LOGINดารินทร์กรีดไล้นิ้วมือไปตามชุดสวยราคาแพง ที่อัดแน่นอยู่เต็มตู้เสื้อผ้า ริมฝีปากบางบิดขึ้นเมื่อหยิบชุดเดรสสีชมพูอ่อนมาทาบกับตัว ชุดพวกนี้มีขนาดและสัดส่วนที่พอดีกับเธอทุกชุด เจ้าของคงมีขนาดตัวเท่าเธอ มือบางแขวนชุดไว้ที่เดิมเมื่อตระหนักได้ว่า เธอไม่ควรยุ่งกับเสื้อผ้าพวกนี้ เพราะไม่อยากทำให้เจ้าของไม่สบายใจ ผู้หญิงคนนี้คงจะเป็นคนสำคัญของเขา ถึงได้มีเสื้อผ้าและของใช้ส่วนตัวอยู่ที่นี่ แม้ข้าวของบางอย่างจะเหมือนกับของเธอ แต่เธอก็เลือกที่จะไม่แตะมัน หญิงสาวใส่เสื้อผ้าชุดเดิม เธอมีเสื้อผ้าทิ้งไว้ที่ทำงานหลายชุด เดี๋ยวค่อยเข้าไปเปลี่ยนชุดใหม่ร่างบางเดินออกมาด้านนอก กลิ่นหอมของอาหารทำให้เผลอกลืนน้ำลายลงคอ แต่ก็เลือกที่จะเมินเฉย เมื่อเดินผ่านจานอาหารเหล่านั้นไปที่ประตู "มานั่งนี่ แล้วทานอาหารเช้าซะ"นดลสั่งเมื่อดารินทร์ทำท่าจะเดินผ่านไป ตาคู่คมมองหญิงสาวอย่างไม่สบอารมณ์ เมื่อเห็นเธอใส่เสื้อผ้าชุดเดิมออกมา "ฉันไม่หิว!""ผมสั่งให้คุณกิน คุณก็ต้องกิน!"นดลเสียงดังเมื่อเธอพูดไม่รู้เรื่อง ดารินทร์มองหน้าเขาก่อนจะมองไปที่จานอาหาร ที่มีไส้กรอก ไข่ดาว และแฮมจัดไว้อย่างสวยงาม "ฉันต้องทำตามคำสั่งนายด้วยเ
ดารินทร์ดิ้นรนขัดขืนเมื่อถูกนดลจูบอีกครั้ง ร่างสูงทาบทับลงมาบนร่างบาง บดจูบเธออย่างหนักเพื่อทำโทษที่เธอพยศใส่เขา ถ้าเขาไม่ตามไปเธอจะมีสภาพอย่างไร ตื่นมาเจอเขาคนเดียวยังคลุ้มคลั่งขนาดนี้ ถ้าตื่นมาเจอผู้ชายเป็นฝูงไม่ช็อคตายหรอกหรือ แล้วยังจะมาปากดีกับเขาอีกเธอคงเกลียดเขามากสินะ เสียแรงที่เขารักและคิดถึงเธอทุกวัน "ปล่อยนะ!นายจะทำอะไร!"กรีดร้องเมื่อใบหน้าหล่อเหลาไซ้ต่ำลงมาที่ซอกคอหอมกรุ่น มือใหญ่ลูบไล้ไปทั่ว แล้วไปหยุดที่หน้าอกอวบเกินขนาด บีบขยำอย่างแรง ก่อนจะฝังหน้าเข้าไปดูดกลืนความหอมหวานของยอดทับทิมเม็ดงาม ดารินทร์หวานหอมไปทั้งตัว จนเขาอดใจไม่ไหว เมื่อคืนเธอบอบช้ำเพราะความเอาแต่ใจของเขา ตั้งใจจะให้เธอพักผ่อนแต่เมื่อเกมรักเริ่มขึ้น ชายหนุ่มก็ยากจะห้ามใจ ยิ่งเธอดิ้นมากเท่าไหร่ มันก็ยิ่งไปกระตุ้นอารมณ์ดิบเถื่อนในตัวเขา "กรี๊ดดด!"ดารินทร์กรีดร้องเมื่อลำรักอวบใหญ่อัดกระแทกเข้ามาในช่องทางรักอย่างแรง ถึงแม้จะมีน้ำรักเบิกทางแต่เธอก็ยังเจ็บ เพราะขนาดที่ใหญ่โตของเขา นดลไม่สนใจเสียงร้องของหญิงสาว สะโพกสอบอัดกระแทกลงมาถี่ๆ ยิ่งเธอดิ้นรนต่อสู้เขาก็อยากเอาชนะ ลำรักอวบใหญ่ขยับเข้าออกในจังหวะหนักหน่
