All Chapters of เพลิงร้ายใต้เงารัก: Chapter 1 - Chapter 10

รถสปอร์ตคันหรูที่ขับเข้ามาจอดหน้าบ้าน ดับเครื่องยนต์ไปแล้ว แต่คนขับรถยังไม่ลงมาจากรถเพราะต้องการดูอะไรบางอย่างให้แน่ใจเสียก่อน ดารินทร์ถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย เมื่อเห็นซุปเปอร์คาร์คันหรูจอดอยู่ด้านในของโรงจอดรถ ริมฝีปากอวบอิ่มบิดขึ้น เมื่อนึกได้ว่าเธอไม่จำเป็นต้องกลัว นี่คือบ้านของเธอ ตั้งแต่ที่แม่ให้หมอนั่นเข้ามาอยู่ที่นี่ เธอก็กลับบ้านแทบนับครั้งได้ เพราะไม่อยากหายใจร่วมกับคนที่ทำตัวไม่ต่างจากแมงดาเกาะชายกระโปรงผู้หญิง ไม่รู้ว่าหมอนั่นมีอะไรดี แม่เธอถึงได้ติดใจจนถึงขั้นเลี้ยงดูอย่างเปิดเผย ถึงแม้จะไม่ถูกต้องตามกฎหมาย แต่คนรอบข้างก็รับรู้ ญาติทางพ่อไม่พอใจที่แม่ทำตัวแบบนี้ แต่คุณดาริกาก็หาแคร์ไม่ ตั้งแต่ที่สามีเสียชีวิต นางก็ควงผู้ชายไม่ซ้ำหน้า ที่ผ่านมาก็ไม่จริงจังกับใคร จนกระทั่งมาถึงคนล่าสุด 'นายนดล' กาฝากตัวใหม่ที่เกาะแม่เธอจนอยู่หมัด เธอเกลียดเขาที่สุดถึงแม้เขาจะไม่ได้มาทำอะไรให้ก็ตาม และนี่ก็เป็นเหตุผลที่เธอย้ายออกไปอยู่ข้างนอก เพราะทนเห็นหน้าเขาไม่ได้จริงๆ"คุณเดียร์กลับมาแล้ว!"เสียงเรียกที่ดังมาจากข้างรถ ทำให้หญิงสาวยิ้มออกมาได้ ป้าแก้วแม่บ้านวัยกลางคนยืนรอเธอด้วยความด

"อื้ม...พอแล้วโอมพี่จะไม่ไหวแล้วนะ"เสียงหอบกระเส่าร้องห้ามไม่จริงจังนัก เมื่อคนที่อยู่ด้านหลังเอื้อมมือมาบีบขยำหน้าอกอวบใหญ่ ที่ผ่านมือหมอมาจนนับครั้งไม่ถ้วน ใบหน้าสวยเชิดขึ้นริมฝีปากห่อเข้าหากัน เมื่อถูกปนเปรอรสสวาทให้อย่างถึงใจ ยิ่งตอนที่ลำรักอวบใหญ่อัดกระแทกเข้ามาจนสุดโคน ยิ่งสร้างความเสียวกระสันให้หญิงหม้ายจนแทบขาดใจ ภิภพมองคนที่ร้องครวญครางด้วยสายตาที่ไร้ความรู้สึก นึกสมเพชกับการกระทำของหม้ายสาว ปากร้องห้ามแต่ก็ตอบโต้เขาอย่างถึงพริกถึงขิง ไม่รู้ว่าอดอยากปากแห้งมาจากไหน ตั้งแต่เข้ามาในห้องนี้ เธอยังไม่ยอมให้เขาได้พักเลยสักนิด ถ้าไม่ติดคำว่าผลประโยชน์เขาก็คงไม่ทน ใครจะอยากมีอะไรกับผู้หญิงอายุคราวแม่ ต่อให้รูปร่างหน้าตายังสะสวยก็เถอะ ไม่รู้ว่าหมอนั่นทนอยู่ได้ยังไง นี่ถ้ามันรู้ว่าเมียของมันกำลังถ่างขาให้เขาอยู่คงอกแตกตาย นึกแล้วก็ยังแค้นไม่หาย ถ้าวันนั้นมันไม่โผล่เข้ามาขวาง ดารินทร์ก็เสร็จเขาไปแล้ว โชคดีที่ดารินทร์เชื่อคำพูดของเขา แต่ถึงอย่างนั้นก็อดระแวงไม่ได้ เขาเป็นแฟนกับดารินทร์ แต่แอบมากินกับแม่ของเธอ เป็นอะไรที่ตื่นเต้นไม่น้อย ใครจะไปคิดว่าว่าที่แม่ยายของเขาจะร่านขนาดนี้"อู้ย.

