LOGINShare
ตอนที่ 6 ลุงแก่ๆ ที่คิดไว้
Last Updated:
2025-08-20 17:05:32หลังเลิกเรียนในเวลาบ่ายสามโมงชนัญชิดาก็รีบตรงไปยังบริษัทของเมฆินทร์ตามที่อยู่ที่ได้จากบิดา
หญิงสาวแจ้งประชาสัมพันธ์ก่อนจะขึ้นลิฟต์มายังชั้นบนสุดของสำนักงานใหญ่
“สวัสดีค่ะ หนูมาพบคุณเมฆินทร์ที่ค่ะ” หญิงสาวแจ้งกับเลขาหน้าของประธานบริษัท
“นัดไว้หรือเปล่าคะ” รัชนีกรเงยหน้าจากจอคอมพิวเตอร์แล้วยิ้มและพอจะเดาออกว่าผู้หญิงคนนี้น่าจะเป็นคนที่เจ้านายเธอแจ้งไว้ว่าจะเข้ามาพบ
“เปล่าค่ะ แต่พ่อบอกว่าให้หนูเข้ามาเจอได้เลย แต่ถ้าต้องนัดก่อนหนูเข้ามาวันหลังก็ได้นะคะ” ชนัญชิดาไม่คิดว่าจะต้องนัดเข้ามาก่อน แต่ถ้าวันนี้เขาไม่ให้เขาพบเธอก็จะถือว่าตนเองทำตามสัญญาแล้วเป็นเขาเองที่ไม่ยอมให้เธอเจอ
“หนูเป็นลูกสาวคุณชนินทร์ใช่ไหม”
“ใช่ค่ะ”
“ถ้าเป็นลูกสาวคุณชนินทร์เข้าพบได้เลยแต่พี่ขอไปแจ้งคุณเมฆินทร์ก่อนนะคะ”
รัชนีกรเข้าไปแจ้งเมฆินทร์จากนั้นก็เดินออกมาและพยักหน้าให้ชนัญชิดาเขาไปด้านใน
ชนัญชิดาสูดหายใจเข้าเต็มปอดก่อนจะเดินเข้าไปในห้องทำงานของเมฆินทร์ด้วยใบหน้าเรียบเฉย หญิงสาวเดินก้มหน้าและ พยายามเก็บซ่อนความรู้สึกทั้งหมดไว้
“สวัสดีค่ะคุณเมฆินทร์หนูมาตามที่พ่อบอกไว้ค่ะ” หญิงสาวแนะนำตัวแต่ไม่กล้าเงยหน้ามอง
เมฆินทร์ละสายตาขึ้นจากเอกสาร เขามองชนัญชิดาตั้งแต่หัวจรดเท้าและรู้สึกพอใจกับรูปร่างของหญิงสาวมากแต่เขายังเห็นหน้าเธอไม่ชัด
“เอาแต่ก้มหน้าแบบนั้นแล้ววันนี้จะคุยกับรู้เรื่องไหมล่ะ”
เมื่อได้ยินเสียงของเขาชนัญชิดาก็ใจเต้นแรงเพราะมันไม่เหมือนกับเสียงลุงแก่ๆ หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองแล้วก็ตกใจเมื่อคุณเมฆินทร์ไม่เหมือนกับลุงแก่ที่เธอจินตนาการถึง เขาเป็นชายหนุ่มที่หน้าตาหล่อ ใบหน้าคมเข้มดวงตาสีนิลที่จ้องมาทำเอาหญิงสาวรู้สึกถึงความมีอำนาจ เธอยืนนิ่งแทบจะหยุดหายใจ
“มาแล้วเหรอนั่งลงก่อนสิ” เสียงของเขาฟังดูมีอำนาจจนเธอยอมทำตามด้วยความกลัวและเกรง
เมฆินทร์จ้องหน้าหญิงสาวและสังเกตเห็นถึงแววตาที่แข็งกร้าวแต่แฝงด้วยความเจ็บปวดในดวงตา เขารู้ดีว่าเธอไม่เต็มใจแต่ก็ยอมจำนนต่อสถานการณ์
“พ่อเธอบอกแล้วใช่ไหม”
“ค่ะบอกแล้วค่ะ”
“และที่เธอมาวันนี้คือจะยอมทำตามใช่ไหม”