"อื้อ..."ไอเย็นจากเครื่องปรับอากาศที่ตกมากระทบผิว ทำให้คนที่หลับสนิทมาตลอดคืนรู้สึกตัว ร่างบางขยับตัวไล่ความเมื่อยขบ แล้วต้องห่อตัวเมื่อความปวดร้าวเข้าเล่นงาน เจ็บหน่วงบริเวณท้องน้อยจนต้องกุมเอาไว้ เกิดอะไรขึ้น ไม่ทันได้คิดนานตากลมโตก็ต้องเบิกขึ้น เมื่อเห็นคนที่นอนเปลือยเปล่าคว่ำหน้าอยู่ข้างกาย มือบางยกขึ้นปิดปากเมื่อรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง ผู้ชายคนนี้เป็นใครกัน และก่อนที่จะได้พูดหรือถามอะไรคนที่นอนคว่ำหน้าก็พลิกตัวเปลี่ยนท่านอน เผยให้เห็นรอยสักรูปปีศาจที่หน้าอก คนที่มีรอยสักแบบนี้จะเป็นใครได้ถ้าไม่ใช่เขา "นะ...นายกาย..."อุทานชื่อชายหนุ่มพร้อมกับขยับถอยไปจนชิดขอบเตียง ความเจ็บหน่วงเพิ่มขึ้นเมื่อขยับตัว ร่องรอยและคราบเลือดที่เปรอะเปื้อนอยู่บนที่นอน ช่วยยืนยันให้เธอรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ มือบางยกขึ้นปิดปากเมื่อตระหนักได้ว่าเธอตกเป็นของเขาอีกแล้ว ครั้งนั้นเธอก็ตื่นมาในสภาพนี้แต่ทำไมถึงไม่รู้สึกเจ็บปวดตามร่างกายแบบนี้"นายโกหกฉัน! โกหกฉันทำไม!"ความรู้สึกตื่นเต้นที่ได้เจอเขาถูกแทนที่ด้วยความโกรธ เมื่อรู้ว่าที่ผ่านมาเขาโกหกเธอมาตลอด เธอไม่เคยเสียตัวให้เขา"อะไร..."คนหลับขานรับงัวเงี
ปากบางเผยอรับอย่างรู้งาน แขนเรียวรัดช่วงคอเขาเอาไว้เพราะกลัวเขาจะผละหนี จูบตอบอย่างสะเปะสะปะ แต่มันกลับทำให้คนตัวโตครางอย่างพอใจ ยามเมื่อลิ้นเล็กเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นของเขา มือเล็กลูบไล้ไปบนแผ่นหลังกว้าง สำรวจผิวเนื้อแน่นเรียบตึงของเขาอย่างเผลอตัว นดลถอนปากออกเมื่อคนตัวเล็กเริ่มขาดอากาศหายใจ ใบหน้าหล่อเหลาซุกไซ้ไปตามซอกคอหอมกรุ่น ดูดดึงขบเม้มผิวเนื้ออ่อนจนขึ้นรอย ร่างบางแอ่นโค้งเมื่อปากร้อนลากเรื่อยไปหาหน้าอกอวบอิ่ม ปากร้อนครอบลงมาบนยอดอกสีหวาน มือข้างที่ว่างทำงานอย่างเท่าเทียม บีบขยำเต้าสวยอย่างมันมือ สลับดูดเลียอย่างกลัวว่าข้างใดข้างหนึ่งจะน้อยหน้ากัน ดารินทร์ครางในลำคอเมื่อถูกปรนเปรออย่างหนัก ร่างบางแอ่นขึ้นเพื่อให้คนเหนือร่างกลืนกินได้ถนัด นิ้วเรียวสอดเข้าไปในกลุ่มผมนุ่มยาวประบ่า กดศีรษะเขาเอาไว้เพราะอยากให้เขาช่วยทำให้หลุดพ้นจากความทรมาน มือหนาลูบไปตามช่วงขาเรียว ก่อนจะวกเข้าหาต้นขาด้านใน ลูบไล้ไปบนเนินสามเหลี่ยมอย่างเบามือ นิ้วร้ายแยกแย้มเธอออก ส่งปลายนิ้วไปทักทายกับตุ่มไตเม็ดเล็กเบาๆ ร่างบางสะดุ้งเมื่อมือหนาสัมผัสกับจุดซ่อนเร้น ความรู้สึกในหัวตีกันจนวุ่นวายไปหมด สิ่งเดียวที่รับร