เช้านี้ดารินทร์ตื่นตามเวลาปกติ ถึงจะมีเรียนตอนบ่ายแต่หญิงสาวก็ตื่นเช้าจนเคย หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ เด็กรับใช้ก็มารายงานว่าคุณดาริการอที่โต๊ะอาหาร แม่คงมีธุระอยากจะคุยด้วยถึงได้ให้คนมาตาม หญิงสาวจำใจลงไปข้างล่างทั้งๆที่ไม่อยากเห็นหน้าใครอีกคน ถ้าแม่อยู่เขาก็ต้องอยู่ด้วย และก็เป็นอย่างที่คิดทันทีที่ลงมาจากชั้นบน เธอก็เห็นนดลนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารกับแม่ของเธอ "มาแล้วเหรอเดียร์ มาทานข้าวเช้าด้วยกันสิ"ดารินทร์ยิ้มให้แม่ ก่อนจะหันไปทำหน้าบึ้งใส่เขา นดลไม่ได้แสดงท่าทางสนใจเธอแต่อย่างใด จะมีก็แต่ตาคมๆเท่านั้น ที่มองมาที่เธออย่างมีความหมาย แต่ดารินทร์เลือกที่จะเมินเฉย "คุณแม่มีอะไรหรือเปล่าคะ"ถามเมื่อมานั่งตรงข้ามกับเขา"ใกล้จบแล้วใช่ไหม"คุณดาริกาถามก่อนจะยกแก้วกาแฟขึ้นดื่ม ดารินทร์สงสัยกับคำถามของแม่ นึกยังไงถึงมาถามเรื่องเรียน พักหลังๆเธอก็ไม่ค่อยได้กลับบ้าน เลยทำให้มีช่องว่างระหว่างกันเพิ่มมากขึ้น ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะแม่ไม่สนใจเธอ"เหลืออีกปีเดียวค่ะ""อืม...ก็ดี""แม่มีอะไรอีกไหมคะ เดียร์ทำการบ้านค้างไว้ค่ะ"ยกการบ้านมาอ้างทั้งๆที่ไม่มี เพราะหงุดหงิดกับลูกตาวาวๆของผู้ชายฝั่งตรงข้าม วันนี

หลังจากส่งดารินทร์ที่หน้าคณะ นดลก็หาที่จอดรถ แล้วหยิบมือถือขึ้นมากดดูการประชุมที่บริษัท มุมปากหยักยกยิ้มเมื่อเห็นหน้าผู้บริหารคนใหม่ คนที่จะมาทำงานตำแหน่งของเขา ในที่สุดคุณดาริกาก็ประกาศให้ทุกคนรู้ว่า หน้าที่ของเขาจบลงแล้ว และแต่งตั้งคนใหม่ขึ้นมาแทนที่เขา ทั้งๆที่ผู้ชายคนนั้นคือแฟนของลูก จิตใจของเธอทำด้วยอะไร ไม่ละอายแก่ใจบ้างเลยหรือนดลยอมรับว่าครั้งหนึ่งเขาก็เคยเห็นใจเธอ เขาตัดสินใจคบกับดาริกาเพราะสงสารและเห็นใจ สำหรับเขาแล้วอายุเป็นเพียงตัวเลข หัวใจต่างหากที่สำคัญ แต่สุดท้ายเขาก็ต้องถอยจากชีวิตเธอ ดาริกาไม่เลิกนิสัยเดิมๆเธอยังใช้ชีวิตสนุกไปวันๆ แล้วล่ามเขาไว้ด้วยคำว่ารัก หลายครั้งที่เขาอยากออกมาจากบ้านหลังนั้น แต่ป้าแก้วก็ขอร้องเอาไว้ เพราะอยากให้เขาช่วยปกป้องดารินทร์ เขาไม่เคยคิดเกินเลยกับดารินทร์เลยสักครั้ง แต่กามเทพก็ใจร้ายกับเขา ทำให้เขารักเธอและรักมากขึ้นทุกวัน ทั้งๆที่ดารินทร์ไม่ชอบขี้หน้าเขา จนถึงขั้นเกลียดเลยด้วยซ้ำ แต่เขาก็ทนเพราะรัก และดันไปรู้อะไรบางอย่างที่เกี่ยวกับเธอ จึงทำให้ความรักกลายเป็นความห่วงใย และในที่สุดเขาก็ทิ้งเธอไม่ได้นดลเริ่มตีตัวออกห่างจากคุณดาริกา เพรา

"ไอ้นั่นมันเป็นใคร"นดลถามอย่างไม่สบอารมณ์นัก นึกแล้วยังโมโหไม่หายเสน่ห์แรงจริงๆ แค่ภิภพคนเดียวเขาก็ระแวงจนแทบเป็นบ้า นี่ยังจะมีไอ้หน้าเข้มที่มหาวิทยาลัยอีก แล้วแบบนี้เขาจะทำยังไงจะเอาเวลาที่ไหนมาเฝ้าเธอ คำถามของนดลถูกเมินเฉย เมื่อคนหน้าบึ้งยังเอาแต่สนใจโทรศัพท์มือถือในมือ ดารินทร์ตอบคำถามเพื่อนที่ทักเข้ามาถามรัวๆ ว่าคนที่มารับเป็นใคร "ผมถาม!"นดลกดเสียงต่ำเมื่อดารินทร์ไม่สนใจเขา เอี๊ยดดด!!!"ว้ายยยย!!!"ดารินทร์กรีดร้องเมื่อชายหนุ่มหักพวงมาลัยรถเข้าข้างทาง แล้วเหยียบเบรคอย่างแรง ได้ผลคนที่เอาแต่เล่นมือถือหน้าคะมำจนหัวกระแทกเข้ากับคอนโซลรถ มือถือร่วงลงพื้น จังหวะที่เธอหันมาจะเอาเรื่องกับเขา นดลก็กระชากเธอมาจนชิด แล้วกดจูบลงไปบนริมฝีปากบาง บดขยี้อย่างแรงด้วยความโกรธ"อื้อ..."ดารินทร์ดิ้นหนี มือไม้ฟาดลงบนหน้าและหัวของชายหนุ่ม ตกใจและโมโหที่เขาทำแบบนี้กับเธอ การต่อสู้เล็กๆจึงเกิดขึ้น เมื่อต่างคนต่างก็ไม่ยอมกัน นดลอาศัยแรงที่มีมากกว่าจับล็อคคนตัวเล็กเอาไว้ ออกแรงดึงจนเธอข้ามมาเกยอยู่บนตักของเขา"นายกาย! ปล่อยฉันนะ!"หญิงสาวกรีดร้องเมื่อนั่งคร่อมทับอยู่บนอกแกร่ง กระโปรงนักศึกษาร่นขึ้นไปอยู่ท