“คุณเมฆินทร์คะ หนูขอผ่อนเงินใช้หนี้ที่พ่อเอาไปจากคุณได้ไหม”
“แต่พ่อเธอตกลงกันฉันไว้แล้วนะฉันก็ไม่ชอบพูดอะไรหลายๆ รอบ”
ชนัญชิดาอยากจะขอร้องเขาต่อแต่เห็นท่าทางของเขาแล้วเธอก็เปลี่ยนใจเพราะคิดว่าคนมีเงินมีอำนาจอย่างเขาคงไม่ยอมให้ใครมาหลอกเอาเงินไปฟรีๆ
“ค่ะ”
“เธอเรียนที่ไหน”
“มหาวิทยาลัยxxxค่ะ”
“แล้วพักอยู่ที่ไหน กับใคร”
“หนูอยู่หอพักหน้ามหาวิทยาลัยค่ะ พักอยู่คนเดียว”
“ฉันให้เวลาเก็บของสองวันแล้วย้ายมาอยู่คอนโดของฉัน”
“แต่หนูอยู่ที่หอก็ได้ค่ะ ไม่ต้องรบกวนคุณหรอก”
“พ่อเธอบอกว่าเธอจะทำตามที่ฉันบอกทุกอย่างและฉันก็ไม่อยากให้คนทั้งหอตกใจหรอกนะเวลาที่ฉันไปนอนกับเธอ”
คำพูดของเมฆินทร์ทำให้ชนัญชิดารู้สึกกลัวว่าเขาจะเป็นพวกซาดิสม์ที่ชอบใช้ความรุนแรงจนกลัวว่าคนอื่นจะได้ยิน เธออยากยกเลิกข้อตกลงแต่ก็กลัวบิดาจะคิดสั้นเพราะเมื่อวานท่านก็เกือบจะทำอย่างนั้นไปแล้วครั้งหนึ่ง
“คอนโดที่คุณบอกอยู่ไกลไหมคะ”
“ไม่หรอก น่าจะเดินทางสะดวกอยู่”
“หนูย้ายไปอยู่ที่นั้นก็ได้ค่ะ”
“เดี๋ยวออกไปเอาคีย์การ์ดที่เลขาของฉัน ถ้าพร้อมจะย้ายก็โทรมาบอกคนของฉันจะจัดการให้ ส่วนค่าใช้จ่ายรายเดือน ฉันจะโอนเข้าบัญชีเธอทุกเดือน มีอะไรขาดเหลือบอกเลขาฉันได้ นี่นามบัตรฉันมีอะไรก็ติดต่อมา”
“ค่ะ แต่คุณเมฆินทร์คะ เรื่องเงินรายเดือนไม่ต้องก็ได้ค่ะ”
“แต่ฉันไม่ชอบให้ผู้หญิงของฉันไปทำงานพิเศษ ระหว่างนี้ห้ามออกไปรับงานพริตตี้อีก”
“ค่ะ” ชนัญชิดาไม่กล้าจะพูดอะไรอีกเพราะกลัวจะพูดไม่เข้าหูเขาและจะทำให้เขาโกรธ
“มีอะไรจะถามอีกไหม”
“ไม่มีค่ะ”
“ถ้างั้นก็ออกไปหาเลขาของฉัน เธอจะบอกเองว่าเธอต้องทำอะไรบ้าง”
“ค่ะ สวัสดีค่ะ” เธอยกมือไว้
“เดี๋ยว เธอชื่ออะไรนะ”
“หนูชื่อมะปรางค่ะ”
“ครั้งต่อไปห้ามไหว้ฉันอีก”
“ค่ะ หนูไปได้แล้วใช่ไหมคะ”
“อือ” เขาพยักหน้าก่อนกลับไปสนใจเอกสารตรงหน้าต่อ
ชนัญชิดาเดินออกจากห้องมาราวกับคนไร้วิญญาณจากที่คิดว่าเมฆินทร์คือลุงแก่ๆ แต่มันกลับตรงกันข้าม เขาคือผู้ชายในสเปกของเธอเลยทีเดียว ถ้าเป็นในเวลาปกติเธอต้องยิ้มดีใจที่เจอคนในแบบที่ตัวเองชอบแต่ตอนนี้เธอกลับไม่มีสิทธิ์คิดอะไรกับเขาได้เลยเพราะตอนนี้สถานะของเธอก็คือผู้หญิงของเขาหรือเรียกง่ายๆ ก็คือนางบำเรอ
“คุยกับคุณเมฆินทร์แล้วใช่ไหมคะ”
“ใช่ค่ะ เขาให้หนูมาบอกคุณเลขาเรื่องคอนโด”
