LOGINShare
ตอนที่ 5 ทางเลือกที่ไม่มี
Last Updated:
2025-08-20 17:04:50ชนัญชิดาไม่พูดอะไรอีก เธอเดินนั่งลงบนเตียงปล่อยให้น้ำตาไหลอาบแก้มอย่างเงียบๆ บิดาของเธอในสิ่งที่ไม่ควรทำและเธอก็ไม่อาจปฏิเสธได้เพราะเขาคือผู้ให้กำเนิด
“พ่อคะ พ่อกลับไปเถอะค่ะ หนูอยากอยู่คนเดียวค่ะ”
“แล้วพรุ่งนี้....” ชนินทร์อยากถามลูกสาวว่าพรุ่งนี้เธอจะเข้าไปที่บริษัทของคุณเมฆินทร์ไหม
“ไม่ต้องห่วงนะคะ พรุ่งนี้หนูจะไปหาเจ้านายพ่อที่บริษัทค่ะ พ่อส่งที่อยู่ให้หนูด้วยก็แล้วกันนะคะ”
“ขอบใจนะมะปราง พ่อสัญญาว่าจากนี้พ่อจะไม่ก่อหนี้อีกเด็ดขาด พ่อจะตั้งใจทำงาน”
“ถ้าพ่อไปเป็นหนี้เขาอีกหนูก็ไม่รู้จะช่วยยังไงแล้วล่ะคะ”
“พ่อไปก่อนนะลูก”
“ถ้าถึงบ้านแล้วไลน์มาบอกหนูด้วยนะคะ” แม้จะโกรธที่บิดาเอาเธอไปเสนอขายแต่ในความเป็นลูกชนัญชิดาก็อดเป็นห่วงไม่ได้ เพราะเธอมีกันแค่สองคนพ่อลูกเท่านั้น
เมื่อบิดาออกไปจากห้องแล้วหญิงสาวเข้าห้องน้ำ เธอยืนอยู่ใต้ฝักบัวอยู่นานและหวังว่าคราบน้ำตามันไหลไปพร้อมกับสายน้ำแต่เมื่ออาบน้ำเสร็จน้ำตาก็ยังคงไหลไม่หยุด
หญิงสาวอยากหนีไปจากตรงนี้ ไปในที่ไกลๆ และไม่อยากต้องมารับผิดชอบกับสิ่งที่ตัวเองไม่ได้ทำแต่ก็ไม่ใจแข็งพอที่จะปล่อยให้บิดาเป็นอันตรายได้ ถ้าหากเธอไม่ช่วยแล้วท่านได้รับอันตรายหรือฆ่าตัวตายขึ้นมาจริงๆ เธอก็คงใช้ชีวิตต่อไปไม่ได้อย่างแน่นอน
เช้าวันใหม่ชนัญชิดาไม่ต้องให้เพื่อนโทรปลุกอย่างเคยเพราะเธอหลับๆ ตื่นมาตลอดทั้งคืน หญิงสาวลงมารอที่หน้าหอพักซึ่งเป็นจุดนัดของเพื่อนก่อนจะเดินเข้าไปที่มหาวิทยาลัยด้วยกัน
“ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าวันนี้มะปรางจะมาถึงก่อนพวกเรา”
“นั่นสิบีบี ฉันว่าวันนี้หิมะตกเมืองไทยแน่เลย” ไอลดาและมารีน่าพากันหัวเราะเพราะน้อยครั้งมากที่ชนัญชิดาจะมารอพวกตนแบบนี้
“เรารีบไปกันเถอะ” ชนัญชิดาไม่สนใจคำแซวของเพื่อนเพราะเธอมีเรื่องให้ต้องเป็นกังวล
“เฮ้ย....มะปรางเป็นอะไร” มารีน่ารีบเดินขึ้นมาตีคู่กับเพื่อน
“นั่นสิ ทำไมตาบวมแบบนั้นเกิดอะไรขึ้นมะปราง” ไอลดาเดินขึ้นมาอีกคนและถามด้วยความเป็นห่วง
“ไม่มีอะไรหรอก รีบไปเถอะ หิวข้าว” หญิงสาวรีบเดินเพราะเรื่องนี้อายเกินกว่าจะเล่าให้เพื่อนฟังได้
“ฉันไม่ให้แกไปไหนทั้งนั้นถ้าไม่บอกฉันสองคนว่าเป็นอะไร” มารีน่าเดินมาขวางและไอลดาก็ตามมาด้วยอีกคน
“ไม่มีอะไรหรอก” ชนัญชิดาก้มหน้าตอบ
“เราคบกันมาสามปีแล้วนะฉันสองคนไม่ใช่เพื่อนแกเหรอ”
“แกสองคนคือเพื่อนที่สนิทที่สุดของฉัน”
“งั้นก็เล่ามาว่าแกเป็นอะไร ฉันกับบีบีเห็นแกเป็นแบบนี้แล้วไม่สบายใจเลยนะ”
“เล่าให้พวกเราฟังได้ไหม”
“ถ้าอยากรู้ก็จะเล่าให้ฟังก็ได้ แต่ขอไปกินข้าวก่อนได้ไหม ฉันหิวจริง” ชนัญชิดายังไม่รู้จะเริ่มต้นพูดยังไง เธอคิดว่าถ้าท้องอิ่มสมองก็คงคิดออก
“อือ งั้นรีบไปกันเถอะนะ”
ทุกคนซื้ออาหารมาวางตรงหน้าแต่ยังไม่มีใครตักอาหารเข้าปากเพราะรอจะฟังเรื่องของเพื่อนที่ตอนนี้ก้มหน้าเขี่ยข้าวมันไก่ในจานไปมา
“จะกินก่อนหรือจะเล่าก่อนมะปราง” มารีน่าถามเพราะรู้สึกว่าชนัญชิดากำลังถ่วงเวลาอยู่
“มะปรางแกรู้ใช่ไหมว่าฉันสองคนเป็นห่วงแก”
“อือ ฉันรู้แต่ขอกินก่อนนะ” ชนัญชิดาตักข้าวมันไก่เข้าปากแต่กลับไม่รู้ถึงรสชาติอาหารเลยแม้แต่น้อย เธอทานไปไม่กี่คำก็วางช้อนลง
“ไม่อร่อยเหรอ”
“กินไม่ลง พ่อฉันเป็นหนี้เยอะมาก”
“เท่าไหร่ พวกเราพอจะช่วยได้ไหม” ไอลดารีบถามเพราะบ้านของเธอพอมีฐานะละคิดว่าคงเช่วยเพื่อนได้
“เจ็ดแสน”
“อะไรนะ / อะไรนะ” มารีน่าและไอลดาอุทานขึ้นมาพร้อมกันทำเอาคนในโรงอาหารต่างหันมามอง
“มะปรางทำไมมันเยอะขนานนั้นล่ะ แบบนี้พ่อแกจะเอายังไงต่อ ฉันอยากช่วยแกนะ แต่มันเยอะมาก ฉันไม่กล้าขอพ่อกับแม่หรอก”
“พ่อฉันมีทางออกเรื่องนี้แล้วล่ะ ขอบใจนะลดา”
“ถ้ามีทางออกแล้วแกจะมานั่งเครียดทำไมล่ะมะปราง แบบนี้ไม่ใช่ตัวแกเลยนะ อย่างแกต้องร่าเริงยิ้มได้ตลอดแม้จะเจอปัญหา” มารีน่าจับมือเพื่อนอ่างให้กำลังใจ
“เพราะทางออกที่ว่าคือพ่อเอาฉันไปแลกกับเงินไงล่ะ”
“ห๊ะ!....../ ห๊ะ!......” มารีน่าและไอลดาตกใจพร้อมกันอีกครั้ง
“มันยังไงกันฉันสองคนงงไปหมดแล้วมะปราง”
ชนัญชิดามองหน้าเพื่อนทั้งสองคนก่อนจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังอย่างละเอียด
“เจ้านายของพ่อแกนี่คือตาแก่ตัณหากลับแน่ๆ”
“นั้นสิ ฉันรู้ว่าแกชอบคนอายุมากกว่าแต่ครั้งนี้คงแก่คราวพ่อ”
“ลดาแกก็อย่าไปพูดแบบนั้นสิ มะปรางมันหน้าเสียแล้ว”
“ฉันขอโทษนะมะปรางที่พูดไม่คิด แล้วแกเคยเจอเข้าหรือยัง”
