส่วนใหญ่ของฉันเป็นคนไทย ยังดีที่การสื่อสารสมัยนี้พัฒนาไปไกลมากไม่ว่าฉันจะอยู่ส่วนไหนของโลกฉันก็สามารถทำงานได้“พักก่อนแล้วกัน” ฉันนั่งงอตัวลงกับเก้าอี้หินอ่อนซึ่งอยู่ภายในสวนสาธารณะที่ฉันเดินผ่านทุกวัน
최신 업데이트 : 2025-04-20เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 08 : Cherry Blossom
EPISODE 08 : Cherry Blossom(ดอกซากุระ - ดอกไม้แห่งความสำเร็จ หัวใจที่เข้มแข็งและการเริ่มต้นใหม่)“เรามาเริ่มต้นทำสิ่งนั้นไปพร้อมๆ กันเถอะนะครับ”[PUNDAO’S PART]~ติ้งงงงง~ ~ติ้งงงงง~ ~ติ้งงงงง~ไอโกะ : พันดาววันที่ 15 อย่าลืมไปดูดอกซากุระน่ะมายู : จะไปคนเดียวได้รึป่าวไอโกะ : ก็หาหนุ่มไปด้วยพันดาว : ทำไมต้องไปวันที่ 15 ด้วยอะปกติดอกซากุระก็บานอยู่แล้วไอโกะ : Full Bloom น่ะพันดาว : คือ?มายู : ดอกซากุระจะบานสะพรั่งสุดในวันนี้ตามที่พยากรณ์บอกอะนะพันดาว : งั้นก็พลาดไม่ได้น่ะสิพันดาว : ชวนผู้ชายไปดีกว่าไอโกะ : กรี๊ดดดดด!!! มีหนุ่มเหรอมายู : ???พันดาว : เพื่อนจ้าไอโกะ : หว่า...มายู : เพื่อนก็ดีแล้วถ้าไปสะดุดล้มต่อหน้าผู้ชายก็คงอายแย่พันดาว : มายูนี่พันดาวเองจ้า เพื่อนรักของเธอไงมายู : ก็เพราะเธอเป็นเพื่อนรักฉันไงถึงได้เป็นห่วง‘เทศกาลฮานามิ (Hanami)’ หมายถึง เทศกาลชมดอกไม้ เป็นกิจกรรมที่คนญี่ปุ่นออกมาชื่นชมความงามของดอกซากุระสีชมพูบานสะพรั่งในช่วงฤดูใบไม้ผลิ และเพื่อให้ได้ภาพที่งดงามและอรรถรสในการชมดอกซากุระจึงต้องไปชมตอน Full Bloom หรือที่เรียกว่าช่วงที่ดอกซากุระบานสะพรั่งสุ
최신 업데이트 : 2025-04-20เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 09 : Peony
EPISODE 09 : Peony(ดอกพีโอนี - ดอกไม้แห่งความโชคดี และชีวิตรักที่สมบูรณ์แบบ เป็นความรักที่ลึกซึ้งซะจนใครต่อใครต่างก็อิจฉา)“ผมตกหลุมรักคุณจนไม่สามารถหันหลังกลับได้แล้วล่ะที่รัก”[PUNDAO’S PART]-แม่น้ำเมกุโระ (Meguro River)-“จะไม่ทำให้ดาวต้องเสียใจจากการเลือกของตัวเอง”“...”