“เรียกพี่นิดก็ได้แล้วหนูชื่ออะไรล่ะ”
“หนูชื่อมะปรางค่ะ”
“นี่คือคีย์การ์ดของคอนโดนะ หนูจะเข้าไปอยู่วันนี้เลยไหม พี่จะได้ไปส่ง”
“หนูขอเก็บของก่อนค่ะ วันนี้คงไม่ทัน”
“เอาแค่ของใช้ส่วนตัวก็พอนะ ที่นั่นมีทุกอย่างครบ ถ้าเก็บของแล้วโทรหาพี่นะ เราแลกเบอร์กันไว้หน่อยดีไหม”
“ได้ค่ะ”
เมื่อแลกเบอร์โทรศัพท์แล้วรัชนีกรก็ขอเลขที่บัญชีจากนั้นเธอก็โอนเงินให้กับชนัญชิดาเป็นจำนวนสามหมื่นบาท
“พี่นิดคะ มันเยอะไปหรือเปล่า ปกติหนูใช้เงินวันละไม่ถึงสามร้อยเลยค่ะ”
“ไม่เยอะหรอกค่ะ รับไว้เผื่อเอาไปใช้จ่ายยามจำเป็นนะ”
“ค่ะ หนูกลับได้แล้วใช่ไหมคะ”
“ใช่จ้ะ อย่าลืมโทรบอกพี่นะถ้าเก็บของเสร็จแล้ว”
“ค่ะ”
Latest chapter
เผลอใจรักนางบำเรอ ตอนที่ 15 บางอย่างก่อตัวท่ามกลางความเงียบ
รถเอสยูวีสีดำแล่นไปตามถนนมุ่งหน้าสู่กรุงเทพฯ ความเงียบเข้าปกคลุมภายในรถอีกครั้งชนัญชิดาเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง ทอดสายตาไปยังความมืดมิดของสองข้างทาง ภาพสายตาของคนในร้านขายของชำยังคงวนเวียนอยู่ในหัวเธอพยายามจะลืมแต่มันก็ยากมากเมฆินทร์เหลือบมองหญิงสาวข้างกายเป็นพักๆ เขาสังเกตเห็นแววตาที่หม่นหมองและไหล่ที่ลู่ลงเหมือนคนสิ้นหวัง ชายหนุ่มรู้สึกเห็นใจที่เธอต้องมาเจอเรื่องแบบนี้เพราะบิดาของเธอ“แวะกินข้าวกันก่อน เธอคงยังไม่ได้กินอะไร”“แต่หนูไม่หิวค่ะ”“แต่ฉันหิวนี่ ถ้าไม่กินคงขับรถไม่ถึงกรุงเทพแน่ๆ”“ก็ได้ค่ะ”ชนัญชิดาไม่ได้รู้สึกหิวเลยแม้แต่น้อย แต่พอเขาบอกว่าหิวเธอก็ยอมทำตาม หญิงสาวเดินลงจากรถตามเมฆินทร์เข้าไปในร้านที่ตกแต่งอย่างเรียบง่ายเมฆินทร์สั่งอาหารให้เธอหลายอย่าง สปาเก็ตตี้ สเต๊กปลา สเต๊กเนื้อและสลัดผักเมื่ออาหารมาเสิร์ฟ เมฆินทร์ก็คะยั้นคะยอให้เธอกิน“กินเยอะๆ จะได้มีแรง”ชนัญชิดาหยิบช้อนขึ้นมาตักอาหารเข้าปากช้าๆ รสชาติอาหารไม่ได้ถูกปากเธอเท่าไหร่ หรืออาจจะเป็นเพราะเรื่องที่เพิ่งเจอมาทำให้ทุกอย่างดูจืดชืดไปหมด“ทำไมกินน้อยจังไม่อร่อยเหรอ”“เปล่าค่ะ หนูไม่ค่อยหิว”“กินอีกนิดนะ ก
เผลอใจรักนางบำเรอ ตอนที่ 14 เรื่องจริงที่เปลี่ยนไม่ได้
