กอดแรกของเรา

คำถามของหมอปริญทำให้ทิชาชะงัก เพราะเธอไม่คิดว่าเขาจะดูออก และเธอคงต้องบอกเขาไปตามจริง ถึงจะโกหกต่อไปมันก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรๆมันดีขึ้นเลย

"ชายอมรับคะว่าชาไม่ได้สบายดีอย่างที่บอกทุกคนไป ​เพราะชาไม่อยากทำให้ทุกคนไม่สบายใจ​ เพราะที่ผ่านมาทุกคนก็ทุกข์ใจเพราะชามามากแล้ว​ ชาไม่อยากเห็นแก่ตัว....ชาผิดเองที่เอาแต่หมกมุ่น​ คิดมากกับเรื่องที่เกิดขึ้น​ ชาไม่ได้อยากเป็นแบบนี้เหมือนกันคะพี่หมอ แต่เวลาที่ชาว่างๆ เรื่องนี้มันก็จะพุดขึ้นมาทุกที มันเหมือนเป็นตราบาปในชีวิตชาไปแล้ว พอคิดไปเรื่อยๆสุดท้ายมันก็มาจบด้วยการโทษตัวเอง เพราะชาเองก็มีส่วนผิดที่ทำให้ลูกจากไป ตอนนั้นชาไม่สนใจตัวเองเลย ชาสนใจแต่ผู้ชายสารเลวนั่นจนละเลยตัวเอง ชาไม่ได้อยากเป็นแบบนี้แต่มันห้ามความคิดไม่ได้

“โธ่ชา.... มานี่มา”​ สายตาและน้ำเสียงที่แสนอ่อนโยนของหมอปริญ​ทำให้ทิชายอมเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่ม

นี่คือกอดแรกของเราหมอปริญไม่ได้อยากฉวยโอกาสในตอนที่หญิงสาวกำลังอ่อนแอ แต่เขาแค่อยากโอบกอดและให้ความอบอุ่นกับเธอให้มากที่สุด​ เพื่อให้เธอไม่รู้สึกโดดเดี่ยว เขาไม่เคยรู้สึกรำคาญอะไรเธอเลยเพราะเข้าใจดีว่าคน