“ดันรับปาก”“...” ฉันมองร่างสูงตรงหน้าพร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้เขา ฉันเคารพการตัดสินใจของตัวเองเสมอ เมื่อตอนนี้หัวใจเขาบอกว่าต้องเป็นเขาฉันก็จะเลือกเขา บางทีความรักก็ไม่จำเป็นต้องใช้เหตุผลอะไรเยอะเหรอ ถ้าความรู้สึกบอกว่าเขาคือคนที่ใช่ไม่มีเหตุผลอะไรที่ฉันจะไม่เลือกเขาเราทั้งคู่นั่งรถมาจากสวนชินจูกุเกียวเอนใช้เวลาประมาณ 20 นาที ก็ถึงจุดชมซากุระอีกจุดหนึ่งนั่นก็คือ จุดชมวิวบริเวณ ‘แม่น้ำเมกุโระ (Meguro River)’ ในช่วงฤดูใบไม้ผลิที่นี่จะสวยงามไปด้วยสีชมพูของดอกซากุระ เนื่องจากมีต้นซากุระเรียงรายไปตลอด 2 ข้างทางของแม่น้ำก็เหมือนกับอุโมงค์ในช่วงที่ดอกซากุระบานสะพรั่งแบบนี้ช่วยฮีลใจใครหลายๆ คนได้มากจริงๆ“ดาวจะคอยจับตาดูเลยล่ะ” ฉันหันไปบอกกับร่างสูงตรงหน้าด้วยน้ำเสียงสดใส“จับมือได้ไหม”“แน่นอน” ร่างสูงยื่นมือหนาของเขา
최신 업데이트 : 2025-04-20เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 10 : Edelweiss
EPISODE 10 : Edelweiss(ดอกเอเดลไวส์ - ดอกไม้แห่งก้อนเมฆเหมือนเป็นความฝัน หรือเทพนิยาย และดอกเอเดลไวส์ยังหมายถึง ความพยายามในความรักที่ลึกซึ้ง)“ผมยอมทำทุกอย่างเพื่อคุณเพียงคนเดียว”[PUNDAO’S PART]2 อาทิตย์ต่อมา...~ติ้งงงงง~ ~ติ้งงงงง~ ~ติ้งงงงง~ไอโกะ : คืนนี้รวมตัวกันไหม วันนี้เป็นวันที่ไม่ดีของไอโกะเลยมายู : หนักเลยเหรอ?ไอโกะ : ประมาณนึงพันดาว : ใครทำอะไรไอโกะของดาวไอโกะ : เยอะเลยดาว...พยายามจัดการกับตัวเองแล้ว แต่ก็อยากให้พันดาวกับมายูช่วยด้วยพันดาว : นาเบะ (หม้อไฟ) ไหม? เดี๋ยวดาวซื้อของไปให้มายูทำมายู : ทำไมเป็นฉันล่ะพันดาว : ในบรรดาพวกเราสามคน มายูคือที่สุดไอโกะ : เห็นด้วย อยากกินเหมือนกันมายู : งั้นก็ได้ พันดาว : จ้า...มายู : เดี๋ยวฉันจดให้ว่าเธอต้องซื้ออะไรมาบ้าง โปรดอ่านให้ละเอียดทุกบรรทัดและก็ซื้อมาให้ครบด้วยนะคะพันดาว : รับทราบค่ะ“ดัน” ฉันเรียกร่างสูงที่เดินอยู่ข้างๆ เสียงอ่อนพร้อมกับซบลงที่แขนแกร่งของเขาอย่างอ้อนๆ เราทั้งคู่กำลังเดินกลับหอพักของฉันกันน่ะ วันธรรมดาในทุกๆ วันเขาก็จะมารอรับฉันที่หน้ามหาวิทยาลัย ทานข้าวเย็นด้วยกัน สำหรับฉันดันเปลี่ยนวันธรรมดาที่
최신 업데이트 : 2025-04-20
최신 챕터
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย SPECIAL EPISODE 02 : Wintersweet
