LOGINShare
ตอนที่ 7 หรูหราแต่วังเวง
Last Updated:
2025-08-20 17:05:50ชนัญชิดากลับมาถึงหอพักก็รีบเก็บของใช้ที่จำเป็นเพื่อจะย้ายไปอยู่คอนโดมิเนียมของเมฆินทร์ เธอเอาแค่ชุดนักศึกษาและหนังสือไปเท่านั้นส่วนของใช้อื่นก็ทิ้งไว้อย่างเดิมเพราะค่าหอที่นี่จ่ายเป็นเทอมและเธอเหลืออีกเกือบสองเดือนถึงจะครบกำหนดย้ายออก
กระเป๋าเดินทางใบเล็กสองใบและกล่องหนังสืออีกสองกล่องวางอยู่ที่ริมประตูทางออก เธอคิดว่าเย็นวันศุกร์ค่อยโทรบอกเลขาของเมฆินทร์
“แกต้องย้ายไปอยู่คอนโดเขาจริงเหรอ” ไอลดาถามระหว่างทานอาหารกลางวันด้วยกันในวันศุกร์
“อือ ถ้าฉันไม่ย้ายเพื่อนในหอก็คงรู้กันหมด”
“เขาบอกไหมว่าแกจะต้องอยู่กับเขานานแค่ไหน” มารีน่าอยากรู้ว่าเมื่อไหร่เพื่อนจะเป็นอิสระ
“ฉันไม่กล้าถามหรอก เอาไว้สนิทกว่านี่ค่อยถาม”
“คอนโดเขาอยู่ตรงไหนเหรอ “
“ฉันก็ไม่รู้หรอกวันนี้เลขาเขาจะพาไปน่ะ แต่เขาบอกว่าเดินทางสะดวกนะ”
“แกตื่นเต้นไหมมะปราง”
“มากเลยล่ะลดา แกก็รู้ว่าฉันไม่เคยมีแฟนแล้วนี่จู่ๆ จะต้องไปเป็นนางบำเรอมันก็ทั้งกลัวทั้งตื่นเต้น” ชนัญชิดารู้สึกแบบนี้นั้นจริง ยิ่งจะย้ายไปอยู่คอนโดเขาเธอก็ยิ่งตื่นเต้น
“แต่เขาเป็นสเปกของแกไม่ใช่เหรอ”
“มันก็ใช่ แต่เขาก็เป็นเจ้าหนี้ด้วยนะ”
“นั่นสินะ ฉันกลัวว่าแกอยู่ใกล้ๆ กับเขาแล้วจะหลงรักเขา”
“คงยากนะบีบี เพราะพ่อบอกว่าเขามีผู้หญิงที่เลี้ยงไว้หลายคน เขาคงไม่มาสนใจฉันหรอก”
“แล้วถ้าเขาสนใจล่ะ แบบว่าอยากคบเป็นแฟนอะไรงี้”
“ไม่ล่ะ ถึงจะชอบจะตรงสเปกมากแค่ไหนแต่ถ้าเจ้าชู้ก็ขอบายล่ะกันนะ”
หลังเลิกเรียนวันนี้ชนัญชิดาก็ยกกระเป๋าเดินทางและกล่องหนังสือลงมารอด้านล่างเพราะไม่อยากรบกวนคุณรัชนีกรมากจนเกินไป
“สวัสดีค่ะพี่นิด” หญิงสาวยกมือไว้รัชนีกรที่เดินลงมาจากรถพร้อมกับผู้ชายอีกคน
“ของมีแค่นี้ใช่ไหมคะ”
“ค่ะพี่นิด”
“น่าจะรอพี่มาช่วย”
“ไม่เป็นไรค่ะพี่ แค่นี้สบายมาก”
เมื่อทักทายกันแล้วชายที่กับรัชนีกรก็ช่วยยกของทั้งหมดขึ้นรถเพื่อตรงไปยังคอนโดของเมฆินทร์
“คุณเมฆินทร์ให้พี่เตรียมทุกอย่างให้แล้ว แต่ถ้าขาดเหลืออะไรโทรบอกพี่ได้ตลอดนะคะ”
“พี่นิดค่ะแล้วคุณเมฆินทร์เขาพักอยู่ที่นี่ด้วยหรือเปล่าคะ”
“ไม่หรอกจ้ะ เขาพักอยู่อีกที่ มะปรางใช้ชีวิตได้ตามปกติเลยนะ พี่ไปก่อนพรุ่งนี้สายๆ พี่จะมารับนะเราต้องไปทำธุระที่คุยกันไว้”