“ไม่เป็นไรหรอกลดาเขาก็คงแก่จริงๆ นั่นแหละ ฉันยังไม่เจอเขาหรอก เย็นนี้เขานัดให้ไปเจอที่บริษัท”
“ให้ฉันสองคนไปด้วยนะ”
“ไม่เป็นไรหรอก ฉันไปเองได้”
“ถ้าแกมีอะไรก็โทรบอกพวกฉันสองคนนะ แกคุยกับเขาดีๆ บางที่เขาอาจจะเป็นคุณลุงใจก็ได้” ไอลดาพูดอย่างให้กำลังใจ
“ขอบใจจะ ฉันหวังว่าเขาจะเป็นเหมือนที่แกพูดนะ” ชนัญชิดาถอนหายใจและหวังว่าเจ้านายของบิดาจะเป็นคุณลุงใจดีมีเมตตา
“พวกเรากินต่อเถอะ เดี๋ยวเข้าเรียนสายนะ” มารีน่าชวนเพื่อทั้งสองคน
หลังทานอาหารทั้งสามคนก็เดินมายังห้องเรียน
ตลอดทั้งวันชนัญชิดาแทบไม่มีสมาธิเรียนเลย ในหัวเอาแต่คิดถึงการไปเจอเจ้านายของบิดาในตอนเย็น
Latest chapter
เผลอใจรักนางบำเรอ ตอนที่ 38 นางบำเรอที่ฉันรัก (ตอนจบ)
เย็นวันเสาร์ชนัญชิดาเลือกชุดเดรสสีครีมอ่อนเพื่อใส่ไปทานข้าวกับเมฆินทร์เขาบอกเธอว่าจะขอไปจัดการธุระก่อนและให้เธอแต่งตัวรอเมื่อถึงเวลานัดชายหนุ่มก็ขึ้นมารับเธอบนห้อง เขามองแล้วยิ้มอย่างพอใจที่คนรักของเขาสวยเสมอไม่ว่าจะอยู่ในชุดไหน“หนูสวยมาก”“ขอบคุณค่ะ พี่เมฆก็หล่อมากเหมือนกันค่ะ” เธอยิ้มก่อนจะเดินไปควงแขนเขาออกมาจากห้องเมฆินทร์พาไปยังร้านอาหารฝรั่งเศสบนโรงแรมหรูใจกลางเมือง บรรยากาศภายในร้านเงียบสงบ เหมาะสำหรับการดินเนอร์ใต้แสงเทียนอย่างแท้จริง“อร่อยไหม”“อร่อยค่ะ” หญิงสาวทานอาหารอย่างมีความสุขค่ำนี้เมฆินทร์ดูแลเธออย่างดี เขาเล่าเรื่องการไปทำงานที่จีนให้เธอฟังและคิดว่าช่วงปิดเทอมจะพาเธอไปเที่ยวเพราะตอนนี้ชนัญิดาก็เริ่มเข้าใจภาษาจีนมากแล้วตอนนี้ความสัมพันธ์ของพวกเขาพัฒนาไปไกลเกินกว่าที่เธอเคยจินตนาการไว้มาก จากที่เคยคิดว่าตัวเองเป็นเพียงนางบำเรอที่คอยปรนนิบัติเขาเธอกลับได้รับความรักจากเขาทั้งที่เขาเคยบอกว่าจะไม่รักใครอีก“พี่เมฆจะพาหนูไปไหนคะ” หญิงสาวถามเมื่อเส้นทางไม่ใช่ทางกลับคอนโดเหมือนทุกครั้ง“พี่จะพาหนูไปคอนโดพี่”“จริงเหรอคะ” ชนัญชิดาดีใจเพราะเขาไม่เคยพาเธอมาเลยสักครั้งและก่
เผลอใจรักนางบำเรอ ตอนที่ 37 ไฟปรารถนาไม่เคยมอด nc