นดลวางร่างบางบนเตียงกว้างอย่างเบามือ ผู้หญิงคนนี้เป็นของเขา ไอ้นั่นมันกล้าดียังไงมาแตะต้องเธอ "ร้อน ร้อนจังเลยค่ะ"คนที่เหมือนจะหมดสติในตอนแรกลุกขึ้นมาฉีกทึ้งเสื้อผ้าตัวเอง นดลมองคนบนเตียงด้วยสายตาที่เธออ่านไม่ออก นี่เป็นอีกครั้งที่เธอถูกวางยา ครั้งนั้นเขาเลือกที่จะพยาบาลเธอด้วยวิธีที่ถูกต้องและนุ่มนวลเพราะเธอยังเด็ก แต่วันนี้เขาจะเลือกทำตามใจของเขา "ร้อนค่ะ ช่วยเดียร์ด้วย"มือบางบีบขยำไปตามอกอวบที่เบียดชิดอยู่ในบราสีหวาน ใบหน้าสวยส่ายไปมาเมื่อหาทางออกให้กับอาการที่เป็นอยู่ไม่เจอ"จะให้ช่วยอะไร"เสียงแหบพร่าที่ดังมาจากมุมมืดของห้อง ทำให้หญิงสาวสะดุ้งน้อยๆ ร่างบางหันไปตามเสียง ขาเรียวแยกออกจากกัน จนเผยให้เห็นเนินสามเหลี่ยมอวบนูนที่ซ่อนตัวอยู่ในผ้าชิ้นน้อยเต็มตา "ตรงนั้น มะ...มันร้อนค่ะ"ดารินทร์ตอบอย่างคนไร้สติ นาทีนี้เธอจำใครไม่ได้แล้ว ยานรกนั่นถ้ามันออกฤทธิ์ขึ้นมาเมื่อไหร่ ก็ทำให้ด้านมืดในใจบดบังความผิดชอบชั่วดีให้หายไปจนหมดสิ้น เพราะความต้องการมีอำนาจเหนือสิ่งอื่นใด นดลกลืนน้ำลายลงคอเมื่อเห็นความชื้นแฉะกระจายเป็นวงกว้างไปตามผ้าเนื้อบางเบานั่น เธอคงทรมานมากที่หาทางปลดปล่อยไม่เจอมือบา
"ไหวไหมเดียร์"ภิภพถามด้วยน้ำเสียงเอื้ออาทร แต่สายตาแฝงไว้ด้วยความสะใจ เมื่อเห็นดารินทร์เดินเซไปที่รถ"แค่นี้สบายมากค่ะเดียร์โอเค"ดารินทร์หันมาตอบ ก่อนจะสะบัดหัวไปมาเพื่อไล่ความมึนงง เธอดื่มไปแค่ไม่กี่แก้วทำไมถึงได้รู้สึกมึนขนาดนี้"ให้พี่ไปส่งดีกว่า พี่จะได้ไปดูคุณดาวด้วย"ภิภพอาสาอย่างคนใจดีเอาดาริกามาอ้างเพื่อดารินทร์จะได้ไม่สงสัย"ไม่เป็นไรค่ะ พี่โอมขับรถตามมานะคะ"ดารินทร์ปฏิเสธเพราะไม่อยากนั่งรถไปกับเขา "มาเถอะน่าให้พี่ไปส่งดีกว่า"ภิภพไม่ฟังเสียงห้ามตรงเข้าไปประชิดตัวหญิงสาวทันที"ปล่อยค่ะ เดียร์ไหว"ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงอ้อแอ้ ดารินทร์พยายามตั้งสติ เธอรู้ทุกอย่างแต่ทำไมถึงช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ อยู่ๆก็รู้สึกหมดแรงจนแทบจะยืนไม่ไหว"มาเถอะอย่าเล่นตัวเลย สวรรค์ชั้นเจ็ดกำลังรอเราอยู่นะ"ภิภพกระซิบชิดใบหูบางเมื่อรวบหญิงสาวเข้ามาในอ้อมแขน "อย่า...ปล่อยนะ"ดารินทร์ส่งเสียงห้าม แต่กลับเบาเหมือนเสียงกระซิบ เธอเป็นอะไรกันแน่ ภิภพใช้จังหวะนี้ลากหญิงสาวไปที่รถของตัวเอง"ปะ...ปล่อยนะ"ดารินทร์พยายามขัดขืน นาทีนี้เธอรู้แล้วว่าภิภพน่าจะเล่นไม่ซื่อกับเธอ ร่างบางดิ้นหนีเมื่อเขาพามาที่รถ ใครๆก็เตือนว