“ค่ะพี่นิด”
เมื่อรัชนีกรและคนขับรถช่วยเขาของขึ้นมาบนห้องจนหมดแล้วทั้งสองคนก็กลับตอนนี้ในห้องกว้างจึงเหลือแค่ชนัญชิดาเพียงคนเดียว
คอนโดแห่งนี้ค่อนข้างหรู ห้องพักขนาดกว้างขวาง ตกแต่งอย่างทันสมัย มีเฟอร์นิเจอร์และสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน
ชนัญชิดาก็เดินสำรวจไปทั่วห้อง ก่อนจะไปหยุดที่หน้าต่างบานใหญ่เธอมองลงไปยังเมืองเบื้องล่างแล้วรู้สึกหดหู่และอ้างว้าง น้ำตาที่เธอพยายามกลั้นไว้มาตลอดทั้งวันก็ไหลออกมาอย่างคุมไม่อยู่ หญิงสาวไม่รู้ว่าชีวิตต่อจากนี้จะเป็นอย่างไร เธอจะต้องทำอะไรบ้าง เธอจะต้องเจอกับอะไรบ้าง แต่สิ่งที่เธอรู้แน่ๆ คือ ชีวิตของเธอได้เปลี่ยนไปแล้ว ตั้งแต่วินาทีที่พ่อของเธอขายเธอให้กับผู้ชายที่ เมฆินทร์
เธอทรุดตัวลงนั่งบนพื้นห้องเย็นๆ คอนโดหรูดูอ้างว้างและเงียบเหงาเกินไปสำหรับหญิงสาวตัวเล็กๆ อย่าง น้ำตายังคงไหลอาบแก้ม ความรู้สึกหลากหลายประเดประดังเข้ามาจนรับแทบไม่ไหว ความผิดหวังในโชคชะตา และความกลัวต่ออนาคตที่ไม่รู้ว่าเธอจะต้องเผชิญหน้ากับอะไรบ้าง ดวงตาที่บวมช้ำจากการร้องไห้กวาดมองไปรอบๆ ห้องที่เพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ มันเป็นห้องที่สวยงาม หรูหรา เกินกว่าที่นักศึกษาอย่างเธอจะจินตนาการได้ แต่สิ่งอำนวยความสะดวกสบายเหล่านี้กลับไม่ได้ช่วยให้จิตใจของเธอดีขึ้นเลยแม้แต่น้อย
หญิงสาวลุกขึ้นและเดินไปที่ห้องนอน กลางห้องมีเตียงนอนขนาดคิงไซส์ทำให้เธอดูตัวเล็กไปถนัดตา
“ทำไมต้องเป็นฉันด้วยนะที่มาเจอเรื่องแบบนี้” เธอพึมพำกับตัวเอง เสียงสะอื้นไห้เงียบๆ ดังขึ้นในห้องที่มืดสนิท เธอไม่รู้ว่าเมฆินทร์จะเป็นคนแบบไหน เขาจะทำอะไรกับเธอบ้าง เธอรู้เพียงว่าเธอจะต้องอยู่ในสถานะที่เรียกว่า “นางบำเรอ” และไม่รู้ว่ามันจะสิ้นสุดลงเมื่อไหร่
คืนนี้เป็นคืนที่ยาวนาน กว่าเธอจะหลับลงได้ก็ผ่านไปนานหลายชั่วโมง
เช้าวันจันทร์
ชนัญชิดาตื่นนอนเร็วกว่าปกติเพราะเธอต้องนั่งรถไฟฟ้าเพื่อไปเรียนต่างจากหอพักเดิมที่เดินไปไม่กี่นามีก็ถึง เธอลงจากสถานีรถไฟและเดินต่อไปอีกไม่กี่นาทีก็มาถึงหน้ามหาวิทยาลัยหญิงสาวยิ้มเมื่อเห็นว่าตอนนี้ไอลดาและมารีน่ามายืนรอเธออยู่ก่อนแล้ว
“มะปราง ทางนี้” มารีน่าโบกมือให้เพราะกลัวว่าเพื่อนจะเดินเลยไป
“เป็นไงบ้างมะปรางคอนโดอยู่ไกลไหม”