ชนัญชิดาเงยหน้าขึ้นมองด้วยแววตาฉ่ำปรือ เธอไม่เข้าใจความหมายที่เขาพูดเท่าไหร่ แต่เมฆินทร์ไม่ต้องการให้เธอปรนเปรอเขาเพียงฝ่ายเดียวอีกต่อไป แต่ต้องการให้พวกเขาทั้งคู่ได้แบ่งปันความสุขไปพร้อมๆ กันขณะที่หญิงสาวยังงงอยู่เขาก็ยกเธอขึ้นหมุนตัวกลับให้ใบหน้างามจ่ออยู่ตรงแก่นกาย หญิงสาวเข้าใจแล้วว่าเขาหมายถึงอะไร มือเล็กและปากอิ่มก็ทำหน้าที่อีกครั้งหญิงสาวครางอยู่ในลำคอเมื่อกลีบกุหลาบของตนเองถูกปากร้อนของชายหนุ่มก้มลงดูดกินอย่างกระหาย ทั้งปากและลิ้นทำงานได้ดีจนเธอสั่นสะท้าน เมฆินทร์ส่งนิ้วร้อนเข้าไปในโพรงถ้ำกดย้ำจุดอ่อนไหวเป็นจังหวะอย่างกระตุ้นอารมณ์พร้อมกับลิ้นร้อนที่ตวัดเลียเกสรสีสวยอย่างไม่มีพัก“อื้อ...”เสียงหวานครางเล็ดลอดออกมาขณะที่ปากเล็กก็ดูดกินแท่งร้อนเข้าไปจนลึก มือรูดรั้งลิ้นตวัดเลียวน หญิงสาวปรนเปรอเขาอย่างเต็มที่ ช่วงที่เมฆินทร์ไม่อยู่หญิงสาวเปิดคลิปวิดีโอดูอยู่หลายครั้ง เธอจดจำและนำมาใช้กับผู้ชายที่เธอรักอย่างสุดหัวใจความเสียวซ่านจากนิ้วยาวและปลายลิ้นร้อนที่เขามอบให้กระตุ้นให้ชนัญชิดาทำหน้าที่ของตนเองได้เป็นอย่างดี“อื้อ......”ในที่สุดชนัญชิดาก็สุขสมไปอีกครั้ง ร่างเธอกระตุก ร่
เผลอใจรักนางบำเรอ ตอนที่ 36 เพราะชุดนั้นทำให้ฉันคลั่ง nc
เมฆินทร์อยู่ทำงานต่อที่จีนอีกสองวันจากนั้นเขาก็จะว่างวันเสาร์และอาทิตย์เพราะมีบริษัทคู่ค้าบริษัทหนึ่งเลื่อนไปเจอเขาวันจันทร์ชายหนุ่มจึงตัดสินใจโทรไปคุยกับบริษัทคู่ค้า และแจ้งว่าในวันจันทร์ที่จะถึงนี้ เขาจะให้วีรชัยผู้ช่วยของเขาเป็นคนไปเจรจาทุกอย่างแทน ส่วนตัวเขาจะอยู่ที่เมืองไทยและใช้การวิดีโอคอลเข้าร่วมประชุมแทน เนื่องจากเขามีธุระสำคัญที่ต้องมาจัดการที่เมืองไทย“นายจัดการเรื่องนี้ได้ใช่ไหมชัย”“ได้ครับ คุณเมฆินทร์ไม่ต้องเป็นห่วงผมจัดการได้สบายมาก ผมเลื่อนตั๋วเครื่องบินให้เรียบร้อยแล้วนะครับ ส่วนรายละเอียดส่งให้เข้าเมลแล้วนะครับ”“ขอบใจมากนะ ถ้านายทำงานเสร็จแล้วจะอยู่เที่ยวอีกสักหน่อยก็ได้ฉันไม่ว่าอะไรหรอก”“คงไม่ล่ะครับผมเองก็อยากกลับไปหาแฟนผมเหมือนกัน” เขาพูดแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์เพราะเข้าใจว่าที่เมฆินทร์รีบกลับก็คงจะไปหาชนัญชิดาเมฆินทร์ไม่ตอบอะไร เพียงแต่ยิ้มมุมปาก เขารู้ว่าวีรชัยเข้าใจดีว่าเหตุผลที่แท้จริงที่เขารีบร้อนกลับเมืองไทยคืออะไรชายหนุ่มเก็บข้าวของใช้ส่วนตัวลงกระเป๋าเดินทางอย่างรวดเร็ว หัวใจของเขาเต้นรัวด้วยความตื่นเต้นและความคิดถึงหญิงสาวอย่างสุดหัวใจ การห่างกันแบบนี้มันไม
