Share

บทที่ 97

Author: Meowmao
last update Last Updated: 2025-11-06 00:43:57
กว่าดารินทร์จะเตรียมเอกสารเสร็จก็ล่อไปจนเกินเที่ยง ทำเอาปวดหลังไปเป็นระเบียบ เมื่อเตรียมเอกสารครบดารินทร์ก็ตั้งใจจะไปทานข้าวเที่ยง แต่ก็อดคนที่นั่งอยู่ในห้องทำงานไม่ได้เลยตัดสินใจเดินเข้าไปหาเขาที่ห้อง ทั้งที่ในใจยังเคืองเขาอยู่มาก

ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะประตูดังขึ้นก่อนที่ร่างบางจะเปิดประตูเข้าไปก็พบว่
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • เธอเป็นของผม   บทที่ 113

    หลังจากที่วินทัพรู้แล้วว่าดารินทร์เป้นอะไรเขาก็คิดไม่ตกว่าควรจะพูดเรื่องนี้อย่างไรดี ที่รู้แน่ ๆ คือเขาคงปล่อยให้เธอไปไหนมาไหนตามใจตัวเองอีกต่อไปไม่ได้แล้ว เพราะทางฝั่งน้องชายต่างแม่เขาคงระเเคะระคายใจมากอยู่พอสมควรก๊อก ก๊อก“เข้ามา” เขาพูดคำนี้ไม่รู้กี่ครั้งแล้วจริง ๆ ยิ่งเวลาที่ต้องใช้ความคิดแบบนี

  • เธอเป็นของผม   บทที่ 112

    บ่ายวันต่อมา ขณะนี้วินทัพกำลังนั่งคุยกับผู้เป็นแม่ด้วยควมเคร่งเครียดเพราะสิ่งที่แม่ของเขามาคุยด้วยนั้นเป็นเรื่องที่เขาไม่อยากได้ยินมากที่สุด“วินทำเพื่อแม่ได้ไหม?” น้ำเสียงของหญิงสูงวัยเอ่ยถามอีกครั้งเมื่อลูกชายเร่ิมมีท่าทีกระอักกระอ่วน“ผมเคยบอกแม่ไปหลายรอบแล้วไง ว่าไม่” เสียงทุ้มหนักตอบกลับผู้เป็น

  • เธอเป็นของผม   บทที่ 111

    วันนี้ทั้งวันดารินทร์กับนกทำอะไรด้วยกันหลายอย่างมาก แต่ละอย่างก็ล้วนเป็นเลือกที่เกี่ยวกับเด็กที่เป็นเพียงก้อนเลือดเท่านั้นเอง“วันนี้ไปไหนมาทั้งวัน” วินทัพเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าดารินทร์กลับมาเสียค่ำมืด“ซื้อของกับนกน่ะค่ะ รินแวะกลับคอนโดมาด้วยเอาของไปเก็บน่ะค่ะ…” เรียกว่าซ่อนน่าจะเหมาะกว่า เพราะกลัวเข

  • เธอเป็นของผม   บทที่ 110

    มืออันสั่นเทาของดารินทร์สั่นอย่างควบคุมไม่อยู่ เหงื่อเริ่มผุดขึ้นตามไรผม ตอนนี้ร่างบางไม่รู้เลยว่าต้องทำอะไรยังไงต่อไป เพราะมันเป็นสิ่งที่เธอไม่อาจจะควบคุมได้ และไม่ทันคิดว่ามันจะเกิดขึ้น“ถ้าพี่วินรู้…เขาจะทำยังไงนะ” ดารินทร์คิดไม่ตกกับเรื่องนี้ ยอมรับวว่าคิดไว้หลายอย่าง แต่เป็นอย่างเดียวที่ดารินทร

  • เธอเป็นของผม   บทที่ 109

    เมื่อรสาถูกพาตัวออกไปวินทัพก็หันกลับมาหาดารินทร์แล้วพาเธอเดินเข้าห้องไป ทิ้งให้ลูกน้องอีกสองคนยืนเฝ้าธามเอาไว้ ธามที่เห็นแบบนั้นก็เค่นหัวเราะออกมา“น่าสนใจดีนี่”เมื่อลากดารินทร์กลับเข้ามาภายในห้อง เขาก็จับข้อมือของเธอขึ้นมาดู ก็พบว่าช้ำจนขึ้นเป็นสีม่วง ๆ รอบข้อมือเลย“เจ็บหรือเปล่า” เขาถามด้วยน้ำเส

  • เธอเป็นของผม   บทที่ 108

    หลังจากที่ได้นอนพักไปหลายชั่วโมงดารินทร์ก็ตื่นขึ้นมา พบว่าเป็นช่วงเวลาสองทุ่มกว่าแล้ว ภายในห้องนอนของเธอถูกปิดมืดสนิท มีเพียงแสงไฟจากด้านนอกของเมืองเท่านั้นที่ส่องเข้ามาภายในความมืดของห้องที่มีเพียงเธออยู่ร่างบางลุกจากเตียงนอนช้า ๆ ก่อนจะเดินออกไปโซนห้องทำงานด้านนอก ก็พบว่าไร้เงาของเจ้าของห้องทำงาน

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status