“ไม่นะบีบี นั่งรถไฟฟ้ามาแค่สถานีเดียวเอง”
“แล้วน่าอยู่ไหม” หญิงสาวถามเพิ่ม
“น่าอยู่นะห้องกว้างมากด้วยแต่ฉันไม่ค่อยชอบเท่าไหร่”
“ทำไมล่ะ”
“ก็มันวังเวงยังไงก็ไม่รู้ลดา ฉันนอนมาสามคืนแล้วยังไม่ชินเลย”
“แล้วคุณเมฆินทร์เขาไม่มานอนด้วยเหรอ” ไอลดาถามเพิ่ม
“ไม่นะ ฉันว่าบางทีเขาอาจจะไม่มาเลยก็ได้”
“แล้วเขาจะจ่ายเงินไปตั้งเจ็ดแสนทำไมล่ะ” มารีน่าสงสัย
“ก็เพราะเขาอยากจะช่วยพ่อล่ะมั้ง พ่อทำงานที่บริษัทของเขามานาน” ชนัญชิดาคิดว่าถ้าเขาไม่มาเธอที่คอนโดเลยก็จะเป็นเรื่องที่ดีมาก
“ถ้าเป็นแบบนี้ก็ดีนะมะปราง แกจะได้ไม่เปลืองตัวด้วย”
“ฉันก็ว่างั้นแหละลดา แบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะ พอเรียนจบฉันจะหาเงินมาใช้หนี้เขา” หญิงสาวตั้งใจแล้วว่าถ้าเธอเรียนจบเธอจะรีบหางานทำแล้วค่อยๆ ผ่อนใช้หนี้เขา
Latest chapter
เผลอใจรักนางบำเรอ ตอนที่ 15 บางอย่างก่อตัวท่ามกลางความเงียบ
รถเอสยูวีสีดำแล่นไปตามถนนมุ่งหน้าสู่กรุงเทพฯ ความเงียบเข้าปกคลุมภายในรถอีกครั้งชนัญชิดาเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง ทอดสายตาไปยังความมืดมิดของสองข้างทาง ภาพสายตาของคนในร้านขายของชำยังคงวนเวียนอยู่ในหัวเธอพยายามจะลืมแต่มันก็ยากมากเมฆินทร์เหลือบมองหญิงสาวข้างกายเป็นพักๆ เขาสังเกตเห็นแววตาที่หม่นหมองและไหล่ที่ลู่ลงเหมือนคนสิ้นหวัง ชายหนุ่มรู้สึกเห็นใจที่เธอต้องมาเจอเรื่องแบบนี้เพราะบิดาของเธอ“แวะกินข้าวกันก่อน เธอคงยังไม่ได้กินอะไร”“แต่หนูไม่หิวค่ะ”“แต่ฉันหิวนี่ ถ้าไม่กินคงขับรถไม่ถึงกรุงเทพแน่ๆ”“ก็ได้ค่ะ”ชนัญชิดาไม่ได้รู้สึกหิวเลยแม้แต่น้อย แต่พอเขาบอกว่าหิวเธอก็ยอมทำตาม หญิงสาวเดินลงจากรถตามเมฆินทร์เข้าไปในร้านที่ตกแต่งอย่างเรียบง่ายเมฆินทร์สั่งอาหารให้เธอหลายอย่าง สปาเก็ตตี้ สเต๊กปลา สเต๊กเนื้อและสลัดผักเมื่ออาหารมาเสิร์ฟ เมฆินทร์ก็คะยั้นคะยอให้เธอกิน“กินเยอะๆ จะได้มีแรง”ชนัญชิดาหยิบช้อนขึ้นมาตักอาหารเข้าปากช้าๆ รสชาติอาหารไม่ได้ถูกปากเธอเท่าไหร่ หรืออาจจะเป็นเพราะเรื่องที่เพิ่งเจอมาทำให้ทุกอย่างดูจืดชืดไปหมด“ทำไมกินน้อยจังไม่อร่อยเหรอ”“เปล่าค่ะ หนูไม่ค่อยหิว”“กินอีกนิดนะ ก
เผลอใจรักนางบำเรอ ตอนที่ 14 เรื่องจริงที่เปลี่ยนไม่ได้