ตลอดช่วงเวลาที่เหลือของวันชนัญชิดาใช้เวลาอยู่กับบิดา เธอเล่าเรื่องการเรียนให้ท่านฟัง โดยพยายามเลี่ยงที่จะพูดถึงเรื่องของเมฆินทร์และชีวิตที่คอนโด ชนินทร์เองก็ดูเหมือนจะพยายามทำตัวเป็นพ่อ เขาชวนเธอคุยเรื่องต่างๆ พยายามสร้างบรรยากาศให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมมากที่สุดเท่าที่จะทำได้แต่ชนัญชิดาก็ยังคงอดเป็นห่วงบิดาไม่ได้ เธอสังเกตเห็นแววตาที่ยังคงมีความกังวลแฝงอยู่ และมือของท่านที่บางครั้งก็เผลอไปลูบไล้กระเป๋าเงินโดยไม่รู้ตัว มันทำให้เธอรู้ว่าบางทีบิดาของเธออาจจะยังไม่ได้เลิกเล่นพนันอย่างเด็ดขาดในช่วงค่ำหลังจากทานอาหารเย็นเสร็จ ชนัญชิดาก็ตัดสินใจที่จะคุยเรื่องนี้กับบิดาอย่างจริงจัง“พ่อคะ พ่อเลิกเล่นพนันแล้วใช่ไหมคะ”“พ่อ...พ่อก็พยายามอยู่นะลูก” ชนินทร์ตอบด้วยสีหน้าเครียด“พยายามหมายความว่ายังไงคะ พ่อยังไปเล่นอยู่ใช่ไหม” ชนัญชิดาตกใจกับคำตอบที่ได้รับจากบิดา“นิดๆ หน่อยๆ เองลูก ไม่ได้เยอะเหมือนเมื่อก่อนแล้ว”ชนินทร์หลบสายตาของลูกสาว“พ่อคะ หนูไม่อยากให้พ่อต้องไปพัวพันกับเรื่องแบบนี้อีกแล้วนะคะ ครั้งนี้พ่อเอาหนูไปขายให้เจ้านายของพ่อแล้วครั้งต่อไปพ่อจะเอาอะไรไปขายอีกล่ะคะ” เธอพยายามพูดด้วยน้ำเสี
เผลอใจรักนางบำเรอ ตอนที่ 13 ฉันจะตามเธอถึงบ้าน
“ตกลงค่ะ หนูจะรีบไปรีบกลับนะคะ” หญิงสาวดีใจที่เขาอนุญาตแม้จะเป็นช่วงสั้นๆ แต่เธอก็ดีใจมาก“แล้วนั่นจะรีบไปไหน” เขาถามเมื่อหญิงสาวลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว ท่าทางเศร้าเมื่อครู่มันหายไปแล้ว ชนัญชิดายิ้มอย่างสดใสจนเขาเผลอยิ้มตาม“ก็จะรีบกลับบ้านสิคะ”“รีบขนาดนั้นเลยเหรอ”“ค่ะ”“แล้วจะกลับยังไง”“รถตู้ค่ะ ออกทุกชั่วโมง หนูขอตัวก่อนนะคะ” หญิงสาวรับเข้าไปในห้องก่อนจะถือเป้ขนาดย่อมกับกระเป๋าสะพายใบเล็กออกมาจากห้องนอน“เก็บของไวจังหรือว่าเก็บรอไว้แล้ว”“ค่ะ หนูเก็บไว้แล้ว”“ถ้าฉันไม่ให้เธอไปล่ะ”ชนัญชิดาชะงักไปเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้แสดงท่าทีตกใจหรือโกรธเคือง เธอจ้องมองเข้าไปในดวงตาของเขาอย่างไม่เกรงกลัว ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างน่ารัก“หนูรู้ว่าถึงคุณเมฆจะหน้าดุเหมือนยักษ์แต่คุณก็มีความใจดีซ่อนอยู่จริงไหมคะ” เธอพูดพลางเอียงคอเล็กน้อยอย่างออดอ้อน“เธอกำลังว่าฉันเป็นยักษ์” เมฆินทร์ถามด้วยน้ำเสียงกึ่งขำกึ่งดุ“หนูขอโทษค่ะ หนูก็แค่เปรียบเทียบ คุณเมฆตัวโตแล้วก็ชอบทำหน้าดุ”“ฉันว่าเธอชักจะลามปามแล้วนะมะปราง แล้วนี่จะไปขึ้นรถตู้ยังไง” เมฆินทร์แกล้งทำเสียงเข้ม แต่ในใจกลับรู้สึกเอ็นดูความกล้าของเธอ“นั่งรถเมล์ไปค่