เผลอใจรักนางบำเรอ ตอนที่ 35 ไม่เหลือความรู้สึกอะไรอีกแล้ว
วางสายจากรัชนีกรแล้ววีรชัยก็เดินกลับมาหาเจ้านายที่บริเวณห้องรับแขกของห้องพักซึ่งตอนนี้เมฆินทร์กำลังนั่งดูเอกสารที่จะคุยกับลูกค้าในช่วงบ่ายอยู่“เรียบร้อยแล้วใช่ไหมชัย” เขาเงยหน้ามาถาม“ครับ คุณนิดส่งให้แล้วทุกอย่างโอเค คุณเมฆินทร์ครับพอจะมีเวลาว่างคุยอะไรกับผมแป๊บหนึ่งได้ไหม” วีรชัยนั่งลงตรงข้ามและถามอย่างจริงจัง“ว่ามาสิ วันนี้สบายๆ นะไม่ได้ยุ่งอะไรมาก มีอะไรเหรอ”“คือเรื่องที่ผมจะถามคุณเมฆินทร์มันไม่ใช่เรื่องงานนะครับ ผมต้องขอโทษถ้ามันจะเป็นการยุ่งเรื่องส่วนตัวของคุณมากไปหน่อย”“ทำไมพูดจากำกวมแบบนั้นล่ะชัย มีอะไรก็พูดมาเราทำงานด้วยกันมานานฉันก็เห็นว่านายเป็นเหมือนเพื่อนคนหนึ่งนั่นแหละ”“คุณเมฆินทร์ครับ วันก่อนที่เราไปทานอาหารแล้วบังเอิญเจอคุณปลายฟ้า”เมื่อได้ยินชื่อปลายฟ้าเมฆินทร์ก็เงยหน้าขึ้นมองและไม่เข้าใจว่าวีรชัยกำลังจะพูดอะไรกันแน่“ใช่ นายมีอะไรหรือเปล่า”“แล้วคุณเมฆินทร์ได้ส่งรูปไปให้คุณมะปรางใช่ไหม”“ฉันส่งรูปบรรยากาศวันนั้นไปให้แล้วก็เผลอส่งรูปปลายฟ้าไปด้วยแต่ฉันก็ลบแล้วนะ”“แต่คุณเมฆินทร์ลบหลังจากที่เธออ่านแล้วใช่ไหม”“ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกันแต่ฉันว่าส่งไปแล้วก็รีบกดยกเลิกน
เผลอใจรักนางบำเรอ ตอนที่ 34 อดทนอีกนิดนะ
เมฆินทร์ยังโทรศัพท์มาหาชนัญชิดาอย่างเคยหญิงสาวไม่ได้ถามเขาถึงเรื่องของผู้หญิงที่ชื่อปลายฟ้าเพราะเธอกลัวว่าการทะเลาะกันระหว่างที่อยู่ห่างแบบนี้จะทำให้ทั้งเธอและเขาเข้าใจผิดกันไปมากยิ่งขึ้น เธอจะรอให้เมฆินทร์กลับมาที่เมืองไทยแล้วถึงจะสอบถามเรื่องนี้กับเขาอีกครั้งหญิงสาวยังคงคุยกับเขาตามปกติบอกรักเขา บอกคิดถึงเขาเหมือนกับทุกครั้งที่เขาโทรมา“มะปรางมีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่าทำไมฉันรู้สึกว่าน้ำเสียงเธอดูไม่ดีเลย” เมฆินทร์ถามอย่างเป็นห่วง“ไม่มีอะไรหรอกค่ะคุณเมฆ หนูก็คิดถึงคุณเมฆนั่นเลยค่ะ คุณเมฆไปตั้งสิบวันแล้วนะคะ”“ได้ยินแบบนี้ฉันอยากรีบบินกลับไปหาเธอตอนนี้เลยนะมะปราง”“คุณเมฆอย่าทำแบบนั้นนะคะ ถ้าคุณเมฆทำหนูต้องรู้สึกผิดมากๆ เลยค่ะ ที่ทำให้คุณเมฆเสียงาน อีกแค่สี่วันเองนะคะแล้วเราก็จะเจอกัน” เธอปลอบใจตัวเองว่ามันเหลือเวลาอีกไม่นาน“ฉันไม่แน่ใจน่ะสิ ว่าจะได้กลับตามกำหนดหรือเปล่า” เขารู้สึกผิดที่อาจกลับไปหาเธอไม่ตรงตามเวลาที่บอกไว้“งานมีปัญหาเหรอคะคุณเมฆ”“งานไม่มีปัญหาหรอก แต่ลูกค้าเลื่อนนัดออกไปฉันอาจจะกลับช้ากว่าเดิมสักสองวันได้ไหม ฉันรู้ว่าเธอต้องคิดถึงฉันมาก ฉันก็ไม่ต่างจากเธอหรอกนะมะป