ตลอดช่วงเวลาที่เหลือของวันชนัญชิดาใช้เวลาอยู่กับบิดา เธอเล่าเรื่องการเรียนให้ท่านฟัง โดยพยายามเลี่ยงที่จะพูดถึงเรื่องของเมฆินทร์และชีวิตที่คอนโด ชนินทร์เองก็ดูเหมือนจะพยายามทำตัวเป็นพ่อ เขาชวนเธอคุยเรื่องต่างๆ พยายามสร้างบรรยากาศให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมมากที่สุดเท่าที่จะทำได้แต่ชนัญชิดาก็ยังคงอดเป็นห่วงบิดาไม่ได้ เธอสังเกตเห็นแววตาที่ยังคงมีความกังวลแฝงอยู่ และมือของท่านที่บางครั้งก็เผลอไปลูบไล้กระเป๋าเงินโดยไม่รู้ตัว มันทำให้เธอรู้ว่าบางทีบิดาของเธออาจจะยังไม่ได้เลิกเล่นพนันอย่างเด็ดขาดในช่วงค่ำหลังจากทานอาหารเย็นเสร็จ ชนัญชิดาก็ตัดสินใจที่จะคุยเรื่องนี้กับบิดาอย่างจริงจัง“พ่อคะ พ่อเลิกเล่นพนันแล้วใช่ไหมคะ”“พ่อ...พ่อก็พยายามอยู่นะลูก” ชนินทร์ตอบด้วยสีหน้าเครียด“พยายามหมายความว่ายังไงคะ พ่อยังไปเล่นอยู่ใช่ไหม” ชนัญชิดาตกใจกับคำตอบที่ได้รับจากบิดา“นิดๆ หน่อยๆ เองลูก ไม่ได้เยอะเหมือนเมื่อก่อนแล้ว”ชนินทร์หลบสายตาของลูกสาว“พ่อคะ หนูไม่อยากให้พ่อต้องไปพัวพันกับเรื่องแบบนี้อีกแล้วนะคะ ครั้งนี้พ่อเอาหนูไปขายให้เจ้านายของพ่อแล้วครั้งต่อไปพ่อจะเอาอะไรไปขายอีกล่ะคะ” เธอพยายามพูดด้วยน้ำเสี
เผลอใจรักนางบำเรอ ตอนที่ 13 ฉันจะตามเธอถึงบ้าน
“ตกลงค่ะ หนูจะรีบไปรีบกลับนะคะ” หญิงสาวดีใจที่เขาอนุญาตแม้จะเป็นช่วงสั้นๆ แต่เธอก็ดีใจมาก“แล้วนั่นจะรีบไปไหน” เขาถามเมื่อหญิงสาวลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว ท่าทางเศร้าเมื่อครู่มันหายไปแล้ว ชนัญชิดายิ้มอย่างสดใสจนเขาเผลอยิ้มตาม“ก็จะรีบกลับบ้านสิคะ”“รีบขนาดนั้นเลยเหรอ”“ค่ะ”“แล้วจะกลับยังไง”“รถตู้ค่ะ ออกทุกชั่วโมง หนูขอตัวก่อนนะคะ” หญิงสาวรับเข้าไปในห้องก่อนจะถือเป้ขนาดย่อมกับกระเป๋าสะพายใบเล็กออกมาจากห้องนอน“เก็บของไวจังหรือว่าเก็บรอไว้แล้ว”“ค่ะ หนูเก็บไว้แล้ว”“ถ้าฉันไม่ให้เธอไปล่ะ”ชนัญชิดาชะงักไปเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้แสดงท่าทีตกใจหรือโกรธเคือง เธอจ้องมองเข้าไปในดวงตาของเขาอย่างไม่เกรงกลัว ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างน่ารัก“หนูรู้ว่าถึงคุณเมฆจะหน้าดุเหมือนยักษ์แต่คุณก็มีความใจดีซ่อนอยู่จริงไหมคะ” เธอพูดพลางเอียงคอเล็กน้อยอย่างออดอ้อน“เธอกำลังว่าฉันเป็นยักษ์” เมฆินทร์ถามด้วยน้ำเสียงกึ่งขำกึ่งดุ“หนูขอโทษค่ะ หนูก็แค่เปรียบเทียบ คุณเมฆตัวโตแล้วก็ชอบทำหน้าดุ”“ฉันว่าเธอชักจะลามปามแล้วนะมะปราง แล้วนี่จะไปขึ้นรถตู้ยังไง” เมฆินทร์แกล้งทำเสียงเข้ม แต่ในใจกลับรู้สึกเอ็นดูความกล้าของเธอ“นั่งรถเมล์ไปค่