เผลอใจรักนางบำเรอ ตอนที่ 12 เธอเป็นของฉัน
ในขณะที่ชนัญชิดากำลังนั่งคิดถึงแผนการที่จะเดินทางกลับบ้าน เสียงเปิดประตูห้องก็ดังขึ้น หญิงสาวรีบลุกไปดูแล้วก็ต้องตกใจเมื่อเห็นว่าเมฆินทร์กำลังเดินเข้ามาในห้อง“คุณเมฆินทร์....” หัวใจของเธอเต้นแรงกับการเผชิญหน้าเขาหลังจากเขาพรากความบริสุทธิ์ของเธอไปไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้า“ฉันบอกให้เรียกว่าอะไร” เขาพูดเสียงเรียบแล้วเดินไปนั่งบนโซฟากลางห้องรับแขก“คุณเมฆคะ คุณมาทำอะไรที่นี่คะ”“ฉันไม่มาก็บ่นน้อยใจพอฉันมาก็ยังจะถามตกลงเธอจะเอายังไงกันแน่มะปราง” เขาทำเป็นหงุดหงิดแต่ที่มาเพราะรู้สึกว่าอยากจะคุยกับเธอหลังจากที่เมื่อคืนคุยกับเธอไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่“หนูก็แค่แปลกใจ” เธอก้มหน้าซ่อนความดีใจเอาไว้“คุยกับฉันก็มองหน้าฉันสิมะปราง เงยหน้าขึ้น”เขาออกคำสั่งเสียงเข้มแต่พอชนัญชิดาเงยหน้าขึ้นมาเขาก็ตกใจไม่น้อยเมื่อเห็นสังเกตเห็นความบวมช้ำใต้ดวงตาของเธอ เดาได้ไม่ยากว่าเธอคงเสียงใจกับเรื่องเมื่อคืน แต่คนอย่างเขาไม่เคยปลอบใจใคร ในเมื่อเขามีสิทธิ์ในตัวเธออย่างเต็มที่แต่ในใจก็แอบสงสารเธออยู่“แค่นอนกับฉันก็ร้องไห้หนักเลยนะ เด็กชะมัด” เขาสงสารอยากจะปลอบและขอโทษ แต่คำพูดกลับตรงกันความกับความรู้สึก“แล้วจะให
เผลอใจรักนางบำเรอ ตอนที่ 11 คืนเปลี่ยน nc
ชนัญชิดาครางหวานร่างกายกระตุกสุขสมอย่างรุนแรงอีกครั้งร่องรักรัดลึงอย่างแรง เมฆินทร์เร่งจังหวะหนักหน่วงติดกันไม่ยั้งก่อนจะทุกอย่างจะระเบิดออก“มะปราง...อ้า......”เขาครางลั่นห้องท่อนเอ็นพ่นน้ำรักออกมาจนหญิงสาวรู้สึกอุ่นในร่องรักที่ยังคงตอดรัดสิ่งแปลกปลอมอย่างรุนแรง ชายหนุ่มกดย้ำขยับเข้าออกจนในที่สุดก็ปลดปล่อยออกมาจนหมด“อ่าห์...เธอเด็ดมากฉันชักติดใจแล้วสิ” เขากระซิบขณะที่ท่อนเอ็นยังแช่อยู่ในร่องรัก“คุณเมฆ....หนูว่า.....”“ว่าอะไร....” น้ำเสียงฟังดูอ่อนขึ้นเมื่อรู้ว่าตนเองได้เป็นคนแรกของเธอ“คือ.....”