SPECIAL EPISODE 02 : Wintersweet(ดอกวินเทอร์สวีท เป็นดอกไม้แห่งความรัก ความเอ็นดู เหมือนกับมีใครบางคนที่เฝ้ามองดูการเติบโตของอีกคนเสมอ คอยสนับสนุน และอยู่เคียงข้างทุกช่วงเวลาของเขา)“ไม่ว่าคุณจะไปอยู่ที่ไหนบนโลกใบนี้ ฉันคนนี้ก็จะคอยอยู่เคียงข้างพวกคุณเอง”[PUNDAO’S PART]9 ปีต่อมา...-Niseko, Japan-“รัน…คุณพ่อบอกไว้ว่ายังไงครับ” เร็นคุงในวัน 9 ขวบเอ่ยบอกกับน้องชายของเขาออกไปเสียงเรียบ ก่อนจะก้มลงผูกเชือกรองเท้าให้กับเด็กน้อยตรงหน้าอีกครั้ง เร็นนอกจากเขาจะมีใบหน้าที่ละม้ายคล้ายกับดันแล้ว เขายังได้นิสัยและความเฉลี่ยวฉลาดมาจากพ่อของเขาทั้งหมด“ต้องตรวจสอบอุปกรณ์ทุกครั้งก่อนออกมาครับ” รันตอบพี่ชายกลับไปเสียงอ่อน พร้อมกับก้มมองพี่ชายตรงหน้าด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความสดใส รันลูกชายคนเล็กในวัย 7 ขวบของเราถึงเขาจะมีนิสัยที่เหมือนกับฉันมากกว่าดันเขารู้จักออดอ้อนคนอื่นเหมือนกับฉัน แต่ในเรื่องความฉลาดหลักแหลมต้องขอบอกเลยว่าลูกชายทั้งสองคนของฉันไม่มีใครได้ฉันมาเลยสักคน ซึ่งมันก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีที่พวกเขาได้เรื่องนี้มาจากดันทั้งหมด เพราะคุณสามีของฉันน่ะเก่งที่สุดแล้ว“พร้อมไหมครับ” ดันเดินเข้
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย SPECIAL EPISODE 01 : Zinnia
SPECIAL EPISODE 01 : Zinnia(ดอกซินเนีย เป็นสัญลักษณ์ของความเสมอต้นเสมอปลาย ความสม่ำเสมอ แทนความรู้สึกของคนที่ไม่เคยเปลี่ยนไปเลยสักนิด วันแรกเป็นยังไง วันนี้ก็ยังคงเป็นแบบนั้น)“ฉันเคยรักคุณมากแค่ไหน วันนี้ฉันก็ยังคงรู้สึกแบบนั้น”[PUNDAO’S PART]แอ๊ดดดดด!! ปัง!!“สรุปหมอว่ายังไงบ้าง” พี่ทิวาวิ่งเข้ามาในบ้านหน้าตื่น ก่อนจะคว้าโทรศัพท์ในมือของคุณพ่อมาถือเอาไว้ ก่อนจะมองมาที่ฉันกับดันผ่านทางหน้าจอโทรศัพท์ตรงหน้าของเขาอย่างรอคำตอบ“ดาวท้องได้ 13 สัปดาห์แล้วค่ะ”“ห๊ะ!! 13 สัปดาห์ 3 เดือนเหรอ นี่น้องท้องแล้วไม่รู้ตัวเหรอพันดาว” พี่ทิวาเอ่ยถามฉันออกมาเสียงดุ“อย่าดุน้องนะเดี๋ยวหลานก็ตกใจหรอกค่ะ” ฉันแกล้งบอกปลายสายออกไปเสียงอ่อน แต่มันก็เป็นอย่างที่พี่ทิวาบอกฉันไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองกำลังตั้งท้อง ถ้าดันไม่สงสัยเรื่องที่ประจำเดือนของฉันไม่มา ฉันก็ไม่ได้สังเกตเลยว่าในกายของฉันกำลังมีอีกหนึ่งชีวิตอยู่ ตลอด 3 เดือนที่ผ่านมาฉันไม่เคยแพ้ท้องเลยจะมีอ่อนเพลียซึ่งก็ถือว่าเป็นเรื่องปกติของคนที่กำลังตั้งครรภ์“ถ้า 3 เดือน นี่อย่าบอกนะว่าติดตั้งแต่คืนเข้าหอน่ะ” พี่ทิวาหันไปถามดันที่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 52 : Jasmine (THE END)