เผลอใจรักนางบำเรอ ตอนที่ 12 เธอเป็นของฉัน
ในขณะที่ชนัญชิดากำลังนั่งคิดถึงแผนการที่จะเดินทางกลับบ้าน เสียงเปิดประตูห้องก็ดังขึ้น หญิงสาวรีบลุกไปดูแล้วก็ต้องตกใจเมื่อเห็นว่าเมฆินทร์กำลังเดินเข้ามาในห้อง“คุณเมฆินทร์....” หัวใจของเธอเต้นแรงกับการเผชิญหน้าเขาหลังจากเขาพรากความบริสุทธิ์ของเธอไปไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้า“ฉันบอกให้เรียกว่าอะไร” เขาพูดเสียงเรียบแล้วเดินไปนั่งบนโซฟากลางห้องรับแขก“คุณเมฆคะ คุณมาทำอะไรที่นี่คะ”“ฉันไม่มาก็บ่นน้อยใจพอฉันมาก็ยังจะถามตกลงเธอจะเอายังไงกันแน่มะปราง” เขาทำเป็นหงุดหงิดแต่ที่มาเพราะรู้สึกว่าอยากจะคุยกับเธอหลังจากที่เมื่อคืนคุยกับเธอไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่“หนูก็แค่แปลกใจ” เธอก้มหน้าซ่อนความดีใจเอาไว้“คุยกับฉันก็มองหน้าฉันสิมะปราง เงยหน้าขึ้น”เขาออกคำสั่งเสียงเข้มแต่พอชนัญชิดาเงยหน้าขึ้นมาเขาก็ตกใจไม่น้อยเมื่อเห็นสังเกตเห็นความบวมช้ำใต้ดวงตาของเธอ เดาได้ไม่ยากว่าเธอคงเสียงใจกับเรื่องเมื่อคืน แต่คนอย่างเขาไม่เคยปลอบใจใคร ในเมื่อเขามีสิทธิ์ในตัวเธออย่างเต็มที่แต่ในใจก็แอบสงสารเธออยู่“แค่นอนกับฉันก็ร้องไห้หนักเลยนะ เด็กชะมัด” เขาสงสารอยากจะปลอบและขอโทษ แต่คำพูดกลับตรงกันความกับความรู้สึก“แล้วจะให
เผลอใจรักนางบำเรอ ตอนที่ 11 คืนเปลี่ยน nc
ชนัญชิดาครางหวานร่างกายกระตุกสุขสมอย่างรุนแรงอีกครั้งร่องรักรัดลึงอย่างแรง เมฆินทร์เร่งจังหวะหนักหน่วงติดกันไม่ยั้งก่อนจะทุกอย่างจะระเบิดออก“มะปราง...อ้า......”เขาครางลั่นห้องท่อนเอ็นพ่นน้ำรักออกมาจนหญิงสาวรู้สึกอุ่นในร่องรักที่ยังคงตอดรัดสิ่งแปลกปลอมอย่างรุนแรง ชายหนุ่มกดย้ำขยับเข้าออกจนในที่สุดก็ปลดปล่อยออกมาจนหมด“อ่าห์...เธอเด็ดมากฉันชักติดใจแล้วสิ” เขากระซิบขณะที่ท่อนเอ็นยังแช่อยู่ในร่องรัก“คุณเมฆ....หนูว่า.....”“ว่าอะไร....” น้ำเสียงฟังดูอ่อนขึ้นเมื่อรู้ว่าตนเองได้เป็นคนแรกของเธอ“คือ.....”