เผลอใจรักนางบำเรอ ตอนที่ 33 รูปที่ถูกลบ
เวลาผ่านไปหนึ่งอาทิตย์ชนัญชิดายังคงใช้ชีวิตในแต่ละวันด้วยการไปฝึกงานอย่างตั้งใจ เมฆินทร์โทรหาเธอทุกวันตามที่สัญญาไว้ แต่บางครั้งเวลาที่คุยกันก็สั้นลง เนื่องจากเขาต้องจัดการเรื่องงานมากมายที่ประเทศจีนแม้เขาจะโทรหาเธอทุกวันแต่ชนัญชิดากลับรู้สึกคิดถึงเขามากขึ้นทุกทีความเหงาเพิ่มมากขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งในวันหยุดสุดสัปดาห์ที่เธอต้องอยู่คนเดียวที่คอนโดวันนี้เป็นวันเสาร์ชนัญชิดาตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกว่างเปล่า เมื่อไม่มีเมฆินทร์อยู่ข้างๆ เหมือนที่เคยเป็นมาตลอดเธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูอย่างเหม่อลอยไม่นานนัก ข้อความไลน์จากเมฆินทร์ก็เด้งขึ้นมาหญิงสาวรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาทันทีเมฆินทร์: วันนี้ฉันออกไปทานข้าวกับลูกค้าที่นี่นะหลังข้อความนั้นเมฆินทร์ก็ส่งรูปถ่ายมาให้เธอหลายรูป รูปถ่ายส่วนใหญ่เป็นรูปที่เขานั่งอยู่กับลูกค้าชาวจีนในร้านอาหารหรูแห่งหนึ่ง รูปถัดมาเป็นรูปอาหารที่ดูน่าอร่อย และอีกรูปหนึ่งเป็นรูปที่เมฆินทร์กำลังยิ้มกว้างอยู่ข้างๆ ผู้หญิงคนหนึ่งที่สวยมากชนัญชิดาไล่ดูรูปทั้งหมดอย่างละเอียด เธอเซฟเก็บไว้ทุกรูป เพราะตั้งใจว่าจะเอาไว้ดูเวลาที่คิดถึงเขา เธอซูมดูรูปที่เมฆินทร์อยู่กับผู้หญิงคน
You may also like
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง
ธารดารา349.4K viewsไฟรักเร่าร้อน🔥 NC18++
Me'JinJIn80.2K viewsHot Love ของรักท่านประธาน
ณดารินทร์277.7K viewsปราบรักร้ายนายมาเฟีย | พายุ x ชะเอม
Aoybabyz23.0K viewsกรงรักอสูร
ฺBigangel - น้ำตาลไหม้ - หอมชื่นใจ315 viewsไฟแค้นเมียบำเรอ
ผการุ้ง ช่อชมพู674 viewsLove Textbook ตำรารักพิชิตหัวใจ
อิษสรา | ISSARA305 viewsโซ่คล้องใจให้กลับมารัก
Sun Su93 views