“ฉันรู้ว่าเธอมีความสุขและอยากจะให้ฉันเอาต่อ ฉันก็คิดอย่างนั้นเหมือนกันนะ เธอต้องชดเชยให้ฉัน หนึ่งเดือนที่ฉันอดทนไม่มาหาเธอ”“แต่หนูก็ไม่ได้ห้าม คุณไม่มาหาหนูเอง” หญิงสาวรู้สึกน้อยใจที่เขาไม่เคยสนใจเธอเลยสักนิด แม่ได้เป็นอะไรกันแต่เขาพูดเองว่าเธอเป็นผู้หญิงของเขาแต่กลับไม่เคยติดต่อมาเลย“เพราะฉันอยากให้เธอสอบเสร็จก่อนยังไงล่ะ นี่อย่าบอกว่ากำลังน้อยใจ”“เปล่าค่ะ”“ก็ดีแล้วเพราะเธอก็แค่นางบำเรอ เธอไม่มีสิทธิ์คิดอะไรแบบนั้น”“หนูรู้ค่ะ”“งั้นก็ดีแล้วจากนี้ ฉันจะให้เธอทำหน้าที่ของเธอเริ่มจากคื
เผลอใจรักนางบำเรอ ตอนที่ 10 ไม่ใช่อย่างที่คิด nc
มือใหญ่บีบเคล้นอย่างหลงใหลในความอวบอิ่มและนุ่มแน่น เมื่อได้ยินเสียงหวานดังขึ้นมือที่ฟอนเฟ้นอกอวบก็เลื่อนลงต่ำลงมายังหน้าท้องแบนราบและดึงชั้นในตัวบางออกให้พ้นทาง“อ๊ะ!....”ชนัญชิดาครางสะดุ้งเมื่อนิ้วร้ายกำลังลากไล้ไปมาบนกลีบกุหลาบก่อนจะคลี่ให้แยกออกจากกันปลายนิ้วสะกิดบนยอดเกสรที่ไวต่อความรู้สึก จนร่างหญิงสาวสั่นสะท้าน ชนัญชิดาบิดตัวเกร็งเสียงร้องครางยังคงดังขึ้นเรื่อยๆเมฆินทร์ส่งปลายนิ้วที่ลูบไล้บนกลีบเกสรกุหลาบ ก่อนจะกดเข้าไปโพรงอุ่นร้อนอย่างช้าๆ“อ๊ะ!....”“อื้ม...แค่นิ้วก็ตอดแรงแล้วนะ”เสียงครางแหบพร่าเพราะความคับแน่นที่รัดนิ้วอยู่บนปลายนิ้ว ตอนนี้เมฆินทร์อยากจะเปลี่ยนจากนิ้วเป็นท่อนเอ็นของเขาแต่เมื่อคิดว่าเขามีเวลาสนุกกับเธออีกนานก็เลยอยากจะไปอย่างช้าๆเขาอยากให้ครั้งแรกของเธอกับเขาไปได้ด้วยดีเพราะนั่นหมายถึงครั้งต่อไปมันก็จะดีตามมาด้วยปากร้อนของเมฆินทร์ยังคงวนเวียนดูดดุนเม็ดเชอร์รี่เข้าปากอย่างไม่ยอมหยุด ปลายนิ้วร้ายควานลึกอยู่ในร่องรัก ชนัญชิดารู้สึกเหมือนใจจะขาด มือกดศีรษะเขาให้แนบชิดอกอิ่ม ส่วนปากก็ครวญครางอย่างน่าอาย“อ่ะ...อื้อ...คุณเมฆ....”ความเสียวซ่านพุ่งขึ้นสูงเกินกว
You may also like
บำเรอรัก❤️มาเฟียร้าย (เรย์ของพลอย) NC20++SM
Me'JinJIn30.3K viewsภรรยาในนาม
ชะนีติดมันส์251.5K viewsสลับวิวาห์ลุ้น คุณประธานขาโหด
กิตติรวิชญ์68.6K viewsประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว
เหวินเหยียนหน่วนหยู่195.4K viewsร้อนรักกลางใจ (3P)
Alisha_Lanna961 viewsเบื่อเเล้วบทนางร้าย
เจลสีเหลือง454 viewsเล่ห์ร้ายพันธะลวง
Leonella146 viewsแค่คนที่คุณไม่มีวันจะรัก
ประตูฟ้ายั่งยืน527 views