EPISODE 52 : Jasmine (THE END)(ดอกมะลิ เป็นดอกไม้แห่งความปรารถนาดี ความรักและความกตัญญู เปรียบได้กับความสัมพันธ์ของคนในครอบครัว หรือแม้แต่คนที่รักเราด้วยใจที่บริสุทธิ์ ดอกมะลิยังมีอีกความหมายก็คือ ความรักที่เร่าร้อนจากกลิ่นหอมที่ชวนให้คลั่งไคล้อย่างง่ายดายของมันจึงไม่แปลกเลยหากใครจะอยากสัมผัสและดอมดม)“จนเป็นตัวของตัวเองเถอะนะ เพราะทั้งหมดที่เป็นคุณทำให้ฉันตกหลุมรักซ้ำแล้วซ้ำเล่า”[PUNDAO’S PART]2 ปีต่อมา...-THAILAND-หลังจากที่ฉันจบการศึกษาปริญญาโทได้เพียงไม่นาน เรื่องงานแต่งงานระหว่างฉันกับดันก็ถูกพูดถึงอีกครั้ง ตลอด 3 เดือนที่ผ่านมาดันเป็นคนจัดการงานเองทั้งหมดโดยมีพี่ทิวาเป็นคนคอยช่วยเหลือเรื่องสถานที่จัดงาน ส่วนฉันมีหน้าที่ออกความคิดเห็นเท่านั้นและทำตัวให้เรียบร้อยที่สุดในงานก็พองานแต่งงานของเราถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่ายที่ ‘ไร่พันแสง’ ไร่ของครอบครัวฉัน ภายในงานมีเพียงครอบครัวและคนสนิทของเราทั้งคู่เท่านั้น งานแต่งของเราจึงอบอวลไปด้วยความอบอุ่น รอยยิ้ม และเสียงหัวเราะ“If one day you ever have a change of heart that you don’t love my daughter anymore, please don’t hurt her, just
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 51 : Lily of the Valley
EPISODE 51 : Lily of the Valley(ลิลลี่แห่งหุบเขา ดอกไม้แห่งความสุขที่นุ่มนวล หอมหวาน ชวนให้ตกหลุมรักระฆังน้อยแห่งหุบเขาไม่ว่าจะเป็นกลิ่น หรือรูปร่างที่เหมือนระฆังอันเล็กอันน้อยแสนน่ารัก ซึ่งหมายถึงความสุขและการเริ่มต้นใหม่ เหมือนกับความสุขที่เคยขาดหายไปกลับคืนมาอีกครั้ง)“รู้ตัวไหมคุณเป็นคนเข้ามาเติมเต็มความสุขให้กับผม ความสุขที่ผมเคยขาดหายไป”[PUNDAO’S PART]ฉันค่อยๆ ขยับขึ้นไปนั่งคล่อมร่างสูงตรงหน้าก่อนที่สะโพกงามของฉันจะเริ่มขยับถูไถกับท่อนเอ็นอันใหญ่โตของเขา ในขณะที่มือหนาทั้งสองข้างเขายังคนขย้ำและนวดคลึงอกอวบอิ่มของฉันอย่างหลงใหล ใบหน้าหล่อเหลามองมาที่ฉันด้วยแววตาที่หวานหยาดเยิ้ม พร้อมกับริมฝีปากหนาที่กำลังยิ้มออกมาอยู่อย่างนั้น ตั้งแต่เริ่มจนถึงตอนนี้สายตาของดันก็ยังคงจ้องมองมาที่ฉันอย่างไม่ยอมละไปไหน“อะ อ่าส์ที่รักครับ” ดันครางเรียกฉันเสียงกระเส่าพร้อมกับมือหนาของเขาลูบไล้อยู่ที่แผ่นหลังเปลือยเปล่าของฉัน ร่างสูงค่อยๆ ชันตัวขึ้นเล็กน้อยก่อนจะพิงหลังแกร่งของเขากับโต๊ะญี่ปุ่นตัวใหญ่ ในขณะที่มือหนายังคงประคองร่างบางของฉันเอาไว้ไม่ยอมห่าง“อื้อออ ขา ที่รัก”“อืมมมม ดันต้องการดาวคร
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 50 : Stock
EPISODE 50 : Stock(ดอกสต็อกเป็นดอกไม้แห่งความสุขอันเป็นนิรันดร์ ความยินดีและยังเป็นดอกไม้แห่งสายใยรักระหว่างกันและกัน เป็นทั้งความรักความผูกพันที่ยากจะตัดขาด)“ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไหร่ คนพิเศษของผมก็จะยังเป็นคุณ”[PUNDAO’S PART]“ดาว” ร่างสูงตรงหน้าดึงฉันเข้าไปกอดไว้ทันทีที่เขาวิ่งมาเจอฉันซึ่งกำลังยื่นคุยกับคุณตาและคุณปู่อยู่ที่บริเวณทางเข้าบ้าน แขนแกร่งกอดรัดฉันไว้แน่นพร้อมกับใบหน้าหล่อเหลาของเขาซุกไซ้ซอกคอขาวเนียนของฉันอย่างโหยหา หูของฉันแนบลงกับอกแกร่งของเขาทำให้ฉันรู้ว่าหัวใจของเขาเต้นแรงจนฉันกลัวว่ามันจะหลุดออกมาด้านนอก ฉันผงกหัวขึ้นมามองใบหน้าแดงก่ำพร้อมกับเสียงหอบเหนื่อยของร่างสูงตรงหน้า ‘นี่อย่าบอกนะว่าเขาวิ่งตามหาฉันซะทั่วเลยเลยน่ะ’จุ๊บ! จุ๊บ! จุ๊บ! จุ๊บ! !!“ดะ ดัน” ฉันร้องเรียกร่างสูงตรงหน้าเสียงสั่นพร้อมกับมองไปยังคนอื่นๆ ที่กำลังจ้องมองพวกเราอยู่อย่างเขินอาย ก็ดันเล่นจุ๊บทั่วทั้งใบหน้าของฉันแบบนี้ต่อหน้าคนอื่นๆ ใครจะไม่เขินยังไงไหว และอีกอย่างคุณปู่กับคุณตาของเขาก็ยังยืนอยู่ตรงนี้ด้วย ถึงพวกท่านจะไม่ได้ว่าอะไรแต่ฉันก็อดเกรงใจพวกท่านไม่ได้จริงๆ“ดะ ดัน”“ครับ?”ทันท
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 49 : Caspia
EPISODE 49 : Caspia(ดอกแคสเปีย ดอกไม้แห่งความทรงจำ ความสัมพันธ์หรือเรื่องราวของใครบางคนที่ยังติดอยู่ในใจ และอีกความหมายหนึ่ง นั่นก็คือดอกไม้แห่งความสำเร็จ เป็นแรงผลักดันให้คนคนนั้นลุกขึ้นมาสู้เพื่อตัวเองอีกครั้ง)“อย่ายอมแพ้นะคะ หนูจะคอยเป็นกำลังใจให้เอง”[PUNDAO’S PART]-KYOTO (นครเกียวโต)-“คุณปู่อยู่ที่นี่เหรอคะ” ฉันเอ่ยถามร่างสูงที่นั่งอยู่ข้างๆ ออกไปด้วยความสงสัย พร้อมกับมองออกไปยังบ้านหลังใหญ่ตรงหน้าอย่างตกตะลึงกับความอลังการของมัน ลักษณะของบ้านเรือนเป็นหลังคาทรงสูงมุงหลังคาด้วยหญ้าคายะ (Kaya) ซึ่งเรียกหลังคารูปแบบนี้ว่าคายาบุกิ (Kayabuki) หลังคาโครงสร้างแบบดั้งเดิมที่สร้างขึ้นเมื่อราวๆ เกือบ 200 ปีมาแล้ว คนในเกียวโตเรียกบ้านแบบนี้ว่าแบบคิตายามะ (Kitayama Style Farmhouse)“ไม่ได้อยู่หรอกครับ”“อ้าว...”