บทที่ 3 ความลับในใจ 2

“ขอบคุณค่ะ”

“แต่เธอไม่จำเป็นต้องรีบออกไปขนาดนั้น เพราะกว่าเทอมใหม่จะเริ่มก็เดือนพฤศจิกา”

ชิดชนกสับสนกับคำถามของเขา เพราะเขาทำให้เธอรู้สึกไม่เป็นที่ต้อนรับมาตลอดที่อาศัยอยู่ที่นี่ เธอจึงตอบอย่างตรงไปตรงมา

“ฉันรู้สึกว่าคุณคงไม่อยากให้ฉันอยู่ที่นี่นานเกินจำเป็น ดังนั้นฉันจึงพยายามจะออกไปให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้”

เขาไม่ยอมรับหรือปฏิเสธสิ่งที่เธอพูด และช่วงเวลาที่อึดอัดก็ปกคลุมโต๊ะอาหารขณะที่ทุกคนต่างยุ่งอยู่กับเนื้อย่างอร่อย ๆ

จนกระทั่งภาดาพูดขึ้นพร้อมกับลุกจากโต๊ะ อาหารของเขาพร่องไปเพียงครึ่งเดียว น้ำเสียงของเขาแข็งกร้าวและเป็นทางการขณะที่เดินไปทางห้องทำงาน

“เธอสามารถอยู่ที่นี่ได้นานเท่าที่ต้องการ”

ชิดชนกไม่พยายามปิดบังความประหลาดใจกับคำพูดเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเขา ซึ่งเธอไม่คิดว่าเขาจะพูดออกมาในพันปี

“นั่นคือการแสดงออกที่มากที่สุดที่พี่ภาดาจะทำได้แล้ว พี่แก้วสามารถอยู่กับเราได้ถ้าต้องการ จันทร์จะดีใจมากที่มีพี่อยู่ใกล้ ๆ และบางทีเธออาจหางานใกล้ ๆ ที่นี่ที่ให้พี่ได้ ถึงจะไม่ใช่งานสอนประจำ แต่อาจจะเป็นการสอนพิเศษ พี่จะได้ไม่ต้องย้ายไปอยู่ไกล ๆ แต่ไม่ว่ายังไง ขอแสดงความยินดีด้วยครับ”

แม้ว่าภ