“ฉันรู้ว่าเธอมีความสุขและอยากจะให้ฉันเอาต่อ ฉันก็คิดอย่างนั้นเหมือนกันนะ เธอต้องชดเชยให้ฉัน หนึ่งเดือนที่ฉันอดทนไม่มาหาเธอ”“แต่หนูก็ไม่ได้ห้าม คุณไม่มาหาหนูเอง” หญิงสาวรู้สึกน้อยใจที่เขาไม่เคยสนใจเธอเลยสักนิด แม่ได้เป็นอะไรกันแต่เขาพูดเองว่าเธอเป็นผู้หญิงของเขาแต่กลับไม่เคยติดต่อมาเลย“เพราะฉันอยากให้เธอสอบเสร็จก่อนยังไงล่ะ นี่อย่าบอกว่ากำลังน้อยใจ”“เปล่าค่ะ”“ก็ดีแล้วเพราะเธอก็แค่นางบำเรอ เธอไม่มีสิทธิ์คิดอะไรแบบนั้น”“หนูรู้ค่ะ”“งั้นก็ดีแล้วจากนี้ ฉันจะให้เธอทำหน้าที่ของเธอเริ่มจากคื
เผลอใจรักนางบำเรอ ตอนที่ 10 ไม่ใช่อย่างที่คิด nc
มือใหญ่บีบเคล้นอย่างหลงใหลในความอวบอิ่มและนุ่มแน่น เมื่อได้ยินเสียงหวานดังขึ้นมือที่ฟอนเฟ้นอกอวบก็เลื่อนลงต่ำลงมายังหน้าท้องแบนราบและดึงชั้นในตัวบางออกให้พ้นทาง“อ๊ะ!....”ชนัญชิดาครางสะดุ้งเมื่อนิ้วร้ายกำลังลากไล้ไปมาบนกลีบกุหลาบก่อนจะคลี่ให้แยกออกจากกันปลายนิ้วสะกิดบนยอดเกสรที่ไวต่อความรู้สึก จนร่างหญิงสาวสั่นสะท้าน ชนัญชิดาบิดตัวเกร็งเสียงร้องครางยังคงดังขึ้นเรื่อยๆเมฆินทร์ส่งปลายนิ้วที่ลูบไล้บนกลีบเกสรกุหลาบ ก่อนจะกดเข้าไปโพรงอุ่นร้อนอย่างช้าๆ“อ๊ะ!....”“อื้ม...แค่นิ้วก็ตอดแรงแล้วนะ”เสียงครางแหบพร่าเพราะความคับแน่นที่รัดนิ้วอยู่บนปลายนิ้ว ตอนนี้เมฆินทร์อยากจะเปลี่ยนจากนิ้วเป็นท่อนเอ็นของเขาแต่เมื่อคิดว่าเขามีเวลาสนุกกับเธออีกนานก็เลยอยากจะไปอย่างช้าๆเขาอยากให้ครั้งแรกของเธอกับเขาไปได้ด้วยดีเพราะนั่นหมายถึงครั้งต่อไปมันก็จะดีตามมาด้วยปากร้อนของเมฆินทร์ยังคงวนเวียนดูดดุนเม็ดเชอร์รี่เข้าปากอย่างไม่ยอมหยุด ปลายนิ้วร้ายควานลึกอยู่ในร่องรัก ชนัญชิดารู้สึกเหมือนใจจะขาด มือกดศีรษะเขาให้แนบชิดอกอิ่ม ส่วนปากก็ครวญครางอย่างน่าอาย“อ่ะ...อื้อ...คุณเมฆ....”ความเสียวซ่านพุ่งขึ้นสูงเกินกว
You may also like
ภรรยาที่(ไม่)รัก
ชะนีติดมันส์23.1K viewsปราบรักร้ายนายมาเฟีย | พายุ x ชะเอม
Aoybabyz22.3K viewsเมียเด็ก Honey (I hate you)
ลำเจียก40.1K viewsในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน
แสงอรุณฤดูใบไม้ผลิ50.3K viewsบ่วงรักคนไร้ใจ
ดอกอ้อลู่ลม40 viewsปวีญา...ฉันรักเธอ
NATO87699 viewsดอกบัวในเพลิงมาร
สุรารักษ์201 viewsเด็กดื้อของคุณอา
สิบสามธันวา / กวีสีรุ้ง141 views