“ดันอยากพาดาวมาพบคนคนหนึ่งก่อนน่ะครับ” ร่างสูงเอ่ยบอกกับฉันเสียงอ่อนพร้อมกับมือหนาลูบลงที่มือบางของฉันอย่างอ่อนโยน ฉันก้มลงไปดูนิ้วนางข้างซ้ายของตัวเองที่กำลังสวมใส่แหวนเพชรเม็ดงามอยู่ด้วยความสงสัย ในทุกๆ เช้าดันจะเป็นคนหยิบแขวนขึ้นมาสวมใส่ให้กับฉันด้วยตัวเองถ้าวันไหนที่ฉันอยู่บ
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 48 : Violet
EPISODE 48 : Violet(ดอกไวโอเล็ต ดอกไม้แห่งความอ่อนโยน ความศรัทธา ความอ่อนน้อมถ่อมตนและความจริงใจ)“ฉันศรัทธาและเชื่อมั่นในตัวของเธอเสมอเลยนะ”[PUNDAO’S PART]-บ้านพักประจำตระกูลมินาโมโตะ-วันนี้ดันมีนัดทานข้าวกับคุณปู่ที่บ้านของตระกูลมินาโมโตะ ในตอนแรกฉันก็อยากให้เขาไปคนเดียว แต่เขาก็ไม่ยอมยังไงก็อยากให้ฉันไปด้วย โดยเขาให้เหตุผลมาว่า ‘ดันต้องการกำลังสนับสนุน’ บางทีฉันก็แอบบสงสัยเหมือนกันนะว่าเขาไปรู้เรื่องอะไรมารึป่าวถึงได้ทำตัวมีพิรุธแบบนี้“สวัสดีค่ะคุณปู่”“เธอยังอยู่อีกเลอะ” ทันทีที่คุณปู่เห็นหน้าฉันท่านก็กล่าวทักทายฉันอย่างเป็นกันเอง ถึงประโยคมันอาจจะฟังดูแปลกๆ แต่อย่างน้อยท่านก็จำฉันได้ นี่ขนาดพึ่งเจอกันแค่ครั้งเดียวนะเนี่ย...“อยู่สิคะคุณปู่ หนูจะอยู่ก่อกวนความสงบสุขของคุณปู่ไปนานๆ เลยค่ะ” ฉันเอ่ยบอกกับชายชราตรงหน้าออกไปด้วยน้ำเสียงสดใส พร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้กับท่าน“ยัยตัวประหลาด”“ตัวประหลาดอะไรน่ารักขนาดนี้คะคุณปู่” ฉันตอบร่างสูงตรงหน้ากลับไปพร้อมกับหมุดตัวโชว์ท่านไป 1 ที“หึหึ”“เดี๋ยวนะ...นี่พวกแกสองคน” ชายตรงหน้าจ้องมองมาที่แหวนเพชรเม็ดงามบนนิ้วนางข้างซ้ายของฉัน ก่อนจะ
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 47 : Lisianthus
EPISODE 47 : Lisianthus(ดอกไลเซียทัส ดอกไม้แห่งความใส่ใจ ความเอาใจใส่ของคุณที่มีต่อคนพิเศษ ความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความอ่อนหวาน นุ่มนวล)“คุณคือคนสำคัญในชีวิตผม เพราะฉะนั้นทั้งหมดของผมเป็นของคุณ”[PUNDAO’S PART]“ช่วงเวลาหลายเดือนที่ผ่านมามันทำให้ผมรู้ว่าชีวิตคนเรามันสั้นน่ะครับ ผมอยากใช้ชีวิตที่เหลืออยู่กับคนที่ผมรักครับ และพันดาวลูกของคุณพ่อ คุณแม่และน้องสาวของนายก็คือคนคนนั้น คนที่ผมอยากอยู่ด้วยไปตลอดชีวิตนี้ของผม”“.../.../.../...”“ตามประเพณีไทยถ้าผมไม่แต่งงานกับดาวเธอจะเสียหายใช่ไหมครับ ผมไม่อยากให้เป็นแบบนั้นครับ” ร่างสูงพูดขึ้นอย่างหนักแน่น พร้อมกับมองไปยังคุณพ่อกับคุณแม่ของฉันเพื่อรอคำตอบจากพวกท่าน ฉันเอื้อมมือบางของตัวเองไปกุมมือหนาของดันเอาไว้แน่นพร้อมกับส่งยิ้มไปให้เขา“ดาวคิดว่าไงล่ะลูก” คุณพ่อเอ่ยถามฉันพร้อมกับมองมาที่ฉันอย่างรอคำตอบ“ค่ะ...ดาวอยากแต่งงานกับเขา”“พันดาว” พี่ทิวาเรียกฉันเสียงเรียบ ก่อนจะมองมาที่ฉันกับดันสลับกัน“หนูแน่ใจเหรอลูก เรื่องแต่งงานไม่ใช่เรื่องเล่นๆเลยนะ” คุณแม่ที่นั่งเงียบอยู่นานหันมาถามฉันด้วยอีกคน“หนูแน่ใจค่ะ อย่างที่ดันบอกชีวิตคนเรามันสั้นค่
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 46 : Carnation
EPISODE 46 : Carnation(ดอกคาร์เนชั่น ดอกไม้แห่งความมีชีวิตชีวา สดใส ความรู้สึกที่บริสุทธิ์จริงใจและปรารถนาดีจากคนหนึ่งส่งถึงอีกคนหนึ่ง)“เพราะทั้งหมดที่เป็นเธอมันทำให้ฉัน...หลงรักเธอหมดทั้งหัวใจ”[PUNDAO’S PART]-NIPPORI HOTEL-“พ่อขา” ฉันร้องเรียกร่างสูงที่เดินออกมาจากลิฟท์ทันทีด้วยความดีใจ ก่อนจะวิ่งเข้าไปหาพร้อมกับกระโดดกอดท่านอย่างรวดเร็ว จนร่างสูงเซถอยหลังไปเล็กน้อยในขณะที่มือหนายังคงกอดฉันไว้แน่น“ลูกรักหนูตัวหนักขึ้นรึป่าวเนี่ย”“พ่อว่าหนูอ้วนเหรอคะ” ฉันเอ่ยถามร่างสูงหน้าเสียงอ่อน พร้อมกับยู่หน้าใส่ท่านเล็กน้อยก่อนจะกระโดดลงมายืนตรงหน้าของท่าน“โอ๋ๆๆ ยังไงลูกสาวของพ่อก็สวยอยู่แล้วอ้วนนิดอ้วนหน่อยจะเป็นไรไป ดูสิสวยเหมือนแม่ของลูกเลย” ร่างสูงตรงหน้าเอ่ยบอกกับฉันเสียงอ่อน พร้อมกับมือหนาประคองใบหน้าของฉันเอาไว้อย่างทะนุถนอม แต่ทำไมฉันฟังแล้วถึงรู้สึกแปลกๆ เหมือนท่านจะอวยภรรยาของตัวเองมากกว่าชื่นชมลูกสาวอย่างฉัน“แล้วแม่ล่ะคะ” ฉันเอ่ยถามร่างสูงตรงหน้าพร้อมกับมองหาร่างบางที่ฉันคุ้นเคย แต่ก็ต้องพบกับความว่างเปล่า“เดี๋ยวตามลงมาครับ นั่นไงมาแล้ว” ร่างสูงตรงหน้าพูดขึ้นก่อนจะชี้ไปที่ทาง
